മോളെ നീ കഴിക്.. അവൻ പറഞ്ഞതൊന്നും കാര്യാക്കണ്ട… മുത്തശ്ശി അടുത്തിരുന്നു പറഞ്ഞത്.. അവളെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ ഉതകുന്നത് ആയിരുന്നില്ല.. അവൾ കൈ കഴുകി അവളുടെ മുറിയിലേക്കു പോകുന്നത് കണ്ട വിശ്വനാഥൻ പറഞ്ഞു..
ഒരു നേരം ഭക്ഷണം കഴിച്ചില്ല എന്നു വെച്ചു ആരും ചാവുക ഒന്നുമില്ല… എന്റെ തീരുമാനം മാറ്റാം എന്നും ആരും വിചാരിക്കണ്ട ഭീഷണിയുടെ സ്വരത്തിൽ ആണ്‌ അയാൾ പറഞ്ഞത്…
പടി കയറാൻ ഒരുങ്ങിയ പല്ലവി തിരിച്ചു അച്ഛനടുത്തേക് വന്നു… അച്ഛനു എന്റെ ശവം പുഴുങ്ങി തിന്നാൽ മതിയാവുമെങ്കിൽ അത് ചെയ്… അച്ഛന് ഞാനിപ്പോ ദത്തനെ കല്യാണം കഴിച്ചാൽ പോരെ… എനിക്ക് സമ്മതം ആണ്‌… പകരം ഒറ്റ വാക്ക് മാത്രം എനിക്ക് വേണം.. എന്റെ നിധിക്കെങ്കിലും അവൾക് ആഗ്രഹമുള്ള ജീവിതം കിട്ടണം…
വിശ്വനാഥന്റെ മുഖത്തു ഒരു വിജയ ചിരി നിറഞ്ഞു… നിന്റെ കാര്യം കഴിഞ്ഞിട്ടല്ലേ നിധിയുടെ കാര്യം… അവൾക്കും ഞാൻ നല്ലൊരു ആലോചന കൊണ്ട് വരും…
പല്ലവി മറുപടി ഒന്നും പറയാതെ പടികൾ കയറി മുകളിലേക്കു പോയി…
പല്ലവിയുടെ കല്യാണത്തിന് ഇനി ദിവസങ്ങളെ ഉള്ളു.. എല്ലായിടത്തും വിളി തുടങ്ങണം… കിടക്കാൻ നേരത്താണ് ഭാര്യയോടായി വിശ്വനാഥൻ പറഞ്ഞത്….
അവൾക്കിഷ്ടം അല്ലാതെ എന്തിനാ ആ കല്യാണം നടത്തുന്നത്… പല്ലവിയുടെ അമ്മ ലക്ഷ്മി മടിച്ചു മടിച്ചാണ് ചോദിച്ചത്…
ഹ ഹ.. നീയുദ്ദേശിക്കുന്ന പോലെ തന്നെ സ്വത്തിനു വേണ്ടി തന്നെയാ…
അതിനു നമ്മൾ പല്ലവിക്കല്ലേ സ്വത്തു കൊടുകേണ്ടത്‌…
അത് നിന്റെ ചേട്ടൻ അല്ലെങ്കിൽ എന്റെ അളിയന്റെ ചിന്ത.. നിന്നെ ആരാന്റെ വിഴുപ്പോടെ കെട്ടിയപ്പോളും മേലേടത്തെ സ്വത്തു തന്നെയായിരുന്നു എന്റെ ഉള്ളിൽ.. എന്നിട്ടു കിട്ടിയതോ നക്കാപ്പിച്ച പോലെ രണ്ടു ഏക്കർ.. മേലേടത്തെ കുടുംബ സ്വത്തിന്റെ ഓഹരി അത്രേ ഉള്ളു എന്നു… ബാക്കി മുഴുവൻ പ്രതാപൻ…നിന്റെ ആങ്ങള അധ്വാനിച്ചു ഉണ്ടാക്കിയത് ആണെന്ന്… എന്തായാലും ദത്തൻ മോൻ മിടുക്കനാ.. സ്വത്തു മുഴുവൻ പ്രതാപന്റെ കയ്യീന്ന് അവൻ എഴുതി വാങ്ങി…ഈ കല്യാണം ഒന്ന് കഴിഞ്ഞോട്ടെ അവൻ അത് മുഴുവൻ നിന്റെ മകളുടെ പേരിൽ എഴുതി വെക്കും… നോക്കിക്കോ… ഇല്ലെങ്കിൽ വെപ്പിക്കും ഈ വിശ്വനാഥൻ… അയാളുടെ മിഴികളിലെ അപകട കരമായ തിളക്കം ലക്ഷ്മി കണ്ടു
അതിനു അവൾക് നിങ്ങളെ പോലെ സ്വത്തിനു ആർത്തി ഇല്ലല്ലോ… പേടിച്ചാണെങ്കിലും യശോദ പറഞ്ഞു..
ഹ ഹ… എനിക്ക് സ്വത്തിനു ആർത്തി തന്നെയാ… അവൾക് ആ സ്വത്തു കിട്ടിയാൽ അതെനിക് എഴുതി തരും… അതിനുള്ള വഴിയും എന്റെ കയ്യിൽ ഉണ്ട്‌…
യശോദ ഭീതിയോടെ അയാളെ നോക്കി.
പടികൾ കയറി മുകളിലേക്കു പോയ പല്ലവി..അവളുടെ ബാഗിലുണ്ടായിരുന്ന വെള്ളം എടുത്തു കുടിച്ചു.. പിന്നെ കിടക്കയിലേക് ചെന്നു കമിഴ്ന്നു കിടന്നു..
അപ്പോളാണ് ഓർത്തത്‌ നിധിയെ വിളിച്ചില്ല എന്നു.. അവൾ മൊബൈൽ എടുത്തു നിധിയുടെ നമ്പർ ഡയല് ചെയ്തു…
നിധി മോളെ.. നിനക്ക് സുഖമാണോ…
അതെ ചേച്ചി.. എന്താ ചേച്ചീടെ ശബ്ദം വല്ലതിരിക്കുന്നെ..
ഒന്നുമില്ല മോളെ
എന്താ ഇന്നും അച്ഛൻ വഴക്കുണ്ടാക്കിയോ..
രാവിലെ മുതൽ നടന്ന കാര്യങ്ങൾ അവൾ നിധിയോടു പറഞ്ഞു.. എല്ലാം പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ തേങ്ങൽ കേട്ടത് മറു സൈഡിൽ നിന്നാണ്…
മോളെ.. നീ വിഷമിക്കാൻ വേണ്ടി പറഞ്ഞതല്ല.. പക്ഷെ ആരോടേലും പറഞ്ഞില്ലേൽ.. ഞാൻ ഹൃദയം പൊട്ടി ചാവും അതാ…
ചേച്ചിക്ക് വിശക്കുന്നില്ലേ ചേച്ചി… നിധി ചോദിച്ചു.
അത് സാരമില്ല മോളെ അച്ഛൻ പറഞ്ഞ പോലെ ഒരു ദിവസം കഴിചില്ലെന്നു വെച്ചു ആരും ചാവില്ലല്ലോ…
ഞാൻ നാളെ വരട്ടെ ചേച്ചി അങ്ങോട്ട്‌
വേണ്ട മോളെ.. മോളു വന്നു ആ ദത്തന്റെ മുൻപിൽ ഒന്നും പെടേണ്ട…
അയാളെ പേടിച്ചു നമുക്ക് ജീവിക്കാൻ പറ്റുമോ ചേച്ചി…
എന്നെ തോല്പിക്കാൻ അയാൾ നിന്നെയെ ഉപദ്രവിക്കാൻ ശ്രമിക്കു മോളെ..
നീ മംഗലാപുരത്തു ആയതു ആണ്‌ എന്റെ ആകെയുള്ള സമാധാനം..
പടികൾ കയറി ആരോ വരുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു..
മോളെ അമ്മയോ മുത്തശ്ശിയോ ആരോ വരുന്നുണ്ട്… ഞാൻ നാളെ വിളിക്കാം…
മോളിതു കഴിക്കു.. അരി വറുത്തു തേങ്ങയും ശർക്കരയും ചേർത്തു കുഴച്ചെടുത്ത ഉണ്ട പല്ലവിക് നേരേ നീട്ടി മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞു…
വേണ്ട മുത്തശ്ശി… ഇന്നെനിക് വയറു നിറഞ്ഞു… ഇനി ഒന്നും ഉള്ളിലേക്കു പോവില്ല.. എന്തോ ഓർത്തെന്നവണ്ണം ഉള്ളിൽ വന്ന ഗദ്ഗദം അവൾ കീഴ്ചുണ്ട് കടിച്ചൊതുക്കി…
ഞാൻ ഇന്നിവിടെ കിടക്കാം മോളെ…
വേണ്ട മുത്തശ്ശി.. മുത്തശ്ശി താഴെ പോയി കിടന്നോളു… മുത്തശീടെ കൊച്ചു മോളു അവിവേകം ഒന്നും കാണിക്കില്ല… അതിനു പേടിക്കണ്ട.. എനിക്ക് ഒറ്റക് കിടക്കണം മുത്തശി…
എന്നാൽ എന്റെ കുട്ടി കിടന്നോളു… ബെഡിൽ കിടന്ന അവളുടെ അരികിൽ മുത്തശ്ശി ഇരുന്നു.. അവളുടെ തല എടുത്തു മടിയിലേക്കു വെച്ചു മുടിയിഴകളിൽ മെല്ലെ തലോടി കൊണ്ടിരുന്നു…
മുത്തശീ.. ഞാൻ ഒരു കാര്യം ചോദിച്ചാൽ സത്യം പറയുവോ…
എന്താ എന്റെ കുട്ടിക്ക് അറിയേണ്ടത്….
എന്റെ അച്ഛൻ വിശ്വനാഥൻ തന്നെയാണോ?? അറച്ചു അറച്ചു ആണ്‌ അവൾ അത് ചോദിച്ചത്
എന്താ മോളെ ഈ ചോദിക്കണത്…
എനിക്കൊരിക്കലും തോന്നിയിട്ടില്ല.. മുത്തശീ…അതു പറയുമ്പോളേക്കും അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു…
ഒരിക്കൽ പോലും എന്നോട് സ്നേഹായിട്ടു ഒരു വാക്ക് പോലും പറഞ്ഞിട്ടില്ല ആ അച്ഛൻ എന്നു പറയുന്ന മനുഷ്യൻ …
പക്ഷെ നിധിയെ എടുക്കുന്നതും കളിപ്പിക്കുന്നതും.. അവളുടെ ഇഷ്ടങ്ങൾ സാധിപ്പിച്ചു കൊടുക്കുന്നതും ഒക്കെ കണ്ടിട്ടുണ്ട്…
അവളുടെ ഇഷ്ടങ്ങളും സന്തോഷവും ഒക്കെ ആയിരുന്നു എന്റെ സന്തോഷവും… അത് കൊണ്ട് തന്നെ എനിക്കതിൽ പരിഭവവും ഇല്ലായിരുന്നു.. എങ്കിലും പലപ്പോളും അമ്മയോടെങ്കിലും ചോദിക്കണം എന്നു തോന്നീട്ടുണ്ട് ഈ ചോദ്യം… പക്ഷെ ഇത് വരെ അമ്മയോട് പോലും ചോദിച്ചിട്ടില്ല…
പക്ഷെ ഇപ്പൊ… ചോദിക്കാതെ ഇരിക്കാൻ ആവുന്നില്ല മുത്തശീ…
എന്നെങ്കിലും ഒരിക്കൽ മോളിതു ചോദിക്കും എന്നെനിക് അറിയരുന്നു…
എന്നായാലും നീ അറിയണം… ഞാൻ പറയാം..
മടിയിൽ കിടന്ന പല്ലവിയുടെ മുടിയിഴകളിൽ വിരലോടിച്ചു കൊണ്ട് ജാനകി മുത്തശ്ശി.. ഓർമകളിലേക്ക് ഊളിയിട്ടു…
മുത്തശ്ശി പറയാൻ പോകുന്ന കഥയ്ക്ക് കാതോർത്തു.. പല്ലവി ആ മടിയിൽ കിടന്നു…
നിന്റെ മാധവൻ മുത്തശ്ശന് എന്റെ ചേച്ചിയിൽ ഉണ്ടായ മകനാണ് വിശ്വനാഥൻ..
വിശ്വന്റെ ചെറുപ്പത്തിലേ അവൻറെ അമ്മ മരിച്ചു…
പിന്നെ കുഞ്ഞിനെ വളർത്താൻ പുറത്തുന്നു ഒരു സ്ത്രീ വരണ്ട എന്നു അച്ഛനും അമ്മയും പറഞ്ഞിട്ടാണ് ഞാൻ ആ മനുഷ്യന്റെ മുന്നിൽ തല കുനിക്കേണ്ടി വന്നതു… അന്നത്തെ കാലം അല്ലേ.. എന്റെ സ്വപ്നങ്ങൾക്കോ ആഗ്രഹങ്ങൾക്കോ വില ഉണ്ടായിരുന്നില്ല കാർന്നോന്മാർ പറയുന്നത് അനുസരിക്കുക മാത്രം…
പിന്നീട് ഈ ജാനകി മുത്തശ്ശിയിൽ വിശ്വ നാഥന് ഒരു അനുജനും അനിയത്തിയും ഉണ്ടായി… എന്റെ ദേവനാരായണനും… സാവിത്രിയും… വിശ്വന് ചെറുപ്പത്തിലേ രണ്ടു പേരെയും ഇഷ്ടം അല്ലായിരുന്നു..
