നമുക്ക് ഓരോ ചായ കുടിക്കാം… ഞാൻ പറഞ്ഞു..
എനിക്ക് മധുരമില്ലാതെ കടുപ്പത്തിൽ ഒരു ചായ .. അമ്മ പറഞ്ഞു
ഏട്ടാ എനിക്ക് ചായ വേണ്ട.. ഒരു ബോട്ടിൽ വെള്ളം വാങ്ങിയ മതി.. അജു പറഞ്ഞു..
ഞാൻ വണ്ടിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി ചെന്നു..
“ക്യാ ചാഹിയെ സാർ ” ഒരു ഹിന്ദിക്കാരൻ അടുത്തേക് വന്നു…
“ദോ ചായ് ദെഥോ ഭായ്.. ഏക് മേ സക്കർ നഹി ചാഹിയെ “
അവൻ രണ്ടു ചായ കൊണ്ടുവന്നു.. അപ്പോളാണ് അജു പറഞ്ഞ വെള്ളത്തിന്റെ കാര്യം ഓർമ വന്നതു…
“ഭായ് ഏക് ബോട്ടിൽ പാനി ഭി ചാഹിയെ.. “
ഓക്കേ സാർ.. ബഡാ വാല ചാഹിയെ ഓർ ചോട്ടാ വാല.. അവൻ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു..
ഞാൻ കാശെടുത്തു കൊടുത്തിട്ടു പറഞ്ഞു..
“ബഡാവാല ദോ… “
ഞാൻ അമ്മകുള്ള ചായ അമ്മയുടെ കയ്യിൽ കൊടുത്തിട്ടു വന്നു… അപ്പോളേക്കും.. അവൻ ബാക്കി പൈസയും ഒരു ബോട്ടിൽ വെള്ളവും കൊണ്ട് തന്നു…
ഞാൻ വണ്ടിക്കു പുറത്തു നിന്നു പല്ലവിയുടെ നമ്പറിലേക് ഡയൽ ചെയ്തു..
പല്ലവി അപ്പോളേക്കും വീട്ടിൽ എത്തിയിരുന്നു… രണ്ടു ബെല്ലിനു തന്നെ അവൾ അറ്റൻഡ് ചെയ്തു വിളി കാത്തിരുന്ന പോലെ…
ചിന്നു.. ഞങ്ങൾ ഓൺ ദി വേ ആണ്‌… പതിനൊന്നു മണിയെങ്കിലും ആവും വീട്ടിൽ എത്താൻ…
ഹ്മ്മ്.. ഉണ്ണിയേട്ടാ…നിധിക് അജുവിനോട് സംസാരിക്കണം എന്നു….
ഹ്മ്മ് ഞാൻ കൊടുക്കാം..
അപ്പച്ചി ഇല്ലേ കൂടെ..
ഉണ്ട്‌.. ഒരു ചായ കുടിക്കാൻ നിർത്തിയതാ…
ഞാൻ അവനെ പുറത്തേക് വിളികാം..
ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്യണ്ട…
ഞാൻ ചെന്നു അജു ഇരിക്കുന്ന ഭാഗത്തെ ഡോർ തുറന്നു…
അജു ഒന്ന് പുറത്തേക് ഇറങ്ങിക്കോ.. കുറച്ചു നേരം ആയില്ലേ ഇരിക്കുന്നു…
വേണ്ട ഏട്ടാ കുഴപ്പം ഇല്ല.. അവൻറെ കുസൃതിയും കുറുമ്പും ഒക്കെ എവിടെയോ പോയ പോലെ എനിക്ക് തോന്നി…
അമ്മ കാണാതെ ഫോൺ കാണിച്ചിട്ട് അവനോട് ഇറങ്ങി വരാൻ പറഞ്ഞു..
അവൻ നോക്കിയപ്പോൾ ഞാൻ ആർക്കോ കാൾ ചെയ്യുക ആണെന്ന് മനസിലായി..
അവൻ പുറത്തേക് ഇറങ്ങി..
അടുത്ത് തന്നെ ഒരു പെട്രോൾ പമ്പ് കണ്ടത് കൊണ്ട്.. ഞാൻ അമ്മയോട് ചോദിച്ചു അമ്മേ വാഷ്‌റൂമിൽ പോകണോ…
ങ്ങാ ഞാൻ പറയാൻ വരുവായിരുന്നു ഉണ്ണീ…
ഞാൻ അമ്മയേം കൊണ്ട് അങ്ങോട്ട്‌ നടന്നു..
അതിനിടയിൽ ഫോൺ അജുവിന്റെ കയ്യിൽ കൊടുത്തിട്ടു.. നിധിയാണ് സംസാരിക്കു എന്നു പറഞ്ഞു…
അവൻ അപ്പോളും അത്ഭുതത്തോടെ എന്നെ നോക്കി… ഞാൻ കൂടുതൽ ഒന്നും പറയാതെ അമ്മയേം കൊണ്ട് മുന്നോട്ട് നീങ്ങി… പത്തു മിനിട്ടോളം കഴിഞ്ഞ് ആണ്‌ ഞങ്ങൾ തിരിച്ചു വണ്ടിയുടെ അടുത്തേക് വന്നതു… അപ്പോളും അജു ഫോൺ വെച്ചിരുന്നില്ല…
“ഇവൻ ഇതർക്കാ ഈ ഫോൺ ചെയ്യുന്നേ വയ്യാതിരിക്കുമ്പോ “…
അവൻറെ ഫ്രണ്ട്‌സ് ആരേലും ആയിരിക്കും അമ്മേ..
ഞങ്ങളെ കണ്ട കൊണ്ട് അവൻ പെട്ടെന്ന് ഫോൺ വെച്ചു… പക്ഷെ അവൻറെ മുഖത്തു.. ഇത്ര നേരം ഇല്ലാതിരുന്ന സന്തോഷം വന്നതെനിക് മനസ്സിലായി…
ഏട്ടാ എനിക്കും ചായ വേണം… വണ്ടിക്കടുതെക് ചെന്നപ്പോൾ അവൻ പറഞ്ഞു.. അമ്മയെ വണ്ടിയിൽ ഇരുത്തിയിട്ട്.. അവനു ചായ മേടിച്ചു കൊടുക്കാൻ മുന്നോട്ട് നടന്നു..
ഫോൺ എന്റെ കയ്യിൽ തിരിച്ചു തരുമ്പോൾ അവൻ മടിച്ചു മടിച്ചു ചോദിച്ചു… ഏട്ടന് എങ്ങനാ നിധിയെ…
ഓഹ്.. അപ്പോൾ നിധി എന്തായാലും ബന്ധം പറഞ്ഞിട്ടില്ല..
നീ എന്നോടും എല്ലാ കാര്യങ്ങളും പറഞ്ഞിട്ടില്ലല്ലോ… അപ്പോ ഇതും അറിയണ്ട.. ഞാൻ ഗൗരവത്തിൽ പറഞ്ഞു..
ഏട്ടാ അതു…
ആ കുട്ടി കാരണമല്ലേ.. ഇപ്പോൾ ഇതൊക്കെ സംഭവിച്ചത്…
അവൻ മുഖം താഴ്ത്തി നിന്നു…
അതു പിന്നെ ചേട്ടന്റെ ചിന്നു ചേചീടെ കയ്യിൽ ഒരുത്തൻ അനാവശ്യമായി കേറി പിടിച്ചാൽ ഏട്ടൻ എന്ത് ചെയ്യും..
കൊല്ലും ഞാൻ അവനെ… അറിയാതെ ചാടി കേറി പറഞ്ഞതാണ്.. എന്റെ എക്സ്പ്രെഷൻ കണ്ടിട്ടാവണം അജുവിന്‌ ചിരി വന്നു…
അത്രേ ഞാനും ചെയ്തുള്ളു പക്ഷെ അവർ അഞ്ചാറു പേരുണ്ടാരുന്നു.. അതിലൊരുത്തൻ പിന്നീന് വന്നതു കണ്ടില്ല..
ഹ്മ്മ് ഞാൻ അറിഞ്ഞു…
അല്ല നീ എന്താ പറഞ്ഞത് എന്റെ ചിന്നു ചേച്ചിയോ…??
ങ്ങാ.. ഞാൻ കണ്ടു ഫോണിൽ സേവ് ചെയ്തു വെച്ചിരിക്കുന്നത്…
എന്ത്
ചിന്നു എന്നു..
അതിനു..?
ഈ ചിന്നു.. നിധിയുടെ ചേച്ചി ആണെന്ന് എനിക്കറിയാം…പക്ഷെ ഏട്ടന് എങ്ങനെ അറിയാം ആ ചേച്ചിയെ…..
അതെന്റെ കൂടെ വർക്ക്‌ ചെയ്യുന്ന കുട്ടിയാ..
ഓഹ് അങ്ങനെ… പല്ലവി എന്ന പേര് ഏട്ടൻ എന്തിനാ ചിന്നു എന്നു സേവ് ചെയ്തേക്കുന്നെ..
നീയേ സേതുരാമയർ കളിക്കാതെ.. ചായ കുടിച്ചിട്ട് വാ…
ഹ്മ്മ് ഞാൻ കണ്ടു പിടിച്ചോളാട ഏട്ടാ…അവൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു
അവൻ എന്റെ അജുവായി മടങ്ങി വരുന്നത് കണ്ടതു കൊണ്ട് ഞാൻ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല…
ചായ കുടിച്ചു വന്നു വണ്ടിയിൽ കയറി..
വീട്ടിൽ എത്തുമ്പോളേക്കും പതിനൊന്നു മണി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഭക്ഷണം വഴിക് ഒരു ഹോട്ടലിൽ നിന്നു കഴിച്ചിരുന്നു..
✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️
“ഷണ്ഡൻ “.. ഇരമ്പുന്ന തിരകളുടെ ഹുങ്കാരത്തോടൊപ്പം പല്ലവിയുടെ വാക്കുകൾ ചെവിയിൽ മുഴങ്ങുന്നു… അവളുടെ ഓരോ വാക്കുകളും തന്റെ ഉള്ളിൽ പക ജനിപ്പിക്കുന്നു…
പ്രത്യേകിച്ചും ആ വാക്കുകൾ…” ഷണ്ഡൻ ”
ആരുടെയോ കണ്ണുനീർ തന്റെ ചുമലുകളെ നനയ്ക്കുന്നതായി ദത്തന് തോന്നി.. ആരോ തന്റെ തോളിൽ തല വെച്ചു വിതുമ്പുന്നുവോ… ഇല്ല ആർത്തിരമ്പി അടിച്ചുയർന്ന്നു വന്ന തിര….അതു പടർത്തിയ നനവ്…തിരയിൽ നിന്നും തീരത്തേക് കയറി അവൻ നടന്നു… ബീച്ചിലേ സെർച് ലൈറ്റിന്റെ വെട്ടം എത്താത്ത ഇരുട്ടിലേക് ദത്തൻ നടന്നു… വെട്ടത്തേക്കാൾ ഇരുട്ടിനെ സ്നേഹിക്കാൻ പഠിച്ചിരിക്കുന്നു…… നിധിയെ ശ്രീലകത്തു കൊണ്ടാക്കിയ ശേഷം…നേരേ വന്നതു കടൽ തീരത്തേക് ആണ്‌…. ഉള്ളിൽ ഓരോ ദിവസം കൂടുന്തോറും പക ഏറി വരുന്നു…. തീരത്തെ വെറും മണ്ണിലേക്ക് അവൻ കൈകൾ വിടർത്തി മലർന്നു കിടന്നു…
ദത്താ…
ഉരുണ്ടു പിരണ്ടെഴുന്നേറ്റു ചുറ്റും നോക്കി.. കടലിന്റെ ഹുങ്കാരം അല്ലാതെ മറ്റൊന്നും കേൾക്കുന്നില്ല…. തന്റെ തോന്നലാണ്…
മണലിലേക് കൈകൾ വിരിച്ചു ആകാശത്തേക്കും നോക്കി ദത്തൻ കിടന്നു.. കാലുകളിൽ അപ്പോളും…ശാന്തമായ കടൽ വന്നു തഴുകി കൊണ്ടിരുന്നു…
ദത്തെട്ടാ…. തന്നെ തഴുകി കടന്നു പോയ കാറ്റിൽ എവിടെയോ വീണ്ടും ആ വിളി മുഴങ്ങി…
എവിടെ നിന്നോ ഒരു കിളി കൊഞ്ചൽ കേട്ടുവോ.ഒരു കുഞ്ഞ് കൈ കവിളിൽ എവിടെയോ തലോടിയ പോലെ ഒരു കാറ്റു അവനെ കടന്നു പോയി … ഏതോ ഓർമ്മകൾ അവൻറെ ഹൃദയത്തെ പിടിച്ചുലച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു..
കണ്ണുകൾ അടക്കാതെ ദത്തൻ കാതോർത്തു വീണ്ടും ആ ശബ്ദങ്ങൾ എവിടെ നിന്നെങ്കിലും മുഴങ്ങും എന്നു പ്രതീക്ഷിച്ചു…
പിന്നെ കണ്ണുകൾ അടച്ചു കിടന്നു…പക ആളി കത്തുന്ന മനസ്സുമായി.
അവൻറെ പകയുടെ നെരിപ്പോടു ആളി കത്തിക്കാൻ പകർന്ന എണ്ണ ആയിരുന്നു പല്ലവിയുടെ വാക്കുകൾ…അതു അവൻറെ ചെവിയിൽ വീണ്ടും വീണ്ടും മുഴങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു….
✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️രാത്രി അജുവിന്റെ കൂടെ അവൻറെ റൂമിൽ തന്നെ കിടന്നു…നടന്ന സംഭവങ്ങൾ എല്ലാം അവൻ പറഞ്ഞു…ഞാൻ എല്ലാം മൂളി കേട്ടു… നിധിയോടുള്ള അവൻറെ ഇഷ്ടവും അവൻ പറഞ്ഞു…
