പതിവിന് വിപരീതമായി വാതിൽ പൂട്ടിയാണ് അവർ മൺറോഡിലേക്കിറങ്ങിയത്. …
റേഞ്ചിൽ കയറിയപ്പോൾ അജയ് ഫോണെടുത്ത് ക്ലീറ്റസിനെ വിളിച്ചു ..
ഇത്തവണ അവൻ ഫോണെടുത്തു …
അവരുടെ തമാശ നിറഞ്ഞ സംസാരം അഭിരാമി ശ്രദ്ധിച്ചു നിന്നു …
റേഞ്ച് പലപ്പോഴും കിട്ടാറില്ലെന്നും അതുകൊണ്ട് അത്യാവശ്യ കാര്യങ്ങൾക്ക് മുനിച്ചാമിയെ വിളിച്ചു പറയാനും അജയ് ക്ലീറ്റസിനോട് പറഞ്ഞു …
ക്ലീറ്റസ് അവരുടെ വിശേഷങ്ങൾ തിരക്കുകയും സൗകര്യക്കുറവ് എന്ത് വന്നാലും മുനിച്ചാമിയോട് പറഞ്ഞാൽ മതിയെന്നും അറിയിച്ചു..
അവിടെ തന്നെ ചടഞ്ഞു കൂടിയിരിക്കാതെ പുറത്തിറങ്ങി കാഴ്ചകൾ കാണാൻ പറഞ്ഞ ശേഷം അവൻ ഫോൺ വെച്ചു….
അതിനു ശേഷം ഫോണിൽ നിന്നും സിം കാർഡ് അജയ് ഊരിമാറ്റി …
“നീ എന്താ ചെയ്യണേ …?”
പകപ്പോടെ അഭിരാമി ചോദിച്ചു …
” ഇനി ആരെയും അങ്ങോട്ടു വിളിക്കുന്നില്ല … ”
ഉറച്ച തീരുമാനം എന്ന പോലെ അവൻ പറഞ്ഞു …
കഴിഞ്ഞ ദിവസം പോയ നടവഴിയേ അവൻ നടന്നു … അവന്റെ പിന്നാലെ അവളും …
വെള്ളച്ചാട്ടത്തിന്റെ ശബ്ദം അടുത്തു കേട്ടു തുടങ്ങി …
ആ സമയം പ്രകാശം ശരിക്കും പരന്നിരുന്നു …
കുന്നിനു താഴെ പല വർണ്ണങ്ങളിലുള്ള പ്ലാസ്റ്റിക് ചൂടൽ തലയിൽ ചുറ്റി തൊഴിലാളി സ്ത്രീകൾ കൃഷിയിടങ്ങളിൽ ജോലി ചെയ്യുന്നത് അവർ കണ്ടു ..
വെള്ളച്ചാട്ടത്തിന്റെ ചാറ്റൽ തുള്ളികൾ അവരുടെ ദേഹത്തേക്ക് പാറി വീണു കൊണ്ടിരുന്നു ..
“തിരികെ പോയാൽ ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഉത്തരം കൊടുക്കേണ്ടി വരും … ”
കുന്നിലേക്ക് സൂര്യൻ പ്രകാശം വർഷിക്കുന്നതു നോക്കി അവൻ പറഞ്ഞു …
അവളവനരികിൽ നിശബ്ദം കേട്ടു നിന്നു …
” ഒന്നുകിൽ പൊലീസ് തിരഞ്ഞു വരും … അല്ലെങ്കിൽ അയാൾ … ”
” അജൂ …. ”
വിറയലോടെ അവൾ വിളിച്ചു …
“സാരമില്ലമ്മാ….”
അവൻ കൈ നീട്ടി അവളെ തന്നിലേക്ക് ചേർത്തു .. അത് പ്രതീക്ഷിച്ചു നിന്ന പോലെ അവളുടെ കൈകൾ അവനെ ചുറ്റി ….
” ഞാനിത്രയൊന്നും കടന്നു ചിന്തിച്ചില്ലെടാ ….”
” ഇനിയതൊന്നും ചിന്തിക്കണ്ട … ”
അവളെ മാറോടു ചേർത്ത് അവൻ പുറത്തു തട്ടി ആശ്വസിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു …
ശീതക്കാറ്റിന്റെ പ്രവേഗത്തിൽ വെള്ളച്ചാട്ടത്തിന്റെ ഒരല അവരുടെ മുകളിലേക്ക് കുളിരു കോരിയിട്ടു …
ഒന്ന് കിടുങ്ങിക്കൊണ്ട് അഭിരാമി അവനോട് ഒന്നുകൂടി ചേർന്നു …
അജയ് മുഖമുയർത്തി ചുറ്റും നോക്കി …
കൃഷിയിടത്തിൽ തങ്ങളെ ശ്രദ്ധിക്കാൻ ആരും തന്നെയില്ലാ എന്ന് അവനൊന്നു കൂടി ഉറപ്പു വരുത്തി …
” ന്നോട് നീ ദേഷ്യമെടുക്കല്ലേ ….”
അവളുടെ ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്ന് കരച്ചിലിന്റെ ഒരു ചീള് പുറത്തേക്ക് വീണു …
“കരയാതമ്മാ ….”
അജയ് യുടെ മിഴികളും നിറഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു …
ശരീരം ശരീരത്തോടൊട്ടി ഇരുവരും പുണർന്നു നിന്നു …
കാറ്റടിക്കുമ്പോൾ ഇളകി മാറുന്ന ഇലച്ചാർത്തുകൾക്കിടയിലൂടെ സൂര്യരശ്മികൾ അവരുടെ ശരീരത്തിലൂടെ മിന്നിയണഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു ….
നിമിഷങ്ങൾ …..!
വെള്ളച്ചാട്ടത്തിന്റെ ഹുങ്കാരം മാത്രം മുഴങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു …
തന്റെ മാറിലിരിക്കുന്ന അമ്മയുടെ മുഖം വിറയ്ക്കുന്നത് അവനറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു …
ജീവിതത്തിൽ ഇന്നുവരെ താൻ അമ്മയെ ഇങ്ങനെ പുണർന്നു നിന്നിട്ടില്ലാ എന്ന് അവനോർത്തു …
പാവം അമ്മ ..!
ഹൃദയത്തിൽ നിന്ന് കുത്തിയൊലിച്ചു തുടങ്ങിയ അനുകമ്പയുടെയും സ്നേഹത്തിന്റെയും ദയാവായ്പിന്റെയും ചാട്ടത്തിനു മുൻപിൽ കൺമുന്നിലെ ജലപാതം മറഞ്ഞുപോകുന്നത് അവൻ ഉള്ളാലറിഞ്ഞു …
ഊരും ദിക്കുമറിയാത്ത വനസീമയിൽ , മാതാപുത്ര ബന്ധത്തിന്റെ പവിത്രതയിൽ, വൻമരങ്ങളുടെ കുടക്കീഴിൽ അവർ മിനിറ്റുകളോളം നിന്നു …
പെണ്ണ് എന്നും പെണ്ണ് തന്നെയാണ് …
അതിനവൾ ഏത് വേഷപ്പകർച്ച കെട്ടിയാടിയാലും ആണൊരുത്തന്റെ നെഞ്ചിലമരാൻ മാത്രം വിധിക്കപ്പെട്ടവൾ ….
ആ പ്രകൃതി സത്യം മനോഹരമായ പ്രകൃതിയെ സാക്ഷിയാക്കി അവിടെ വരച്ചിടുകയായിരുന്നു…
” അമ്മാ….” അനുകമ്പയോടെ അവൻ വിളിച്ചു …
“ഉം ..” അവന്റെ നെഞ്ചിൽ കിടന്നു തന്നെ അവൾ മൂളി …
” പോയാലോ നമുക്ക് ..?”
“വേണ്ടെടാ… ”
അവന്റെ ചോദ്യം മനസ്സിലാകാതെ അവൾ പറഞ്ഞു.
” എങ്ങോട്ടാണെന്നാ കരുതിയേ ….?”
ചിരിയുടെ ഒരല അവന്റെ ചോദ്യത്തിലുണ്ടായിരുന്നു …
” തൃശ്ശൂർക്കല്ലേ …?”
” ഇതാ ഞാൻ പറഞ്ഞത് … ബുദ്ധി ഇല്ലാന്ന് ….”
” പിന്നെ എവിടേക്കാ…?”
അവന്റെ നെഞ്ചിൽ നിന്നും അവൾ മുഖമുയർത്തി …
കരഞ്ഞു ചുവന്ന കണ്ണുകളിൽ പീള കെട്ടിയത് അവൻ കണ്ടു …
ഇടം കൈയുടെ ചൂണ്ടുവിരലാൽ അവളുടെ കണ്ണിലെ പീള തോണ്ടി, അവൻ വിരൽ കൊണ്ട് തെറുപ്പിച്ചു കളഞ്ഞു..
” ഫാം ഹൗസിലേക്ക് …. ബാക്കി അവിടെ ചെന്നിട്ട് കരയാം ….”
അവൾ ചമ്മലോടെ മുഖം താഴ്ത്തി ..
“നീ ഇന്നലെ പറഞ്ഞതു പോലെ തെളിഞ്ഞു വരുന്നുണ്ട്…”
ചമ്മൽ മാറ്റാനായി അകലെ കോടമഞ്ഞ് അനാവൃതമായ മൊട്ടക്കുന്നുകളിലേക്ക് നോക്കി അവൾ പറഞ്ഞു…
” എങ്കിൽ അതിനപ്പുറം ഒരു പൂക്കാലവുമുണ്ടാകും. … ”
അജയ് പറഞ്ഞു …
” ജ്യോത്സ്നാണോ ….?”
” അല്ല … റിമി ടോമി … ”
അവൻ കെറുവോടെ മുഖം തിരിച്ചു …
“പിന്നെ പ്രവചിക്കുന്നവനെ ജ്യോത്സ്യൻ എന്നല്ലേ പറയുക …?”
” നമ്മുടെ ജീവിതം പ്രവചിക്കാൻ അത്രത്തോളം പഠിക്കണ്ട ….”
അഭിരാമി മുഖമുയർത്തി …
” ധനനഷ്ടം, മാനഹാനി, ചിലപ്പോൾ ഒത്തു വന്നാൽ കാരാഗൃഹവാസവും … ”
” ഞാനത് മറന്നിരിക്കുകയായിരുന്നു … ”
അവൾ സങ്കടപ്പെട്ടു …
” ഇടയ്ക്കിടെ ഒന്ന് ഓർമ്മിക്കുന്നത് നല്ലതാ…”
പറഞ്ഞിട്ട് അവൻ തിരിഞ്ഞു ..
അവർ തിരികെ എത്തുമ്പോൾ മുനിച്ചാമി അവരെ കാത്ത് നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു …
” പോയില്ലായിരുന്നോ …? ”
” വൈകുന്നേരം … ” അയാൾ പറഞ്ഞു …
“ഡാമിലെ മീനാ …” അയാൾ ഇടതു കൈയിൽ തൂക്കിപിടിച്ച കവർ മുന്നോട്ട് നീട്ടി …
അജയ് കൈ നീട്ടി അത് വാങ്ങി …
അഭിരാമി അതും ചാവിയും അവന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും വാങ്ങി അകത്തേക്ക് കയറി പോയി …
” മീനിനെത്രയായി …?” അവൻ ചോദിച്ചു …
” അതെന്നുടെ സന്തോഷം ….”
“അത് പറ്റില്ല … ” അജയ് തീർത്തു പറഞ്ഞു ….
അവൻ അകത്തു പോയി പണമെടുത്തു കൊടുത്തു ..
പ്രതീക്ഷിച്ചതിലധികം പണം കിട്ടിയതിനാൽ അയാളുടെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി …
” തിങ്കളാഴ്ച പാക്കലാം…”
അയാൾ പോകാനൊരുങ്ങി …
വീണ്ടും അയാൾ തിരിഞ്ഞപ്പോൾ വരം തരാനാകുമെന്ന് കരുതി അജയ് നിന്നു …
” എന്നുടെ ഷെഡ്ക്ക് മുന്നാടി ബൈക്കിറിക്കും … വൺഡേ നീങ്ക യൂസ് പണ്ണുങ്കോ…”
അതിനു ശേഷം വണ്ടിയിൽ തന്നെ ചാവി വെക്കുന്ന സ്ഥലം അയാൾ കാണിച്ചു കൊടുത്തു…
അയാളൊരു നല്ല മനുഷ്യനാണെന്ന് അജയ് ക്ക് തോന്നി …
മുനിച്ചാമി പോയ ശേഷം മീൻ വൃത്തിയാക്കി ചോറും വെച്ച് ഇരുവരും ഭക്ഷണം കഴിച്ചു…
നേരം പോകാൻ ഒരു വഴിയുമില്ല …
ഇപ്പോൾ കാലാവസ്ഥയുമായി ശരീരം പൊരുത്തപ്പെട്ടു വരുന്നുണ്ട് …
” നമുക്ക് ഒന്നുകൂടി പുറത്തു പോയാലോ …?”
ഇരുന്നു മടുത്തപ്പോൾ അവൻ ചോദിച്ചു ….
