ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലെങ്കിലും അഭിരാമി അവനോടൊപ്പം ഇറങ്ങി …
മൺറോഡിലൂടെ അവർ മുന്നോട്ടു നടന്നു …
അത്ര ദൂരം നടന്നിട്ടും ഒരു മനുഷ്യ ജീവിയെപ്പോലും കാണാത്തതിൽ അവർക്ക് അത്ഭുതം തോന്നി ….
” ഇതൊരു വല്ലാത്ത നാടാണല്ലോ അമ്മാ….”
അവളതിനും മറുപടി പറഞ്ഞില്ല …
അരമണിക്കൂർ നടന്നപ്പോഴേക്കും അവർ മുനിച്ചാമിയുടെ ഷെഡ് കണ്ടുപിടിച്ചു … പക്ഷേ അപ്പോഴേക്കും അഭിരാമി തളർന്നിരുന്നു …
മുനിച്ചാമിയുടെ ഷെഡിന്റെ വാതിൽ പൂട്ടിയിരുന്നു …
അയാൾ നാട്ടിലേക്ക് പോയിക്കാണുമെന്ന് അവനൂഹിച്ചു.
” ഞാൻ മടുത്തെടാ ….”
അഭിരാമി തിണ്ണയിലെ സിമന്റ് തറയിലേക്കിരുന്നു …
സ്വേദകണങ്ങൾ അവളുടെ മുഖത്ത് മൊട്ടിട്ടു വരുന്നത് അവൻ കണ്ടു …
“വിയർത്തല്ലോ ….”
താർപായക്കു കീഴെ നിന്ന് വണ്ടി തള്ളിയിറക്കുന്നതിനിടയിൽ അവൻ പറഞ്ഞു …
“എത്ര കാലമായി നടന്നിട്ട് ….”
തപ്പി നോക്കിയപ്പോൾ മുനിച്ചാമി പറഞ്ഞ സ്ഥലത്തു നിന്നും ചാവി കിട്ടി …
ആദ്യമായിട്ടാണ് ടി.വി. എസ് ഓടിക്കുന്നത് …
അഭിരാമി പിന്നിൽ കയറി വശം ചേർന്നിരുന്നു …
മെയിൽ റോഡിലേക്ക് കയറിയപ്പോൾ ജനങ്ങളും വാഹനങ്ങളും കണ്ടു തുടങ്ങി….
കുറച്ചകലെയായി ബിൽഡിംഗുകളും വീടുകളും കണ്ടു …
അജയ് പതിയെ ആണ് വണ്ടി ഓടിച്ചത് .. അല്ലെങ്കിലും ഒരു പരിധി കഴിഞ്ഞ് ആ വാഹനം ഓടിക്കാൻ സാധിക്കുമായിരുന്നില്ല ..
അഭിരാമി പിൻവശത്തിരുന്ന് കാഴ്ചകൾ കണ്ടു തുടങ്ങി …
“നല്ല സ്ഥലം അല്ലേ മ്മാ ….?”
അവൾ പിന്നിലിരുന്ന് മൂളി …
ഒരു സിഗ്നൽ ബോർഡ് കണ്ടപ്പോൾ അവൻ വണ്ടിയുടെ വേഗം കുറച്ചു …
Theni -> 134 KM
ദൂരത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ ഇനി മുനിച്ചാമിയെ വിശ്വസിക്കുന്ന പരിപാടിയില്ലെന്ന് അജയ് മനസ്സാ പ്രതിജ്ഞയെടുത്തു …
തൊപ്പിയും കോട്ടും ധരിക്കാതെ ഒരു മനുഷ്യനേയും റോഡിൽ അവർക്ക് കാണാൻ സാധിച്ചില്ല …
കുറച്ചു കൂടി മുന്നോട്ടോടിയപ്പോൾ വലത്തേക്ക് ഒരു വഴിയും ബോർഡും അവൻ കണ്ടു …
അപകടം….☠️
അവനങ്ങോട്ട് വണ്ടി തിരിച്ചപ്പോൾ അവളവനെ മുറുകെ പിടിച്ചു …
“നീയാ ബോർഡ് കണ്ടില്ലേ ….?”
“അല്ലെങ്കിൽ ഇപ്പോൾ നമ്മൾ സ്വർഗ്ഗത്തിലാണല്ലോ ….”
അവന്റെ മറുചോദ്യത്തിനു മുന്നിൽ പിന്നെ അവളൊന്നും മിണ്ടിയില്ല …
സൂര്യരശ്മികൾ താണു തുടങ്ങിയിരുന്നു …
മുന്നോട്ടു പോകും തോറും വഴി ദുർഘടമായിക്കൊണ്ടിരുന്നു …
ഉരുളൻകല്ലുകളും ഇടത്തരം പാറക്കഷ്ണങ്ങളും നിറഞ്ഞ വഴി …
മുറിച്ചിട്ട മരക്കഷ്ണങ്ങൾ വഴിയരികിൽ ചിതലു തിന്ന് കിടന്നിരുന്നു …
ഒരു ചെറിയ കയറ്റം ….
ശ്വാസം കിതച്ചു വലിച്ച് മുരണ്ടു കൊണ്ട് ടി.വി.എസ് അവരെ ലക്ഷ്യത്തിലെത്തിച്ചു ….
അഭിരാമിയുടെ പിന്നാലെ വണ്ടി സ്റ്റാൻഡിലിട്ട് അവനും ഇറങ്ങി …
ഒന്നുറക്കെ കൂകി വിളിക്കാൻ അവനു തോന്നി ….
തങ്ങൾ നിൽക്കുന്നത് ആകാശത്താണെന്ന് അവനു തോന്നി ..
വട്ടവടയും സമീപപ്രദേശങ്ങളും തന്റെ കാൽച്ചുവട്ടിലും …
കുറച്ചു കൂടി മുന്നോട്ടു നീങ്ങിയ അവൻ ഞെട്ടി ഒരടി പിന്നോട്ടു വെച്ചു … പിന്നെ സഹജമായ കൗതുകത്തോടെ നടുവ് വളച്ച് മുന്നിലേക്ക് എത്തിനോക്കി ….
ചെങ്കുത്തായ കൊക്ക ….. !
വീണാൽ തങ്ങിനിൽക്കാൻ ഒരു പടവു പോലും താഴെയില്ലെന്ന് ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ തന്നെ അവന് മനസ്സിലായി ….
“വാ മ്മാ….”
” ഞാനില്ല ….”
പേടിയോടെ അവൾ പറഞ്ഞു …
” ഞാൻ താഴെപ്പോയാലോ …?”
” ദേ അജൂ … നിന്റെ കുരുത്തക്കേട് കൂടുന്നുണ്ട് … ” അവൾ ദേഷ്യപ്പെടു. ..
കാറ്റിന്റെ എതിർദിശയിൽ അവളുടെ ടോപ്പിന്റെ അടിഭാഗം കഥകളിവേഷം തീർക്കുന്നത് നോക്കി അവൻ ചിരിച്ചു …
“വാ ന്ന് ….”
” ഞാനെങ്ങോട്ടുമില്ല … നീ ഇങ്ങോട്ടു വാ…”
“എങ്കിൽ ഞാൻ വരുന്നില്ല … ”
അവൻ അവൾക്ക് പുറം തിരിഞ്ഞു നിന്നു …
” ടാ ….”
അവൻ വിളി കേട്ടതേയില്ല ….
” എനിക്ക് പേടിയായിട്ടാ …”
അതു കേട്ടതും അജയ് തിരിഞ്ഞ് അവളുടെ നേരെ വലം കൈ നീട്ടി …
അവളവനിലേക്ക് അടുത്തു..
വിരലുകൾ വിരലിൽ കോർത്തു …
അമ്മയുടെ വിരലുകൾ വിറയ്ക്കുന്നത് അവൻ വിരലാലറിഞ്ഞു …
അവളെ തന്റെ മുന്നിലേക്ക് അവൻ വലിച്ചു നിർത്തി …
“താഴെപ്പോകുമോടാ ….?”
ഭയത്തോടെ അവൾ ചോദിച്ചു …
” ഞാനില്ലേ മ്മാ കൂടെ ….”
അവളുടെ സ്വെറ്ററിനു മുകളിൽ വയറിനു മീതെ കൈ ചുറ്റി അവൻ തന്നിലേക്കടുപ്പിച്ചു …
” എന്റെ അമ്മയെ ഞാനങ്ങനെ കളയോ …?”
വീശിയ കാറ്റിൽ അവളുടെ ഹൃദയം ഒന്ന് വിറ കൊണ്ടു ….
“കത്തി വെച്ച് കുത്താനുള്ള ധൈര്യമൊന്നും വേണ്ടല്ലോ താഴേക്കൊന്ന് നോക്കാൻ … ”
അവൻ പറഞ്ഞു ….
“സഹിക്കാൻ പറ്റാഞ്ഞിട്ടല്ലേടാ ….”
അവളുടെ സ്വരം പതറി…
“ആ കുത്തെങ്ങാനും സ്ഥാനം മാറി മർമ്മത്ത് കൊണ്ടിരുന്നെങ്കിലോ ….?”
“അജൂ …..” ഭീതിയോടെ അവൾ വിളിച്ചു…
” ഞാനും ഇതുപോലെ ഏതെങ്കിലും ഡേയ്ഞ്ചർ പോയിന്റിൽ ……”
“അജൂ …………”
പിന്നിലേക്ക് അവനെ ഇടിച്ചു കുത്തി അവൾ വിളിച്ചു …
കാറ്റിന്റെ ഹുങ്കാരത്തിനു മുകളിൽ അവളുടെ ശബ്ദം മുഴങ്ങി …
” അച്ഛന് പണം …. അമ്മയ്ക്ക് ഉള്ളത് നഷ്ടപ്പെടാതിരിക്കാനുള്ള വ്യഗ്രത…. ഒരു കൂടപ്പിറപ്പ് പോലുമില്ലാത്ത എന്നെ ആരെങ്കിലും ഓർത്തിരുന്നോ എന്നു പോലും സംശയമാണ് … ”
അജയ് യുടെ വാക്കുകളുടെ അടിയേറ്റ് അവൾ പുളഞ്ഞു …
എത്ര നല്ല സന്തോഷകരമായ അവസരങ്ങളിലും അവൻ ദേഷ്യപ്പെടുന്നതും പൊടുന്നനെ സ്വഭാവം മാറുന്നതിനും കാരണം അവൾക്കു മനസ്സിലായിത്തുടങ്ങി …
ബാല്യം മുതൽ തിളച്ചുമറിയുന്ന ഒരു അഗ്നിപർവ്വതം അവനുള്ളിലിരുന്ന് പുകയുന്നുണ്ടെന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായി ….
ആകാശം ചുവന്നുതുടങ്ങിയിരുന്നു …
“വലിയ ഹോസ്റ്റലുകളൊക്കെയായിരുന്നു അമ്മ എനിക്കു വേണ്ടി കണ്ടെത്തിയതും താമസിപ്പിച്ചതും …”
മകന്റെ വാക്കുകൾക്കു മുൻപിൽ മറുപടിയില്ലാതെ താഴെ അഗാധതയും മുന്നിൽ ശൂന്യതയുമായി അവനു മുന്നിൽ അവൾ നിന്നു …
“ഓരോ വെക്കേഷനും ഓരോരുത്തരുടെ പേരന്റ്സ് കൂട്ടാൻ വരുമ്പോൾ ഞാനും അമ്മയെ പ്രതീക്ഷിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു ….”
ഇരുപതു വർഷത്തിനിടയ്ക്ക് അവന് അവളെ തനിച്ചു കിട്ടിയ അവസരം ….
പക്വതയും പാകവും വന്ന മനസ്സ് ….
മാതാപിതാക്കൾ ജീവിച്ചിരിക്കെ അനാഥത്വം പേറേണ്ടി വന്നവന്റെ സങ്കടം അത്തരമൊരു അവസ്ഥയിൽ പുറത്തേക്കൊഴുകിയത് സ്വാഭാവികമായിരുന്നു …
“ഓരോ തവണയും വരുമ്പോൾ അമ്മയോട് പറയണമെന്ന് ഞാൻ കരുതാറുണ്ട് … പക്ഷേ എന്നേക്കാൾ വലിയ സങ്കടം അമ്മയനുഭവിക്കുമ്പോൾ …..”
“അച്ഛനോട് എനിക്ക് സ്നേഹമൊന്നുമില്ലമ്മാ….”
അതവൾക്ക് അറിയാവുന്ന കാര്യമായിരുന്നു …
” അമ്മയെന്താ ഒന്നും പറയാത്തത് ….? ”
” ഞാൻ കേൾക്കുന്നുണ്ടെടാ …. ”
പതറുന്ന സ്വരത്തിൽ അവൾ പറഞ്ഞു …
” അമ്മയെ വിഷമിപ്പിക്കാൻ പറഞ്ഞതല്ല ഞാൻ … ”
“എനിക്കറിയാടാ ….”
അജയ് മിണ്ടിയില്ല ….
“നിനക്ക് എന്നോട് പറയാം …. ഞാൻ ആരോട് പറയും ….?”
” എന്നോട് പറഞ്ഞു കൂടെ അമ്മാ…..?”
ഒരു നിമിഷം കഴിഞ്ഞാണ് അവളുടെ ഉത്തരം വന്നത്..
