പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 7

Perillatha Swapnangalil Layichu 7 | Author : Malini Krishnan

[ Previous Part ] [ www.kambi.pw ]

മറഞ്ഞ് പോയ സ്വപ്നം

കഥ എഴുതി 3 മാസം കഴിഞ്ഞ് ബാക്കി സുബ്മിറ്റ് ചെയുന്നത് തൊട്ടിത്തരം ആണ് എന്നും ന്യായികരിക്കാൻ കഴിയില്ല എന്നും അറിയാം, ക്ഷെമിക്കണം. എനിക്ക് MBA അഡ്മിഷൻ കിട്ടി അതിന്ടെ തിരക്കിൽ ആയിരുന്നു ഞാൻ. പിന്നെ ഈ പാർട്ട് കുറച്ച് നീളവും ഉണ്ട്. ഇതോടെ കൂടി ഈ കഥ അവസാനിക്കുക ആണ്.

എല്ലാവരും വായിച്ച് നല്ലതും മോശവുമായ എല്ലാ മന്റും ഇടണം. കൂറേ കാലം ആയിട്ട് ഉള്ള ആഗ്രഹം ആയിരുന്നു ഒരു കഥ എഴുതുക എന്നുള്ളത്, അത് ഇതോടെ കൂടി പൂർത്തി ആയി. ഇതുവരെ സപ്പോർട്ട് തന്ന എല്ലാ സുഹൃത്തുകൾക്കും നന്ദി.

കഥ എല്ലാരും അമ്രാനിട്ട ഉണ്ടാവും, ഇത് വായിക്കുന്നതിന് മുന്നേ എല്ലാരും ബാക്കി ഭാഗങ്ങൾ വായിക്കുക, എന്നാലേ കഥ ക്ലിക്ക് ആവുള്ളു. വീണ്ടും ക്ഷേമ ചോദിക്കുന്നു…

…വണ്ടിയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു, സ്വപ്നം കണ്ടു നടക്കുന്ന ഞാൻ ചുറ്റും നടക്കുന്നത് ഒന്നും അറിഞ്ഞില്ല. ഒന്നും അറിയാതെ നടക്കുമ്പോ റോഡിലൂടെ എനിക്ക് നേരെ വന്നുകൊണ്ടിരുന്ന സ്കൂട്ടറും ഞാൻ ശ്രേധിച്ചില്ല…

എന്റെ അടുത്ത് എത്താറായപ്പോ വണ്ടി ബ്രേക്ക് പിടിച്ചു, സ്കിഡ് ചെയുന്ന ഒച്ച കേട്ടപ്പോ മാത്രമാണ് ഞാൻ റോഡ് ക്രോസ്സ് ചെയുക ആണ് എന്ന ബോധം എനിക്ക് വന്നത്. എല്ലാം പെട്ടന് ആയത് കൊണ്ട് ഒന്ന് മാറി നില്കുന്നത് പോയിട്ട് അനങ്ങാൻ പോലും എനിക്ക് സാധിച്ചില്ല. സ്കിഡ് ആയി വരുന്ന വണ്ടി എന്നെ തട്ടാതെ എന്നെയും താണ്ടി പോയി, പക്ഷെ ആ വണ്ടി നിലത്തു വീഴുകയും ചെയ്തു വണ്ടി ഓടിച്ച ആൾ ഒരു പോസ്റ്റിലും പോയി ഇടിച്ചു. എല്ലാം വെറും നിമിഷങ്ങൾക് ഉള്ളിൽ സംഭവിച്ചു,

ഒച്ച കേട്ട് ആൾകാർ ഒക്കെ കൂടി തുടങ്ങി. അപ്പോഴാണ് ഞാൻ ഓടിച്ച ആളെ നോക്കുന്നത്,ഒരു പെണ്ണ് ആയിരുന്നു, നിലത്തു തന്നെ ഇരിക്കുക ആണ് എതിർ വശത്തേക്ക് നോക്കി, അതുകൊണ്ട് മുഖം കാണുന്നില്ല. എന്തിരുന്നാലും എനിക്ക് അവളെ നല്ല പരിചയം ഉള്ളത് പോലെ തോന്നി, ഞാൻ വേഗം തന്നെ അങ്ങോട്ട് ചെന്നു. വണ്ടി ഇപ്പോഴും റോഡിൽ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു, ആ വണ്ടി കണ്ടപ്പോ അതും എനിക്ക് പരിചയം ഉള്ള വണ്ടി പോലെ തോന്നി. അതെ ഇത് അവളുടെ വണ്ടി തന്നെ ആയിരുന്നു ആ വണ്ടി നമ്പർ എനിക്ക് ഇപ്പോഴും ഓർമയുണ്ട്. എനിക്ക് ആകെ നെഞ്ഞ് വേദന വന്ന് തുടങ്ങി,

ഞാൻ കാരണം അവൾക് ഇപ്പൊ അപകടം സംഭവിച്ചു. ഞാൻ വേഗം തന്നെ ആൾക്കാരെ എല്ലാം തട്ടി മാറ്റി അവളുടെ മുന്നിലേക്കു പോയി. അവൾ കാലിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് കരയുക ആയിരുന്നു, അവളെ അങ്ങനെ കാണുന്നത് എന്നെ കൂടുതൽ അസ്വസ്ഥൻ ആക്കി, അതുകൊണ്ട് അവളെ കൂടുതൽ നോക്കി നിലക്കാതെ ഞാൻ വേഗം തന്നെ ഒരു ഓട്ടോ വിളിച്ചു വന്നു.

വണ്ടിയിൽ നിന്നും വീണത് ഒരു പെൺകുട്ടി ആയത് കൊണ്ടുതന്നെ ഉപദേശത്തിന് പകരം റോഡിന്റെ പ്രെശ്നം ആണ് എന്നാണ് അവിടെ കൂടിച്ചേർന്ന വിദഗ്ദ്ധർ പറഞ്ഞത്. ഞാൻ അവളുടെ അടുത്ത് ചെന്നിട്ട് ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോവാം എന്ന് പറഞ്ഞു, അവളുടെ അടുത്ത് നിന്നും വല്യ പ്രതികരണം ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല, അവൾ ഇപ്പോഴും അവളുടെ കാലിൽ പിടിച്ച ഇരിക്കുക ആണ് അതുകൊണ്ട് അവൾക്ക് എണീക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ട് ആണ് എന്ന് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കി.

വേഗം തന്നെ ഞാൻ അവളെ എടുക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു, അവളുടെ അടുത്ത് എത്തിയപ്പോ പിന്നെയും പഴയത് പോലെ അവളോട് സംസാരിക്കാൻ ഒരു പേടി ഉള്ളിൽ നിന്നും വന്നു. ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഞാൻ എന്റെ ഒരു കൈ ഞാൻ അവളുടെ പുറത്ത് വെച്ച് എന്നിട്ട് അവളോട് എന്റെ കഴുത്തിൽ കൂടി കൈ ഇടാൻ പറഞ്ഞു.

പുറത്ത് കൈ വെച്ചപ്പോ അവളുടെ മുടി ഞാൻ ശ്രേധിച്ചത്, സാധാരണ ഉള്ള അത്ര നീളം ഇല്ല എന്ന്, അവൾ അത് വെട്ടി ചെറുതാക്കി. അവളെ ഞാൻ വാരി എടുത്ത് ഓട്ടോയിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി, ഞങ്ങളുടെ കൂടെ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന വേറെ ഒരാളും കൂടി കേറി.

“ഡി കരയല്ലേ ഇപ്പൊ എത്തും ഹോസ്പിറ്റലിൽ” ഞാൻ ചെറിയ വെപ്രാളത്തോട് കൂടി പറഞ്ഞു. ഞങ്ങളുടെ കൂടെ വേറെ ഒരാളും കൂടി ഉണ്ടായിരുന്നത് എനിക്ക് ഒരു ശല്യമായിട്ട് തോന്നി. വേഗം തന്നെ ആശുപത്രിയിൽ എത്തി, അവളെ കൊണ്ടുപോകാൻ ഒരു വീൽചെയറും വന്നു.

എമർജൻസി വാർഡിലേക്ക് അവളെ കൊണ്ടുപോയി, ഒപ്പം ഞാനും പോയി. രണ്ട് മൂന്ന് നഴ്‌സ്‌മാർ അവളുടെ കാലിൽ പറ്റിയ മുറിവ് ഡ്രസ്സ് ചെയുക്ക ആയിരുന്നു, എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് അറിയാതെ ഞാൻ അവളെയും നോക്കി അവിടെ നിന്നു. മുറിവ് ക്ലീൻ ചെയ്യുമ്പോ അവൾക് നന്നായി നീറുന്നുണ്ടായിരുന്നു, അവൾ പെട്ടന് എന്റെ കൈ വളരെ മുറുകെ പിടിച്ചു. അവളെ നോക്കി ഒന്നും ഇല്ല എന്ന രീതിയിൽ ഞാൻ കണ്ണ് അടച്ച് കാണിച്ചു.

“എടൊ, താൻ റിസെപ്ഷനിലേക്ക് പോയിട്ട് പേഷൻറ്റ്ന്ടെ ഡീറ്റെയിൽസ് ഒക്കെ ഒന്ന് ഫിൽ ചെയ്തേ” ഒരു നേഴ്സ് എന്നോട് വന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് പോയി. ശെരി എന്ന് തലയാട്ടി ഞാൻ അവരുടെ കൂടെ പോയി, പെട്ടന് എനിക്ക് അത് ഓർമ വന്നു… അവളുടെ പേര്. ഞാൻ അവളെ നോക്കി…

“റാഷിക” അവൾ പറഞ്ഞു. അപ്പൊ അതാണല്ലേ പെണ്ണെ നിന്ടെ പേര്, മുഖത്ത് ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരിയോട് കൂടി ഞാൻ റിസെപ്ഷനിലേക്ക് പോയി.

(ഈ കഥയുടെ തുടക്കം ഇവിടെ നിന്നുമായിരുന്നു… കഥ തിരിച്ച അവിടെ എത്തിയിരിക്കുന്നു)

“M.R.I. സ്കാൻ എടുക്കാതെ സർജറി വേണോ വേണ്ടയോ എന്നെ ഉറപ്പിക്കാൻ പറ്റില്ല ഡോക്ടർ.” നേഴ്സ് പറഞ്ഞു.

“സർജറിയോ! അത്ര വല്യ ആക്‌സിഡന്റ് ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ലലോ” അവൻ ഒരു പേടിയോട് കൂടി പറഞ്ഞു.

“നീ ആണോ ഇവിടുത്തെ ഡോക്ടർ, നീ പറയുന്ന പോലെ വേണോ ഇവിടെ കാര്യങ്ങൾ നടത്താൻ” നേഴ്സ് കുറച്ച് ദേഷ്യത്തോടെ മറുപടി പറഞ്ഞു. അതിന് അവൻ മറുപടി ഒന്നും പറയാതെ കേട്ട് നിന്നും.

“See Mr…” ഡോക്ടർ എന്റെ പേര് അറിയാത്തത് കൊണ്ട് എന്നെ നോക്കി നിന്നും.

“ഹൃതിക്” അവൻ പറഞ്ഞു.

“ഹൃതിക്, സ്കാൻ നടത്തിയാൽ മാത്രമേ ലിഖമെന്റ് ഡാമേജ് സംഭവിച്ചിറ്റ് ഉണ്ടോ ഇല്ലയോ എന്നെ മനസ്സിലാവുകയുള്ളു. അങ്ങനെ ഉണ്ടെകിൽ ഒരു ചെറിയ സർജറി വേണ്ടി വരും അല്ലെങ്കിൽ knee brace ഇട്ടാലും മതിയാവും, അതായത് മുട്ടിന്റെ അവിടെ ഒരു ബെൽറ്റ്‌ പോലെ.” ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു.

“നിങ്ങൾ ഈ കുട്ടിയുടെ ആരാണ്?” ഡോക്ടർ ചോദിച്ചു.

“അത് പിന്നെ ഫ്ര.. ഫ്രണ്ട് ആണ്” ഞാൻ നിർത്തി നിർത്തി പറഞ്ഞു. ശെരിക്കും ആരാണ് എന്ന് പറയണം എന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു പക്ഷെ പറ്റിയില്ല.

“എങ്കിൽ പെട്ടന് തന്നെ ഈ കുട്ടിയുടെ വീട്ടിൽ വിളിച്ച കാര്യം പറയണം, ഫാമിലി ആരെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിലേ സർജറി നടത്താൻ പറ്റുള്ളൂ”

“ഞാൻ ഇപ്പോൾ തന്നെ വിളികാം ഡോക്ടർ”

ഞാൻ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു, വേദന കാരണം അവളുടെ കണ്ണുകൾ നനഞ്ഞിരുന്നു, മുഖം ചുവന്നിരുന്നു, എന്നിട്ട് ഞാൻ അവളുടെ ഫോൺ എടുത്തിട്ട് അവളോട് പാസ്സ്‌വേർഡ്‌ അടിക്കാൻ പറഞ്ഞു. അവൾ അതെ പറഞ്ഞ തന്നു, അവളുടെ ഫോണും ആയി ഞാൻ ഒന്നു പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി കോൺടാക്ട് എടുത്തു അവളുടെ അമ്മയുടെ നമ്പർ ഡയൽ ചെയ്തു.