ആര്യൻ ഈ നാട്ടിൽ വന്ന് വെറും രണ്ട് ദിവസങ്ങൾ കൊണ്ട് ചന്ദ്രിക ചേച്ചി അവൻ്റെ കളി ചരക്കായി മാറിയതും അവരുമായി നടന്നതുമായ സംഭവ വികാസങ്ങളെ കുറിച്ചോർത്തുകൊണ്ട് ഗുപ്തനെ പോലെ ചൂടുള്ള ചായ ഊതി ഊതി കുടിച്ചുകൊണ്ട് വഴിയിലേക്കും നോക്കി ആ പടിയിൽ ഇരുന്നു. അപ്പോഴും ചന്ദ്രിക പറഞ്ഞ ബാക്കി കടി മൂത്ത പെണ്ണുങ്ങൾ ആരൊക്കെയാണെന്ന ചോദ്യം മാത്രം അവൻ്റെ മനസ്സിൽ ബാക്കി ആയി.
ആര്യൻ ചായ കുടിച്ച് തീർത്ത ശേഷം മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റതും അപ്പുറത്ത് മോളി ചേച്ചി ചെടികൾക്ക് വെള്ളം ഒഴിച്ചുകൊണ്ട് നിൽക്കുന്നത് അവൻ്റെ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ടു. കാർ പോർച്ചിൽ തോമാച്ചൻ്റെ കാറും കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു. തോമാച്ചൻ വന്ന സ്ഥിതിക്ക് സൈക്കിൾ കിട്ടിയ വിവരം പോയി അറിയിച്ച് ഒരു നന്ദിയും പറഞ്ഞേക്കാം എന്ന് കരുതി അവൻ ഗ്ലാസ്സ് കൊണ്ടുപോയി കഴുകി വച്ച ശേഷം കതകും ചാരി ഇറങ്ങി.
“ഹാ ആര്യാ…സൈക്കിൾ കിട്ടി അല്ലേ.” ഗേറ്റ് കടന്നു വരുന്ന ആര്യനെ കണ്ട മോളി ചോദിച്ചു.
“അതേ ചേട്ടത്തി കിട്ടി…ഞാൻ അതിന് തോമാച്ചനെ കണ്ട് ഒരു നന്ദി പറയാൻ വേണ്ടി വന്നതാ.”
“ഓ പിന്നേ ഇതിനൊക്കെ എന്ത് നന്ദി പറയാനാ എൻ്റെ ആര്യാ…പിന്നെ നന്ദി പറയാൻ മാത്രമേ ഇങ്ങോട്ട് വരാവൂ എന്നുണ്ടോ ചുമ്മാ ഇരിക്കുമ്പോൾ ഒക്കെ ഇങ്ങോട്ട് ഒന്ന് ഇറങ്ങ്.”
“അതിനെന്താ ചേട്ടത്തി ഞാൻ വരാമല്ലോ…തോമാച്ചൻ എന്തിയേ?”
“അകത്തുണ്ട് ആര്യൻ വാ.”
മോളി ആര്യനെ അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചുകൊണ്ട് മുറിയിലേക്ക് പോയി തോമാച്ചനെ വിളിച്ചുകൊണ്ടുവന്നു.
തോമാച്ചൻ വന്ന ഉടൻ തന്നെ ആര്യൻ സൈക്കിൾ കിട്ടിയ കാര്യവും അത് കിട്ടാൻ സഹായിച്ചതിന് അദ്ദേഹത്തോട് നന്ദിയും പറഞ്ഞു.
ശേഷം അവർ മൂവരും കൂടി ഇരുന്ന് ഏകദേശം ഇരുപത് മിനുട്ടുകളോളം സംസാരിച്ചതിന് ശേഷം ആര്യൻ അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി അവരോട് യാത്ര പറഞ്ഞുകൊണ്ട് തിരിച്ച് വീട്ടിലേക്ക് പോയി.
തിരിച്ച് വീട്ടിൽ എത്തിയ ആര്യൻ പ്രത്യേകിച്ചൊന്നും ചെയ്യാൻ ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് അവൻ്റെ വിനോദമായ വായനയിലേക്ക് കടന്നു.
മേശയിൽ നിന്നും അവൻ രാവിലെ വെച്ചിട്ട് പോയ പുസ്തകം എടുത്തുകൊണ്ട് കട്ടിലിലേക്ക് കിടന്ന ശേഷം വായിച്ച് നിർത്തിയ പേജിലെ അടയാളം നോക്കി ബാക്കി വായന തുടർന്നു.
ഒറ്റ ഇരിപ്പിനു തന്നെ അതിൻ്റെ ബാക്കി മുഴുവനും വായിച്ച ആര്യൻ അതിലെ മുഖ്യ കഥാപാത്രത്തിൻ്റെ ജീവിതത്തിൽ വന്നു പോയ സ്ത്രീകളുടെ എണ്ണം എടുത്തുകൊണ്ട് അയാളെ ഓർത്ത് അസൂയപ്പെട്ടു. അവസാനം കുറച്ച് ട്രാജഡി ആയിരുന്നെങ്കിലും അയാൾ അനുഭവിച്ച സുഖത്തിൻ്റെ പാതി തനിക്ക് ജീവിതത്തിൽ അനുഭവിക്കാൻ പറ്റിയിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ആര്യൻ മനസ്സിൽ ആഗ്രഹിച്ചു. അങ്ങനെ ഒരു ജീവിതം അവന് മന്ദാരക്കടവിൽ ലഭിക്കുമോ എന്ന് അവൻ ഒരു നിമിഷം ചിന്തിച്ചു. കാരണം വെറും ഒരൊറ്റ ദിവസം കൊണ്ട് തന്നെ തനിക്ക് കൈവന്ന സുഖം അവനെ അങ്ങനെ ചിന്തിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു.
അങ്ങനെ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചുകൊണ്ട് ആര്യൻ ആ പുസ്തകം എടുത്ത് മേശപ്പുറത്ത് വെച്ചിട്ട് വാച്ചിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ സമയം ഏഴാകുന്നു. പുസ്തകം വായിച്ച് സമയം എത്ര പെട്ടെന്നാണ് പോയത് എന്ന് ആലോചിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ മേലൊന്ന് കഴുകാനായി കുളിമുറിയിലേക്ക് പോയി.
മേല് കഴുകി ഉന്മേഷം ആയ ശേഷം ആര്യൻ അടുക്കളയിലേക്ക് കയറി രാവിലെ ഉണ്ടാക്കിയ പോലെ തന്നെ മുട്ട പൊരിച്ച് ബ്രെഡും ചൂടാക്കി കഴിച്ചു.
ആഹാരം ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ ശേഷം ആര്യൻ മുറിയിലേക്ക് പോയി നാളത്തേക്ക് ഇട്ടുകൊണ്ട് പോകുവാൻ ഉള്ള അവൻ്റെ യൂണിഫോം ഷെൽഫിൽ നിന്നും എടുത്ത് അത് തേച്ച ശേഷം മടക്കി ഷെൽഫിൽ തന്നെ വച്ചു.
അന്നത്തെ രാത്രി വേറെ പ്രത്യേകിച്ചൊന്നും ചെയ്യാൻ ഇല്ലാതിരുന്ന ആര്യൻ നാളെ ജോലിക്ക് പോകുവാൻ വേണ്ടി മാനസികമായി തയ്യാറെടുത്തുകൊണ്ട് അധികം വൈകിപ്പിക്കാതെ തന്നെ കിടന്നുറങ്ങി.
പിറ്റേന്ന് വെളുപ്പിനെ അഞ്ചരയോടുകൂടി തന്നെ ആര്യൻ ഉറക്കം ഉണർന്നു. പതിവ് പോലെ തന്നെ ഒരു കാപ്പി ഇട്ടു കുടിച്ച് ബാത്ത്റൂമിൽ പോയ ശേഷം ആറ് മണിയോട് കൂടി ആര്യൻ വസ്ത്രങ്ങളും സോപ്പുമായി മന്ദാരക്കുളം ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. രാവിലെ ഒരു വ്യായാമം കൂടി ആയിക്കോട്ടെ എന്ന് കരുതി സൈക്കിൾ എടുക്കാൻ മുതിർന്നില്ല.
പുറത്തെങ്ങും ഇരുട്ട് മാത്രം. നല്ല തണുപ്പും. ഇരുട്ടാണെങ്കിലും വഴിയും തൊട്ടടുത്തുള്ള ദൃശ്യങ്ങളും മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തിൽ കാണുവാൻ സാധിക്കും. ശാലിനിയുടെ വീട്ടിൽ ലൈറ്റ് തെളിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ചിലപ്പോൾ കുളിക്കാനായി പോയി കാണും അല്ലെങ്കിൽ ഇപ്പോ വരുമായിരിക്കും എന്ന് മനസ്സിൽ വിചാരിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ നടത്തം തുടർന്നു.
അധികം താമസിക്കാതെ തന്നെ ആര്യൻ കുളത്തിൽ എത്തിച്ചേർന്നു. ഇന്നലത്തെ പോലെ തന്നെ ഇന്നും അവൻ തന്നെയാണ് ആദ്യം എത്തിയത്. അവൻ ചന്ദ്രിക ഇന്നലെ പറഞ്ഞത് അനുസരിച്ച് സ്ത്രീകൾ കുളിക്കുന്ന പടവുകളിൽ നിന്നും മാറി പുരുഷന്മാരുടെ പടവിലേക്ക് പോയി.
വസ്ത്രങ്ങൾ ഊരി ഒരു കല്ലിന് മുകളിൽ വച്ച ശേഷം ആര്യൻ തോർത്ത് ധരിച്ച് കുളത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങി. ഒന്ന് മുങ്ങി നിവർന്ന് തിരിച്ച് വന്ന് തുണികൾ കല്ലിൽ ഇട്ട് അലക്കാൻ തുടങ്ങിയതും ചന്ദ്രിക ചേച്ചിയും ഒപ്പം ശാലിനി ചേച്ചിയും പടവുകൾ ഇറങ്ങി വരുന്നത് കണ്ടു.
ആര്യൻ ഒരു മൂലയ്ക്ക് ആയിരുന്നതിനാൽ മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തിൽ അവർക്ക് അത് ആരാണെന്ന് വ്യക്തമായിരുന്നില്ല. അവർ പരസ്പരം എന്തോ പിറുപിറുക്കുന്നത് ആര്യൻ കേട്ടു.
“ആരാ ചേച്ചി നമ്മളെക്കാൾ മുന്നേ?”
“അറിയില്ലെടി മോളെ…ഇനി ആര്യൻ ആണോ?”
“ഹാ അതേ ആയിരിക്കും.”
“ആര്യൻ ആണോടാ?” ചന്ദ്രിക ചേച്ചി പടവുകൾ ഇറങ്ങിക്കൊണ്ട് വിളിച്ച് ചോദിച്ചു.
“അടിയൻ ആന്നേ…”
“ഹഹഹ…ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേടീ അവൻ ആയിരിക്കുമെന്ന്. ഇന്നലെയും അവനാ ആദ്യം വന്നത് അതാ ഞാൻ ഊഹിച്ചത്.”
“ഹാ…ഇന്നലെ അവൻ പറഞ്ഞിരുന്നു ചേച്ചിയെ കണ്ട കാര്യം.”
“ആഹാ…അത് ശരി.” ചന്ദ്രിക അറിഞ്ഞില്ലെന്ന രീതിയിൽ അവളോട് പറഞ്ഞു.
“വരത്തന്മാരൊക്കെ നമ്മുടെ കുളം കൈയേറുമെന്ന് തോന്നുന്നല്ലോ ചേച്ചി…” ശാലിനി ആര്യൻ കേൾക്കാൻ എന്ന വണ്ണം താഴത്തെ പടവിൽ വന്ന് നിന്നുകൊണ്ട് ഉറക്കെ പറഞ്ഞു.
“അതെയതെ…ഇങ്ങനെ പോയാൽ ഇനി എന്തൊക്കെ കൈയേറും എന്തോ ആവോ…”
“ഹാ ഇവിടുള്ളവർക്കൊന്നും വെളുപ്പിനെ എഴുന്നേറ്റ് വരാൻ വയ്യെങ്കിൽ വരത്തന്മാർ ഒക്കെ വന്ന് കൈയേറിയെന്നിരിക്കും…” അതിന് മറുപടിയെന്നോണം ആര്യനും ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു.
