“എന്ത് പ്രശ്നം?”
“പിന്നെ എന്തിനാ ഇങ്ങനെ കിടന്നു വഴക്കിടുന്നത്…?”
“അതിന് ആരാ വഴക്കിട്ടത്…?”
“പിന്നെ ഞാനാണോ?”
“ഞാൻ നിന്നോട് താമസിച്ചത് എന്താണെന്നല്ലേ ചോദിച്ചുള്ളൂ…”
“ഹാ…അതെന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞല്ലോ…പിന്നെ എന്താ പ്രശ്നം…?”
“മ്മ്…ശരി ആയിക്കോട്ടെ…”
“ശെടാ…ഡ്യൂട്ടി ടൈം കഴിഞ്ഞിട്ടും കൂടെ ഇരിക്കുന്നതും പോരാ പത്ത് മിനുട്ട് താമസിച്ചെന്നും പറഞ്ഞ് ഇങ്ങനെയുണ്ടോ…” എന്നും പറഞ്ഞ് ആര്യൻ അകത്തേക്ക് പോയി.
അതുകേട്ട ലിയ ഇരുന്നിടത്ത് നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് അവൻ്റെ പുറകെ ചെന്നു.
“എന്താ നീ പറഞ്ഞത്…നിന്നോട് ഞാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടോ ഡ്യൂട്ടി ടൈം കഴിഞ്ഞിട്ടും ഇവിടെ ഇരിക്കാൻ…”
“പിന്നെന്തിനാ ഞാൻ താമസിച്ചെന്ന് പറഞ്ഞു കിടന്നു ബഹളം ഉണ്ടാക്കുന്നത്…”
“ശരി…നീ ഇരിക്കണ്ടാ എങ്കിൽ…പൊയ്ക്കോ…വീട്ടിൽ പൊയ്ക്കോ…പോ…”
“ഹാ പോയേക്കാം…ഇങ്ങനെ ബഹളം ഉണ്ടാക്കാൻ ആണെങ്കിൽ എന്തിനാ ഇരിക്കുന്നത്…ഞാൻ പോവാ…”
ആര്യൻ അവൻ്റെ ബാഗും സാധനങ്ങളും എടുത്ത് ഓഫീസിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി. ലിയ ഒന്നും മിണ്ടാതെ തന്നെ അവളുടെ കസേരയിൽ ഇരുന്നു. അവൻ പോകുന്നത് തടയണമെന്നുണ്ടെങ്കിലും അവളുടെ കോപം അതിന് അനുവദിച്ചില്ല. അവൻ പോകരുതേ എന്നവളുടെ മനസ്സ് മന്ത്രിച്ചു. പക്ഷേ ആര്യൻ സൈക്കിളിൽ കയറി വീട്ടിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു.
ലിയ ആര്യൻ പോയി മറയുന്നതും അവിടെ ഇരുന്നു. അവളുടെ ദേഷ്യം പതിയെ മാറി അത് സങ്കടത്തിലേക്ക് വഴിവച്ചു. ദേഷ്യം ഒന്നടങ്ങിയപ്പോഴാണ് അവളെന്തിനാണ് അവനോട് അങ്ങനെയൊക്കെ പെരുമാറിയതെന്ന് ലിയ ചിന്തിച്ചത്. അതിനും മാത്രം എന്താണ് ആര്യൻ ചെയ്തത് എന്ന് അവൾ ആലോചിക്കാൻ തുടങ്ങി. ശരിക്കും തനിക്ക് ഒരു നിമിഷം പോലും ആര്യൻ തൻ്റെ അരികിൽ നിന്നും മാറി നിൽക്കുന്നത് ഇഷ്ട്ടം ആല്ലാഞ്ഞിട്ടല്ലേ താൻ അവനോട് അങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞതും അതൊരു വഴക്കായി മാറിയതും എന്നെല്ലാം ലിയ മനസ്സിൽ ചിന്തിച്ചു. എന്തുകൊണ്ടാണ് തനിക്ക് അവനോട് ഇത്രയും സ്നേഹം? എന്തുകൊണ്ടാണ് അവൻ്റെ സാമിപ്യം താൻ എപ്പോഴും ആഗ്രഹിക്കുന്നത്? എന്തുകൊണ്ടാണ് അവനു നേരെ താൻ ഇത്രയും അധികാരം കാണിക്കുന്നത്? അങ്ങനെ പലപല ചോദ്യങ്ങളും ലിയ അവളോട് തന്നെ ചോദിച്ചു.
അവനോട് അങ്ങനെ ഒന്നും പറയേണ്ടിയിരുന്നില്ലെന്നും താൻ അത്രയൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ടും അവൻ തന്നെ വേദനിപ്പിക്കുന്ന രീതിയിൽ ഒരു വാക്ക് പോലും പറഞ്ഞില്ലെന്നും എല്ലാം ലിയ ഓർത്തു. ആര്യൻ തിരികെ വന്നിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ആശിച്ച് അവൾ കസേരയിൽ മുഖം താഴ്ത്തി ഇരുന്നു.
എന്നാൽ ഈ സമയം ആര്യൻ ലിയയുടെ പെട്ടെന്നുള്ള ആ പെരുമാറ്റത്തിൻ്റെ കാരണം എന്താണെന്ന് ആലോചിച്ച് സൈക്കിൾ മെല്ലെ വീട്ടിലേക്ക് ചവിട്ടി. തിരിച്ച് പോണോ വേണ്ടയോ എന്നൊക്കെ അവൻ മനസ്സിൽ ആലോചിച്ചു. “എന്നോട് ഇറങ്ങിപ്പോകാൻ പറഞ്ഞ ആളല്ലേ അങ്ങനിപ്പോ തിരികെ പോണില്ല. പോയില്ലേൽ ഇനി എന്നെന്നേക്കുമായി പിണങ്ങുമോ?…ഹാ പിണങ്ങുന്നെങ്കിൽ അങ്ങോട്ട് പിണങ്ങട്ടെ എനിക്കും ഉണ്ട് വാശിയും ദേഷ്യവും ഒക്കെ…വേണേൽ നാളെ ഒരു സോറി പറയുകയാണെങ്കിൽ തിരിച്ചും ഒരു സോറി പറഞ്ഞ് നാളെ മുതൽ വീണ്ടും നിൽക്കാം അല്ലെങ്കിൽ ഇനി നിൽക്കുന്നില്ല…ഹും…” ആര്യൻ മനസ്സിൽ പല കണക്കുകൂട്ടലുകളും നടത്തി. പെട്ടെന്ന് ആര്യൻ എന്തോ ഓർത്ത് സൈക്കിളിൻ്റെ ബ്രേക്ക് പിടിച്ചു.
“അയ്യോ…മോളി ചേട്ടത്തീടെ ബ്ലൗസ് എടുത്തില്ലല്ലോ…ശ്ശേ തിരിച്ച് പോകണമല്ലോ…ഹാ അതിനിപ്പോ എന്താ മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ കേറി ബ്ലൗസും എടുത്ത് ഇറങ്ങാം…”
ആര്യൻ സൈക്കിൾ തിരിച്ച് വീണ്ടും ഓഫീസിലേക്ക് ചവിട്ടി.
ലിയ മേശയിൽ കൈകൾ വെച്ച് അതിനുമുകളിൽ താടി അമർത്തി അവൾ പറഞ്ഞത് കടന്നു പോയി എന്നാലോചിച്ച് ഇരിക്കുകയാണ്. അപ്പോഴാണ് സൈക്കിളിൻ്റെ ശബ്ദം കേട്ട് തിരിഞ്ഞതും ആര്യൻ തിരികെ വന്നതും അവളുടെ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ടത്. ലിയ അവനെ കണ്ട സന്തോഷത്തിൽ അവളുടെ കണ്ണുകൾ ഒപ്പി.
“എനിക്കറിയാരുന്നു നീ തിരിച്ച് വരുമെന്ന്…” അകത്തേക്ക് കയറിയ ആര്യനെ നോക്കി ലിയ പറഞ്ഞു.
“ഞാൻ…”
“വേണ്ടാ…നീ ക്ഷമ ചോദിക്കാൻ പോകുവാണെന്ന് എനിക്കറിയാം…ഞാനാ ക്ഷമ ചോദിക്കേണ്ടത്…ഞാൻ അപ്പോഴത്തെ ദേഷ്യത്തിലും വിഷമത്തിലും എന്തൊക്കെയോ നിന്നോട് പറഞ്ഞു…സോറി…ഒന്നും മനസ്സിൽ വയ്ക്കരുത് നീ…”
“ഞാൻ ബ്ലൗസ് എടുക്കാൻ തിരികെ വന്നതാ” എന്ന് പറയാൻ വന്ന ആര്യൻ ലിയയുടെ ആ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ “ഇതിപ്പോ ലാഭായല്ലോ” എന്ന ഇന്നസൻ്റ് ചേട്ടൻ്റെ വാക്കുകൾ മനസ്സിൽ വിചാരിച്ചുകൊണ്ട് മെല്ലെ തിരിഞ്ഞ് ലിയയെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“വാ ഇവിടെ ഇരിക്ക്…” ലിയ അവനെ നോക്കി പറഞ്ഞു.
ആര്യൻ അവളുടെ അരികിൽ കസേരയിൽ ഇരുന്നു.
“എന്താ ഒന്നും മിണ്ടാത്തെ…പിണക്കമാണോ…?”
“ഏയ്…ചേച്ചി അങ്ങനൊക്കെ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്കും വിഷമമായി അതാ ഞാൻ പോയത്…സോറി ചേച്ചീ…”
“നീ സോറി ഒന്നും പറയണ്ടാ എൻ്റെ ഭാഗത്താ തെറ്റ്…ഞാൻ അങ്ങനെയൊന്നും പറയാൻ പാടില്ലായിരുന്നു…പിന്നീടിരുന്ന് ആലോചിച്ചപ്പോളാ എനിക്ക് മനസ്സിലായത്…”
“എന്തിനാ ചേച്ചി അങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞത്…?”
ആര്യൻ്റെ ചോദ്യത്തിന് എന്ത് മറുപടി പറയണമെന്ന് ലിയക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു. താൻ എന്തുകൊണ്ടാണ് അങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞതെന്ന സത്യം അവനോട് പറഞ്ഞാൽ അവൻ തന്നെക്കുറിച്ച് എന്ത് വിചാരിക്കും എന്നെല്ലാം ലിയ മനസ്സിൽ ചിന്തിച്ചു.
“എന്താ ചേച്ചീ…എന്ത് പറ്റി…?” ലിയ മൗനമായി ഇരിക്കുന്നത് കണ്ട ആര്യൻ വീണ്ടും ചോദിച്ചു.
“ഏയ് ഒന്നുമില്ലടാ…അതുപിന്നെ…നീ…നീ വരാൻ വൈകിയപ്പോൾ അവരുടെ ഭർത്താവ് അവിടെ വെല്ലോം ഉണ്ടാകുമോ അയാള് നിന്നോട് എന്തെങ്കിലും വഴക്കിട്ട് കാണുമോ എന്നൊക്കെ ഞാൻ കരുതി ആകെ പേടിച്ച് പോയി…അതുകൊണ്ടാ ഞാൻ അന്നേരം അങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞത്…അല്ലാതെ വേറൊന്നും കൊണ്ടല്ലാ…”
ലിയ പെട്ടെന്ന് മനസ്സിൽ വന്നൊരു കള്ളം പറഞ്ഞു.
“ആഹാ…എങ്കിൽ പിന്നെ അത് പറഞ്ഞാൽ പോരായിരുന്നോ ചേച്ചിക്ക്…എന്തിനാ ചുമ്മാ…ഹാ പോട്ടെ…അത് വിട്ടേക്കാം…”
“മ്മ്…സോറി ടാ…”
“സാരമില്ല ചേച്ചീ…പക്ഷേ അയാളവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ചേച്ചിക്ക് അറിയാൻ പറ്റുമായിരുന്നല്ലോ…”
“എങ്ങനെ…?”
“ചേച്ചി അല്ലേ പറഞ്ഞത് അയാളുടെ ശബ്ദം ഇവിടെ വരെ കേൾക്കാമെന്ന് ബഹളം വെക്കുമ്പോ…ഹഹഹ…”
“പോടാ…ഹഹ…”
“ഹയ്യോ!…വെറുതെ വഴക്കിട്ട് തൊണ്ട കളഞ്ഞു…”
“എൻ്റെ തൊണ്ടയ്ക്ക് ഒന്നും പറ്റിയില്ല…”
