സോഫിയയുടെ കുഞ്ഞുങ്ങൾ, മിഷനറി ജോർജ് സായിപ്പിന്റെ ആണെന്നും ഈ കുടുംബത്തിന്റെ ഇപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥക്ക് കാരണം അയാൾ ആണെന്നും അതുകൊണ്ട് സോഫിയയുടെയും കുഞ്ഞുങ്ങളുടെയും ഉത്തരവാദിത്തം പള്ളിക്ക് അല്ലെ എന്നും ഇതര മതസ്ഥർ ചായക്കടയിലും കള്ളു ഷാപ്പിലുമായി ഘോര ഘോരം പ്രസംഗിച്ചു. ഇത് കേട്ട് കുരു പൊട്ടിയ അച്ചായന്മാർ അതിനെ ശക്തിയുക്തം എതിർത്തു. സോഫിയയുടെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ കണ്ണിന്റെ പേരിൽ നാട്ടിൽ ഒരു വർഗീയ ധ്രുവീകരണം തന്നെ നടന്നു. അതൊരു പൊതു വേദിയിലെ കൂട്ട തല്ലിനും രണ്ടു ആൾക്കൂട്ട കൊലപാതകങ്ങൾക്കും വരെ ഹേതുവായി.
സഭകയുടെ കണ്ണിൽ കരടായി നിൽക്കുന്ന സേവ്യർ കുടുംബത്തിന് എതിരായി പ്രാമാണിമാർ ചേർന്ന് ഒരു ഒന്നൊന്നര നിവേദനം അങ്ങ് കാച്ചിയപ്പോൾ സോഫിയയെം അമ്മച്ചി മറിയയെയും എന്തിനു, മുല കുടി മാറാത്ത കുഞ്ഞിനെയും വരെ സഭയിൽ നിന്നും നിഷ്കാസനം ചെയ്ത് സമൂഹത്തിൽ ഒറ്റപ്പെടുത്തി, പള്ളിയും പട്ടക്കാരും ചേർന്ന് സമൂഹം അങ്ങ് ‘ശുദ്ധീകരിച്ചു’! അതോടെ നാട്ടിൽ നിൽക്കകളിയില്ലാതെ സോഫിയ വീണ്ടും ഹൈ റേഞ്ച് ഇറങ്ങി. ഇത്തവണ, കൂടെ രണ്ടു കൊച്ചുങ്ങളും അമ്മച്ചിയുമായിട്ട്…
അങ്ങനെ ബന്ധു വീട്ടിലും അവിടെയും ഇവിടെയുമായി ഒക്കെ ഒരുപാട് കറങ്ങി തിരിഞ്ഞു നടക്കുമ്പോൾ ആണ് സോഫിയെടെ അപ്പന്റെ വിദൂരത്തിൽ ഉള്ള ബന്ധുവായ കോശി തരകനെ കുറിച്ചും, അയാക്കടെ മകൻ അബ്രഹാമിനെ കുറിച്ചും, പുള്ളി കെട്ടിയത് ഒരു ഹിന്ദു ടീച്ചറേ ആണെന്നും ഒക്കെ സോഫിയ അറിയുന്നത്. പിന്നെ ഒന്നും നോക്കിയില്ല നേരെ ഇങ്ങോട്ടേക്ക് വണ്ടി കയറി… എൻ്റെ അപ്പന്റെ കാലിൽ സോഫിയയും തള്ളയും കുഞ്ഞുങ്ങളും വീണു…
കരുണാമയനായ എന്റെ അപ്പൻ… നരിമറ്റത്തിൽ കോശി തരകൻ മകൻ എബ്രഹാം കോശി… “ഛീ ഇറങ്ങി പോടീ പുണ്ടച്ചി മക്കളെ”…
എന്ന് ആട്ടിയത് രണ്ട് ഫർലോങ്ങ് അപ്പുറം കേട്ടു എന്ന് സ്ഥിരീകരിക്കാത്ത ഒരു റിപ്പോർട്ട് ഉണ്ട്. എന്തായാലും വിളിച്ചത് ‘പുണ്ടച്ചി’… എന്ന് തന്നെയാണ്. കാരണം ഈ സീനിൽ ഞാനും അമ്മയും സാക്ഷിയാണ്.
ഞാൻ അന്ന് അത്ഭുതത്തോടെ സോഫിയെടെ പർവത മുലകൾ അന്തം വിട്ടു നോക്കി നിന്നത് ഇപ്പോഴും എനിക്ക് ഓർമയുണ്ട്. അന്ന് കൗമാരത്തിന്റെ പടിവാതിൽക്കൽ നിൽക്കുന്ന ഞാൻ, എന്ത് മുഴച്ചു കണ്ടാലും കഴപ്പ് കയറി കമ്മുന്ന പ്രായം… അപ്പോഴാണ് ദേവസുന്ദരിയെ പോലെ ഒരുവൾ, അവളുടെ ഇത്രയും വലിയ മുലകൾ, വെണ്ണയുടെ നിറം, കൊതം മറയുന്ന കേശ ഭാരം, നല്ല പ്ലാച്ചം ബലൂൺ കുണ്ടികൾ, കൊഴുപ്പിൽ ഉരുക്കി എടുത്ത ശരീരം… മൊത്തത്തിൽ നല്ലൊരു സിന്ധി പൈയ് തന്നെ!! അമ്മ കാണാതെ അവളുടെ അമ്മിഞ്ഞ നോക്കി നിക്കറിലെ ഉണ്ണിയെ ഓട്ടോമാറ്റിക് ആയി അനക്കി രസിക്കുന്നതിനിടക്കാണ് അപ്പൻ്റെ ആട്ടു കേട്ടത്. സ്പോട്ടിൽ അണ്ടി താണു കുണ്ടിയിൽ കയറി എങ്കിലും സോഫിയ ചേച്ചിയുടെ ആദ്യ സമാഗമം ഞാൻ ഒരിക്കലും മറക്കില്ല…
അന്ന് എന്റെ അപ്പന്റെ ആട്ടു കേട്ട് പേടിച്ച് കിളി പോയത് ഞാൻ മാത്രം ആയിരുന്നില്ല; പൊടി കുഞ്ഞായിരുന്ന സോഫിയെടെ രണ്ടു പൂച്ചക്കണ്ണി മക്കളും കൂടി ആയിരുന്നു. മൂത്തത് എന്നേക്കാൾ പ്രായം ഉണ്ടായിരുന്നതിനാലും ഇതിലും വലിയ തെറികൾ കുടുംബക്കാരെ അടുത്ത് നിന്നും നാട്ടുകാരെ അടുത്തു നിന്നും ധാരാളം കേട്ടിട്ടുള്ളതിനാലും നിസ്സംഗയായി നിന്നു. എന്നാൽ ഇളയത് പേടിച്ച് ഓടി, ആളുമാറി ചെന്ന് വട്ടം ചുറ്റി കെട്ടി പിടിച്ചത് ലക്ഷ്മി ടീച്ചറുടെ കാലിൽ ആയിരുന്നു. അതോടെ അതുവരെ മിണ്ടാതിരുന്ന അമ്മ, ആ കുഞ്ഞിനെ എടുത്ത് മാറോട് അടക്കി ഈണത്തിൽ നീട്ടി വിളിച്ചു.
“കോശിച്ചാ”…
ആ ഒറ്റ വിളിയിൽ ഞങ്ങടെ തോട്ടത്തിൻ്റെ കിഴക്കേ അതിരിൽ ഒരു കൊച്ചു കൂര പൊങ്ങി. ആവശ്യം വേണ്ട വീട്ടു സാധനങ്ങൾക്കും കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക് വേണ്ട പോഷകാഹാരത്തിനുമെല്ലാം ആയി ദമ്പിടി ഒരുപാട് ചിലവുള്ള സമയം ആയതിനാൽ കരഞ്ഞ് നിന്ന കുഞ്ഞിനെ ചേർത്ത് പിടിച്ച്, ലക്ഷ്മി ടീച്ചർ തന്റെ താലിമാലയുടെ ലോക്കറ്റ് മാത്രം കടിച്ചെടുത്തു ഊരിമാറ്റി ആ മാല അങ്ങ് കുഞ്ഞിന്റെ കഴുത്തിലേക്ക് ഇട്ടു കൊടുത്തു…
അന്ന് ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു… എന്നെങ്കിലും ഞാൻ ഒരു കോടീശ്വരൻ ആയാൽ, ശങ്കരാചാര്യർ പണ്ട് ഭാരതത്തിൻ്റെ നാല് അതിരിൽ മഠങ്ങൾ സ്ഥാപിച്ചത് പോലെ ലക്ഷ്മി ടീച്ചർക്ക് ഞാൻ നാല് അമ്പലങ്ങൾ പണിയും..!! കാരണം കുട്ടി ആയ എൻ്റെ കണ്ണുകൾ പോലും നിറച്ച ഒരു കാഴ്ച ആയിരുന്നു അത്…
പക്ഷെ അന്ന് ഈ കാഴ്ച കണ്ട് പിശുക്ക് രക്തത്തിൽ ഉള്ള എൻ്റെ അപ്പൻ അബ്രഹാം കോശിയുടെ കണ്ണ് തള്ളിയ ഒരു തള്ളൽ… ആ കണ്ണൊരു ടെലസ്‌കോപ്പ് ആയിരുന്നെങ്കിൽ നെപ്റ്റ്യൂണിലെ കുഴികക്കൂസ് വരെ വ്യക്തമായി അതിനകത്തൂടെ കണ്ടേനെ !!
സോഫിയ ചേച്ചിയുടെ കഥ ഇവിടെ അവസാനിച്ചു എന്ന് കരുതിയെങ്കിൽ തെറ്റി… ഇനിയാണ് ആരംഭിക്കുന്നത് !
തോട്ടത്തിൻ്റെ കിഴക്കൻ അതിരിൽ വെച്ച്കെട്ട് കൂരയും കഷ്ടപ്പെട്ട് പണിയെടുത്ത് കാശ് കൂട്ടി വെച്ച് രണ്ട് മൂന്ന് കറവ പൈക്കളെയും വാങ്ങി ഞങ്ങടെ വീട്ടിൽ നിന്ന് കിട്ടുന്ന അരിയും മറ്റും ആയി തട്ടി മുട്ടി ഏതാണ്ട് സോഫിയ ചേച്ചിയുടെയും കുഞ്ഞുങ്ങളുടെയും അവരുടെ അമ്മച്ചി മറിയ ചേടത്തിയുടെയും ജീവിതം ഒന്ന് നേരെ നിൽക്കാൻ തുടങ്ങി. സർവ്വ സമയവും ദൈന്യത മുറ്റി നിന്ന അവരുടെയെല്ലാം മുഖത്ത് പുഞ്ചിരി വിരുന്ന് വന്ന കാലം…
ഒരു പുലകാർലെ, കക്കൂസില്ലാത്തിനാൽ പറമ്പിൽ വെളിക്കിറങ്ങിയ സോഫിയേടെ അമ്മച്ചി മറിയ ചേടത്തി, പതിവ് സമയം കഴിഞ്ഞിട്ടും തിരിച്ച് വരാത്തതിനാൽ അന്വേഷിച്ച് പോയപ്പോൾ കണ്ടത് കാട്ട് പന്നി കുത്തി നട കീറി രണ്ടായി പിളർന്നു കിടക്കുന്നതാണ്. അതോടെ ഒറ്റക്കായി സോഫിയ..
അമ്മച്ചി മരിച്ച് ഒരാണ്ട് കഴിയും മുന്നേ കാട് ഇറങ്ങി, തോടും മുറിച്ച് കടന്ന് വന്ന പുലിയോ കടുവയോ മറ്റും സോഫിയയുടെ ഏക വരുമാന മാർഗ്ഗമായ പൈയിനെയും കിടാവിനെയും കയറോടെ വലിച്ച് കൊണ്ട് പോയി. ജീവിതം വീണ്ടും വഴി മുട്ടിയ സോഫിയ മൂത്ത കൊച്ച് നിലീനെ ഏതോ അനാഥാലയത്തിൽ കൊണ്ട് ചെന്നാക്കി. അന്ന് അമ്മയുടെ കൈയിൽ നിന്നും ഒരുപാട് വഴക്ക് കേട്ടെങ്കിലും സോഫിയ പറഞ്ഞത്
“അവിടെ ആകുമ്പോൾ നേരത്തിന് അതിന് വല്ലതും തിന്നാൻ എങ്കിലും കിട്ടുമല്ലോ ടീച്ചറേ” എന്നാണ്.. പിന്നെ അമ്മ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.
ദിവസേന രണ്ടും മൂന്നും വീടുകളിൽ പണി എടുത്ത സോഫിയ, കാശ് കൂട്ടി വെച്ച് കുറി പൈസയിൽ ഒരു സെക്കൻ്റ് തൈയ്യൽ മിഷ്യൻ വാങ്ങി. എന്നിട്ട് രാത്രി ഇരുന്ന് തുന്നൽ പഠിച്ചു… ഒറ്റക്ക്!! പയ്യെ പയ്യെ മിഷ്യൻ ചവിട്ടി കറക്കി ലക്കും ലഗാനുമില്ലാതെ കറങ്ങുന്ന ജീവിതത്തെ നേരെയാക്കി…
