🗣️…🤛🏼……🦷🦷
“അമ്മേ…”, അടികൊണ്ട വേദനയിൽ നിക്സൻ ഉറക്കെ അലറി…
ഇടിയുടെ ആഘാതത്തിൽ, അവന്റെ സ്വർണ്ണം കെട്ടിയ രണ്ടു പല്ലുകളും തെറിച്ച് വണ്ടിയുടെ ചില്ലിൽ പതിഞ്ഞു.
*** *** *** *** ***
ബാംഗ്ലൂരിൽ എത്തിയതിന്റെ പിറ്റേ ദിവസം തന്നെ റോഷൻ ശ്രീലക്ഷ്മിയെ ബാലാജിക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തി. ആന്ന് തന്നെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ വക്കീലിന്റെ ഓഫീസിൽ അവൾ ജോലിക്കും കയറി. പോകാൻ നേരം അയാൾ ചെയ്തു തന്നെ സകല സഹായങ്ങൾക്കും, റോഷൻ നന്ദി പറഞ്ഞു.
“എന്ന പയക്കം ഡാ ഇത്… ചിപ്സ് എങ്കെ…?”, അവന്റെ ഡ്രാമ നിറഞ്ഞ നന്ദി കേട്ടതും അയാളുടെ മറുപടി ഇങ്ങനെയായിരുന്നു.
ടിപ്പിക്കൽ ബാലാജി…’, അലവലാതി പറഞ്ഞു.
വൈകുന്നേരം PG യിൽ ശ്രീലക്ഷ്മിക്ക് താമസസൗകര്യവും ഏർപ്പാടാക്കിയ ശേഷം റോഷൻ വിഡിയോ കോൾ ചെയ്ത് അവളുടെ ഇപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥ നിക്സന്റെ അമ്മയെ കാണിച്ചു കൊടുത്തു. മകൾ സുരക്ഷിതയായിരിക്കുന്നു എന്നറിഞ്ഞ സന്തോഷത്തിൽ അവർ റോഷന് ഹൃദയം നിറഞ്ഞ് നന്ദി പറഞ്ഞു.
യാത്ര പറഞ്ഞ് ഇറങ്ങാൻ നേരം, ശ്രീലക്ഷ്മി റോഷനെ ചേർത്ത് കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. അവൻ ചെയ്ത കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെയും അവളുടെ മനസ്സിൽ ഒരു സിനിമാ റീൽ കണക്ക് ഓടി. ആ മനോഹരനയനങ്ങൾ നിർത്താതെ ഒഴുകി.
റോഷൻ അവളുടെ നെറുകയിൽ പതിയേ ചുംബിച്ചു. ശേഷം കണ്ണുനീർ തുടച്ചുക്കൊണ്ട്, അവളോട് സന്തോഷമായി ഇരിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു.
ശ്രീലക്ഷ്മി പുഞ്ചിരിച്ചു. കാറിൽ കയറി യാത്രയാകുന്ന അവനെ, ബാൽക്കണിയിൽ നിന്നുകൊണ്ട് അവൾ ഇമചിമ്മാത്തെ നോക്കി.
“Who’s he… Your Boyfriend..?”, അവളുടെ ആ നിൽപ്പ് കണ്ട്, കൂടെ താമസിക്കുന്ന നോർത്ത് ഇന്ത്യൻ പെൺകുട്ടി ചോദിച്ചു.
ആ ചോദ്യം കേട്ട് ശ്രീലക്ഷ്മി ഒരു നിമിഷം ചിന്തിച്ചു. ശേഷം ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവൾക്ക് മറുപടി നൽകി.
“Nope…. He is much more than that….”
*** *** *** *** ***
സകലസമസ്യകളും അവസാനിച്ച സമാധാനത്തോടെ റോഷൻ തന്റെ വാസസ്ഥലത്തേക്ക് വണ്ടി ഓടിച്ചു. റേഡിയോയിൽ നിന്നും അന്നേരം “വെള്ളം” സിനിമയിലെ “ആകാശമായവളെ…” എന്ന പാട്ട് കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
പാട്ടിന്റെ വരികൾക്കൊപ്പം, അവന്റെ മനസ്സിലേക്ക് അഞ്ജുവിന്റെ ചിന്തകൾ കടന്നുവന്നു. ഒരിക്കലും ഒടുങ്ങാത്ത പ്രഹേളികയായി അവൾ ഇപ്പോഴും തന്റെ ഉള്ളിൽ കുരുങ്ങിക്കിടക്കുന്ന വിവരം അലവലാതി അവനെ വിളിച്ചോർമ്മിപ്പിച്ചു.
ഒരു നിമിഷം… അവൻ ഫോൺ എടുത്ത് അവളെ ഡയൽ ചെയ്യാൻ ഒരുങ്ങി. ശേഷം എന്തോ ചിന്തിച്ച് ആ ശ്രമം ഉപേക്ഷിച്ചു.
അവൻ ആക്സിലേറ്റർ അമർത്തി ചവിട്ടി… കാറിന്റെ റിയർ വ്യൂ മിററിൽ, അവന്റെ പേരെഴുതിയ ലോക്കറ്റ്, പാട്ടിന്റെ താളത്തിനനുസരിച്ചു അപ്പോഴും ആടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
*
ഇങ്ങ് വിമലിന്റെ വീട്ടിൽ, ഒരു സിഗരറ്റും പുകച്ച് അതേ പാട്ട് തന്നെ കേട്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു അഞ്ജു, അപ്പോൾ.
കത്തി ഒടുങ്ങാറായ സിഗരറ്റിൽ നിന്നും പുതിയൊരു സിഗരറ്റിന് തീ കൊളുത്തിക്കൊണ്ട്, അവൾ ഒരു നിമിഷം തന്റെ ഫോണിലേക്ക് നോക്കി. ആരുടെയോ വിളി കാംക്ഷിക്കുന്ന പോലെ….
അവൾ റോഷനോട് പറഞ്ഞ കഥയിലെ ഡിപ്രഷൻ കാലഘട്ടത്തെ വിളിച്ചോതും വിധം ആഷ് ട്രേയിൽ സിഗരറ്റ് കുറ്റികൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു. അവളുടെ കണ്ണുകളും കലങ്ങി മറിഞ്ഞിരുന്നു… ഇനി കരയാൻ കണ്ണുനീർ ബാക്കിയില്ലെന്ന് വിളിച്ചോതും വണ്ണം.
ഇല്ല…. അവനിനി വരില്ല’, അവൾ സ്വയം പറഞ്ഞു.
അവളൂതി വിട്ട പുകച്ചുരുളുകൾ, ആ നരച്ച ചുമരിന്റെ ഭാഗമായി, എന്നന്നേക്കുമായി അലിഞ്ഞു ചേർന്നു….
പശ്ചാത്തലത്തിൽ, അപ്പോഴും ഷഹബാസ് അമൻ പാടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
🎵ഉടലും ചേർന്നു പോയ് ഉയിരും പകുത്തുപോയ് ഉള്ളം പിണഞ്ഞു പോയി.. ഒറ്റയ്ക്കിരുന്നെത്ര കാറ്റു ഞാനേൽക്കണം തീരാ നോവുമായി.. ഓർമ്മയിലാഴ്ന്നെത്ര കാതങ്ങൾ നീന്തണം നീയാം തീരമേറാൻ…🎵
(അവസാനിച്ചു….)
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . *** *** *** *** *** എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് തളർന്ന് റൂമിലെത്തിയ റോഷൻ, സോഫയിൽ ഒന്ന് മയങ്ങാൻ തുടങ്ങിയ നേരത്താണ്, രംഗബോധമില്ലാത്ത കോമാളിയെപ്പോലെ ഫോൺ റിംഗ് ചെയ്തത്.
പരിചയമില്ലാത്ത പുതിയൊരു നമ്പർ. അവൻ അറ്റന്റ് ചെയ്തു.
“എന്നെ പറ്റിച്ചിട്ട് അങ്ങ് പോകാമെന്ന് കരുതിയോ, റോഷാ…?”, എടുത്തപാടെ, ഗൗരവ്വം നിറഞ്ഞൊരു ശബ്ദം അവന്റെ കാതിൽ മുഴങ്ങി.
പരിചിതമായ ശബ്ദം… പക്ഷെ തിരിച്ചറിയാനാകുന്നില്ല… അലവലാതി ചിന്തിച്ച്, ഹിമാലയം കയറി.
“നീ കഴുകനെപ്പോലെ ഉയർന്ന് പറന്നാലും, നക്ഷത്രങ്ങൾക്കിടയിൽ കൂട് കൂട്ടിയാലും, നിന്നെ ഞാൻ തേടി എത്തും…”, മോഹൻലാലിന്റെ ശബ്ദവും ഡയലോഗും കടമെടുത്തുകൊണ്ട് വിളിച്ചയാൾ തുടർന്നു.
“നിങ്ങൾ ആരാണ്…?”, ആകാംക്ഷ നിറഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ, റോഷൻ ചോദിച്ചു.
മറുതലക്കൽ നിശബ്ദത… റോഷന്റെ മനസ്സിലേക്ക് പല ആളുകളുടെയും രൂപങ്ങൾ കടന്നു വന്നു…
“പറയൂ… നിങ്ങൾ ആരാണ്..?”, റോഷൻ വീണ്ടും ആരാഞ്ഞു…
കുറച്ചു സമയത്തെ മൂകതക്ക് ശേഷം, വിളിച്ച വ്യക്തി തന്റെ യഥാർഥ ശബ്ദത്തിൽ റോഷനെ അഭിസംബോധന ചെയ്തു….
“ആശാനേ….”
റോഷൻ ഒരു നിമിഷം സ്ഥബ്ദനായി…
“ദൈവമേ… ഈ മാരണം എന്നെ വിട്ട് പോവില്ലേ…!”, വിളിച്ചയാളെ തിരിച്ചറിഞ്ഞതും, അലവലാതി ഉറക്കെ കരഞ്ഞു.
____ ____ ____ ____ ____
See you all in Season 2… (കഥ “വീണ്ടും വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം” തുടരും…)
