🌹🌹ചന്ദന നിറമുള്ള രാവുകള്‍🌹🌹അടിപൊളി  

“അമ്മെ!, ഇന്നത്തെയും കൂടി ഇത് അഞ്ചാമത്തെ തവണയാ ഞാനീ കാര്യം പറയുന്നേ!”

അനിത മുടി ഡ്രൈ ചെയ്യുന്നതിനിടയില്‍ അമ്മ പത്മജയോട് പറഞ്ഞു.

“മോളെ…”

അനിതയെ അനുനയിപ്പിക്കാന്‍ വേണ്ടി സ്വരത്തില്‍ പരമാവധി മൃദുത്വം കൊണ്ടുവന്ന് പത്മജ പിന്നെയും ഒരു ശ്രമം നടത്തി.

“നിനക്ക് കല്യാണപ്രായമായില്ല. എനിക്കറിഞ്ഞൂടെ അത്? പക്ഷെ നമുക്ക് വേറെ ആരാ ഉള്ളെ കുട്ടീ? ആരൂല്ല്യ. വല്ല്യ വായില് എന്റെം അച്ഛന്റേം സൈഡില്‍ സ്റ്റേറ്റ് മൊത്തം ബന്ധുക്കാരോക്കെ ഇണ്ട് എന്ന് ഭംഗിക്ക് അങ്ങട് പറയാം. പക്ഷെ പറഞ്ഞിട്ട് വല്ല ഫലോം ഉണ്ടോ? എന്തേലും ഉപകാരോം ഒണ്ടോ അവറ്റൊളെക്കൊണ്ട്, നാളിന്ന് വരെ?”

“അതിന് ഞാനിപ്പം കല്യാണം കഴിക്കണംന്ന് പറയണതെന്തിനാ അമ്മ?”

അനിത അമ്മയോട് ചോദിച്ചു.

“ഞാന്‍ കല്യാണം കഴിച്ചാല്‍ ആ സെക്കന്‍ഡില്‍ അവരൊക്കെ നമുക്ക് ഇപകാരം ചെയ്തു തുടങ്ങുമോ? അല്ലേലും എന്തിനാ അവരൊക്കെ ഉപകാരം ചെയ്യുന്നേ? അമ്മയ്ക്ക് ശമ്പളമുണ്ട്. എനിക്കുള്ള ജോലി മോശമാണോ? എന്‍റെ ശമ്പളം പോരെ? നമുക്ക് രണ്ടാള്‍ക്കും ജീവിക്കാന്‍ എന്തിനാ അമ്മെ വേറെ ഉള്ലോര്ടെ സഹായമൊക്കെ? അവരുടെ ഒക്കെ ഉപകാരം കിട്ടീട്ട് കൂടി വേണോ നമുക്ക് ജീവിക്കാന്‍?”

പത്മജയുടെ മുഖത്ത് ദേഷ്യം കടന്നുവന്നു.

“നീ എന്താ പറയണേ?”

അവര്‍ ശബ്ദം ഉയര്‍ത്തി.

“ഞാന്‍ പറയണത് വേറെ ഒന്നുമല്ല മോളെ…നിനക്കിപ്പം ഞാന്‍ മാത്രമേ ഉള്ളൂ, അല്ലെ? പറയത്തക്ക ആരോഗ്യ പ്രശ്നം ഒന്നും എനിക്ക്യില്ല. സമ്മതിച്ചിരിക്ക്യണൂ. എന്നാലും എപ്പഴാ എന്താ എവിടെയാ സംഭവിക്കണേ എന്നാര് കണ്ടു? ഞാന്‍ ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പം തന്നെ നീ സേഫ് ആയി ആര്ടെയേലും കൂടെ ജീവിക്കണത് കാണാന്‍ എനിക്ക് കൊതിയില്ല്യെ കുട്ടീ?”

അനിത പെട്ടെന്ന് എഴുന്നേറ്റു.
അവള്‍ അമ്മയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.
പത്മജയ്ക്ക് ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല.
ആലിംഗനം കഴിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോള്‍ അനിതയുടെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

“എന്താ കുട്ട്യേ?”

അവര്‍ അലിവോടെ ചോദിച്ചു.

“പറയുന്ന കേട്ടില്ലേ?”

കണ്ണുകള്‍ തുടച്ചുകൊണ്ട് അനിത പറഞ്ഞു.

“എപ്പഴാ എന്താ എവെടെയാ സംഭവിക്കുന്നെന്ന്! എന്ത് സംഭവിക്കുന്ന കാര്യമാ? എന്‍റെ അമ്മെ! അമ്മ ഈ ആരോഗ്യോം വെച്ച് ഈ കൊല്ലുന്ന സൌന്ദര്യോം വെച്ച് ആയിരം പൂര്‍ണ്ണ ചന്ദ്രന്മാരെക്കാണും! അറിയ്യോ?”

പത്മജയുടെ മുഖത്ത് പ്രകാശം വീഴുന്നത് അനിത ശ്രദ്ധിച്ചു.

“സുന്ദരിയാന്ന് പറഞ്ഞപ്പം ഒരെളക്കം കണ്ടില്ലേ…!”

അനിത അമ്മയെ കളിയാക്കി.

“പിന്നെ…”

മുഖത്ത് വീണ ലജ്ജ മറയ്ക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് പത്മജ പറഞ്ഞു.

“എന്തിളക്കം…?”

“എന്ത് ഇളക്കമെന്നോ?”

“ആ…”

“അമ്പലത്തി തൊഴാന്‍ പോകുമ്പം കുഞ്ഞ് ചെക്കമ്മാര് തൊട്ട് ഊര്‍ധ്വന്‍ വലിക്കാന്‍ ഒരുങ്ങിക്കെടക്കണ വയസ്സന്മാര് വരെ കോരിക്കുടിച്ച് നോക്കാറില്ലേ അമ്മേടെ ഫ്രണ്ടിലും ബാക്കിലും പൊക്കിളെലും ഒക്കെ? അപ്പം ഒരെളക്കം തോന്നില്ലേ? ആ ഇളക്കം! അതാ ഞാന്‍…”

അത് കേള്‍ക്കുമ്പോഴുള്ള അമ്മയുടെ പ്രതികരണമറിയാവുന്ന അനിത പെട്ടെന്ന് അവിടെ നിന്നും കുതറി.
പ്രതീക്ഷിച്ചത് പോലെ പത്മജ അവളുടെ നേര്‍ക്ക് തിരിഞ്ഞു.

“നിന്നെ ഞാനിന്ന്!”

പത്മജ അനിതയുടെ പിന്നാലെ ഓടി.
“ആരോടാ എന്താ പറയണേ എന്നൊന്നും ഒരു നിശ്ചയോം ല്ല്യ ഇപ്പം നെനക്ക്! എന്തും അങ്ങനെ പറയാന്നാ? അഹമ്മതിയ്ക്ക് ഞാന്‍ വെച്ചിട്ടൊണ്ട്, ട്ടാ!!”

പുറത്തേക്കോടിയ അനിത പെട്ടെന്ന് നിന്നു.
ഗേറ്റ് കടന്നു ഒരു കാര്‍ വരുന്നു.

“കിട്ടി നിന്നെ…”

പെട്ടെന്ന് പത്മജ വന്ന് അനിതയെ പിടിച്ചു.

“അമ്മെ, അത് ഗിരി മാമന്‍റെ വണ്ടിയല്ലേ?”

ഇരുവശവും വളര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്ന വാഴമരങ്ങള്‍ക്കിടയിലെ പാതയിലൂടെ മുറ്റത്തെ സമീപിക്കുന്ന കാറിനെ നോക്കി അനിത ചോദിച്ചു.

“ആ, അതെ!”

മുഖത്ത് നേര്‍ത്ത ദേഷ്യവും ഇഷ്ട്ടക്കെടും കാണിച്ച് പത്മജ പറഞ്ഞു.

“എന്താ ശ്രീവിദ്യെടെ മൊഖത്ത് ഒരു വാട്ടം? ഗിരി മാമന്‍ നല്ല പഞ്ചാരയല്ലേ?”

“പെണ്ണേ നീ മേടിക്കും കേട്ടോ! നിന്നോട് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു എന്‍റെ പേര് ശ്രീവിദ്യ എന്നല്ല എന്ന്. പിന്നേം പിന്നേം എന്തിനാ അങ്ങനെ വിളിക്കുന്നെ!

“ഓഹോ അറീത്തില്ലേ? അമ്പലത്തിലെ ആ സുന്ദരന്‍ ശന്തിയല്ലേ അമ്മേനെ വിശ്വെഷിപ്പിച്ചത് നടി ശ്രീവിദ്യേനെപ്പോലെയാ അമ്മ ഇരിക്കുന്നേന്ന്‍! എന്നെപ്പോലെ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരി ഉണ്ടായിട്ടും ശന്തീടെ കണ്ണ് അമ്മേടെ മേലെ അല്ലാരുന്നോ!”

“ശ്യെ, ഈ പെണ്ണ്!”

പത്മജ അനിതയെ അടിക്കാന്‍ കയ്യോങ്ങി.

“ഞാനൊക്കെ ആരെയെങ്കിലും തല്ലാന്‍ പോകുമ്പം കടിച്ചു തിന്നാനുള്ള ദേഷ്യവുമായിട്ടാണ്. നാണം കൊണ്ട് ചുവന്ന്‍ തുടുത്ത് അടിക്കാന്‍ വരുന്ന ഒരാളെ ഞാന്‍ ആദ്യമായ കാണുന്നെ!”

അപ്പോഴേക്കും കാര്‍ മുറ്റത്തെത്തി.

“ആഹാ, മാമനെ സ്വീകരിക്കാന്‍ ആണോ മോളെ, ഓടിവന്നെ?”

ഡോര്‍ തുറന്ന് വരാന്തയിലേക്ക് കയറവേ ഗിരീഷ്‌ ചോദിച്ചു.
അവര്‍ ചിരിച്ചു.
“വണ്ടീടെ ഒച്ചകേട്ട് വന്നതാ!”

പത്മജ പറഞ്ഞു.
ഗിരീഷ്‌ വരാന്തയിലേക്ക് കയറി.

“എന്താ പതിവില്ലാതെ ഈ സമയത്ത്?”

പത്മജ പിന്നെയും ചോദിച്ചു.

“പത്മേടത്തി അനിയ്ക്ക് പറ്റിയ ആലോചന ഉണ്ടേല്‍ നോക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞില്ലാരുന്നോ?”

കസേരകളിലൊന്നില്‍ ഇരുന്നുകൊണ്ട് ഗിരീഷ്‌ പറഞ്ഞു.
അത് കേട്ട് അനിത അമ്മയുടെ നേരെ മുഖം കോട്ടി.

“ആ, എന്നിട്ട്?”

പത്മജ താല്‍പ്പര്യത്തോടെ ചോദിച്ചു.

“ഒരാലോചന ഒത്ത് വന്നിട്ടുണ്ട്,”

ഗിരീഷ്‌ മുമ്പോട്ട് ചാഞ്ഞിരുന്നു.

“നമ്മടെ മേലെപ്പാടം മനേലെ തിരുമേനീടെ മോനാ…ഒരുപക്ഷെ കേട്ടിട്ടുണ്ടാവും…രവി ശങ്കര്‍. ഇവിടെ വൈറ്റിലേല്‍ വലിയ ഒരു അമേരിക്കന്‍ കമ്പനിയുണ്ട്..അതിന്‍റെ ചൊമതലേം മൊത്തം ഉത്തരവാദിത്തോം ഒക്കെ ആള്‍ക്കാ….ആള് നമ്മടെ അനിയെ കഴിഞ്ഞ നാഗത്തറയുത്സവത്തിനു തിരുമേല്‍ത്തറയില്‍ വെച്ച് കണ്ടിരിക്ക്ണു… പത്മേടത്തി എന്നോട് അനീടെ കാര്യം പറഞ്ഞതിന്റെ പിറ്റേന്ന് കക്ഷി എന്നെ അന്വേഷിച്ച് മനേല്‍ വന്ന് അനിയെ അന്വേഷിച്ചു… സമ്മതാച്ചാല്‍ കുറി കൊടുക്കാന്‍ പറഞ്ഞു…”

ഗിരീഷ്‌ കൊണ്ടുവന്ന വാര്‍ത്ത അനല്‍പ്പമായ സന്തോഷത്തോടെയാണ് പത്മജ സ്വീകരിച്ചത്. “ന്‍റെ ഭഗവാനെ…” കണ്ണുകള്‍ മുകളിലേക്ക് ഉയര്‍ത്തി അനിത മാത്രം കേള്‍ക്കുന്ന ശബ്ദത്തില്‍ അവര്‍ മന്ത്രിച്ചു.

“അതിപ്പോ…ആളെ കാണാതെ സംസാരിക്കാതെ കുറി കൊടുക്കാന്ന് ഒക്കെ പറഞ്ഞാല്‍ എങ്ങനാ ഗിരീ?”

“ഹ! പത്മേടത്തി ദെന്താ ഈ പറേണെ?”

അയാളുടെ സ്വരം ഗൌരവമുള്ളതായി.

“അനി രവീനെ കണ്ടിട്ടുണ്ടല്ലോ..സംസാരിക്കേം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്! ഇല്ലേ മോളെ?”

അനിതയ്ക്ക് ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല.
“ഞാനെപ്പോ കണ്ടു ആളെ? മിണ്ടീന്നോ? അതെപ്പോ?”

“കുട്ടീ…”

ഗിരീഷ്‌ വിശദമാക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു.

+64

0