🌹🌹ചന്ദന നിറമുള്ള രാവുകള്‍🌹🌹അടിപൊളി  

“ഇര്‍ഫാന്‍ ആണോ അനീ?”

കാറിന്‍റെ ശബ്ദം കേട്ട് അകത്തുനിന്നും രവിശങ്കര്‍ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു.

“ഇല്ല ഏട്ടാ, ഇത് വേറെ ഒരാളാണ്…”

“അതാരാ?’

രവിശങ്കര്‍ വീണ്ടും അകത്ത് നിന്നും വിളിച്ചു ചോദിച്ചു.
“അറിയില്ല ഏട്ടാ..”

അപ്പോഴേക്കും അയാള്‍ വരാന്തയിലേക്ക് സമീപിച്ചിരുന്നു.

“ഹലോ…നമസ്ക്കാരം…”

ആഗതന്‍ അവളുടെ നേരെ കൈകള്‍ കൂപ്പി.

“നമസ്ക്കാരം…”

അവളും അയാളുടെ നേരെ കൈകള്‍ കൂപ്പി.

“ആരാണ്?”

അനിത ഭവ്യതയോടെ ചോദിച്ചു.

“മനസ്സിലായില്ലല്ലോ…”

“ഞാന്‍…”

അവന്‍ പറയാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോഴേക്കും രവിശങ്കര്‍ അകത്ത് നിന്നുമിറങ്ങി വന്നു.

“ആ, എടാ ഇര്‍ഫാനെ…”

രവിശങ്കര്‍ ഉച്ചത്തില്‍ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവന്‍റെ നേരെ ചെന്നപ്പോള്‍ അനിത അദ്ഭുതത്തോടെ കടന്നുവന്നയാളെ നോക്കി.

“അനീ, വേറെ ആരൊ ഒരാള്‍ കൂടി വന്നൂന്ന് പറഞ്ഞല്ലോ? എവിടെ ആള്‍?”

“ഞാന്‍…”

അനിത വാക്കുകള്‍ തിരഞ്ഞു.

“അത് ഏട്ടാ, ഞാന്‍ ഇക്കാ…ഇര്‍ഫാന്‍ ഇക്കായെക്കണ്ടിട്ടാണ് പറ..പറഞ്ഞത്…”

ഇര്‍ഫാനും രവിശങ്കറും പരസ്പ്പരം നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.

“ഇര്‍ഫാന്‍ ഇക്കാ…”

ഇര്‍ഫാന്‍ അനിതയെ നോക്കി പറഞ്ഞു.

“ഇക്കാ വേണ്ട..ജസ്റ്റ് ഇര്‍ഫാന്‍…അത് മതി…”

മുഖത്ത് ഗൌരവമാണ്.
പുഞ്ചിരിയില്ല.
മാത്രമല്ല സ്വരത്തിലും ഒരു മൃദുത്വമില്ല.

“അതെന്തായാലും ശരിയല്ല…”

അനിത ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“രവിയേട്ടന്റെ ഫ്രെണ്ട് ആണ്…അപ്പൊ ന്തായാലും പേര് വിളിക്കില്ല ഞാന്‍…മാത്രല്ല, മൂത്തയാളുമാണ് പ്രായം കൊണ്ട്…”

“എനിവേ…”

രവിശങ്കര്‍ ഇരുവരേയും മാറി മാറി നോക്കി.

“ഏതായാലും പരസ്പ്പരം ആരാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കി…ന്നാലും ഒരു ഫോര്‍മാലിറ്റിയ്ക്ക് പറയ്യാണ്‌…അനീ ഇതാണ് ഞാന്‍ പറഞ്ഞ ഇര്‍ഫാന്‍ റാവുത്തര്‍…ഇര്‍ഫാനെ ഇതാണ് എന്‍റെ ധര്‍മ്മപത്നി ശ്രീമതി അനിതാ രവിശങ്കര്‍…”

“നീ വല്ല അവാഡ് ഫങ്ങ്ഷനും ആങ്കര്‍ ചെയ്യുവാണോ?”

ഇര്‍ഫാന്‍ രവിയെ നോക്കി ചോദിച്ചു.

“ആങ്കര്‍ ചെയ്തേക്കാം…”

രവി ചിരിച്ചു.

“വിശിഷ്ഠവ്യക്തികള്‍ വരുമ്പോള്‍ ഫോര്‍മാലിറ്റി എന്തായാലും വേണം…ആദ്യമായല്ലേടാ നീ എന്‍റെ അനിയെ കാണുന്നെ? ആ മോമെന്‍റ്റ് എനിക്ക് വളരെ വലുതാണ്‌…”

രവിയുടെ സ്വരം വികാരനിര്‍ഭരമാകുന്നത് കണ്ട് അനിതയുടെ മുഖം വല്ലാതായി.

“ഒരു ജീവിതം സമ്മാനിച്ച കൂട്ടുകാരന്‍, എന്‍റെ ഇനിയുള്ള ജീവിത്തിന് കാവലായും കൂട്ടായുമിരിക്കാന്‍ ഈശ്വരന്‍ എനിക്ക് തന്ന ഒരു ദേവത…ഈ രണ്ടുപേരും ആദ്യമായി കാണുമ്പോള്‍ എനിക്കത് ഇമ്പോര്‍ട്ടന്‍റ്റ് ആണ് മിസ്റ്റര്‍ റാവുത്തര്‍…!”

ആ വാക്കുകള്‍ കേട്ട് അനിത രവിശങ്കറെ പെട്ടെന്ന് മുഖം തിരിച്ചു നോക്കി.
ദേവത!
ഈശ്വരാ!
അതും പരസ്യമായി!
അനിതയുടെ മിഴികള്‍ നിറഞ്ഞു.

“ആ, അകത്തേക്ക് വാ ഇക്കാ..രവിയേട്ടാ, ഇക്കായേം വിളിച്ചോണ്ട് അകത്തേക്ക് വാ…”

വികാരം അണപൊട്ടിയൊഴുകുന്നതിനു മുമ്പ് അവരുടെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ പെട്ടെന്ന് അകത്തേക്ക് നടന്നുകൊണ്ട് അനിത പറഞ്ഞു.
“നീയിപ്പോഴും ഈ സെന്‍റ്റി ഡയലോഗ് ഒന്നും വിട്ടില്ലേ എന്‍റെ രവീ?”

അകത്തേക്ക് രവിശങ്കറിനോടൊപ്പം നടക്കവേ ഇര്‍ഫാന്‍ ചോദിച്ചു.

“നമ്മുടെ ഫ്രണ്ട്സായ ഫ്രണ്ട്സിനോടൊക്കെ, എവിടെപ്പോയാലും കാണുന്നവരോടൊക്കെ..എന്നിട്ട് ഇപ്പോള്‍ സ്വന്തം വൈഫിനോടുപോലും…നീ ആരുടെ മുമ്പില്‍ ഇന്‍ഫീരിയര്‍ ആയാലും അനിതയുടെ മുമ്പിലങ്ങനെയാവരുത് രവി, നിനക്കറിയില്ല അതിന്‍റെ ഇമോഷണല്‍ കോണ്‍സിക്വന്‍സ്…”

“ജസ്റ്റ് ഷട്ട് അപ്പ്..!”

രവിശങ്കര്‍ അവന്‍റെ ചുമലില്‍ പതിയെ ഇടിച്ചു.

“നിന്നെക്കുറിച്ച് ഞാന്‍ അനിതയോട് പറയുമ്പോള്‍ എങ്ങിനെയാടാ ഞാന്‍ ഇന്‍ഫീരിയര്‍ ആകുന്നത്? പരസ്പ്പരം റിയാലിറ്റിയില്‍ ജീവിക്കാന്‍ ഇഷ്ട്ടപ്പെടുന്നവരാണ് ഞങ്ങള്‍ രണ്ടുപേരും…ഞാന്‍ എങ്ങനെ ഇന്ന് കാണുന്ന നിലയിലെത്തി എന്ന് ഏറ്റവും നന്നായി എന്നില്‍ നിന്നും അറിയേണ്ടയാള്‍ അനിത തന്നെയാണ്…”

“നിന്നോടോന്നും പറഞ്ഞിട്ട് ഒരു കാര്യോമില്ല…”

ഇര്‍ഫാന്‍ അസന്തുഷ്ടിയോടെ പറഞ്ഞു.
അവരിരുവരും ഹാളിലെത്തി.
അപ്പോഴേക്കും അനിത ഒരു ട്രേയില്‍ ജ്യൂസും പഴങ്ങളുമായി അവിടെയെത്തിയിരുന്നു.

“ഇത് ഒരു ഫ്രൂട്ട് സ്റ്റാള്‍ മൊത്തം ഉണ്ടല്ലോ?”

അവളുടെ കയ്യില്‍ നിന്നും ജ്യൂസ് ഗ്ലാസ് വാങ്ങി, മേശപ്പുറത്ത് വെച്ച പഴങ്ങളിലേക്ക് നോക്കി ഇര്‍ഫാന്‍ പറഞ്ഞു.

“സാരമില്ല…”

അനിത ചിരിച്ചു.

“കഴിക്കാന്‍ എന്തായാലും ആളുണ്ടല്ലോ…”

ഇര്‍ഫാന്‍ കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞ് ഗ്ലാസ് അവള്‍ക്ക് തിരികെ നല്‍കി.

“ഇക്കാടെ റൂം ഞാന്‍ കാണിച്ചു തരാം …വരൂ..അവിടെ വെച്ചിട്ടുണ്ട് മാറാനുള്ള ഡ്രസ്സ് ഒക്കെ…വാ ഇക്കാ…”

അവള്‍ പിമ്പോട്ടു തിരിഞ്ഞു.

“ഒരു മിനിറ്റ്…”

ഇര്‍ഫാന്‍ പറഞ്ഞു.
അനിത അത് കേട്ട് തിരിഞ്ഞു നിന്നു.
ഇര്‍ഫാന്‍ അപ്പോള്‍ കയ്യില്‍ കൊണ്ടുവന്ന ബാഗ് തുറന്നു. അതില്‍നിന്നും തിളങ്ങുന്ന ഗിഫ്റ്റ് പേപ്പറില്‍ പൊതിഞ്ഞ ഒരു ബോക്സ് എടുത്തു.
എന്നിട്ടത് രവിശങ്കറിന് നല്‍കി.

“അനിതയ്ക്ക് കൊടുക്ക്…”

ഇര്‍ഫാന്‍ അവനോട് പറഞ്ഞു.

“അനിതയ്ക്ക് കൊടുക്കാന്‍ നീ കൊണ്ടുവന്ന സമ്മാനമല്ലേ? അത് നീ തന്നെ അനിതയ്ക്ക് കൊടുക്കുന്നതാണ് അതിന്‍റെ രീതി…”

അപ്പോള്‍ അനിത പുഞ്ചിരിയോടെ ഇര്‍ഫാനെ നോക്കി.
രവിശങ്കര്‍ “കൊടുക്കൂ” എന്ന അര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഇര്‍ഫാനെ നോക്കി. ഒന്ന് മടിച്ച്, അല്‍പ്പം വൈമനസ്യത്തോടെ അവനത് അനിതയുടെ നേര്‍ക്ക് നീട്ടി.

“വിഷ് യൂ എ സക്സ്സസ്ഫുള്‍…മാ…മാരീ…”

അവന്‍റെ സ്വരം അല്‍പ്പമിടറിയത് അവരിരുവരും ശ്രദ്ധിച്ചു.

“വിഷ് യൂ എ സക്സ്സസ്ഫുള്‍ മാരീഡ് ലൈഫ്…!”

പിന്നെ ഉറച്ച ശബ്ദത്തില്‍ ഇര്‍ഫാന്‍ പറഞ്ഞു.

“താങ്ക്യൂ സോ മച്ച്”

ആ സമ്മാനപ്പായ്ക്കറ്റ് നെഞ്ചോട്‌ ചേര്‍ത്ത് അനിത പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
അവള്‍ പെട്ടെന്ന് ആ ബോക്സ് അഴിയ്ക്കാന്‍ തുടങ്ങി.

“ഇപ്പം തന്നെ അഴിച്ചു കാണാന്‍ മാത്രം അത്ര വിലയുള്ള ഗിഫ്റ്റ് ഒന്നുമല്ല അത്…”

അത് കണ്ട് ഇര്‍ഫാന്‍ പറഞ്ഞു.
അനിത പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട്, പൊതിഞ്ഞ പേപ്പറിന് ചുളിവുകള്‍ വീഴാത്ത രീതിയില്‍, ശ്രദ്ധയോടെ ആ കവറിംഗ് അഴിച്ചു.
അതിനുള്ളില്‍ ഓപ്പല്‍ നിറത്തില്‍ ഭംഗിയുള്ള ഒരു കാര്‍ഡ്ബോര്‍ഡ് ബോക്സ് അവര്‍ കണ്ടു.
അതിലെ മുദ്രയും എഴുത്തും വായിച്ച് രവിശങ്കര്‍ ഒന്ന് സ്തംഭിച്ചു.

“കിങ്ങ്സ് ഹില്‍ ജ്വല്ലറി….”
രവിശങ്കര്‍ ഇര്‍ഫാനെ നോക്കി.

“ലണ്ടനിലെ കിങ്ങ്സ് ഹില്‍?”

അവന്‍ അദ്ഭുതം വിടാതെ ചോദിച്ചു.
ഇംഗ്ലണ്ടിലെയെന്നലെ ലോകത്തിലെ തന്നെ ഏറ്റവും വലിയ രത്നവ്യാപാരശാലകളിലൊന്നാണ് കിങ്ങ്സ് ഹില്‍ ജ്വല്ലറി!

“അത് എവിടെ നിന്നെങ്കിലുമാകട്ടെ! അത് അത്ര ഇമ്പോര്‍ട്ടന്‍റ്റാണോ?”

വിറയ്ക്കുന്ന വിരലുകളോടെ അനിത ആ ബോക്സ് തുറന്നു.
അതില്‍ നിന്നും അവളൊരു പവിഴനെക്ലെയ്സ് എടുത്തു.

+64

0