🌹🌹ചന്ദന നിറമുള്ള രാവുകള്‍🌹🌹അടിപൊളി  

“ഇര്‍ഫാനെ, പിന്നെ വിളിക്കാം കേട്ടോ…”
വീണ്ടും ഫോണ്‍ മുഖത്തേക്ക് കൊണ്ടുവന്ന് രവിശങ്കര്‍ പറഞ്ഞു.

“ഓക്കെയായോ മോളെ?”

അവളെക്കണ്ട് പുഞ്ചിരിയോടെ അയാള്‍ ചോദിച്ചു.

“അമ്മയ്ക്ക് അല്‍പ്പം വൈദ്യം ക്കെ വശോണ്ട് രവിയേട്ടാ…ആലോവേരേം കൂവളോം മിക്സ് ചെയ്ത് അമ്മ അവടെ തേച്ചു..ബ്ലഡ് പിടിച്ചു കെട്ടിയ പോലെ അങ്ങട് നിന്ന്…”

കിടക്കയിലേക്ക് കയറി അയാള്‍ പറഞ്ഞു.
അനിതയും അയാളോടൊപ്പം കിടക്കയിലേക്ക് കയറി അയാളുടെ സമീപം മലര്‍ന്നു കിടന്നു.

“രവിയേട്ടന്റെ മൂഡ്‌ മൊത്തം കളഞ്ഞു ഞാന്‍…”

അവള്‍ വിഷമത്തോടെ പറഞ്ഞു.

“ഏയ്‌..ഡോണ്ട് ബീ സില്ലി…”
അവളെ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ച് നെറ്റിയുടെ വശത്ത് ഉമ്മവെച്ച് അയാള്‍ പറഞ്ഞു.

“ഇര്‍ഫാനാ വിളിച്ചത്…”

രവി ശങ്കര്‍ പറഞ്ഞു.

“ഇര്‍ഫാന്‍? ഒഹ്! മനസ്സിലായി..ഏട്ടന്‍റെ കൂടെ വര്‍ക്ക് ചെയ്യണ ആളല്ലേ? ആള് മ്മടെ കല്യാണത്തിനു വന്നിരുന്നോ?”

“ഇല്ല, അവനപ്പോ യൂ കെയില്‍ ആയിരുന്നു…അതുകൊണ്ട് വരാമ്പറ്റീല്ല..ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ എല്ലാത്തിനും മുമ്പേ അവനുണ്ടാകുവാരുന്നു…. മേല്‍നോട്ടോം ഉത്തരവാദിത്തോം ഒക്കെയായി”

“അത്രേം തിക്ക് ആണോ നിങ്ങള് തമ്മില്‍ ഏട്ടാ?”

“എനിക്ക് ഫ്രണ്ട്സ് എന്നുപറയാന്‍ ഒരുപാടുണ്ട് അനീ…കല്യാണത്തിന് കണ്ടതല്ലേ … എല്ലാം പ്രോബ്ലം ഇല്ല ..നല്ല ഫ്രെണ്ട്ലി ആണ്, സപ്പോര്‍ട്ടീവ് ആണ്…ബട്ട് …”

രവിശങ്കര്‍ അനിതയുടെ തലമുടിയില്‍ വാത്സല്യത്തോടെ തഴുകി.

“രാമന് ലക്ഷ്മണനെപ്പോലെയാണ് എനിക്കവന്‍…ഫ്രണ്ട് ..ആള്‍സോ എ ബ്രദര്‍…ഡിപ്പെന്‍ഡബിള്‍… ട്രസ്റ്റ് വര്‍ത്തി…”

അനിത രവിശങ്കറെ അദ്ഭുതത്തോടെ നോക്കി.

“കല്യാണം കഴിഞ്ഞോ ആളുടെ?”

പെട്ടെന്ന് രവിശങ്കറിന്റെ മുഖത്തെ തെളിച്ചം മാഞ്ഞു.

“എന്താ രവിയേട്ടാ?”

അനിത വിഷമത്തോടെ ചോദിച്ചു.

“എന്താ അങ്ങനെ ചോദിച്ചപ്പോ ഒര് വെഷമം?”

“ആള്‍ക്ക് ഒരു അഫയര്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു അനീ…”

രവിശങ്കര്‍ പറഞ്ഞു.

“നാദിയ…നാദിയ യൂസുഫ്…ഹൈലി റിച്ച് ആയ ഒരു എന്‍ ആര്‍ ഐയുടെ ഒറ്റമോള്‍… നമുക്കീ റിലേഷന്‍ കണ്ടിന്യൂ ചെയ്യണോ നിന്‍റെ ഡാഡി എനിക്ക് നിന്നെ തരില്ല..അതുകൊണ്ട് നിര്‍ത്തുന്നതല്ലേ നല്ലത് എന്നവന്‍ ഒരിക്കല്‍ ചോദിച്ചു…പ്രേമിച്ചു നടന്നിട്ട് അവളെ കിട്ടിയില്ലെങ്കില്‍ അവന്‍ ലൈഫ് മൊത്തം പ്രാന്ത് പിടിച്ചു നടക്കും എന്ന് എന്നോടും പറഞ്ഞു…അവളെ കിട്ടില്ല എന്ന് ഉറപ്പുള്ളത് കൊണ്ട് ഒരു ദിവസം അവന്‍ ഗുഡ് ബൈ പറഞ്ഞ് പിരിഞ്ഞു..പക്ഷെ…”
അനിത രവിശങ്കറിന്‍റെ വാക്കുകളെ ശ്രദ്ധയോടെ, ആകാംക്ഷയോടെയും കേട്ടു.

“…പക്ഷെ നെക്സ്റ്റ് ഡേ അവനൊരു കോള്‍ വന്നു, ഒരു ഫ്രെണ്ടിന്‍റെ…”

“എന്താരുന്നു അത്?’

അനിത ആകാംക്ഷയോടെ ചോദിച്ചു.

“നാദിയ ഞരമ്പ് കണ്ടിച്ച് ഹോസ്പ്പിറ്റലില്‍ കെടക്കുണു എന്നറിയിച്ച്…”

“ഈശ്വരാ…!”

അനിത ഭയത്തോടെ രവിശങ്കറെ നോക്കി.

“എന്നിട്ട്?”

“എന്നിട്ടെന്താ? ഇര്‍ഫാന്‍ അന്നേരം തന്നെ ഹോസ്പ്പിറ്റലില്‍ പറന്നെത്തി…പിന്നത്തെ രണ്ടു കൊല്ലക്കാലം ഒന്നും പറയണ്ട അനീ…. ആസ് യൂഷ്വല്‍ ലവ് അറ്റ്‌ ഇറ്റ്സ് പീക്ക്…മോഹന്‍ലാല്‍ ഏതോ സിനിമേല്‍ പറഞ്ഞ പോലെ ഞരമ്പ് മുറിച്ചിട്ട പോലെയാരുന്നു രണ്ടാളുടേം പ്രണയപ്പാച്ചില്‍…പക്ഷെ ഒരു ദിവസം…”

രവിശങ്കറിന്റെ സ്വരം വികാരാര്‍ദ്രമായി.

“ഒരു ദിവസം അവളുടെ ഒരു വാട്ട്സ് ആപ്പ് മെസേജ്…”

“എന്താരുന്നു മെസേജ്?”

“അവളുടെ ഡാഡി ആത്ഹത്യചെയ്യുമെന്ന് പറയണു, അവള്‍ ഇര്‍ഫാനെ കല്യാണം കഴിച്ചാല്‍…അതുകൊണ്ട്…”

“അതുകൊണ്ട്?”

അല്‍പ്പം ഈര്‍ഷ്യയോടെ അനിത ചോദിച്ചു.

“ഡാഡി ആത്മഹത്യമെന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ ചെയ്യും…പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങള്‍ എല്ലാം ഇതുവരെ പ്രാക്റ്റിക്കല്‍ ആയി ചെയ്ത് കാണിക്കുന്ന ആളാണ്‌ അതുകൊണ്ട് നമുക്ക് മറക്കാം, പിരിയാം എന്നൊക്കെ…”

“ഛെ! എന്താദ്?എന്താ ആ കുട്ടി അങ്ങനെയൊക്കെ പറയണേ? അദൊക്കെ അച്ഛന്‍ അവളെ പേടിപ്പിച്ച് പിന്തിരിപ്പിക്കാന്‍ വേണ്ടി പറയണ അടവല്ലേ രവിയേട്ടാ…പാവം ആ മനുഷ്യന്‍! ന്നിട്ട്? ന്നിട്ടെന്ത്‌ണ്ടായി രവിയേട്ടാ?”

“ന്ത്‌ണ്ടാവാനാ അനീ?”
വീണ്ടും അവളുടെ മുടിയിഴകള്‍ തഴുകിക്കൊണ്ട് രവിശങ്കര്‍ പറഞ്ഞു.

“നെക്സ്റ്റ് മന്ത് അവള്‍ടെ ഡാഡി കാണിച്ചുകൊടുത്ത ഒരു വമ്പന്‍ പണച്ചാക്കിനേം കെട്ടി ഓള് ദുബായിലേക്ക് പറന്നു. അത്രന്നെ!!”

“എന്‍റെ ഈശ്വരാ, എങ്ങനെ ഇങ്ങനെയൊക്കെ ചതിക്കാന്‍ തോന്നുണൂ മനുഷ്യമ്മാര്‍ക്ക് ന്‍റെ രവിയേട്ടാ? പാവം ആ മനുഷ്യന്‍! ആള്‍ക്ക് പിന്നെ എന്താ പറ്റ്യേ?”

“ന്ത്‌ പറ്റാനാ അനീ? അഞ്ചെട്ടു മാസം പ്രാന്ത് കേറി നടന്നു, കുളീം ല്ലാ നനേം ല്ലാണ്ട്..പിന്നെ ഞാന്‍ കൊറേ പണിപ്പെട്ട് നോര്‍മ്മലാക്കി…അവനോട് എനിക്ക് ത്തിരി, ത്തിരിയല്ല അനീ, ഒരുപാട് ..ഒരുപാടുണ്ട് കടപ്പാട്…അദും ഈ ജന്മത്ത് അങ്ങനെ തീര്‍ക്കാന്‍ പറ്റാത്തത്രേം കടപ്പാട്…”

പിന്നെ രവിശങ്കര്‍ ആ കടപ്പാടിന്‍റെ കഥ പറഞ്ഞു.
പേരിലും പാരമ്പര്യത്തിലും മാത്രം പ്രതാപമുള്ള തന്‍റെ മനയെപ്പറ്റി. ഒത്തിരി അംഗങ്ങള്‍ ഉള്ള കുടുംബത്തെ പോറ്റാന്‍ പാടുപെട്ട അച്ഛനെപ്പറ്റി. അപ്പോള്‍ എന്ജിനീയറിങ്ങ് കോളേജ് ഒക്കെ സ്വപ്നമായിരുന്നു, പ്രവേശനപ്പരീക്ഷ നല്ല മാര്‍ക്കില്‍ പാസായെങ്കിലും. വീട്ടിലെ ദാരിദ്ര്യമോര്‍ത്ത് അ സ്വപ്നം ഉപേക്ഷിക്കാന്‍ ഒരുങ്ങുമ്പോള്‍ ആണ് ഇര്‍ഫാന്‍ വിവരം അറിയുന്നത്. അവന്‍റെ അച്ഛന്‍ അന്ന് മലഞ്ചരക്ക് കച്ചവടവും രാഷ്ട്രീയവുമായി നടക്കുന്ന കാലം. അച്ഛനോട് അവന്‍ രവിയെപ്പറ്റി പറഞ്ഞു. സഹായിക്കണമെന്ന് അപേക്ഷിച്ചു. ഏതായാലും ഹോസ്റ്റല്‍ ഫീസും മറ്റു ചെലവുകളുമൊക്കെ താന്‍ വഹിച്ചോളാം, എന്ജിനീയറിങ്ങ് സ്വപ്നം ഉപേക്ഷിക്കേണ്ട എന്ന് ഇര്‍ഫാന്‍റെ അച്ഛന്‍ രവിയോട് പറഞ്ഞു. രണ്ടാമത്തെ സെമസ്റ്ററിന് ശേഷം നല്ല ഒരു സ്ക്കോളഷിപ്പ് കിട്ടുന്നത് വരെ രവിശങ്കര്‍ പഠിച്ചിരുന്നത് ഇര്‍ഫാന്‍റെ അച്ഛന്റെ സഹായത്താല്‍ ആണ്.

“അന്ന് എന്ജിനീയറിങ്ങ് ഒക്കെ ഉപേക്ഷിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍ എന്‍റെ അനീ ഞാനിപ്പോ ഈ പൊസിഷനില്‍ ഒന്നും വരില്ല…ഏതേലും പീടികേല്‍ കണക്കെഴുത്ത്കാരനായോ അമ്പലത്തിലെ ശാന്തിയായോ ഒക്കെ ആയി അങ്ങനെ പോയേനെ…”

**************************************************************************

അദ്ധ്യായം – രണ്ട്

ഏതായാലും അടുത്ത ആഴ്ച്ചതന്നെ രവിശങ്കര്‍ ഇര്‍ഫാനെ വീട്ടിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു.
നിരാശയും വെറുപ്പും തളംകെട്ടിയ മുഖത്തോടെ, ജീവിതത്തോട് മുഴുവന്‍ യുദ്ധം പ്രഖ്യാപിച്ച ഒരു ടിപ്പിക്കല്‍ നിരാശകാമുകനെയാണ് അനിത പ്രതീക്ഷിച്ചത്.
ഗേറ്റ്‌ തുറന്ന് അകത്തേക്ക് ഒരു ചുവന്ന കാര്‍ പ്രവേശിച്ചപ്പോള്‍ അത്തരം ഒരാള്‍ ഡോര്‍ തുറന്ന് പുറത്തിറങ്ങുന്നതും അവള്‍ സങ്കല്‍പ്പിച്ചു.
പക്ഷെ പുറത്തേക്കിറങ്ങിയത് ഗാംഭീര്യം നിറഞ്ഞ ഭാവങ്ങളോടെ, അതീവചാരുതായാര്‍ന്ന മുഖസൌന്ദര്യമുള്ള ഒരു ചെറുപ്പകാരനെയാണ്.

+64

0