🌹🌹ചന്ദന നിറമുള്ള രാവുകള്‍🌹🌹അടിപൊളി  

“ദേഷ്യം ഉണ്ടാരുന്നു. വെറുപ്പ് ഇല്ല…”

“മോളെ, നീയ് അമ്മയോട് പറ്റൂങ്കി ക്ഷമിക്ക്!”

അനിത പുഞ്ചിരിച്ചു.

“ഒരു മോളും ക്ഷമിക്ക്യില്ല ന്ന് നല്ലോണം അറിയാം നിക്ക്..ച്ചാലും അമ്മ ഇനി…”

“എന്‍റെ പേടി അതല്ല അമ്മെ!”
അനിത പറഞ്ഞു.

“ഈ ഗിരീഷ്‌ മാമന്‍ ഫുള്ള് ദുസ്വഭാവം ള്ള ആളാന്നു ഒറ്റ നോട്ടം മതി അറിയാന്‍. അയാള് ഇതൊക്കെ എവിടെയെല്ലാം കൊണ്ടേ വിളമ്പും എന്ന് ആരാ കണ്ടേ? അമ്മ അയാളോട്! അതാ നിയ്ക്ക് മനസ്സിലാവാന്‍ പാടില്ലാത്തേ!”

പത്മജ തല താഴ്ത്തി.

“മാത്രല്ല…”

അനിത ശാന്തമായെങ്കിലും ഉറച്ച സ്വരത്തില്‍ തുടര്‍ന്നു.

“അമ്മ ആരാ? അമ്മേടെ പൊസിഷന്‍ എന്താ? നാട്ടുകാരൊക്കെ ഒത്തിരി റെസ്പെക്റ്റ് തരുന്ന ആളല്ലേ അമ്മ? ന്താ ഒണ്ടാവ്വാന്നറിയ്യോ അമ്മയ്ക്ക് ഇത് വെളീല്‍ പോയാല്‍?”

അതിനും പത്മജയ്ക്ക് ഉത്തരമുണ്ടായില്ല.
പകരം കണ്ണുകളില്‍ വീണ്ടും വെള്ളം നിറഞ്ഞു.

“അമ്മയെ കരയിക്കാന്‍ പറയണതല്ല എന്‍റെ പൊന്നമ്മേ! അതൊന്നു മനസ്സിലാക്ക് ആദ്യം!”

അല്‍പ്പ നേരം അനിത ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.

“ആട്ടെ! എന്ന് മുതലാ ഇത്?”

“അത്…”

പത്മജ അനിതയുടെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ പറഞ്ഞു.

“ഒരു രണ്ട് ..രണ്ടര കൊല്ലം…”

“ഭഗവാനെ!!”

അനിത തലയില്‍ കൈവെച്ചു.

“ഇത്രേം കാലായിട്ടോ! ആരും അറിയാതെ പരമ സീക്രട്ടായി വെച്ചോണ്ട് ഇത്രേം കാലം! കൊള്ളാല്ലോ അമ്മ! അങ്ങനെ ആണേല്‍…”
അനിത എന്തോ ഓര്‍ത്തു.

“അപ്പൊ ഞാന്‍ കരുതിയ പോലെ വേഷം ഒള്ള എനം അല്ലെ ഗിരീഷ്‌ മാമന്‍? അയാളിത് ആരുടെയെങ്കിലും അടുത്ത് വീരസ്യം പറഞ്ഞിരുന്നേല് ഇതിനോടകം തന്നെ അത് കരക്കമ്പി ആയനെ! അങ്ങനെ വരാത്ത സ്ഥിതിക്ക് കക്ഷീം ഇത് സീരിയസ്സായി ആണ്! ല്ലേ?”

പത്മജ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.

“ഇങ്ങനെ മിണ്ടാമൂളി ആയി നിക്കല്ലേ എന്‍റെ അമ്മെ!”

അനിത ഒച്ചയിട്ടു.

“എനിക്കാ പഴേ വായാടി ടീച്ചറെയാ ഇഷ്ടം. ഓക്കേ ഞാന്‍ ക്ഷമിച്ചു…ഒരു തെറ്റല്ലേ! അങ്ങനെ എപ്പഴും ഒന്നും വേണ്ടാ ട്ടോ…”

“ഒരിക്കലും ണ്ടാവില്ല മോളെ! സത്യം!”

“അത് വിട് ന്‍റെ ടീച്ചറെ … വേണ്ടാന്ന് വെക്കണ്ട! ഒക്ക് ഒന്ന്‍ നോക്കീം കണ്ടും മതീന്നാ പറഞ്ഞെ! ഹഹ!!”

എന്നിട്ടും പത്മജയുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞില്ല. “

ശരി! എന്നാ പഴേ പോലെ ഒന്ന് ചിരിച്ചേ!”

അവള്‍ അമ്മയുടെ കവിളില്‍ ഒന്ന് പിച്ചി.

“ഔച്ച്….”

പത്മജ ഒന്നിളകി.

“ന്താദ്‌? ഇംഗ്ലീഷ് രാജകുമാരിയായോ? എന്‍റെമ്മേ എന്ന് പറയാനൊള്ളേന് ഔച്ച് എന്നൊക്കെ!”

“പിന്നെ എനിക്ക് വേദനിചില്ലേ? അപ്പൊ ഏത് ഭാഷേം വരും! ഇംഗ്ലീഷ്, മലയാളം. ചെലപ്പോ ഹിന്ദീം!”

അവര്‍ ചിരിച്ചു.
അനിതയും.

“ദാണ് ന്‍റെ പത്മ! എന്‍റെ സുന്ദരി അമ്മ!”
അവള്‍ പത്മജയുടെ കവിളില്‍ അമര്‍ത്തി ഉമ്മവെച്ചു.
എന്തായാലും ഗിരീഷ്‌ അനിതയുടെ കല്യാണത്തിന് വേണ്ടിയുള്ള നീക്കങ്ങള്‍ വേഗത്തില്‍ തന്നെ നടത്തി.
വൈകാതെ രവി ശങ്കറിന്‍റെ അച്ഛനും അമ്മയും അമ്മാവന്‍മാരുമൊക്കെ അനിതയുടെ വീട്ടില്‍ വന്നു.
ചെറുക്കനും പെണ്ണും പരസ്പ്പരം ഇഷ്ട്ടമറിയിച്ചു.
ഒരുകാര്യം മാത്രം അനിത രവിയോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു.

“എനിക്ക് അമ്മ മാത്രേ ഉള്ളൂ…അമ്മേടെ മരണം വരെ എന്‍റെ കൂടെ ഉണ്ടാവും അമ്മ!”

രവി അത് സന്തോഷത്തോടെ സമ്മതിച്ചു.
അങ്ങനെ തിരുമേല്‍ത്തറ നരസിംഹമൂര്‍ത്തി ക്ഷേത്രത്തില്‍ വെച്ച് രവിശങ്കറിന്‍റെയും അനിതയുടെയും വിവാഹം നടന്നു.
മണിയറയില്‍ രവി ശങ്കര്‍ അനിതയെ കാത്തിരുന്നു.
പുറത്ത് വെള്ളിത്തിങ്കള്‍ ഇതളുകള്‍ പൊഴിക്കുമ്പോള്‍ ഉള്ളില്‍ സ്വര്‍ണ്ണസ്വപ്‌നങ്ങള്‍ താളം തുള്ളുന്നത് അയാളറിഞ്ഞു.
കാരണം മനസ്സിലേക്ക് മാലേയക്കുളിര്‍മഞ്ഞു പോലെ കടന്ന് വന്നിട്ടുള്ളത് ഒരു പെണ്ണ് മാത്രമാണ്.
തന്‍റെ വേനലില്‍ പ്രണയവെയിലാവാന്‍, വര്‍ഷകാലത്ത് കുളിരുമ്മപോലെ പെയ്യാന്‍, വസന്തത്തില്‍ ചോരച്ചൂടിനെ കാമത്തിന്‍റെ ഒലിവ് പൂക്കള്‍ കൊണ്ട് പൊതിയാന്‍, ശിശിരത്തിലേ ശൈത്യത്തില്‍ സ്നേഹത്തെളിനീരില്‍ നീരാടാന്‍ ഒരു പെണ്ണ്!
അനിത….
അല്‍പ്പം കഴിഞ്ഞ്, രാത്രിയുടെ മാരഭാവത്തിലേക്ക് പ്രേമാര്‍ദ്രമായ തേര്‍ചക്രം തെളിച്ചുകൊണ്ട്‌, സൌന്ദര്യത്തിന്റെ വര്‍ണ്ണമഴയുമായി അനിതയെത്തി.
രവി വിടര്‍ന്ന കണ്ണുകളോടെ അവളെ നോക്കി.

“സോറി ട്ടോ, ത്തിരി വൈകി അല്ലെ?”

കയ്യിലിരുന്ന പാല്‍ ഗ്ലാസ് അവള്‍ മുമ്പിലെ മേശമേല്‍ വെച്ച് അയാളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.

“ന്താ രാവിയേട്ടാ?”

അയാളുടെ കണ്ണുകളിലെ പ്രേമത്തിന്‍റെ അസ്ത്രമുനകള്‍ തന്‍റെ മനസ്സിലേക്ക് മാത്രമല്ല, ദേഹത്തേക്കും സുഖമായി പൊള്ളിച്ച് തറയുന്നു.
“ന്താ ന്നെ ങ്ങനെ നോക്കാന്‍?”

അയാള്‍ പുഞ്ചിരിച്ചു.

“സ്വപ്നം യാഥാര്‍ഥ്യമായി മാറുന്ന ആ മൊമെന്‍റ് ഇല്ലേ?”

അയാള്‍ ചോദിച്ചു.

“രാത്രി തീര്‍ന്ന് ചക്രവാളത്തില്‍ സൂര്യന്‍റെ ആദ്യ കിരണം പതിയുന്ന ആ ഒരു ഡിവൈന്‍ മൊമെന്‍റ്? അങ്ങനെ ഒന്ന് എന്‍റെ കണ്മുമ്പില്‍ സംഭവിക്കുമ്പോള്‍ ഇമ വെട്ടാതെ നോക്കണം ഞാന്‍!”

അനിത അയാളുടെ മുമ്പില്‍ നിന്നു.
അവളില്‍ നിന്നും മുല്ലപ്പൂക്കളുടെ നറുമണം കൊളോണില്‍ കലര്‍ന്ന് അന്തരീക്ഷത്തെ മുഴുവനും ലഹരി പിടിപ്പിച്ചു.
അതിന്‍റെ സുഖത്തില്‍ രവി കണ്ണുകള്‍ പതിയെ അടച്ചു.
കട്ടിലില്‍ ഏതാണ്ട് പത്മാസനത്തില്‍ ഇരുന്ന തന്‍റെ പാദങ്ങളില്‍ ചൂടുള്ള വിരല്‍സ്പര്‍ശം അറിഞ്ഞ്ന അയാള്‍ പെട്ടെന്ന് കണ്ണുകള്‍ തുറന്നു.
തല കുനിച്ച്, തന്‍റെ പാദങ്ങള്‍ തൊടുന്ന അനിത!

“എന്താ അനിതേ ഇത്?”

അയാള്‍ അദ്ഭുത സ്തഭ്ധനായി, അവളെ പിടിച്ചു മാറ്റി കിടക്കയില്‍ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു.

“ഇങ്ങനെ ഒരു ആചാരം ഞാന്‍ കേട്ടിട്ടില്ലല്ലോ,”

അയാള്‍ അങ്കലാപ്പോടെ പറഞ്ഞു.

“പണ്ടും ഇങ്ങനെ നടന്നതായി കേട്ടിട്ട് കൂടിയില്ല. ഇനി പണ്ട് അങ്ങനെ ഉണ്ടാച്ചാലും നമുക്കിടയില്‍ അത് വേണ്ട! നീ എന്‍റെ ഭാര്യയാണ്. മുമ്പിലും പിമ്പിലും ഉള്ളവളല്ല! എനിക്കൊപ്പമുള്ളവള്‍!”

അവള്‍ കൈകള്‍ കൂപ്പി.

“രവിയേട്ടാ…!”

അവള്‍ തൊഴുകൈകളോടെ പറഞ്ഞു.
“ഇന്ന് മുതല്‍ എന്‍റെ ദൈവങ്ങള്‍ക്കൊപ്പമാ രവിയേട്ടന് സ്ഥാനം! നമ്മുടെ കല്യാണം നിശ്ചയിച്ചപ്പഴേ ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ചതാ അത്! അത് എന്നുവെച്ചാല്‍ രവിയേട്ടന്റെ ജീവിതത്തില്‍ എന്‍റെ സ്ഥാനം ഒരു ഭക്തയുടേത് ആണ് എന്ന്! …കാരണം എനിക്കോ അമ്മയ്ക്കോ മറ്റാരും ഇല്ല. ഞാന്‍ ന്‍റെ ജീവിതം മൊത്തം രവിയേട്ടന് തര്വാണ്!”

പുറത്ത് നിറനിലാവില്‍, ദൂരെ ദൈവപ്പാല കാറ്റില്‍ ഉലഞ്ഞു.
വയലുകള്‍ക്കിപ്പുറത്ത് നിലാവിന്‍റെ കമ്പളം വീണ തോടിന്‍റെ ജലോപരിതലത്തിനു സമീപം നാഗത്താന്‍മാര്‍ ഇണചേരുന്ന മുഹൂര്‍ത്തമായിരുന്നു അത്.
വയലുകള്‍ക്കിടയില്‍ നിന്നിരുന്ന നീണ്ട പനമരത്തിനു മേല്‍ പട്ടകളുടെ വൃത്താകാരത്തിന് ചുറ്റും രാപ്പക്ഷികളുടെ മേളം…

+64

0