🌹🌹ചന്ദന നിറമുള്ള രാവുകള്‍🌹🌹അടിപൊളി  

പത്മജ ആകാംക്ഷയോടെ ചോദിച്ചു.

“ഒരു നാല്‍പ്പത് മിനിറ്റ് കൂടിപ്പോയാ ഒരു മണിക്കൂര്‍!”

സ്കൂട്ടര്‍ സ്റ്റാര്‍ട്ട് ചെയ്ത് കൊണ്ട് അനിത പറഞ്ഞു.

“ഒരു മണിക്കൂറോ?”

ആകാംക്ഷയോടെ പത്മജ ചോദിച്ചു.

“ന്തിനാ പ്പൊ അത്രേം ടൈം?”

“ആ ഫയലിനെ പറ്റി കൊറേ എക്സ്പ്ലൈന്‍ ചെയ്യാനുണ്ട് അമ്മെ അവള്‍ക്ക്!”

അനിത പറഞ്ഞു.
“പിന്നെ എനിക്കാ ലൈബ്രറീല്‍ ഒന്ന് കേറണം. പിന്നെ ഒരു പത്ത് മിനിറ്റ് സ്കൂട്ടി ഓടിച്ചാ പോരെ ഡോക്ടര്‍ സാമിന്‍റെ ക്ലിനിക്കില്‍ ഒന്ന് കേറണം. ആയിഷൂന് എങ്ങനെ ണ്ട് എന്നൊന്ന് നോക്കാല്ലോ! ദുവരേം ന്ന് പോയില്ല ഓള്‍ടെ അടുത്ത്…അപ്പം എല്ലാം കൊടെ ഒരു ഒന്നൊന്നര മണിക്കൂര്! അതി കൂടില്ല!”

“ഒന്നര മണിക്കൂറോ?”

പത്മജ ശബ്ദമുയര്‍ത്തി.

“മാക്സിമം അര മണിക്കൂറ് അദി കൂടണ്ട! പറഞ്ഞേക്കാം!”

അനിത പത്മജയുടെ നേരെ ഉമ്മവെയ്ക്കുന്നത് പോലെ ചുണ്ടുകള്‍ കൂര്‍പ്പിച്ചു കാണിച്ച് സ്കൂട്ടര്‍ ഓടിച്ചു പോയി.
തൊടിയും കടന്ന് മണ്പാതയിലൂടെ ഒരു പത്ത് മിനിറ്റ് സ്കൂട്ടര്‍ ഓടിച്ചുകാണും. അപ്പോഴേക്കും അനിതയുടെ ഫോണ്‍ വീണ്ടും ശബ്ദിച്ചു.
സ്കൂട്ടര്‍ നിര്‍ത്തി അവള്‍ ഫോണെടുത്തു നോക്കി.
കൃഷ്ണയാണ്!
ഇനി രണ്ടു മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞാല്‍ താന്‍ എന്‍ എച്ച് എത്തുമല്ലോ.
പിന്നെ എന്തിനാണ് അവളിനി വീണ്ടും വിളിക്കുന്നത്?
അനിത ഫോണെടുത്തു.

“ആ എന്താടീ? ഞാന്‍ വന്നോണ്ടിരിക്കുവാ,”

അനിത പറഞ്ഞു.

“എടീ വരണ്ട!”

കൃഷ്ണയുടെ ശബ്ദം അനിത കേട്ടു.

“എഹ്? വരണ്ടേ? അതെന്താ?”

“ലീവ് ക്യാന്‍സല്‍ ചെയ്തെടീ. സൊ ഞാന്‍ നാളെ ഓഫീസില്‍ ണ്ടാവും!”

“ഓക്കേ! അത് നന്നായി!”

അനിത ചിരിച്ചു.
“നീയില്ലാതെ ബോറടിക്കണ്ടല്ലോ! ശരി എന്നാ!”

“ശരി…”

അപ്പുറത്ത് കൃഷ്ണയും ഫോണ്‍ വെച്ചു.

ഇനിയിപ്പോള്‍ ക്ലിനിക്കിലും ലൈബ്രറിയിലും അമ്മയുടെ കൂടെപ്പോകാം.
വീടിന് വെളിയില്‍ പോകാന്‍ ഇഷ്ടമില്ലാത്ത കുഴിമടിച്ചിയായ അമ്മയെ അങ്ങനെയെങ്കിലും ഒന്ന് പുറത്തേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ട് പോകാം.
ആ ചിന്തയോടെ അവള്‍ സ്കൂട്ടര്‍ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു.

“ഗിരി മാമന്‍ ഇതുവരേം പോയില്ലേ?”

ഗേറ്റിനുള്ളിലൂടെ സ്കൂട്ടര്‍ കടത്തവേ മുറ്റത്ത് അയാളുടെ കാര്‍ കിടക്കുന്നത് കണ്ടിട്ട് അവള്‍ സ്വയം ചോദിച്ചു.
അമ്മ അടുക്കളയിലാവും.
അമ്മയെ ചുറ്റിപ്പറ്റി മുട്ടാനും ഉരുമ്മാനും ഒക്കെ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് മാമനും അടുത്ത് തന്നെ കാണും.
എന്തായാലും അറിയിക്കാതെ, ഒച്ച കേള്‍പ്പിക്കാതെ ചെല്ലാം.
ഒന്ന് പേടിപ്പിക്കാം.
ആ ചിന്തയോടെ അവള്‍ സ്കൂട്ടര്‍ സാവധാനം ഷെഡ്ഢിലേക്ക് കയറ്റി.
എന്നിട്ട് ശബ്ദം കേള്‍പ്പിക്കാതെ അകത്തേക്ക് ചെന്നു.
മുന്‍ഭാഗത്തെ കതക് ചാരിയിട്ടിരിക്കുന്നു.
അതവള്‍ ശബ്ദം കേള്‍പ്പിക്കാതെ തുറന്ന് അകത്ത് കയറി.
പെട്ടെന്ന് അവള്‍ ഒരു നിമിഷം ഞെട്ടി.
അമ്മയുടെ ബെഡ് റൂമില്‍ നിന്നും അസ്പഷ്ടമായ ശബ്ദങ്ങള്‍!
ഞരക്കങ്ങളും സീല്‍ക്കാരങ്ങളും.

“ഈശ്വരാ! ദെന്താദ്!”

അവള്‍ ഭയത്തോടെ ചുണ്ടുകള്‍ക്ക് മുമ്പില്‍ വിരലുകള്‍ അമര്‍ത്തി.
“ദെന്താ ഇത്ര തിടുക്കം ഗിരീ നെനക്ക്?”

അമ്മയുടെ ശബ്ദം.

“അവള് അവിടേം ഇവിടേം ഒക്കെ പോയിട്ട് ന്തായാലും ഒരു മണിക്കൂറ് കഴിഞ്ഞല്ലേ വരൂ…ഒന്ന് പതുക്കെ!”

അനിതയുടെ ഹൃദയം പെരുമ്പറ കൊട്ടാന്‍ തുടങ്ങി.
ഹൃദയമിടിപ്പ്‌ തനിക്ക് വ്യക്തമായി കേള്‍ക്കാം.
അമ്മയും ഗിരി മാമനും തമ്മില്‍?
പക്ഷെ, അമ്മ!
അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ ഈറനായി.

“ആഹ്!!”

അകത്ത് നിന്നും അസഹ്യമായ സുഖംകൊണ്ട് ഞരങ്ങുന്ന അമ്മയുടെ ശബ്ദം.

“കഴിഞ്ഞ തവണത്തേക്കാള് പിന്നേം വണ്ണം വെച്ചൂല്ലോ ഗിരീ ഇതിന്? നീ എന്താ ഇതിന് തിന്നാന്‍ കൊടുക്കണേ? ആഹ്..ആഅഹഹ്…”

“ഇതീന്ന് ഇങ്ങനെ ഒലിച്ച് ഒഴുകണ തേനും പാലും കൊഴുപ്പും മതി ന്‍റെ പത്മേടത്തീ ഇവന് ഒരു മാസം വളരാന്‍…!”

“ഛെ!”

അകത്ത് നിന്നും കേള്‍ക്കുന്ന വാക്കുകളിലെ അശ്ലീലം അവള്‍ക്ക് താങ്ങാവുന്നതില്‍ക്കൂടുതല്‍ ആയിരുന്നു.
അവള്‍ പെട്ടെന്ന് തന്നെ അവിടെ നിന്നും പിന്‍വലിഞ്ഞു.
തന്‍റെ മുറിയില്‍ കയറി കതകടച്ചു.
തലയണയില്‍ മുഖമമര്‍ത്തി.
വിതുമ്പി കരഞ്ഞു.
പിന്നെ എപ്പോഴോ ഉറങ്ങിപ്പോയി.
ഉണര്‍ന്നു കഴിഞ്ഞ് അവള്‍ ഉറക്കച്ചടവോടെ ഭിത്തിയിലെക്ക് നോക്കി.
“ഈശ്വരാ! മൂന്നു മണി!”

അവള്‍ പെട്ടെന്ന് എഴുന്നേറ്റു.
എന്തൊരു ഉറക്കമായിരുന്നു!
പെട്ടെന്ന് അവളുടെ മനസ്സിലേക്ക് അമ്മയുടെ മുറിയില്‍ നടന്ന കാര്യങ്ങളോടി വന്നു.
അവളുടനെ ചാടിഎഴുന്നേറ്റുനിന്നു.
ശബ്ദവും അനക്കവും കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടോ?
അവള്‍ കാതോര്‍ത്തു.
ഇല്ല.
അവള്‍ സാവധാനം അമ്മയുടെ കിടപ്പ് മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു.
കതകിനു വെളിയില്‍ കാതോര്‍ത്തു.
ഇല്ല! ഒന്നും തന്നെ കേള്‍ക്കുന്നില്ല.
പിന്നെ അവള്‍ പൂമുഖത്തേക്ക്‌ ചെന്നു.
അവിടെ ഗിരീഷിന്‍റെ കാര്‍ കാണപ്പെട്ടില്ല.
ആള്‍ പോയിരിക്കുന്നു.
ഉറക്കമായിരിക്കും അമ്മ!
പക്ഷെ എന്ത് കൊണ്ടാണ് തനിക്ക് ഇപ്പോള്‍ വെറുപ്പോ ദേഷ്യമോയില്ലാത്തത്?
അവള്‍ അദ്ഭുതപ്പെട്ടു.
അച്ഛന്‍ മരിച്ചതിനു ശേഷം അമ്മ തന്നെ വളര്‍ത്തിയ കാര്യങ്ങളൊക്കെ അവളുടെ മനസ്സിലേക്ക് ഓടിയെത്തി.
കഷ്ട്ടപ്പാടുകള്‍, ത്യാഗങ്ങള്‍, തകര്‍ന്നു പോയ സന്ദര്‍ഭങ്ങള്‍!
ആ അമ്മയെ ഇനി വെറുക്കേണ്ടതില്ല.
എങ്കിലും ഗിരി മാമനെപ്പോലെ ഒരാളുമായി!
അമ്മയ്ക്ക് വിവാഹം കഴിക്കാമായിരുന്നല്ലോ!
ഇങ്ങനെ ഒളിച്ചും പാത്തും, വൃത്തിയില്ലാത്ത ബന്ധത്തില്‍പ്പോയി പെടണമായിരുന്നോ?
അവള്‍ അമ്മയുടെ കതകില്‍ മുട്ടി.
പ്രതികരണമില്ല.
അവള്‍ വീണ്ടും മുട്ടി.
അനക്കമോ ഒച്ചയോ ഒന്നും കേള്‍ക്കുന്നില്ല.
അവള്‍ക്ക് ആധിയായി!

“അമ്മെ!!”
അവള്‍ ഉച്ചത്തില്‍ വിളിച്ചു.

“അമ്മെ! ഡോര്‍ തുറന്നെ!!”

അവള്‍ ശബ്ദം കൂട്ടി.
പെട്ടെന്ന് അകത്ത് നിന്നും ഒച്ചയും അനക്കവുമൊക്കെ കേള്‍ക്കാന്‍ തുടങ്ങി.
അപ്പോഴാണ്‌ അനിതയുടെ ശ്വാസം നേരെ വീണത്.

“ഇതെന്തെടുക്കുവാരുന്നു അകത്ത്? ഒച്ചേം അനക്കോം ഇല്ലാതെ? എന്‍റെ നല്ല ജീവന്‍ പോയി…!”

അനിത ദേഷ്യപ്പെട്ട് ഉച്ചത്തില്‍ ചോദിച്ചു.
അവള്‍ പത്മജയെ നോക്കി.
കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകള്‍.
മുഖം നിറയെ കുറ്റബോധം.
അതിദയനീയ ഭാവം.
അത് കണ്ടപ്പോള്‍ അനിതയുടെ ദേഷ്യമെല്ലാം എങ്ങോ പോയി.

“മോളെ…”

തകര്‍ന്ന ശബ്ദത്തില്‍ പത്മജ അനിതയെ വിളിച്ചു.
അനിത നോക്കുമ്പോള്‍ പത്മജയുടെ കണ്ണില്‍ നിന്നും വീണ്ടും നീര്‍പോടിയുകയാണ്.
അത് കാണാന്‍ കഴിയാതെ അവള്‍ അമ്മയുടെ തോളില്‍ പിടിച്ചു.

“കരയാതെ അമ്മെ!”

അവള്‍ ശാന്തയായി പറഞ്ഞു.

“നെനക്ക് എന്നോട് ദേഷ്യോം വെറുപ്പും ഇല്ലേ കുട്ട്യേ?”

കണ്ണുനീര്‍ തുടച്ചുകൊണ്ട് പത്മജ ചോദിച്ചു.

+64

0