കൊച്ചുകുട്ടന്‍ അവളെ സംശയത്തോടെ നോക്കി.
“പേടിക്കേണ്ട…”
അവന്‍റെ നോട്ടം കണ്ടിട്ട് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവള്‍ പറഞ്ഞു.
“നീ ചുമ്മാ അപ്പച്ചനെപ്പോലെ എന്നെ നോക്കല്ലേ..എന്‍റെ ഈ വര്‍ത്താനം കേട്ടു കേട്ട് നിന്‍റെ അപ്പച്ചന് എന്നോട് പേടിയായി..ഞാന്‍ വല്ല പിശാചും ആണോ എന്നൊക്കെ പുള്ളി ഓര്‍ത്തു..അതുകൊണ്ട് പരിപാടിയൊക്കെ നിര്‍ത്തി…കളിക്കുമ്പം ഞാന്‍ യക്ഷി ആയി മാറിയാലോ? അങ്ങനെ ചെല കഥ ഒക്കെയില്ലേ?”
അവള്‍ “കളിക്കുക” എന്നുപറഞ്ഞപ്പോള്‍ കൊച്ചുകുട്ടന്‍ മുഴയില്‍ പിടിച്ച് ഒന്നമര്‍ത്തി.
“ഉം?”
അത് കണ്ട് അവള്‍ ചോദിച്ചു.
“അമ്മ പച്ചക്ക് കളി എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞില്ലേ? അപ്പം ഇവനൊന്നു ഇളകി മുറുകി…ഒന്ന് ഞെക്കി അമര്‍ത്തി വെക്കുവാരുന്നു…”
“കൈ മാറ്റ്…”
അവള്‍ പറഞ്ഞു .
“ഞാന്‍ ഞെക്കി ഒന്ന് വിടട്ടെ..”
അവന്‍ സുഖവും അദ്ഭുതവും നിറഞ്ഞ മുഖത്തോടെ അവളെ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് മടിയില്‍ നിന്നും കൈകള്‍ മാറ്റി. ഗ്രേസി അപ്പോള്‍ അവന്‍റെ മുഴയില്‍ പിടിച്ച് ഒന്ന് ഞെരിച്ച് പിടിച്ചു വിട്ടു.
“പിന്നെ എനിക്ക് ഒരു തോന്നല്‍…പതിനഞ്ചു കൊല്ലം അവന്‍ എന്നുവെച്ചാല്‍ മരിച്ചുപോയ നിന്‍റെ ചേട്ടന്‍..എന്‍റെ മൂത്ത മോന്‍ പാണ്ടിപ്പനക്കാട്ടില്‍ ഇരുന്നു പാടും.. പതിനഞ്ചാമത്തെ കൊല്ലം അവന്‍റെ പാട്ട് കേട്ടു കഴിഞ്ഞ് ഞാന്‍ മരിക്കും… അങ്ങനെ ഒരു തോന്നല്‍ ഉണ്ടായിട്ട് പതിനാല് കൊല്ലം കഴിഞ്ഞു…ഇത് പതിനഞ്ചാമത്തെ കൊല്ലവാ…എനിക്ക്….”
അത് പറഞ്ഞ് ഗ്രേസി സീറ്റില്‍ നിന്നും അവന്‍റെ മടിയിലേക്ക് മറിഞ്ഞു.
കൊച്ചുകുട്ടന്‍ ഒന്ന് ഞെട്ടി.
“അമ്മെ…!”
അവന്‍ ഉച്ചത്തില്‍ വിളിച്ചു.
ഗ്രേസി അനങ്ങിയില്ല.
“എന്നാടാ കുട്ടാ?”
പെട്ടെന്ന് മുന്ഭാഗത്ത് നിന്ന് ഒരാള്‍ ഓടിവന്നു.
“ചാക്കോച്ചേട്ടാ…”
അയാളോട് കൊച്ചുകുട്ടന്‍ കാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു. ആശുപത്രിയില്‍ പോയി വരികയാണ്. സംസാരമധ്യത്തില്‍ ഇങ്ങനെ ബോധം കെട്ടു, എന്നൊക്കെ.
“നീയൊരു കാര്യം ചെയ്യ്‌…”
ചാക്കോ പറഞ്ഞു.
“അടുത്ത വളവ് കഴിഞ്ഞാ നിങ്ങടെ വീട് എത്തീല്ലേ? വിന്‍സെന്റ് ഡോക്റ്ററെയും കൂട്ടി ഞാന്‍ വീട്ടിലേക്ക് വന്നേക്കാം..ചെലപ്പം നിസ്സാര കേസ് എന്തെലുവേ കാണുവൊള്ളൂ…നീ പേടിക്കാതിരി…”
അദ്ധ്യായം – അഞ്ച്
ഗ്രേസിയുടെ മുറിയില്‍ ഡോക്റ്റര്‍ വിന്‍സെന്‍റ്റും ലീലാമണിയും സുധാകരനും ലിസിയും ഐസക്കും കൊച്ചുകുട്ടനും ഉണ്ടായിരുന്നു. ഗ്രേസിയ്ക്ക് മരുന്ന് കൊടുത്തു. അവള്‍ ഉറങ്ങുകയായിരുന്നു.
“ഡോക്റ്ററെ, ഇതെന്നാ അസുഖവാ? ഇങ്ങനെ ഒക്കെയുണ്ടോ അസുഖം?”
ഐസക്ക് ചോദിച്ചു.
“ചിലരില്‍ അങ്ങനെയാണ് ഐസക്കെ,”
ഡോക്ടര്‍ പറഞ്ഞു.
“കാര്യം ആള് ഫുള്ള് നോര്‍മ്മല്‍ ആയിരിക്കും. നോര്‍മ്മല്‍ ആയി എല്ലാം ചെയ്യും..എന്നാലും ചെലപ്പം ഇതുപോലെ മെഡിക്കല്‍ സയന്‍സിനു വിശദീകരിക്കാന്‍ പറ്റാത്ത ചില അസുഖങ്ങള്‍ ഉണ്ട്…”
എല്ലാവരും അയാളുടെ വാക്കുകള്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു.
കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകളോടെ ലിസി കൊച്ചുകുട്ടന്റെ തോളില്‍ തലചായ്ച്ച് ഇരുന്നു.
“അല്ല…”
പെട്ടെന്നോര്‍ത്ത് ഡോക്റ്റര്‍ പറഞ്ഞു.
“മാഡ്രിഡ്, പെനിസില്‍വേനിയ, നമ്മുടെ മംഗലാപുരം ഇവിടെയൊക്കെ ഇതിന് സമാനമായ അസുഖങ്ങള്‍ റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്… അസുഖത്തിന്‍റെ ചില ഫുള്‍ഫില്ലിങ്ങ് സ്പേസ് സംഭവിച്ചാല്‍ തീര്‍ച്ചയായും മാറുന്ന അസുഖമാണ് ഇത്…”
“എന്നുവെച്ചാല്‍?”
ലിസി പെട്ടെന്ന് ചോദിച്ചു.
“എന്നുവെച്ചാല്‍ ലിസീ…”
ഡോക്റ്റര്‍ പറഞ്ഞു.
“ഇവിടെ ഫുള്‍ഫില്ലിംഗ് സ്പേസ് എന്ന് പറയുന്നത് ആ മലേല്‍ നിന്ന് ഗ്രേസി കേള്‍ക്കുന്നുവെന്ന് പറഞ്ഞ ആ പാട്ടാണ്…നിങ്ങള് അ പാട്ട് കേട്ടിട്ടില്ല…ഞാന്‍ കേട്ടിട്ടില്ല..കേട്ടത് ഗ്രേസി മാത്രം…അതുകൊണ്ട് നമുക്ക് അറിയില്ല ..അത് എന്ത് തരം പാട്ടാണ് എന്ന്…”
ഒന്ന് നിര്‍ത്തി ഡോക്റ്റര്‍ എല്ലാവരെയും നോക്കി.
“ഇന്ന് രാത്രി ഗ്രേസി ആ പാട്ട് കേള്‍ക്കണം.. ആ മലയില്‍ നിന്ന് ആ പാട്ട് ഇന്ന് രാത്രി കേട്ടുവെന്നു ഗ്രേസിക്ക് തോന്നിയാല്‍ എന്നാല്‍ നമ്മള്‍ രക്ഷപ്പെട്ടു…ഗ്രേസിയ്ക്ക് ഒരിക്കല്പ്പോലും ആ തോന്നല്‍ പിന്നെ ഉണ്ടാവില്ല…പിന്നെ ഒരിക്കലും ഗ്രേസി ആ ഇല്യൂഷനില്‍ ജീവിക്കില്ല….പക്ഷെ…”
ഡോക്റ്റര്‍ ഭയപ്പെട്ടു നിര്‍ത്തി.
“…പക്ഷെ ഇന്ന് രാത്രി അത് കേട്ടില്ലെങ്കില്‍ …ഇല്ലെങ്കില്‍…ഗ്രേസി പിന്നെ…”
കൊച്ചുകുട്ടനും ലിസിയും തേങ്ങി കരഞ്ഞു.
“എന്‍റെ ഈശോയെ…!”
ലിസി നിറ കണ്ണുകളോടെ യേശുവിന്‍റെ ക്രൂശിത രൂപത്തിലേക്ക് മാറ്റി.
“ഇന്ന് രാത്രി ഒരു കാവല്‍ മാലാഖയെ അയച്ച് അമ്മയെ ആ പാട്ട് കേള്‍പ്പിക്കണേ…”
“ഞാന്‍ ഭയപ്പെടുത്താന്‍ പറഞ്ഞതല്ല…”
ഡോക്റ്റര്‍ തുടര്‍ന്നു.
“സങ്കടപ്പെടുത്താനും പറഞ്ഞതല്ല..ഏത് സിറ്റുവേഷനും ഫേസ് ചെയ്യാന്‍ പാകത്തില്‍ നമ്മള്‍ റെഡി ആയിട്ട് ഇരിക്കണം…അതുകൊണ്ട്…”
ഗ്രേസിയ്ക്ക് ഒരു ഇന്‍ജക്ഷന്‍ കൂടി നല്‍കിയ ശേഷം ഡോക്റ്റര്‍ പോയി. അപ്പോള്‍ പെട്ടെന്ന് എന്തോ ഓര്‍ത്ത് ഐസക്ക് പറഞ്ഞു.
“മക്കളെ, ഇപ്പഴാ ഓര്‍ത്തെ…ഒരു അത്യാവശ്യമുണ്ട്..നിങ്ങള് പേടിക്കേണ്ട… എനിക്ക് ഇപ്പം പോയെ പറ്റൂ…ഞാന്‍ രാവിലെ വന്നേക്കാം…”
“മൊതലാളി ഇന്ന് ഒരു രാത്രി ഞങ്ങടെ കൂടെ നിക്കാവോ? അമ്മ ഈ അവസ്തേല്‍ കെടക്കുമ്പം…ഞങ്ങള് തന്നെ…”
“അതിനു ഞാന്‍ ദൂരെ ഒന്നുമല്ലല്ലോ..ഇപ്പം പോകണ്ട അത്യാവശ്യം ഉള്ളത് കൊണ്ടല്ലേ മക്കളെ…”
അത് പറഞ്ഞ് ഗ്രേസിയെ ഒന്ന് നോക്കിയതിനു ശേഷം അയാള്‍ അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി.
“വലിയ മൊതലാളിയല്ലേ?”
ലിസിയെ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ചുകൊണ്ട് കൊച്ചുകുട്ടന്‍ പറഞ്ഞു.
“നമ്മടെ വീട്ടില്‍ കെടക്കാന്‍ കൊറച്ചില്‍ ആരിക്കും! അണ്ടിയോട് അടുക്കുമ്പഴെ മാങ്ങാടെ പുളി അറിയാമ്പറ്റൂന്ന് പണ്ടാരോ പറഞ്ഞിട്ടൊണ്ട്‌!”
അധ്യായം – ആറ്
രാത്രി വളരെയേറെ വൈകി ഉറങ്ങിയത് കൊണ്ട് ഉണര്‍ന്നപ്പോള്‍ ലിസി ആദ്യം ഒന്നമ്പരന്നു. പിന്നെ ഭിത്തിയിലെ ക്ലോക്കിലേക്ക് നോക്കി.
“ഈശോയെ എട്ട് മണി!”
അവള്‍ ചാടിയെഴുന്നേറ്റു.
“എന്‍റെ ഈശോയെ! എന്‍റെ അമ്മ…”
അവളെ ആ പ്രഭാതത്തിലെ തണുപ്പിലും വിയര്‍ത്തു. ശ്വാസം നിലച്ചു. ഒരു നിമിഷം പോലും പാഴാക്കാതെ അവള്‍ ഗ്രേസിയുടെ ബെഡ്റൂമിലേക്ക് കുതിച്ചു.
അവള്‍ ഞെട്ടിപ്പോയി!
ഗ്രേസിയുടെ കിടക്ക ഒഴിഞ്ഞുകിടക്കുന്നു.
“കൊച്ചുകുട്ടാ…”
അവള്‍ അലറിക്കരഞ്ഞു വിളിച്ചു.
“എന്നതാടി അലറി വിളിച്ചുകൂവുന്നെ?”
പെട്ടെന്ന് അടുക്കളയില്‍ നിന്നും ഒരു സ്ത്രീ ശബ്ദം ലിസി കേട്ടു.
നടുങ്ങി വിറച്ച് അവള്‍ അടുക്കളയിലേക്ക് ഓടി.
അവിടെ നില്‍ക്കുന്ന ഗ്രേസിയെക്കണ്ട് അവളുടെ ശ്വാസം നിലച്ചു പോകുന്ന പോലെ അവള്‍ക്ക് തോന്നി.
“അമ്മെ! എന്‍റെ…”
അവളുടനെ ഗ്രേസിയുടെ നേരെ കുതിച്ച് അവളെ കെട്ടിപിടിച്ചു. മുറുക്കെ. അവളുടെ കഴുത്തിലും കവിളിലും തോളിലും ഉമ്മ കൊണ്ട് മൂടി.
