പൂനെ നഗരവും പുതിയ കോളേജുമായി പൊരുത്തപ്പെടാൻ എനിക്കു അധിക സമയം വേണ്ടി വന്നില്ല. റൂം മേറ്റായി ജോയലിനെ തന്നെ കിട്ടിയത് കാരണം കുറെയൊക്കെ ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ ഒഴിവായിക്കിട്ടി.
ആദ്യത്തെ രാത്രി തന്നെ ഒരു സംഭവം ഉണ്ടായി. എന്നേയും ജോയലിനെയും സീനിയർ വിദ്യർഥികൾ ഹോസ്റ്റലിൽ നിന്നും ഇറക്കികൊണ്ടുപോയി. അവർ പരസ്പരം മറാഠി ഭാഷയിൽ ആണു സംസാരിക്കുന്നത്. എനിക്കൊന്നും മനസിലാക്കാൻ സാധിച്ചില്ല.
ഹോസ്റ്റൽ മെസ്സിലേക്കാണ് എന്നെ കൊണ്ടു പോയത്. അവിടെ പെൺകുട്ടികളടങ്ങുന്ന ഒരു സംഘം റാഗിങ്ങിനായി ഞങ്ങളെ കാത്തു നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
എന്നേയും ജോയലിനേയും മാത്രം വിളിച്ചതിൽ എന്തോ പന്തികേടു ഉണ്ടെന്ന് എനിക്ക് തോന്നാതിരുന്നില്ല. എൻ്റെ സംശയം ശരിയായിരുന്നു. എന്നെ കൂട്ടികൊണ്ടു വന്നത് മറാഠികൾ ആയിരുന്നെങ്കിലും അവിടെ കാത്തു നിന്നത് സീനിയർ മലയാളി പെൺകുട്ടികൾ ആയിരുന്നു.
അവർ പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് അവിടുത്തെ കാര്യങ്ങൾ എനിക്കു മനസിലായത്. ഒൻപതു മലയാളി പെൺകുട്ടികൾ ഉണ്ടെങ്കിലും കോളജിലെ വേറൊരു ബാച്ചിലും മലയാളി ആൺകുട്ടികൾ ഇല്ല. ആദ്യമായാണ് രണ്ടു പേർ അവിടെ അഡ്മിഷൻ എടുക്കുന്നത്. സ്വർഗത്തിലേക്ക് ആണോ നരകത്തിലേക്ക് ആണോ കാലെടുത്ത് വെച്ചത് എന്ന് മാത്രമേ എനിക്കും ജോയലിനും സംശയം ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.
ഇപ്പൊൾ പരിചയപ്പെട്ടത് ഫൈനൽ ഇയറിലെ നാലു പെണ്കുട്ടികളെ ആണ്. ഗൗരി, റസിയ, രേഷ്മ, പിന്നെ അലീന. എല്ലാവരും കമ്പ്യൂട്ടർ സയൻസ്. വേറൊരു സീനിയർ കൂടെ ഉണ്ട്, ഹരിത. ആൾ ഇപ്പൊ സ്ഥലത്തില്ല.
മൂന്നാം വർഷത്തിൽ ഒരു മലയാളി ഉണ്ട്. രണ്ടാം വർഷത്തിൽ മൂന്നു പേരും. പക്ഷേ അവരും സ്ഥലത്ത് ഇല്ലാത്തതിനാൽ പരിചയപ്പെടാൻ സാധിച്ചില്ല.
ഞങ്ങളോട് സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്താൻ അവർ ആവശ്യപ്പെട്ടു. തുടർന്ന് അവർ നാല് പേരും കോളേജിലെ കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം വിവരിച്ചു തന്നു. പോകും മുന്നെ റസിയ എൻ്റെ കയ്യിൽ കുറച്ച് രൂപ തന്നു.
“പുറത്ത് പോയി രണ്ടു ബോട്ടിൽ വോഡ്കയും ഒരു ബിയറും ചില്ലി ചിക്കനും വാങ്ങി നേരെ പാതാളത്തിലേക്ക് വാ.”
“പാതാളമോ? അതെവിടെ??” ജോയലിന് സംശയം.
“പാതാളം എന്ന് വെച്ചാൽ ഞങ്ങളുടെ ഹോസ്റ്റലിൻ്റെ ഏറ്റവും മുകളിലത്തെ നില,” ഗൗരിയാണ് പറഞ്ഞത്.
“അങ്ങനെ പറയാൻ ഉള്ള കാരണമൊക്കെ പതിയെ മനസിലാവും. ഇപ്പൊ വേഗം കട അടക്കും മുന്നെ കുപ്പി വാങ്ങി വാ,” രേഷ്മ പറഞ്ഞു.
തിരിച്ചു വന്നിട്ട് ഒരു ബോട്ടിൽ ബിയർ ഞങ്ങളുടെ ഹോസ്റ്റൽ വാച്ച്മാൻ കാംബ്ലേ കാക്കക്ക് കൊടുക്കുക. അപ്പൊൾ അയാൾ നിങ്ങളെ പാതാളത്തിലേക്ക് കയറ്റി വിടും. മൂന്നാമത്തെ ഫ്ലോറിൽ റൂം നമ്പർ 302 ലേക്ക് വന്നാൽ മതി, ഞങ്ങൾ അവിടെ കാണും. എന്നാ സമയം കളയണ്ട. പോയിട്ട് വാ.”
മുന്നൂറ്റി രണ്ടാം മുറിയിൽ എന്താണ് ഞങ്ങളെ കാത്തിരിക്കുന്നത് എന്ന് വലിയ ധാരണ ഇല്ല. പക്ഷേ സീനിയർ പെൺകുട്ടികൾ വിളിച്ചാൽ പോവാതിരിക്കാനും പറ്റില്ല. അതുകൊണ്ട് അവർ പറഞ്ഞ പോലെ ഞാനും ജോയലും കൂടെ പുറത്ത് പോയി ബിയർ വാങ്ങാൻ പോയി.
“എടാ, നാലു പേരും കൊള്ളാല്ലോ. എനിക്ക് അലീനയെ ആണ് ഇഷ്ടപ്പെട്ടത്. നല്ല മുഴുത്ത അച്ചായത്തി പെങ്കൊച്ച്.” ജോയലാണ് അവരാതം പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയത്.
അവൻ പറഞ്ഞത് ശരിയാണ്. നല്ല നീളവും ഒത്ത ശരീരവും ഉള്ള അലീനയാണ് കൂട്ടത്തിൽ ഏറ്റവും ചരക്ക്. പോരാത്തതിന് എൻ്റെ എൻ്റെ നാട്ടുകാരിയും ആണ്.
രേഷ്മക്ക് നീളം കുറവാണ് പക്ഷേ നല്ല നാടൻ സൗന്ദര്യം ഉള്ളവൾ. ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ ഒരു പഠിച്ച കള്ളിയെ പോലെ തോന്നി. ഗൗരിയാണെങ്കിൽ അല്പം മെലിഞ്ഞ് ഒതുങ്ങിയ ശരീരം ഉള്ളവളാണ്.
റസിയ ഒരു കൊഴുത്ത മൊഞ്ചത്തി പെണ്ണ്. അവളെ കാണാൻ മൊത്തത്തിൽ ഒരു അറേബ്യൻ ടച്ച് ഉണ്ട്. കൂട്ടത്തിൽ അൽപം തണ്ടും തടിയും ധൈര്യവും ഉള്ളത് റസിയക്ക് ആണെന്ന് തോന്നുന്നു. നാലു പെൺകുട്ടികളിൽ എനിക്ക് ആകർഷണം തോന്നിയത് റസിയയെന്ന ഉമ്മച്ചിക്കുട്ടിയോടാണ്.
പാതാളത്തിൽ കയറാനായി വാച്ച്മാനു ഒരു ബോട്ടിൽ ബിയർ കൊടുത്തപ്പോൾ ഒരക്ഷരം പറയാതെ അയാൾ ഞങ്ങളെ അകത്തേക്കു കയറ്റിവിട്ടു. അത് അവിടുത്തെ സ്ഥിരം ഏർപ്പാട് ആണെന്ന് പിന്നെയാണ് മനസ്സിലായത്.
ഹോസ്റ്റലിൻ്റെ പടി കടന്നു മുകളിലേക്ക് കയറുമ്പോൾ മറ്റു മറാത്തി പെൺകുട്ടികളെ പലരെയും കണ്ടെങ്കിലും അവരാരും ഞങ്ങളെ ഒന്നു തറപ്പിച്ചു നോക്കിയ പോലും ഇല്ല. അതിനർത്ഥം ഈ ഹോസ്റ്റലിൽ ആൺകുട്ടികൾ യഥേഷ്ടം വിഹരിക്കുന്നു എന്ന് തന്നെ. ‘പാതാളം’ എന്ന് പേരു വരാൻ കാരണം അതൊക്കെ തന്നെ ആവണം.
ബോയ്സ് ഹോസ്റ്റൽ പോലെ തന്നെ രണ്ടു പേർക്ക് ഒരോ മുറി എന്ന രീതിയിൽ ആണ് പാതാളത്തിലും. മുന്നൂറ്റി രണ്ടാം മുറിയിൽ അവർ നാലു പേരും ഞങ്ങളുടെ വരവ് കാത്ത് ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. അത്യാവശ്യം വലിപ്പം ഉള്ള മുറിയിൽ മേശയും കസേരയും കട്ടിലും എല്ലാം ചുമർ അരികിലേക്ക് മാറ്റി ഇട്ട് നടുക്ക് കിടക്ക വിരിച്ച് ഇരിക്കാനായി സ്ഥലം ഒരുക്കിയിരുന്നു.
ഏതാനും മണിക്കൂർ മാത്രം പരിചയം ഉള്ള നാലു പെണ്കുട്ടികൾ ഞങ്ങളെ സൽകരിക്കാനായി അവരുടെ മുറിയിലേക്കു ക്ഷണിച്ചിരിക്കുന്നു. എങ്കിലും ഞങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിച്ച പോലെ ഒരു റാഗിംഗ് ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല. മദ്യ സൽക്കാരം സീനിയർ മലയാളി വിദ്യർഥികളുടെ സൗഹൃദ വിരുന്ന് മാത്രം ആയിരുന്നു.
റസിയയാണ് എല്ലാത്തിനും നേതൃത്വം നൽകുന്നത്. പെഗ് ഒഴിക്കാനും ചിക്കൻ വിളമ്പാനും അവളാണ് മുന്നിൽ.
പക്ഷേ ഒന്നു രണ്ടു പെഗ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ പതിയെ എല്ലാവരുടെയും തനി സ്വഭാവം പുറത്തു വരാൻ തുടങ്ങി. അവരുടെ സംഭാഷണം മുഴുവൻ ലൈംഗീകചുവ ഉള്ളത് ആയിരുന്നു. അത് കേട്ടിരിക്കാൻ നല്ല രസം തോന്നി.
ഫിഫ്റ്റി ഷേയ്ഡ്സ് ഓഫ് ഗ്രേ എന്ന ഇംഗ്ലീഷ് സിനിമ കണ്ട് കാമുകൻ്റെ കൂടെ ബി.ഡി.എസ്.എം പരീക്ഷിക്കാൻ മുതിർന്ന ഗൗരി അവൻ്റെ തല്ലു കൊണ്ട് വാവിട്ടു കരഞ്ഞ കഥയാണ് ആദ്യം കേട്ടത്. അതിനു ശേഷം അവർ ബ്രേക്ക്അപ് ആയത്രേ. അവൻ ഗൗരിയുടെ എവിടെയാണ് തല്ലിയത് എന്ന് മാത്രം എത്ര ചോദിച്ചിട്ടും അവൾ പറഞ്ഞില്ല.
അടുത്ത കഥ റസിയയുടെത് ആയിരുന്നു. അവൾ ആദ്യമായി ഹോസ്റ്റലിൽ മദ്യം കൊണ്ടു വന്നു പിടിക്കപ്പെട്ടപ്പോൾ രക്ഷപെടാൻ വേണ്ടി ടെറസ്സിൽ പോയി വാച്ച്മാൻ കാംബ്ലെ കാക്കയുടെ കറുത്ത കുണ്ണ ഊമ്പി കൊടുകേണ്ടി വന്നതും, പിന്നീട് അയാൾ കളി ചോദിച്ചു വരുമ്പോഴൊക്കെ ഓടി മാറുന്ന കഥ കേട്ട് ഞങ്ങൾ ഓർത്തോർത്ത് ചിരിച്ചു. അയാൾ ഇപ്പൊഴും റസിയയെ കാണുമ്പൊൾ വെള്ളമിറക്കി നോക്കി നിക്കാറുണ്ട്.
അലീന കോളേജ് ടൂർ പോയപ്പോൾ ക്ലാസ്സിലെ രണ്ടു മറാത്തി കൂട്ടുകാരുടെ കൂടെ ത്രീസം ചെയ്തതും ഉൾപടെ മറ്റു പല കഥകളും കേട്ട് ഞാനും ജോയലും അങ്ങനെ രസിച്ച് ഇരുന്നു.
അലീനക്ക് ത്രീസം ചെയ്യുന്നത് വളരെ ഇഷ്ടമാണത്രെ. അതാണ് അവളുടെ ഫാൻ്റസി. അതു കേട്ടു ഞാനും ജോയലും ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് പാർവതിയെ ഒന്നു സ്മരിച്ചു പോയി. എന്തൊക്കെ ആയാലും ഞാനും ജോയലും എത്തിപ്പെട്ടത് ശരിയായ സ്ഥലത്ത് തന്നെയെന്ന് ജോയൽ എന്നെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി കാണിച്ചു.
