രണ്ടു പേരുടെയും സ്വഭാവത്തിലെ ഈ വ്യത്യാസം കോളേജിലെ അവരുടെ ഫേവറിറ്റായ അനിത മിസ്സ്‌ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു.
ഒരു ദിവസം ഉച്ച സമയത്ത് ഫര്‍സാനയെ വിളിച്ചു കോളേജ് ഓഡിറ്റോറിയത്തിന്റെ ആളൊഴിഞ്ഞ ഭാഗത്തേക്കു വിളിച്ചു വരുത്തി അനിത മിസ് കാര്യം തിരക്കി.
“ഫര്‍സാന…നീയും രമ്യയും തമ്മില്‍ എന്താണ് പ്രശ്നം? നിങ്ങള്‍ രണ്ടു പേരും ആകെ അപ്സെറ്റ് ആണല്ലോ?…ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ട്”
“ഇല്ല മിസ് ..അങ്ങനെ പ്രശ്നം ഒന്നും ഇല്ല” മുഖത്തു നോക്കാതെയുള്ള അവളുടെ മറുപടി പറച്ചിൽ കണ്ടതും മിസ്സിന് അവൾ എന്തോ മറക്കുന്നുണ്ടെന്നു മനസ്സിലായി.
“നോക്ക് കുട്ടി, എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിൽ തുറന്നു പറയു..ഞാൻ സംസാരിച്ചു സോൾവ് ചെയ്ത തരാം…”
മനസ്സിലെ ഭാരം ആരോടെങ്കിലും പങ്ക് വെച്ച് നിവർത്ത് നിൽക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്ന അവൾക്ക് അധിക സമയം മിസ്സിന്റെ മുന്നിൽ പിടിച്ച് നിൽക്കാൻ സാധിച്ചില്ല.
ആദ്യം കുറച്ച് മടിച്ചെങ്കിലും രമ്യ തന്നോട് ഇഷ്ട്ടം തുറന്ന് പറഞ്ഞ കാര്യവും തന്റെ പ്രതികരണവും എല്ലാം അവൾ അനിതയോട് പങ്ക് വെച്ചു.
അടുത്ത ദിവസം , ഒരു ഞായറാഴ്ച്ച ആയിരുന്നു. അവരുടെ രണ്ടുപേരുടേയും ജീവിതം തന്നെ മാറ്റിമറിച്ച ഒരു ചൂടു കൂടുതൽ ഉള്ള ദിവസം.
ഞായറാഴ്ച്ച ആയത് കൊണ്ട് തന്നെ ദിവാകരനും ഭാര്യയും ഒരു കല്യാണത്തിന് പോയിരുന്നു. പോവുന്നതിന് മുൻപ് ഫർസാനയോട് പറഞ്ഞിട്ടാണ് രാധപോയത്.
“പാച്ചീ, അവൾ അവിടെ ഒറ്റക്കാണ് … ഒന്ന് നോക്കണെ, നല്ല തലവേദന ആണെന്നാണ് പറയുന്നത്… ”
അവർ പോയി കഴിഞ്ഞ് കുറച്ച് നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ
” ഓഹോ… അപ്പോൾ ഇതാണോ കാര്യം? ഈ ഒരു ചെറിയ വിഷയത്തിന് വേണ്ടിയാണോ നിങ്ങൾ ?”
” ചെറിയ വിഷയമോ?”
“അതെ, കുറച്ച് കാലം മുൻപായിരുന്നു എങ്കിൽ ഇതെല്ലാം വലിയ വിഷയം ആയിരുന്നു…. നോക്ക് ഫർസാന , ഇതെല്ലാം ഒരു ജസ്റ്റ് അട്രാക്ഷൻ മാത്രം ആവും.. നീ അവളോട് ഓപ്പൺ ആയി സംസാരിച്ചാൽ തീരാവുന്ന പ്രശ്നമേ ഉള്ളു…”
“പക്ഷേ മാം വിച്ചാരിക്കുന്നത് പോലെ അല്ല, അവൾക്ക് ഞാൻ എന്നാൽ ജീവനാണ്… അത് എനിക്കും അറിയാം..”
“അപ്പോൾ , അവൾക്ക് ഉള്ളത് പോലുള്ള ഇഷ്ടം തിരിച്ച് തനിക്കും തോന്നായിട്ടുണ്ടോ?”
“എനിക്ക് അറിയില്ല മാം.. അവൾ എന്റെ കൂടെ ഉള്ളപ്പോൾ എനിക്ക് എന്തിനും ഒരു കോൺഫിഡൻസ് ഉണ്ടായിരുന്നു… എല്ലാ മൊമെന്റ്സും എൻജോയ് ചെയ്തിരുന്നു…. ഞാൻ പലപ്പോഴും തനിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ അവൾ എടുത്ത് വന്നാൽ എനിക്ക് വല്ലാത്ത ഒരു റിലാക്സേഷൻ ആയിരുന്നു , പക്ഷേ എനിക്കറിയില്ല അത് ഏതാണെന്ന് … അവൾ എന്നോട് അത് തുറന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു… മാനസിക രോഗിയെന്ന് വിളിച്ചു….എന്നോട് അത്രയും ഇഷ്ടം ഉള്ളത് കൊണ്ടല്ലേ അവൾ തുറന്ന് പറഞ്ഞത്… എന്നിട്ട് ഞാൻ ….അവൾക്ക് എത്ര വിഷമമായി കാണും…. ഇത്രയും ദിവസമായി ഞങ്ങൾ സംസാരിച്ചിട്ട് …..ഞാൻ … ” അവൾക്ക് പറഞ്ഞ് തീർക്കാൻ വാക്കുകൾ കിട്ടിയില്ല… അവൾ നിർത്താതെ കരഞ്ഞ് കൊണ്ട് ഷാൾ കൊണ്ട് പൊത്തി.
അനിത അവളെ കെട്ടിപിടിച്ചു മുടിയിൽ തലോടി ആശ്വസിപ്പിച്ചു..
” അയ്യേ…എന്തായിത് ചെറിയ കുട്ടികളെ പോലെ, നോക്ക് … നീയും ഫർസാനയും എന്റെ 2 ബെസ്റ്റ് സ്റ്റുഡൻസ് ആണ്… സെമസ്റ്റർ എക്സാം ആണ് വരുന്നത്… അതിനിടയിൽ ഇങ്ങനെ രണ്ടും പേരും മൂഡൗട്ട് ആയാൽ നിങ്ങളുടെ റിസൽട്ടിനെ ബാധിക്കും …. സോ, എത്രയും വേഗം തന്നെ നീ ആ കുട്ടിയോട് പഴയ പോലെ സംസാരിക്കണം അലെങ്കിൽ രണ്ട് പേരും ആകെ തകരും… ഓക്കേ …” അനിത തന്റെ സാരി തലപ്പ് കൊണ്ട് അവളുടെ കണ്ണ്നീർ തുടച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു …
“ഉം…”
” ഉറപ്പാണല്ലോ? ഇന്ന് ശനിയാഴ്ച്ച, മൺഡേ രണ്ട് പേരും ചിരിച്ച് കൊണ്ട് എന്റെ അടുത്ത് വരണം….. കെട്ടോ..”
“ശെരി മാം…മാമിനോട് സംസാരിച്ചപ്പോൾ തന്നെ എനിക്ക് എന്തോ ഒരു ഭാരം ഇറക്കി വെച്ചത് പോലെ ”
“ഗുഡ് ..എന്ത് ഉണ്ടെങ്കിലും അത് മനസ്സിൽ വെക്കാതെ ആരോടെങ്കിലും തുറന്ന് സംസാരികണം , അപ്പോൾ തന്നെ പകുതി വിഷമം മാറും… ഞാൻ സംസാരികണോ രമ്യയോട് …?”
“വേണ്ട… വേണ്ട മാം… ഞാൻ സംസാരിക്കാം….. നമ്മൾ സംസാരിച്ച കാര്യം ആരും അറിയരുത്…..”
“അതിന് നമ്മൾ തമ്മിൽ ഇന്ന് കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ?” അനിത ചിരിച്ച് കൊണ്ട് തിരികെ നടന്നു. ഒരു ദേവതയെ പോലെ വന്ന് പോയ ടീച്ചറെ നോക്കി ഫർസാന ആശ്വാസത്തോടെ നിന്നു.
അടുത്ത ദിവസം , ഒരു ഞായറാഴ്ച്ച ആയിരുന്നു. അവരുടെ ജീവിതം തന്നെ മാറ്റിമറിക്കാൻ പോവുന്ന ഒരു ചൂട് പിടിച്ച ദിവസം .
ഞായറാഴ്ച്ച ആയത് കൊണ്ട് തന്നെ ദിവാകരനും രാധയും അടുത്ത ഒരു ബന്ധുവിന്റെ കല്യാണത്തിനായി പോയിരിക്കുകയായിരുന്നു. ഫർസാനയോട് പറഞ്ഞിട്ടാണ് രാധ പോയത്.
“പാച്ചീ, അവളെ ഒന്ന് ശ്രദ്ധിക്കണം കെട്ടോ, നല്ല തലവേദന ആണെന്നാണ് പറഞ്ഞത് ”
അവർ പോയി കഴിഞ്ഞ് കുറച്ച് സമയത്തിന് ശേഷം ഫർസാന രമ്യയുടെ വീട്ടിലേക്ക് ചെന്നു. മടിച്ച് കൊണ്ടാണെങ്കിലും അവൾ രമ്യയുടെ ബെഡ്രൂമിലേക്ക് ചെന്ന് പയ്യെ വാതിൽ തുറന്നു.
രമ്യ ബെഡിൽ കണ്ണടച്ച് കിടക്കുകയായിരുന്നു. റൂമിൽ കാൽ പെരുമാറ്റം കേട്ടപ്പോൾ തന്നെ അവൾക്ക് ഫർസാന ആണെന്ന് മനസ്സിലായി. കണ്ണ് തുറന്ന് ഫരസാനയെ നോക്കി അവൾ എണ്ണീറ്റിരുന്നു.
” കിടന്നോ …. തലവേദന ഉള്ളതല്ലേ … അമ്മ പറഞ്ഞു…”
“ഏയ് തലവേദന ഒന്നും ഇല്ല, ഒരു സുഖം ഉണ്ടായില്ല, അതാ ഞാൻ പോകാതിരുന്നത് …വാ ഇരിക്ക് … ”
ഫർസാന അവളുടെ അരിക്കിൽ ബെഡിൽ വന്നിരുന്നു. രണ്ട് പേരും പരസ്പരം ഒന്നും സംസാരിക്കാതെ . കുറച്ച് നേരം മിണ്ടാതിരുന്നു.
“വേറെ എന്താ ? ദേഷ്യം എല്ലാം മാറിയോ?” മൗനം മുറിച്ച് കൊണ്ട് രമ്യ ചോദിച്ചു.
” ദേഷ്യം ഒന്നും ഇല്ല…. എടീ, സോറി… ഞാൻ അന്ന് അങ്ങനെ പറയാൻ പാടില്ലായിരുന്നു “
” എങ്ങനെ ?”
” മാനസിക രോഗിയെന്ന് നിന്നെ വിളിച്ചില്ലെ?”
“ഉം…”
“നിനക്ക് വിഷമം ആയോ?”
” ആയോ എന്ന് ചോദിച്ചാൽ, നല്ലത് പോലെ ആയി… എനിക്ക് മര്യാദക്ക് ഉറങ്ങാൻ പോലും പറ്റുന്നില്ല… ചത്ത് കളഞ്ഞാല്ലോ എന്ന് വരെ ചിന്തിച്ചു ….”
“ടീ ….” ഫർസാനയുടെ കണ്ണ് നിറയുവാൻ തുടങ്ങി..
“പിന്നെ ആലോചിച്ചപ്പോൾ തെറ്റ് എന്റെ ഭാഗത്താണെന്ന് മനസ്സിലായി ….ഞാൻ നേരത്തെ പറയേണ്ടതായിരുന്നു ….സോറി”
“നീ എന്തിനാ സോറി പറയുന്നത് ? ഞാനാണ് തെറ്റ് ചെയ്തത്…”
” ഇനിയിപ്പോർ സോറി പറഞ്ഞു കളിക്കണ്ട” രമ്യ ചിരിച്ചു. രമ്യയുടെ ചിരി കണ്ടപ്പോൾ ഫർസാനക്ക് വല്ലാത്ത സന്തോഷം തോന്നി. രണ്ട് മിനിറ്റ് നേരത്തെ സംസാരം കൊണ്ട് തന്നെ രണ്ട് പേരുടേയും ഉള്ളിലെ മഞ്ഞ് ഉരുക്കി തീർന്നിരുന്നു.
” രമ്യേ …. ഇപ്പോൾ മൈൻഡ് ക്ലീൻ ആയില്ലേ …ഇനി മോൾ നന്നായിട്ട് കിടന്നുറുങ്ങ് … വൈകീട്ട് നമ്മുക്ക് ഇത്താനേം കൂട്ടി പുറത്ത് പോവാം” ഫർസാന പറഞ്ഞു.
“പാച്ചീ നീയും എന്റെ അടുത്ത് കിടക്ക്, അപ്പോൾ എനിക്ക് നല്ല ഉറക്കം കിട്ടും… എത്ര നാളായി ഉണ്ട പ്രകുവിനെ കെട്ടിപിടിച്ച് കിടന്നിട്ട് …..നിനക്ക് ഓർമയുണ്ടോ പണ്ട് പത്തിൽ പഠിക്കുന്ന സമയത്ത് നീ ഇവിടെ കിടന്ന് ഉറങ്ങിയിട്ട് പായയിൽ മുളിയത്?” രമ്യ ഉറക്കെ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.
