“ഹാ എങ്കിൽ ശരി മോനെ…”
“അമ്മൂട്ടി ചേട്ടൻ പോയിട്ട് നാളെ വരാമേ…ടാറ്റ തന്നേ…”
“താത്താ…” മറ്റൊരു ഉരുള കൂടി ഇറക്കുന്നതിനടിയിൽ അമ്മു അവനെ നോക്കി കൈ വീശി പറഞ്ഞു.
ആര്യൻ അവിടുന്ന് നടന്ന് ശാലിനിയുടെ മുറിയുടെ വാതിക്കൽ ചെന്നുനിന്നുകൊണ്ട് അകത്തേക്ക് നോക്കി. ശാലിനി കട്ടിലിൽ കിടക്കുന്ന തുണികൾ മടക്കി വയ്ക്കുക ആയിരുന്നു. ആര്യൻ മെല്ലെ മുറിയുടെ അകത്തേക്ക് കയറി.
“എന്താ പറ്റിയത്…?” ആര്യൻ പതുക്കെ അവളോട് ചോദിച്ചു.
“കുന്തം…” ശാലിനി തിരിഞ്ഞ് നോക്കാതെ തന്നെ കനത്തിൽ മറുപടി കൊടുത്തു.
“ചേച്ചിക്ക് എന്തോ ഒരു വിഷമം ഉള്ളപോലെ തോന്നുന്നല്ലോ…!”
“വിഷമമോ എന്തിന്?…നിനക്ക് വിഷമവും ദേഷ്യവും കണ്ടാൽ മനസ്സിലാവില്ലേ…!” ശാലിനി ഒന്ന് തിരിഞ്ഞ് അവനെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടിയ ശേഷം വീണ്ടും പിന്തിരിഞ്ഞ് നിന്നു.
“ദേഷ്യം ഇത് അഭിനയിക്കുന്നതല്ലേ…?”
“പിന്നേ…ഞാൻ നാളെ സിനിമയിൽ അഭിനയിക്കാൻ വേണ്ടി പഠിക്കുവാണല്ലോ…!” ശാലിനി അവനെ കളിയാക്കുന്ന രീതിയിൽ ചോദിച്ചു.
ആര്യൻ അവളുടെ അരികിലേക്ക് കുറച്ച് കൂടി അടുത്ത് നിന്ന ശേഷം അവളുടെ തോളിൽ പിടിച്ച് തിരിച്ച് അവന് നേരെ നിർത്തി.
“എന്തിനാ എന്നോട് കള്ളം പറയുന്നത്…?” ആര്യൻ ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു.
“കള്ളമോ!…എന്ത് കള്ളം…?” അവൾ ചോദിച്ചിട്ട് മുഖം കുനിച്ച് നിന്നു.
“ഈ ദേഷ്യം ഉള്ളിലുള്ള സങ്കടം എന്നെ അറിയിക്കാതെ ഇരിക്കാൻ വേണ്ടി കാണിക്കുന്നതല്ലേ…?” ആര്യൻ അവളുടെ മുഖം താടിയിൽ പിടിച്ച് മെല്ലെ ഉയർത്തി ചോദിച്ചു.
“എനിക്ക് സങ്കടം ഒന്നുമില്ല…” ശാലിനി മുഖത്ത് യാതൊരു ഭാവവും ഇല്ലാതെ പറഞ്ഞു.
“സങ്കടം ഇല്ലാഞ്ഞിട്ടാണോ ഈ മുഖം വാടി ഇരിക്കുന്നത്…?”
ആര്യൻ്റെ ചോദ്യത്തിന് ശാലിനി മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.
“ഞാൻ ലിയ ചേച്ചീടെ മുൻപിൽ വച്ച് കളിയാക്കിയത് വിഷമം ആയല്ലേ…?” ആര്യൻ വീണ്ടും ചോദിച്ചു.
“ഓ അതോ…അത് നീ എന്നെ എപ്പോഴും കളിയാക്കുന്നതാണല്ലോ…നീ തമാശക്ക് പറഞ്ഞതല്ലേ എനിക്ക് വിഷമം ഒന്നുമില്ല…” ശാലിനി സൗമ്യതയോടെ തന്നെ മറുപടി നൽകി.
“തമാശക്കായിരുന്നു…പക്ഷേ അത് ചേച്ചിക്ക് നല്ല പോലെ വിഷമം ആയി എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി…സോറി…” ആര്യൻ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു.
“സാരമില്ല…ഞാൻ നിന്നെയും കളിയാക്കിയില്ലേ…” ശാലിനി അവനെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ എന്ന വണ്ണം പറഞ്ഞു.
“അതുപോലെ അല്ല ഇത്…ഇത്തവണ ഞാൻ കുറച്ച് കടന്ന് പോയി…എനിക്കത് മനസ്സിലായി…സോറി ചേച്ചീ…” ആര്യൻ വീണ്ടും ക്ഷമാപണം നടത്തി.
“ഉം…നീ എന്നെ മനസ്സിലാക്കിയല്ലോ…എനിക്കത് മതി…നിൻ്റത്രേം എന്നെയാരും ഇതുപോലെ മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല…” ശാലിനി ഒരു പുഞ്ചിരിയോടുകൂടി പറഞ്ഞു.
ആര്യൻ അവളെയും നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചിട്ട് അവളുടെ നെറുകയിൽ ഒരു ചുംബനം നൽകി.
“പക്ഷേ ഞാൻ ഇനിയും കളിയാക്കും കേട്ടോ…” ആര്യൻ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“പോടാ…” ശാലിനിയും പതിയെ ചിരിച്ചു.
“ഞാൻ എങ്കിൽ പോട്ടേ…” ആര്യൻ ചോദിച്ചു.
“എൻ്റെ ഷഡ്ഡി എപ്പോ തരുമെന്ന് പറ…” ശാലിനി മുഖം ചുളിച്ചു.
“നാളെ തരാം…” ആര്യൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“തന്നില്ലെങ്കിലാ…!” ശാലിനി പുരികം ഉയർത്തി.
“തരാമെന്ന്…പക്ഷേ അതിന് മുന്നേ വേറൊരു കാര്യം പറഞ്ഞോട്ടെ…?”
“എന്താ…?” ആര്യൻ്റെ പറച്ചില് കേട്ട് ശാലിനി സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു.
“ആദ്യം ഇപ്പോ ഇട്ടിരിക്കുന്നത് കൊണ്ടുപോയി ഊരി ഇട്ടേക്ക്…നല്ല മണം…” ആര്യൻ വളരെ പതിയെ അവളുടെ മുഖത്ത് നോക്കി ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
“അയ്യേ…പോടാ…മരപ്പട്ടി…” ശാലിനി നാണത്തോടെ പറഞ്ഞിട്ട് മുഖം താഴ്ത്തി നിന്നു.
“നല്ലപോലെ കുതിർന്ന് കിടക്കുവാ അല്ലേ…?” അവൻ അവളുടെ ചെവിയിൽ മെല്ലെ മന്ത്രിച്ചു.
“കുതിർത്തതും പോരാ എന്നിട്ട് എന്നോട് ചോദിക്കുന്നോ…?” ശാലിനി തെല്ലൊരു നാണത്തോടെ തന്നെ തിരിച്ച് ചോദിച്ചു.
“അമ്പടി കള്ളി…അങ്ങനൊക്കെ പറയാൻ ആയോ…?” ആര്യൻ അവളെ കളിയാക്കി ചോദിച്ചു.
“പോടാ ചെക്കാ…” ശാലിനിയുടെ മുഖം തുടുത്തു.
“അതേ…ഊരി തരുവാണേൽ വേണമെങ്കിൽ ഇതൂടി കഴുകി നാളെ ഞാൻ രണ്ടും ഒന്നിച്ച് കൊണ്ടുതരാം കേട്ടോ…” ആര്യൻ ചിറി കടിച്ചുപിടിച്ച് ചിരിച്ചു.
“അയ്യടാ…അങ്ങനിപ്പൊ മോൻ ബുദ്ധിമുട്ടേണ്ട…ഞാൻ തന്നെ കഴുകിക്കോളാം കേട്ടോ…മോൻ ഇപ്പോ ചെല്ല് സമയം കളയാതെ…” ശാലിനി അവൻ്റെ കവിളിൽ തട്ടി പറഞ്ഞു.
“ഹാ വേണ്ടെങ്കിൽ വേണ്ടാ…സഹായിക്കാമെന്ന് വെച്ചപ്പോൾ…!” ആര്യൻ ഒരു നെടുവീർപ്പിട്ടുകൊണ്ട് മുകളിലേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു.
“മോൻ്റെ സഹായം വേണ്ടപ്പോൾ ചേച്ചി അറിയിക്കാം…ഇപ്പൊ ചെന്നാട്ടെ…” ശാലിനി വീണ്ടും ചിരിച്ചു.
“മ്മ് അറിയിച്ചാൽ മതി…എന്നാ പിന്നെ ശരി…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആര്യൻ പോകാൻ ഒരുങ്ങി.
ആര്യൻ ശാലിനിയുടെ തോളത്ത് നിന്നും പിടിവിട്ടുകൊണ്ട് നടക്കാൻ ഒരുങ്ങിയതും ശാലിനി അവൻ്റെ തലയിൽ പിടിച്ച് തന്നിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ്റെ ചുണ്ടുകളെ ചപ്പി വായിലിട്ട് നുണഞ്ഞു. പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ആയതിനാൽ ആര്യൻ അവളുടെ ചുണ്ടുകളുടെ പ്രയോഗം ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് അനങ്ങാതെ തന്നെ നിന്നു. കുറച്ച് നിമിഷങ്ങൾ മാത്രം നീണ്ടു നിന്ന ആ ചുടുചുംബനം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആര്യൻ ശാലിനിയുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് ഇമ ചിമ്മാതെ നോക്കി നിന്നു.
“ഇത് നീയെന്നെ മനസ്സിലാക്കിയതിന് എൻ്റെ ഒരു സന്തോഷത്തിന്…” ശാലിനി അവൻ്റെ നോട്ടം കണ്ട് പറഞ്ഞു.
“എങ്കിൽ എൻ്റെ ഒരു സന്തോഷത്തിന് ഞാനും കൂടി ഒരെണ്ണം…!” ആര്യൻ തിരിച്ച് ചോദിച്ചു.
“അയ്യടാ…തൽക്കാലം മോൻ അത് വച്ച് സന്തോഷിച്ചാൽ മതി…പൊയ്ക്കോ ലിയ ചേച്ചി അവിടെ ഒറ്റയ്ക്കാണെന്ന കാര്യം മറക്കണ്ട…” ശാലിനി അവനെ തോളിൽ പിടിച്ച് മെല്ലെ തള്ളി വിട്ടുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
ആര്യൻ മറുത്തൊന്നും പറയാതെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പുറകിലേക്ക് ശാലിനിയെ നോക്കി തന്നെ നടന്ന് മുറിയുടെ വാതിൽക്കൽ എത്തി. ശേഷം ഒരു പുഞ്ചിരി കൂടി അവൾക്ക് സമ്മാനിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ അവിടെ നിന്നും തിരിച്ച് വീട്ടിലേക്ക് പോയി. ശാലിനിയാവട്ടെ കുളിമുറിയിലേക്കും.
വീട്ടിലെത്തിയ ആര്യൻ വാതിലിന് മുട്ടി. ആദ്യം മുട്ടിയിട്ട് ലിയ വാതിൽ തുറക്കാഞ്ഞതിനാൽ അവൻ വീണ്ടും ഒന്നുകൂടി മുട്ടി. ലിയ വന്ന് വാതിൽ തുറന്നു.
“ഇപ്പൊ വരാമെന്ന് പറഞ്ഞ് പോയ ആളാ…എവിടെയായിരുന്നു…?” ആര്യൻ അകത്തേക്ക് കയറുന്നതിനിടെ ലിയ ചോദിച്ചു.
