“ഹാ അതാ പറഞ്ഞത് വൈകിട്ട് തരാമെന്ന്…” ആര്യൻ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“ഉം…” ലിയ തലയാട്ടി.
“രാവിലെ എപ്പോ പോയി കുളത്തിൽ…?” ആര്യൻ ചോദിച്ചു.
“നീ പോയി ഒരു പതിനഞ്ച് മിനുട്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ…ചന്ദ്രിക ചേച്ചി ഇന്നില്ലായിരുന്നു…” ശാലിനി പറഞ്ഞു.
“അതെന്ത് പറ്റി…?”
“ഹാ ഇനിയൊരു നാലഞ്ച് ദിവസത്തേക്ക് കാണില്ല…” അവൾ ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
“ഓ…മനസ്സിലായി…അപ്പോൾ നാളെ മുതൽ ഒരു നാലഞ്ച് ദിവസത്തേക്ക് നമ്മൾ മാത്രമേ രാവിലെ ഉള്ളൂ അല്ലേ…?” ആര്യൻ അർത്ഥം വച്ചൊരു ചിരി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“അതുകൊണ്ട്…?” ശാലിനിയുടെ മുഖത്ത് ചെറിയൊരു നാണം വിരിഞ്ഞു.
“അതുകൊണ്ട് ഒന്നുമില്ല, ഞാൻ ചോദിച്ചെന്നേയുള്ളൂ…” ആര്യൻ അവൻ്റെ ചിരി ഒരു പുഞ്ചിരിയിൽ ഒതുക്കി.
“അങ്ങനിപ്പോ മോൻ ചോദിക്കണ്ട കേട്ടോ…മോൻ്റെ ഉദ്ദേശം ഒന്നും നടക്കാൻ പോണില്ല…” ശാലിനി ചിരിച്ചു.
“അതിന് ഞാൻ എന്ത് ഉദ്ദേശിച്ചു…?” ആര്യനിലും ഒരു നാണം വന്നു തുടങ്ങി.
“അയ്യോ പാവം ഒന്നും ഉദ്ദേശിച്ചിട്ടില്ല അല്ലേ…?” ശാലിനി ഈണത്തിൽ മൊഴിഞ്ഞു.
“ഞാൻ ഒന്നും ഉദ്ദേശിച്ചിട്ടില്ല…വേറെ ആരേലും എന്തെങ്കിലും ഉദ്ദേശിച്ചിട്ടുണ്ടോന്നും എനിക്കറിയില്ല…” ആര്യൻ നഖം കടിച്ചുകൊണ്ട് ഉത്തരം നൽകി.
“വേറെ ആര് ഉദ്ദേശിക്കാൻ…?” ശാലിനി പിന്നെയും നാണിച്ചുകൊണ്ട് അവനോട് ചോദിച്ചു.
അപ്പോഴേക്കും ലിയ ഒരുക്കങ്ങൾ എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് മുറിക്ക് പുറത്തേക്ക് വരുന്നത് ആര്യനും ശാലിനിയും കണ്ടു.
“അതേ…അത് നമ്മൾക്ക് വൈകിട്ട് കണ്ട് പിടിക്കാം ഇനി…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആര്യൻ ശാലിനിയെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. ശാലിനിയും തറയിലേക്ക് നോക്കി ചിരി തൂകി നിന്നു.
“ഇപ്പോഴെങ്കിലും കഴിഞ്ഞോ എല്ലാം…?” ആര്യൻ ലിയയോട് ചോദിച്ചു.
“പോടാ കളിയാക്കാതെ…ദാ ശാലിനി…താങ്ക്സ് കേട്ടോ…വലിയ ഉപകാരം…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ലിയ ബാഗ് ശാലിനിയുടെ കൈയിൽ കൊടുത്തു.
“എന്തിനാ ചേച്ചീ താങ്ക്സൊക്കെ…” ശാലിനി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ബാഗ് വാങ്ങി.
“എങ്കിൽ പിന്നെ രണ്ട് സ്റ്റാമ്പ് കൊടുത്തേക്ക് ചേച്ചീ…” ആര്യൻ ശാലിനിയെ കളിയാക്കികൊണ്ട് ലിയയോട് പറഞ്ഞു.
“ഹഹ…ഇവൻ്റെയൊരു കാര്യം…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ലിയ ചിരിച്ചു.
ശാലിനി ആര്യനെ നോക്കി മുഖം വീർപ്പിച്ചുകൊണ്ട് “പോടാ പട്ടീ” എന്ന് ചുണ്ടനക്കി. അത് ആര്യന് മനസ്സിലാവുകയും ചെയ്തു.
“എങ്കിൽ പിന്നെ നമ്മൾക്ക് ഇറങ്ങിയാലോ…” ആര്യൻ ലിയയോട് ചോദിച്ചു.
“ആടാ ഇറങ്ങാം…” ലിയ മറുപടി നൽകി.
“എടാ ഒരു മിനുട്ട്…ചേച്ചി നൈറ്റിയും പാവാടയും ഇങ്ങു തന്നേക്ക് ഞാൻ ഇപ്പൊ അങ്ങ് കൊണ്ടുപോയേക്കാം…” ശാലിനി പെട്ടെന്ന് ഓർത്തപോലെ പറഞ്ഞു.
“ഹാ അത് ഞാൻ മറന്നു…ഇപ്പോ കൊണ്ടുവരാം…” എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് ലിയ അകത്തേക്ക് പോയി.
“ഞാൻ കരുതി എന്നെക്കൊണ്ട് അലക്കിപ്പിക്കുമെന്ന്…” ആര്യൻ മെല്ലെ ശാലിനിയോട് പറഞ്ഞു.
“അയ്യോ…എന്നിട്ട് വേണം ഇനി അതിനും ഞാൻ നിൻ്റെ പുറകെ നടക്കാൻ…” ശാലിനി പറഞ്ഞത് കേട്ട് ആര്യൻ ചിരിച്ചുപോയി. അപ്പോഴേക്കും ലിയ തിരികെ വന്നു.
“ഞാൻ കൊണ്ടുപോയി നനച്ചുകൊണ്ട് വന്നേനേം…ശാലിനി വേണ്ടാന്ന് പറഞ്ഞതുകൊണ്ടാ കേട്ടോ…” ലിയ ശാലിനിയോടായി പറഞ്ഞു.
“എൻ്റെ ചേച്ചീ അതൊന്നും വേണ്ടന്ന് ഞാൻ ഇന്നലെ പറഞ്ഞതല്ലേ…ഇങ്ങു തന്നേ അത്…” എന്നും പറഞ്ഞ് ശാലിനി തുണി ലിയയുടെ കൈയിൽ നിന്നും വാങ്ങി ചുരുട്ടി പിടിച്ചു.
“മ്മ്…ഇനി അതിന് തർക്കിച്ച് നിൽക്കാനൊന്നും സമയമില്ല…ചേച്ചി ഇറങ്ങിക്കേ ഇങ്ങോട്ട്…” ആര്യൻ ലിയയോട് പറഞ്ഞിട്ട് വാതിൽ അടച്ചു.
“ഹഹ…എങ്കിൽ ഞങ്ങള് പോട്ടേ ശാലിനി…വൈകിട്ട് കാണാം…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ലിയ മുറ്റത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.
“മ്മ് ശരി ചേച്ചീ…ഞാനും പോയേക്കുവാ അങ്ങോട്ട്…അപ്പൊ ടാറ്റാ…” ശാലിനിയും മുറ്റത്തേക്ക് ഇറങ്ങി നിന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഹഹ…ടാറ്റ…” ലിയ ചിരിച്ചു.
“അപ്പോ എനിക്ക് ടാറ്റ ഇല്ലേ…” വീട് പൂട്ടിയ ശേഷം മുറ്റത്തേക്ക് ഇറങ്ങിക്കൊണ്ട് ആര്യൻ ശാലിനിയോട് ചോദിച്ചു.
“നിനക്ക് ഞാൻ തരുന്നുണ്ട്…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ശാലിനി ലിയയെ കൈ വീശി കാണിച്ചിട്ട് വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു.
ലിയയും ആര്യനും അതുകേട്ട് ചിരിച്ച ശേഷം ആര്യൻ സൈക്കിൾ എടുത്ത് അവർ രണ്ടുപേരും അതിൽകയറി ഓഫീസിലേക്ക് യാത്രയായി.
ഓഫീസിലെത്തിയ ലിയയും ആര്യനും പതിവ് പോലെ അവരുടേതായ തിരക്കുകളിലേക്ക് കടന്നു. കത്ത് വിതരണം എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് തിരികെ വന്ന ആര്യൻ ലിയയുടെ അടുത്തായി ഇരുന്നിട്ട് അവൻ ലിയയെ തന്നെ നോക്കിയിരുന്നുകൊണ്ട് പുഞ്ചിരിച്ചു.
“എന്താടാ നോക്കുന്നെ…?” അവൻ്റെ നോട്ടം കണ്ടിട്ട് ജോലിക്കിടയിലും ലിയ ചോദിച്ചു.
“കുറച്ച് കൺമഷി കൂടി ആയാലോന്ന് രാവിലെ ഞാൻ ചോദിച്ചത്കൊണ്ടാണോ ഇതുവരെ കണ്ണെഴുതാത്ത ആള് ഇന്ന് കണ്ണെഴുതിയത്…?” ആര്യൻ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി ചോദിച്ചു.
“ഹോ ഇപ്പോഴെങ്കിലും ശ്രദ്ധിച്ചല്ലോ നീയത്…!” ലിയയുടെ മറുപടി.
“ഞാൻ നേരത്തെ തന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചതാ…പണി എല്ലാം കഴിഞ്ഞിട്ട് ചോദിക്കാം എന്ന് കരുതി ഇരിക്കുവായിരുന്നു…” ആര്യൻ വ്യക്തമാക്കി.
“ആണോ…എന്നിട്ടെങ്ങനെ ഉണ്ട്…കൊള്ളാമോ…?” ലിയ അറിയാനുള്ള ആഗ്രഹത്തോടെ ചോദിച്ചു.
“ഉം അത് പിന്നെ കൊള്ളാതിരിക്കുമോ…!” ആര്യൻ പുഞ്ചിരിച്ചു.
ലിയയുടെ മുഖത്ത് നാണം വിരിഞ്ഞു. അവൾ ചെറുതായി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച ശേഷം ജോലിയിൽ തന്നെ മുഴുകി.
“ഞാൻ ചോദിച്ചതിന് മറുപടി തന്നില്ല…എന്ത് പറ്റി ഇന്ന് കണ്ണെഴുതാൻ…?” ആര്യൻ വീണ്ടും ചോദിച്ചു.
“പണ്ട് സ്ഥിരം എഴുതുമായിരുന്നു പിന്നെ എപ്പോഴോ നിർത്തി…ഇന്നെന്തോ വീണ്ടും തോന്നി…ശാലിനി കൊണ്ടുവന്ന ബാഗിൽ കൺമഷി ഉണ്ടായിരുന്നതുകൊണ്ടും പിന്നെ നീ അങ്ങനെ ചോദിച്ചതുകൊണ്ടും…” ലിയ ഉത്തരം നൽകി.
“ഉം…ഇനി വേണേൽ വീണ്ടും സ്ഥിരം ആക്കിക്കോ…” ആര്യൻ അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നുകൊണ്ട് പുഞ്ചിരിച്ചു.
“രാവിലെ ഇങ്ങനെ അല്ലായിരുന്നല്ലോ നീ പിന്നെന്തോ പറ്റി ഇപ്പോ…?” ലിയ സംശയം പ്രകടിപ്പിച്ചു.
“അത് ഞാൻ ഒരു തമാശ പറഞ്ഞതല്ലേ…കാര്യമാക്കേണ്ട…”
“ഓ തമാശ ആയിരുന്നോ…?” ലിയ അത്ഭുതം ഭാവിച്ചു.
“പിന്നെ ഞാൻ ഇതുവരെ ചേച്ചി കണ്ണെഴുതി കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ…ഇപ്പോഴല്ലേ അതിൻ്റെ ഭംഗി തിരിച്ചറിഞ്ഞത്…” ആര്യൻ ലിയയെ പുകഴ്ത്തി പറഞ്ഞു.
