“ആഹ്… അവിടെ വിമലുണ്ട്… ഞാൻ നാളെ ഇറങ്ങാം…”, റോഷൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഇത്…?”, അഞ്ജുവിനെ നോക്കി അവൾ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു.
റോഷൻ : “അഞ്ജു… വിമലിന്റെ വൈഫ്‌…”
“ഓഹ്… ഞാൻ കരുതി…”, ഉള്ളിലുള്ളത് അറിയാതെ പുറത്ത് ചാടിയതും ശരണ്യ സ്വയം നിർത്തി.
“നീ കരുതി….?”, പക്ഷെ റോഷൻ അവളെയങ്ങനെ രക്ഷപ്പെടാൻ വിട്ടില്ല.
“ഒന്നൂല്ല… ഞാൻ കരുതി നിന്റെ ഗേൾഫ്രണ്ട് ആയിരിക്കുംന്ന്… മതിയോ…?”, അവൾ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ, റോഷന് എന്തോ പഴയ കാന്താരിയായ ശരണ്യയെ ഓർമ്മ വന്നു.
അവൻ ഇടം കണ്ണിട്ട് അഞ്ജുവിനെ നോക്കി… ശരണ്യ ആ വിധം പറഞ്ഞപ്പോൾ, അവളുടെ മുഖത്ത് എവിടെ നിന്നോ ഒരു ലജ്ജാഭാവം കയറി വന്നത് അവൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. അത് റോഷൻ കാണാതിരിക്കാൻ അവൾ കഷ്ട്ടപ്പെടുന്നതും…
“അതങ്ങ് പറഞ്ഞാ പോരേ… അതിന് എന്തിനാ ഇത്ര ബിൽഡ് അപ്പ്…!”, ശരണ്യ പറഞ്ഞതിന് മറുപടി നൽകിക്കൊണ്ട്, പെട്ടന്ന് തന്നെ റോഷൻ രംഗം തമാശയാക്കി ഒതുക്കി വിട്ടു.
അഞ്ജുവും ശരണ്യയും പരസ്പരം കൈ കൊടുത്ത് പരിചയപ്പെട്ടു. തുടർന്ന് സംസാരിക്കവേ, ശരണ്യ റോഷനോട് അടുത്ത് ഇടപഴക്കുന്നത് കണ്ട്, അഞ്ജുവിന്റെ മുഖത്ത് ചെറിയൊരു കുശുമ്പ് തെളിഞ്ഞു വന്നതു പോലെ, അവന് തോന്നി.
അഞ്ജു ശരണ്യയുടെ മുന്നഴക്കും പിന്നഴക്കും ആരുമറിയാതെ തന്റേതുമായി തട്ടിച്ചു നോക്കി, വെറുതേ ആകുലപ്പെട്ടു… റോഷൻ പക്ഷെ ഇതൊക്കെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവൻ അവളുടെ കുശുമ്പ് ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട്, ശരണ്യയോടും കുറച്ച് കൂടുതൽ സ്വാതന്ത്രത്തോടെ സംസാരിച്ചു.
“ഡാ… നിന്റെ നമ്പർ ഒന്ന് തന്നെ…”, പോകാൻ നേരം, ശരണ്യ തന്റെ ഫോൺ എടുത്തു കൊണ്ട്, റോഷനോട് പറഞ്ഞു.
റോഷൻ അഞ്ജുവിനെ ഒന്ന് നോക്കി… എന്തോ പൊന്നോ…! അപ്പോ അവളുടെ കണ്ണുകൾ കാണണം… ഏതാണ്ട് അഞ്ജുവിന്റെ സ്കൂട്ടർ ശരണ്യക്ക് ഫ്രീയായി കൊടുക്കാൻ പോണ പോലെ അവളവനെ ദഹിപ്പിക്കുന്ന ഒരു നോട്ടം നോക്കി….
ആ നോട്ടം ശ്രദ്ധിക്കാത്ത മട്ടിൽ, റോഷൻ തന്റെ നമ്പർ മെല്ലെ പറഞ്ഞു… അത് പറയുന്നതിനിടയിൽ അവൻ അഞ്ജുവിനെ ഇടം കണ്ണിട്ട് നോക്കി…. എന്തമ്മോ… ഇതെന്താ ഭദ്രകാളിയോ…!’, അലവലാതി അഞ്ജുവിന്റെ നോട്ടം കണ്ട് പേടിച്ച് പറഞ്ഞു.
“അച്ചു നമ്പർ ചോദിച്ചിരുന്നു… അപ്പോ കൊടുക്കാൻ പറ്റീല… നീ കൊടുത്തേക്ക്”, റോഷനൊരു missed call നൽകി, ഒരു കള്ളച്ചിരിയോടെ ശരണ്യ പറഞ്ഞു.
അഞ്ജു ഉള്ളത് കൊണ്ടാണ് ശരണ്യ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതെന്ന് റോഷന് മനസ്സിലായി… അവൻ തലയാട്ടി… ശരണ്യ നടന്നു നീങ്ങി… എത്ര വേണ്ട എന്ന് വച്ചിട്ടും, അപ്പോഴും അവളുടെ ഇളകിയാടുന്ന നിതംബഭംഗിയിലേക്ക് നോക്കാതിരിക്കാൻ റോഷനായില്ല…
നോക്കി വെള്ളമിറക്കി കഴിഞ്ഞപ്പോളാണ് അടുത്ത് അഞ്ജു നിൽക്കുന്നുണ്ടെന്ന് അവന് ഓർമ്മ വന്നത്… അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു കാണും… സംശയം വേണ്ട…!’, അലവലാതി മൊഴിഞ്ഞു. റോഷനൊരു വളിച്ച ചിരിയോടെ അഞ്ജുവിന് നേരെ തിരിഞ്ഞു.
“പോവാം…?”, അവനെ പുച്ഛഭാവത്തിൽ ഒന്ന് നോക്കി, തന്റെ സ്ഥിരം ആറ്റിട്യൂഡിൽ അവൾ ചോദിച്ചു…
റോഷൻ തലകുലുക്കി… *** *** *** *** ***
സിറ്റിയിലെ റോഡുകളിലൂടെ, ഇരുവരും സ്കൂട്ടറിൽ നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു… അഞ്ജുവാണ് വണ്ടി ഓടിക്കുന്നത്. റോഷൻ അവളെ യാതൊരു വിധത്തിലും തട്ടാതെ ശ്രദ്ധിച്ച് പുറകിലിരുന്നു…
ഇടക്ക് കണ്ണാടിയിലൂടെ റോഷൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു. ഹെന്റമ്മോ… അരിശത്തിനു ഒരു രൂപമുണ്ടെങ്കിൽ അത് ഇതാണ്…’ അലവലാതിയുടെ വക കമന്റ്.
മുഖത്ത് അരിശഭാവമാണ് ഒട്ടിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്നതെങ്കിലും, അറിയാതെയെങ്കിലും അവനൊന്ന് തന്നെ തൊട്ടിരുന്നുവെങ്കിൽ എന്ന് അഞ്ജു ഉള്ളാലെ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അതിനായി, പല കുഴികളിലും ഗട്ടറുകളിലും അവൾ മനപ്പൂർവ്വം തന്റെ സ്കൂട്ടർ ചാടിച്ചു. എന്നാൽ എപ്പഴോ അറിയാതെ, റോഷൻ അവളുടെ തോളിൽ കൈ വച്ചപ്പോളാകട്ടെ, കൊലപാതകക്കുറ്റം ചെയ്ത കണക്ക് അവനെ നോക്കി ദഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.
പുലിവാല് പിടിക്കേണ്ട എന്ന ചിന്തയോടെ റോഷൻ തന്റെ നോട്ടം വെളിയിലേക്ക് തിരിച്ചു… പെട്ടന്ന്, അവിടെ റോഡരികിൽ സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്ന നിക്സന്റെ കമ്പനി പരസ്യം അവന്റെ കണ്ണിലുടക്കി… നിക്സൻ… അവന്റെ ചിന്തകളിലേക്ക് രേഷ്മ ചേച്ചിയുടെയും അജിച്ചേട്ടന്റെയും ശ്രീലക്ഷ്മിയുടെയും ഒക്കെ മുഖങ്ങൾ വീണ്ടും കടന്ന് വരാൻ തുടങ്ങി… കണ്ണാടിയിലൂടെ റോഷന്റെ മുഖത്ത് വന്ന മാറ്റം അഞ്ജു ശ്രദ്ധിച്ചു.
“Do you need a smoke…?”, അവൾ റോഡിൽ തന്നെ നോക്കി ചോദിച്ചു.
‘Yes…”, തന്റെ മനസ്സറിഞ്ഞതു പോലെയുള്ള അവളുടെ ചോദ്യത്തിന് അവൻ സമ്മതം പറഞ്ഞു.
അഞ്ജു സ്കൂട്ടർ വഴിയരികിലുള്ള ഒരു ചെറിയ കടയിലേക്ക് കയറ്റി നിർത്തി.
“നിനക്കെന്താ വേണ്ടേ..?”, കടക്കാരനോട് പറയും മുൻപ് അവൾ തിരക്കി.
റോഷൻ : “ലൈറ്റ്സ്…”
“ശങ്കരേട്ടാ… ഒരു ലൈറ്റ്സ്, ഒരു കിംഗ്, രണ്ട് ചായ”, സ്ഥിര പരിചയത്തിന്റെ സ്വരത്തിൽ അവൾ കടക്കാരനോടായി പറഞ്ഞു.
കടക്കാരൻ തലയാട്ടി. ഇരുവരും ചായയും സിഗരറ്റുമായി കടക്ക് പുറകിൽ, മരത്തിന്റെ ചുവട്ടിൽ ഇട്ടിരിക്കുന്ന പഴയ മരബെഞ്ചിൽ ചെന്നിരുന്നു… അവർക്ക് മുൻപിൽ ഒരു തോട് ഒഴുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… അഞ്ജു സിഗരറ്റിൽ നിന്നും ഒരു സ്‌മോക്ക് എടുത്ത്, ശേഷം ചായയിൽ നിന്നും ഒരു സിപ്പ് ഇറക്കി, അതിനും ശേഷമായി സ്‌മോക്ക് വായുവിലേക്ക് തിരികെ ഊതി വിട്ടു.
“നീ സ്‌മോക്ക് ചെയ്യുമായിരുന്നോ…?”, അവളുടെ സ്‌മോക്കിംഗ് സ്റ്റൈൽ കണ്ട് റോഷൻ ചോദിച്ചു.
“എന്തേ … വാട്ട്സ്സാപ്പ് അമ്മാവൻ കളിക്കാ…!”, അവൾ കളിയാക്കി ചോദിച്ചു.
“ഏയ് അങ്ങനല്ല.. ഇതുവരെ ചെയ്ത് കണ്ടിട്ടില്ല… അതോണ്ട് വെറുതെ…”, റോഷൻ തന്റെ ഉദ്ദേശശുദ്ധി വെളിപ്പെടുത്തി.
“മുൻപ് എനിക്കൊരു അഫയർ ഉണ്ടായിരുന്നു…. അവനാണെങ്കിൽ എന്നെ നൈസ് ആയി തേച്ചു… ആ ഡിപ്പ്രഷൻ ടൈമിൽ തുടങ്ങിയ ശീലാ… ഇപ്പോ തീരെ ഇല്ല… വല്ലപ്പോഴും ഇത് വഴി വരുമ്പോ ഒരെണ്ണം കത്തിക്കും അത്ര തന്നെ…”, അവൾ വളരെ ക്യാഷ്വലായി മറുപടി നൽകി.
റോഷൻ : “എന്താ പറ്റീത്…? ”
അഞ്ജു : “എന്തു…?”
റോഷൻ : “അല്ല നിന്റെ അഫയർ…”
“അതത്ര സംഭവം ഒന്നുമില്ലെടോ…”, ഓർക്കാൻ ഇഷ്ട്ടമല്ലാതെ വണ്ണം അവൾ പറഞ്ഞു.
“പറയാൻ ബുദ്ധിമുട്ടാണെൽ വേണ്ടാട്ടോ…”, റോഷനും അവളെ നിർബന്ധിക്കാൻ താൽപര്യമില്ലായിരുന്നു.
“എന്തു ബുദ്ധിമുട്ട്….! കോളേജ് പ്രേമമായിരുന്നു… അന്നത്തെ പൊട്ടബുദ്ധിക്ക് ജീവിതകാലം മൊത്തം അവൻ കൂടെയുണ്ടാകുമെന്ന് വിചാരിച്ചു… ഒടുവിൽ ബെറ്റർ ലൈഫ് വന്നപ്പോ… അവൻ പോയി…”, വേറെ ആരുടെയോ കഥ പറയുന്ന മട്ടിൽ പറഞ്ഞു നിർത്തി, അവൾ ഒരു പുക കൂടി എടുത്ത് വിട്ടു.
അവൾ ഇപ്പോൾ പിടിച്ചിരിക്കുന്ന ആറ്റിട്യൂഡ് അവളുടെ സങ്കടം ഒളിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു മേലങ്കി മാത്രമാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ റോഷന് അധികം മെനക്കെടേണ്ടി വന്നില്ല… തന്റെ മനസ്സ് വായിച്ചെടുത്ത മട്ടിലുള്ള അവന്റെ നോട്ടം കണ്ടതും അഞ്ജുവായിട്ട് തന്നെ ആ മേലങ്കി ഊരി വച്ചു… അവൾ ഒരു പുക കൂടി എടുത്ത് വിട്ടുകൊണ്ട് തുടർന്നു…
