“അപ്പോ ഇന്നലെ എനിക്ക് മെസ്സേജ് അയച്ചത്…?”, റോഷൻ ഞെട്ടലോടെ ചോദിച്ചു.
ഉത്തരം നൽകാൻ കരുത്തില്ലാതെ അവൾ തലതാഴ്ത്തി നിന്നു…
ആ നിമിഷത്തിൽ, റോഷന് താൻ എല്ലാവരാലും വഞ്ചിക്കപ്പെട്ടത് പോലെ തോന്നി… അവന് അധികസമയം അവിടെ നിൽക്കാനാകുമായിരുന്നില്ല…
തല ഉയർത്തി നോക്കിയ ശ്രീലക്ഷ്മി കണ്ടത്, വിദൂരതയിലേക്ക് സൈക്കിളുമായി മറയുന്ന റോഷനെയാണ്… ലക്ഷ്യബോധമില്ലാതെ, അവൻ എവിടേക്കോ വേഗത്തിൽ സൈക്കിൾ ചവിട്ടി…
__________________________________________
“ആര്… നമ്മുടെ ശ്രീലക്ഷ്മിയോ…!”, റോഷൻ പറഞ്ഞത് കേട്ടതും അച്ചുവും വിമലും ഒരുപോലെ ചോദിച്ചു.
റോഷൻ അതെ’ യെന്ന് തലകുലുക്കി.
ആശുപത്രിയിൽ എത്തി, ഉച്ചക്ക് നിക്സന്റെ വീട്ടിൽ വച്ചു സംഭവിച്ച കാര്യങ്ങൾ മുഴുവൻ ഇരുവരോടും പറഞ്ഞ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ റോഷന് തെല്ലൊരു ആശ്വാസം തോന്നി… ലാക്സനുമായുള്ള വിവാഹം അറിയാമെന്നല്ലാതെ, ബാക്കി കഥകളെല്ലാം റോഷൻ പറയും വരെ അവർക്കും അജ്ഞാതമായിരുന്നു…
“വിശ്വസിക്കാനേ പറ്റുന്നില്ലെടാ… ആ പാവം ഇതൊക്കെ എങ്ങനെ സഹിക്കുന്നു… നമുക്ക് എന്തെങ്കിലും ചെയ്യണം, റോഷാ…”, അച്ചു രോഷത്തിൽ പറഞ്ഞു.
“എന്തോ… ആദ്യം ഈ കിടക്കയിൽ നിന്നും ഒന്ന് എണീറ്റിട്ട് പോരേ…”, വിമൽ കളിയാക്കുന്ന മട്ടിൽ, അച്ചുവിനെ അവന്റെ അവസ്ഥ ഓർമ്മിപ്പിച്ചു.
അതിന് തൽകാലം മറുപടി ഒന്നും കയ്യിലില്ലാത്തത് കൊണ്ട് അച്ചു, റോഷൻ വാങ്ങിക്കൊണ്ടുവന്ന ഓറഞ്ചിൽ നിന്നും ഒരെണ്ണമെടുത്ത് തൊലി പൊളിക്കാൻ തുടങ്ങി.
“എന്നാ ഇവന്റെ ഡിസ്ചാർജ്ജ് പറഞ്ഞേ…?”, റോഷൻ വിമലിനോടായി ചോദിച്ചു.
വിമൽ : “ അത് നാളെ ഈവെനിംഗ് ആവും…”
“ഓഹ്… അപ്പോ മറ്റന്നാളത്തെ ആറാട്ട് കൂടാൻ പറ്റും… ഭാഗ്യം”, അച്ചു സ്വയം പറഞ്ഞാശ്വസിച്ചു.
“ആറാട്ട്… കോപ്പ്… അനങ്ങാതെ പോയി വീട്ടിൽ കുത്തിയിരുന്നോണം. 1 വീക്ക്‌ ബെഡ് റെസ്റ്റാ പറഞ്ഞേക്കുന്നെ…”, അച്ചുവിന്റെ പറച്ചില് കേട്ടതും വിമലിന് ചൊറിഞ്ഞു വന്നു.
ഇത് കേട്ട് അച്ചു വിമൽ കാണാതെ റോഷനെ ഒന്ന് നോക്കി. എന്നിട്ട് ദയനീയമായ ഭാവത്തിൽ, കുപ്പി എങ്കിലും എത്തിക്കണം’, എന്ന് ശബ്ദം പുറത്ത് വരാതെ പറഞ്ഞു. റോഷൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട്, റെഡിയാക്കാം’, എന്ന് തിരിച്ചും.
“എന്നാ നീ പോയൊന്ന് ഫ്രഷായിട്ട് വാടാ… ഇന്നലെ തൊട്ട് ഇരിക്കണതല്ലേ..”, റോഷൻ വിമലിന്റെ മൊത്തത്തിലുള്ള രൂപം നോക്കി പറഞ്ഞു.
വിമൽ : “അത് സാരമില്ലെടാ…”
“പൊക്കോ… ഇവിടെ ഇപ്പോ ആവശ്യത്തിന് ഇവനില്ലേ… പോരാത്തതിന് സുന്ദരിമാരായ നല്ല നേഴ്‌സ് പെൺപിള്ളേരും ഉണ്ട്…”, കുപ്പി കിട്ടും എന്ന ആവേശത്തിൽ അച്ചു റോഷനെ പിന്തുണച്ചു.
അവന്റെ പറച്ചില് കേട്ട്, വിമൽ അച്ചുവിനെ പുച്ഛിക്കും വിധം ഒന്ന് നോക്കി. വിമലിന്റെ ഭാവം കണ്ട് റോഷൻ വിട്ടേക്ക്’, എന്ന മട്ടിൽ വിമലിന്റെ മുതുകിൽ ഒന്ന് മെല്ലെ തട്ടിക്കൊടുത്തു.
വിമൽ : “ആഹ്… എന്നാ ഞാൻ പോയിട്ട് നൈറ്റ്‌ വരാം…”
കുറച്ചു നേരം കൂടി, എന്തെക്കെയോ വിശേഷം പറഞ്ഞ ശേഷം വിമൽ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു. അച്ചുവും റോഷനും വീണ്ടും കുറേ നേരം സംസാരിച്ചു. ഒടുവിൽ എപ്പഴോ അച്ചുവും ഉറക്കത്തിലേക്ക് വഴുതി വീണു…
വെറുതെയിരുപ്പിൽപ്പെട്ടതും റോഷൻ പലരേയും പോലെ, തന്റെ ഫോൺ എടുത്ത് വാട്ട്‌സ്സാപ്പ് ചെക്ക് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി… കമ്പനി ഗ്രൂപ്പിൽ എന്തോ മെസ്സേജ് വന്നിട്ടുണ്ട്… അവൻ എടുത്ത് നോക്കി…
RK കാർസ്’ എന്ന അവൻ ജോലി ചെയ്യുന്ന സ്ഥാപനം കൊച്ചിയിൽ പുതുതായി ബ്രാഞ്ച് തുടങ്ങാൻ പോകുന്നതിന്റെ പോസ്റ്റർ ആരോ ഷെയർ ചെയ്തിരിക്കുന്നതാണ്… ബാംഗ്ലൂർ, മൈസൂർ, ചെന്നൈ, കോയമ്പത്തൂർ എന്നിവിടങ്ങളിൽ നിലവിൽ ശാഖകളുള്ള ആ സ്ഥാപനത്തിന്റെ ബാംഗ്ലൂർ ബ്രാഞ്ചിന്റെ മാനേജറാണ് റോഷൻ. അപ്പോ RK കേരളത്തിലും വേരുറപ്പിക്കാൻ പോകുന്നു”, അലവലാതി മൊഴിഞ്ഞു.
ഗ്രൂപ്പിൽ നിന്നുമിറങ്ങിയതും അവനെ തേടി മറ്റൊരു പേർസണൽ വോയിസ്‌ നോട്ട് വന്നു. നോക്കിയപ്പോൾ ബാലാജിയാണ്. ബാലു അണ്ണൻ എന്ന് റോഷൻ വിളിക്കുന്ന ബാലാജി വെങ്കിട്ടരാമൻ… ബാംഗ്ലൂരിലെ പ്രധാനപ്പെട്ട ബിസിനസ്സ് ടൈക്കൂണൂകളിൽ ഒരുവൻ…
പ്രീമിയം വണ്ടികൾ റെന്റിന് കൊടുക്കുന്ന സ്ഥാപനത്തിലാണ് റോഷൻ ജോലി ചെയ്യുന്നത്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഉന്നതപദവിയിൽ ഇരിക്കുന്ന പലരേയും പരിചയപ്പെടാനും, അവരിൽ ചിലരുമായി അടുത്ത സൗഹൃദം വച്ച് പുലർത്താനും ഈ കാലയളവിൽ റോഷന് സാധിച്ചിരുന്നു. അക്കൂട്ടത്തിൽ ഒരാളാണ് ബാലാജി…
അവൻ വോയിസ്‌ നോട്ട് പ്ലേ ചെയ്തു…
ബാലാജി : “എന്ന റോഷൻ തമ്പി… ഊർക്ക്‌ പോയിരിക്കെന്ന് കേൾവി പട്ടേ… 23rd ക്ക് ഒരു 7 സീരീസ് BMW ബുക്ക് പണ്ണലാം ന്താ കൂപ്പിട്ടേ… അപ്പുറം വരുമ്പോത് മറക്കാമെ കേരള ചിപ്സ് കൂടെ വാങ്കീട്ട് വന്തിടുങ്കെ…”
വോയിസ്‌ കേട്ടതും റോഷൻ അതിന് മറുപടി അയച്ചു.
റോഷൻ : “7 സീരീസ് താനേ…? പ്രെച്ച്നെ ഇല്ലണ്ണാ… പാത്ത്കലാം… അപ്പുറം ചിപ്സ് മാറ്ററെല്ലാം സൊല്ലവേ വേണാ… ഏർക്കനവേ ഉങ്കൾക്കാഹെ സൊല്ലി വച്ചിറുക്കെ…”
റോഷൻ കുറച്ച് നേരം കൂടി ഫോണും നോക്കിയിരുന്നു… പിന്നെ അതും മടുത്തു. ഈ ആശുപത്രിയിൽ കൂട്ടിരിക്കുന്നത് പോലെ ഒരു ബോർ പരിപാടി വേറെയില്ല”, അലവലാതി പറഞ്ഞു.
റോഷൻ അച്ചുവിനെ നോക്കി. അവൻ ഇപ്പോഴെങ്ങും എഴുന്നേൽക്കുന്ന ലക്ഷണമില്ല… റോഷൻ ആശുപത്രിക്ക് വെളിയിലിറങ്ങി, ഒരു ചായയും ലൈറ്റ്സും അകത്താക്കി . തിരികെ നടക്കാൻ നേരം റോഷന്റെ മെസ്സേജ് കണ്ട ബാലു അണ്ണൻ അവനെ തിരികെ വിളിച്ചു.
[ഇവരുടെ തമിഴിലുള്ള സംഭാഷണങ്ങൾ എല്ലാ വായനക്കാർക്ക് മനസ്സിലാക്കാൻ വേണ്ടി, കൂടുതലും മലയാളം ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ടു തന്നെ കൊടുക്കുന്നു…]
ബാലാജി : “എന്താ റോഷാ നാട്ടിൽ പരിപാടി…?”
റോഷൻ : “ഒന്നുമില്ല അണ്ണാ… ഇവിടത്തെ തിരുവിഴയാണ്.”
ബാലാജി : “പ്രമാദം…”
റോഷൻ : “അക്കയും കുട്ടികളും ഒക്കെ എന്തു പറയുന്നു…?”
ബാലാജി : “എല്ലാവർക്കും സുഖമാണ് റോഷാ…”
കുറച്ചു സമയം അവർ ഫോണിലൂടെ കുശലം പറഞ്ഞു. ബാലാജി അവന്റെ നാട്ടിലെ വിശേഷങ്ങൾ ഒക്കെ ചോദിച്ചറിഞ്ഞു.
റോഷൻ : “അപ്പുറം അണ്ണാ… എനിക്കൊരു കാര്യം അറിയാനുണ്ടായിരുന്നു…?”
ബാലാജി : “പറ റോഷാ…”
അവൻ കാര്യം പറയുന്ന സമയം റോഷനറിയാതെ, ഒരാൾ അവനരികിലേക്ക് നടന്നടുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
ബാലാജി : “അപ്പോ ശരി റോഷാ… നീ ചോദിച്ചത് ഞാൻ പസ്സങ്ക കിട്ടെ ഒന്ന് ചോദിച്ചിട്ട് മറുപടി പറയാം.”
റോഷൻ : “ ഓകേ അണ്ണാ…”
റോഷൻ കോൾ കട്ടാക്കിയ ഉടൻ പിന്നിൽ നിന്നും ആ വ്യക്തി വിളിച്ചു, “റോഷാ…”
അവൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി… ആദ്യ നോട്ടത്തിൽ മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും, അവളൊന്ന് ചിരിച്ചതും, കവിളിലെ വിടർന്ന മറുക് കണ്ട്, അവന് ആളെ പിടികിട്ടി; ശരണ്യ….
അവൻ ശരണ്യയെ ഒന്നടിമുടി നോക്കി. അവൾ ആകെ മാറിയിട്ടുണ്ട്… പണ്ടത്തെ പഴംപൊരി പോലെ മെലിഞ്ഞ സുന്ദരിയിൽ നിന്നും ആലുവ പോലെ തുടുത്ത സുന്ദരിയിലേക്ക് അവൾ വികാസം പ്രാപിച്ചിരിക്കുന്നു… നേഴ്സിന്റെ ആ നീല യൂണിഫോം വേഷത്തിൽ അവളുടെ മാറിന്റെയും പിന്നാമ്പുറത്തിന്റേയും മുഴുപ്പ് എന്തോ ഏക്ട്രാ ഫിറ്റിംഗ്സ് വച്ചത് കണക്ക് അല്പം തള്ളിനിൽക്കുന്നു… ഇതൊക്കെയാണെങ്കിലും പണ്ട് അവളുടെ പ്രധാന ആകർഷണ കേന്ദ്രമായിരുന്ന വലത് കവിളിലെ ആ കാക്കപ്പുള്ളി ഇന്നും അതേ പ്രഭയോടെ അവളുടെ ചന്തം കൂട്ടുന്നുണ്ട്…
