“ഇങ്ങനുണ്ടോ പൊട്ടൻ….!”, കയറാനായി തന്റെ കാലെടുത്ത് വക്കുന്നതിനൊപ്പം അവൾ കളിയാക്കിപ്പറഞ്ഞു…
ആ വിളി കേട്ടതും ദേഷ്യം വന്ന റോഷൻ ഒരു നിമിഷം ആ പിടിച്ചിരുന്ന കൈ മാറ്റിയാലോ എന്ന് ചിന്തിച്ചു. പക്ഷെ അപ്പോഴേക്കും ശരണ്യ അവന്റെ കയ്യിന് മേലേക്ക് കയറി നിന്ന് കഴിഞ്ഞിരുന്നു….
അവൾ കയറവേ, അവളുടെ പാവാടത്തുമ്പ് റോഷന്റെ മുഖത്തുരഞ്ഞു… ആ തുടകളുടെ സൗന്ദര്യം അവന്റെ കണ്ണിന് മുൻപിലൂടെ മുകളിലേക്ക് ഉയർന്നു… വേണ്ട എന്ന് വിചാരിച്ചിട്ട് പോലും തലയുർത്തി നോക്കാതിരിക്കാൻ അവന് കഴിഞ്ഞില്ല… ഇളംപച്ച പാന്റീസിൽ പൊതിഞ്ഞ അവളുടെ വിരിയാൻ പാകമായ പൂവ് അവൻ കണ്ടു… ഒപ്പം ഏകദേശം ഒരു ഇളംകരിക്കിന്റെ അത്രയും മാത്രം വലിപ്പമുള്ള ശരണ്യയുടെ ഉരുണ്ട ചന്തിഗോളങ്ങളും…
എന്നാൽ മുകളിലേക്ക് കയറി, ബാലൻസ് കിട്ടിയതും അവൾ ആദ്യം തന്റെ പാവാട കൈ കൊണ്ട് അടക്കിപ്പിടിച്ചു, തുടകൾക്ക് ഇടയിൽ വച്ച് ലോക്ക് ചെയ്തു… ദൃശ്യവിരുന്ന് അവസാനിച്ചത്തിന്റെ നിരാശയോടെ അവൻ നോട്ടം മുന്നിലെ പാടത്തേക്ക് തിരിച്ചു….
വൈകുന്നേര സമയത്തെ മനോഹരമായ വെളിച്ചം… വെള്ളം കയറി ചെളിപിടിച്ച കണ്ടങ്ങൾ… അതിനോട് ചേർന്നുള്ള തോട്ടിലെ വെള്ളത്തിൽ മുങ്ങിക്കിടക്കുന്ന പോത്തുക്കൾ… പക്ഷെ റോഷന് ഒന്നിലും കണ്ണുകൾ ഉറപ്പിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല… എത്ര ഒഴിവാക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നോ… അത്രത്തോളം ശക്തിയിൽ അലവലാതി ശ്രുതിയുടെ വീട്ടിൽ വച്ച് കണ്ട രംഗങ്ങൾ അവന്റെ മനസിലേക്ക് തിരികെയെത്തിച്ചു…. അവന് ലോകത്തുള്ള സകലരോടും, സകലതിനോടും ദേഷ്യം തോന്നി…
“കഴിഞ്ഞില്ലേ…?”, മുകളിൽ ചാമ്പക്ക പറിക്കുന്ന ശരണ്യയോടായി അവനല്പം ദേഷ്യത്തിൽ ചോദിച്ചു…
“ദേ … അതും കൂടി”, കയ്യെത്തുന്നിടത്ത് നിന്നും ഒരു കുല കൂടി പറിച്ചു കിറ്റിലേക്കിട്ടുകൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു…
റോഷൻ മുകളിലേക്ക് നോക്കി… ഇപ്പോൾ കാലുകൾ അകന്ന്, ആ പാവാടക്കുള്ളിലൂടെ, പച്ചപ്പിൽ പൊതിഞ്ഞ പൂങ്കവാടം അവൻ വ്യക്തമായി കണ്ടു… അവനറിയാതെ അവന്റെ കുട്ടൻ ഒന്ന് തലപൊക്കി….
പെട്ടന്ന്… ശരണ്യ കൈ കൊണ്ട് വീണ്ടും തന്റെ പാവാട അടക്കിപ്പിടിച്ചു… ഇത് കണ്ടതും റോഷൻ വീണ്ടും കണ്ണുകൾ മാറ്റി… നോക്കിയത് അവൾ കണ്ടുകാണുമോ…. അറിയില്ല….’, അലവലാതി സംശയിച്ചു.
“എന്തിനായിരുന്നെടാ മോങ്ങിയെ..?”, ചാമ്പക്ക നിറച്ച 50 പൈസ കിറ്റ് അവന് നേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ട് ശരണ്യ വീണ്ടും ചോദിച്ചു.
അവൻ മറുപടി പറഞ്ഞില്ല… ചാമ്പക്ക നിറച്ച കിറ്റ് വാങ്ങവേ, റോഷന്റെ നോട്ടം തറഞ്ഞത് , അവന് നേരെ താഴ്ന്ന് നിൽക്കുന്ന അവളുടെ മാറിലെ ചാമ്പക്കകളിലായിരുന്നു…
“ഇനി ശ്രുതി നിന്നെ പിച്ചോ മറ്റോ ചെയ്തോ…?”, അവന്റെ ആണത്തത്തെ മൊത്തത്തിൽ അപഹസിക്കും വിധം അവൾ അടുത്ത കമന്റ് പാസ്സാക്കി…
“അവളുടെ പേര് പറയണത് ഒന്ന് നിർത്തോ…!”, അവളുടെ ചാമ്പക്കകളിൽ നിന്നും കണ്ണെടുത്ത്, റോഷൻ ദേഷ്യത്തിൽ പറഞ്ഞു.
“എന്നോടെന്തിനാ ചാടി കടിക്കണേ… നിന്റെ പെണ്ണിന്റെ പേരല്ലേ… ഞാൻ പറഞ്ഞേ…!”, ശരണ്യക്ക് വിടാൻ ഉദ്ദേശം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
“ഞാൻ പോണ്…”, അവൻ ദേഷ്യത്തിൽ കൈ എടുത്തു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
ശരണ്യ : “ഡാ പോല്ലേ… എനിക്ക് ഇറങ്ങാൻ ഉള്ളതാ… ”
അല്പം മയത്തിൽ അവളത് പറഞ്ഞത്കൊണ്ട് മാത്രം അവൻ നിന്നു… എങ്കിലും അവൻ കൈ തിരികെ പിടിച്ചില്ല…
“പ്ലീസ്… ഡാ…”, തേനൊലിക്കും വിധം അവളങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ, റോഷൻ താൽപര്യമില്ലാതെയാണെങ്കിൽ കൂടി കൈ തിരികെ വച്ചു കൊടുത്തു…
ശരണ്യ തിരിച്ചിറങ്ങാൻ തയ്യാറെടുത്തു… പക്ഷെ കയറിയത് പോലെ എളുപ്പമല്ലായിരുന്നു, ഇറക്കം…
“റോഷാ… പിടിച്ചോണേ…”, അവന്റെ കയ്യിൽ ചവിട്ടുന്നതിനൊപ്പം അവളവന് തന്നെ താങ്ങാനുള്ള സൂചന കൊടുത്തു.
അവൾ അവന്റെ മേലേക്ക് ചാടി… റോഷന് പിടിത്തം കിട്ടിയത് ശരണ്യയുടെ ചന്തിയിലാണ്… പെട്ടന്നുള്ള ആ പിടിത്തത്തിൽ ശരണ്യ ഒന്ന് വെട്ടി വിറച്ചു… അവൻ ദേഹത്തോടു ഉരച്ചു തന്നെ അവളെ താഴെയിറക്കി… അതിനിടയിൽ അവളുടെ മുലകൾ അവന്റെ മൂക്കിലും ചുണ്ടിലുമായി അമർന്നു… പൂർത്തടം അവന്റെ കുട്ടനിൽ മുത്തം വച്ചു കടന്നു പോയി…
താഴെ നിർത്തിയതും, ഇലക്ട്രിക് ലൈനിൽ നിന്നും ഷോക്കേറ്റ ഭാവത്തിൽ ഇരുവരും ഒന്ന് പരസ്പരം നോക്കി… എന്നാൽ അടുത്ത നിമിഷം തന്നെ അവൾ പഴയ കാന്താരി ശരണ്യയായി മാറി…
“അപ്പോ വിചാരിച്ച അത്ര പൊട്ടനൊന്നുമല്ല…’, ചാമ്പക്ക കിറ്റെടുത്ത് അവനൊപ്പം നടക്കവേ അവൾ തമാശ എന്നോണം പറഞ്ഞു.
എന്നാൽ അവളുടെ വർത്തമാനം കേട്ടതും റോഷന് ചൊറിഞ്ഞു വന്നു…
“പൊട്ടൻ നിന്റെ അച്ഛൻ പരമൻ…”, റോഷൻ മുഖത്ത് നോക്കാതെ പറഞ്ഞു.
“ദേ… എന്റെ അച്ഛനെ പറഞ്ഞാലുണ്ടല്ലോ…!”, ശരണ്യക്ക് ദേഷ്യം വന്നു.
“നീയായിട്ട് വിളിപ്പിച്ചതല്ലേ…!”, റോഷനും വിട്ടു കൊടുക്കാൻ ഉദ്ദേശമുണ്ടായിരുന്നില്ല….
ദേഷ്യത്തിൽ ശരണ്യയുടെ മൂക്ക് ചുവന്ന്, വിടർന്നത് അവൻ കണ്ടു.
ആ ശ്രുതി നിന്നെ എങ്ങനെ സഹിക്കണോ എന്തോ…!”, അവൾ ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു…
“എന്നെ ആരും സഹിക്കേണ്ട… ഒന്ന് നിർത്തോ നിന്റെ ഈ മൈര് വർത്തമാനം..”, ശ്രുതിയേക്കുറിച്ചുള്ള സംസാരം സഹിക്കാൻ വയ്യാതെ അവൻ പറഞ്ഞു.
“നീ എന്താ വിളിച്ചേ…?”, തെറി കേട്ടതും പെട്ടന്ന് ശരണ്യയിലെ കളി ചിരി ഭാവം മാറി…
“നീ കേട്ടില്ലേ… പിന്നെന്തിനാ ചോദിക്കണേ…?”, അവനവളുടെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ തന്നെ പറഞ്ഞു.
“തെറിയൊക്കെ നീ നിന്റെ വീട്ടിൽ ചെന്ന് വിളിച്ചാ മതിട്ടോ… റോഷാ…”, വിളിച്ചതിന് ക്ഷമ പറയായാതെയുള്ള അവന്റെ ആറ്റിട്യൂഡ് ശരണ്യയെ കൂടുതൽ ശുണ്ഠി പിടിപ്പിച്ചു.
റോഷൻ : “ഞാൻ എനിക്ക് തോന്നിയിടത്ത് വിളിക്കും… പറ്റില്ലെങ്കിൽ നീ ചെന്ന് കേസ് കൊടുക്ക്…”
“കേസ് കൊടുക്കണോ വേണ്ടയോന്ന് ഞാൻ തീരുമാനിച്ചോളാം”, ഇത് പറയവേ, ശരണ്യക്ക് അവനോടുള്ള ദേഷ്യം അടിമുടി പെരുത്ത് കയറുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“ആ നീയെന്ത് മൈരെങ്കിലും കാണിക്ക്…”, അവളുടെ ദേഷ്യത്തെ മൈൻഡ് പോലും ചെയ്യാതെ അവൻ നടന്ന് നീങ്ങി.
വീണ്ടും അവന്റെ വായിൽ നിന്നും അത് കേട്ടതും, ശരണ്യക്ക് അവനെ കൊല്ലാനുള്ള ദേഷ്യം തോന്നി… അവൾ ഓടി ചെന്ന് അവന്റെ പുറത്ത് അമർത്തി കടിച്ചു…
“ഹാ….”, അപ്രതീക്ഷിതമായ അവളുടെ കടിയിയേറ്റ്, വേദന കൊണ്ട് അവൻ ഞെരുങ്ങി…
അവൾ അവന്റെ മുതുകിൽ ചോര കിനിയും വിധം പല്ലുകൾ ആഴ്ത്തിയ ശേഷം, അവന്റെ പിടിയിൽ പെടാതെ കുതറിയോടി…
വേദനയാൽ സ്ഥലകാലബോധം മറന്ന റോഷൻ അവളെ കൊല്ലാനുള്ള ദേഷ്യത്തിൽ പുറകെ ഓടി…. റോഷൻ അവളുടെ അരക്ക് വട്ടം പിടിച്ചു പൊക്കി… ശരണ്യ അവളാൽ കഴിയും വിധം അവനിൽ നിന്നും കുതറി ഓടാൻ ശ്രമിച്ചു… അവൾ കൈ മുട്ടു കൊണ്ട് അവന്റെ ദേഹത്ത് കുത്തി വേദനിപ്പിച്ചു…
“നാട്ടുകാരെ ഓടി വരണേ… ദേ ഒരുത്തൻ എന്നെ കൊല്ലാൻ നോക്കണേ…”, അവൾ ദേഷ്യവും കളിയും നിറഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ വിളിച്ചു കൂവി…
