❤️❤️❤️കുടമുല്ല – 1 ❤️❤️❤️

“ചേട്ടാ…എനിക്ക് ഒരു പെണ്ണിനെ ഇഷ്ടമാണ്…..”

“ആഹാ വെരി ഗുഡ്….ഇതിനാണോ നീ പേടിച്ചു മോങ്ങിയത്, ഇതൊക്കെ ചീള് കാര്യമല്ലേ… നീ ഇങ്ങോട്ടു വാടാ നിങ്ങളുടെ കല്യാണം ഈ ചേട്ടൻ നടത്തി തരും….പോരെ….സമാധാനമായില്ലേ ഇനി മോൻ പോയി ഉറങ്ങിക്കോ ഗുഡ് നയ്റ്….”

“അയ്യോ വെക്കല്ലേ ചേട്ടാ ഞാൻ പറഞ്ഞോട്ടെ….പ്ലീസ്…”

“ഓ എന്തുവാടാ നീ ഇതുവരെ പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞില്ലേ….”

“ചേട്ടാ….നാളെ അവളുടെ കല്യാണം ആണ്….എനിക്ക് സഹിക്കാൻ പറ്റണില്ല….”

“ആണോ സോറിയെടാ,…എന്തു ചെയ്യാനാ എല്ലാം വിധി ആണെന്ന് വിചാരിക്കാം നീ രണ്ടെണ്ണം അടിച്ചു കിടന്നു ഉറങ്ങിക്കോ എല്ലാം ശെരി ആകും…”
“ചേട്ടാ…പ്ലീസ്….അവൾ അവള് ഇറങ്ങി വരാൻ സമ്മതിച്ചു നിക്കുവാ…ചേട്ടൻ ഒന്നു പോണം….എനിക്കിപ്പോ ഇതു പറയാൻ വേറെ ആരുമില്ല….ചേട്ടാ പ്ലീസ്…”

അടിച്ച മയക്കം ഒരു സെക്കന്റ് കൊണ്ടു ഇറങ്ങി.

“നീ ഇതു എന്തൊക്കെ ആടാ ഈ പറയുന്നേ,… നാളെ കല്യാണം നടക്കാൻ പോകുന്ന പെണ്ണിനെ ഞാൻ പോയി ഇറക്കിക്കൊണ്ടു പോരണം എന്നോ….. നീ ചുമ്മ ഓരോന്ന് വിളിച്ചു പറയല്ലേ…”

സത്യം പറഞ്ഞാൽ പാതിരാത്രി ഉറക്കത്തിൽ നിന്നു വിളിച്ചു എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു പറയാൻ പറ്റിയ കാര്യം, എനിക്ക് എല്ലാം കൂടെ പിടിച്ചു വട്ടായപ്പോ ഞാൻ കട് ചെയ്തു, തലയ്ക്ക് ആകെ ഒരു പെരുപ്പ്, അവൻ കിടന്നു കരയുന്നത് ഓർത്തിട്ട് സഹിക്കാൻ മേല,… രണ്ടെണ്ണം കൂടി അടിച്ചു ബോധം കെടാൻ പോലും വഴി ഇല്ലാതെ ഒന്നു ആടി ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് ഫോണിൽ വീണ്ടും അവന്റെ വിളി വരുന്നത്, എടുക്കണ്ടാ എന്നു കുറെ നോക്കി, പക്ഷെ പറ്റിയില്ല.

“ചേട്ടാ….”

“ഞാൻ….ഞാൻ പൊക്കോളാം… നീ അവളുടെ വീട് എവിടെ ആണെന്നു പറ…”

“താങ്ക്യു….ചേട്ടാ….ഞാൻ ലൊക്കേഷൻ തരാം….ശരണ്യയെ ഞാൻ വിളിച്ചു പറയാം…..”

“ഓഹ് ശെരി എന്ത് മൈരേലും കാണിക്ക്, ഞങ്ങൾ ഇപ്പൊ ഇറങ്ങുവാ അവിടെ എത്തിയിട്ട് നിന്നെ വിളിക്കാം…”

ഫോണും കട് ചെയ്ത ഞാൻ കുറച്ചു നേരം ഒന്നു മന്ദിച്ചു ഇരുന്നു. അടുത്തു ചാള ചീഞ്ഞ പോലെ കിടക്കുന്ന മനീഷിനെ നോക്കി. ഇനി ഈ പുല്ലനെ എഴുന്നേല്പിക്കണോല്ലോ…. ഇവനെ ഇനി എന്തും പറഞ്ഞു വിളിച്ചോണ്ട് പോവും.

ഞാൻ പയ്യെ അവനെ വിളിച്ചു.

“ഡാ… ഡാ മനീഷേ….”

“പ്രീതി…പ്രീതി…”

“ഓഹ് അവന്റെ ഒടുക്കത്തെ അർജുൻ ഷഡ്ഢിയും പ്രീതിയും. ഡാ പൊട്ടാ…എണീക്കട…”

തട്ടി പൊക്കിയതും കണ്ണും തിരുമ്മി അവൻ എണീറ്റു.

“ഡാ നമുക്ക് ഒരു പെണ്ണിനെ ഇന്ന് രാത്രി ചാടിക്കണം…”

ഞാൻ വലിയ ലാഗ് ഒന്നും അടിപ്പിക്കാതെ കാര്യം പറഞ്ഞു അവന്റെ ഞെട്ടലും തെറിയും ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു എത്രയും പെട്ടെന്ന് ഇറങ്ങാം എന്നു വെച്ചാണ് പറഞ്ഞത്. പക്ഷെ ആഹ് ഊള എഴുന്നേറ്റിരുന്നു ഒന്നു മൂളി, പിന്നെ എഴുന്നേറ്റു നടന്നു.

“ഇവനിതെന്താ ബോധം വന്നില്ലേ… ഡാ ഞാൻ പറഞ്ഞത് വല്ലോം നീ കേട്ടോ…”
“ആടാ മൈരേ…ഞാൻ ഒന്ന് മുള്ളട്ടെ എന്നിട്ട് ചാടിക്കാം…”

അവൻ നടന്നു ചിറയുടെ വരമ്പിൽ മുണ്ടും പൊക്കി മുള്ളി.

“ഡാ…നാളെ കല്യാണം നടക്കാൻ പോവുന്ന ഒരു പെങ്കൊച്ചിനെ നമുക്ക് ഒന്ന് ചാടിക്കണം, നീ ഞാൻ പറഞ്ഞത് ശെരിക്കും കേട്ടോ…”

“ഹാ കേട്ടെടാ മൈരേ…ഒന്നു മുള്ളി കഴിഞ്ഞിട്ട് പോകാം…”

ഒരു കൂസലുമില്ലാതെ ആഹ് നാറി പറയുന്നത് കേട്ട് ഞെട്ടിയത് ഞാൻ ആണ്, ഇന്ന് ഫുൾ ഞെട്ടലിന്റെ ദിവസം ആണല്ലോ…

ആഹ് എന്ത് മൈരേലും ആവട്ടെ അവൻ വരാം എന്ന് പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് ഞാനും ഒന്നു കൂൾ ആയി. അപ്പോഴേക്കും ഫോണിൽ അനിയന്റെ മെസ്സേജ് വന്നു കിടപ്പുണ്ട് ലൊക്കേഷനും ഒരു കോണ്ടാക്ട് ഉം.

“ചാരു(ശരണ്യ)”

എന്നു എഴുതിയ കോണ്ടാക്ട്, ശരണ്യ ഇവന് ചാരുവായിരിക്കും,..

“ബാ പോവാം…”

നോക്കുമ്പോൾ മനീഷ് ഒരു സൈക്കിൾ പിടിച്ചു എന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നു, ചെത്താൻ വരുന്ന സാബു ചേട്ടന്റെ മുഴുവൻ സൈക്കിൾ.

“ഇതെന്തിനാ മൈരേ ഈ സൈക്കിൾ….”

“ബൈക്ക് ഒക്കെ റിസ്ക് ആണ്…ഇതാവുമ്പോൾ സൈഡിൽ എവിടേലും വെക്കാം ആരും സംശയിക്കേമില്ല,….”

ഹോ മൈരന്റെ ബുദ്ധി… ലൊക്കേഷൻ വെച്ചു ഇവിടുന്ന് ഒരു രണ്ടു കിലോമീറ്റർ ഉള്ളൂ… ഏതു മൈരനാണവോ റോഡ് പണിതത് അഞ്ചു സെക്കന്റ് നേരെ ഉള്ള റോഡില്ല ഫുൾ വളഞ്ഞും പുളഞ്ഞും,

എങ്ങനെയോ ചവിട്ടി കുത്തി ഗൂഗിൾ അമ്മച്ചി പറഞ്ഞ സ്ഥലത്തെത്തി, കിറുകൃത്യം വെൽക്കം ബോര്ഡിന്റെ അണ്ണാക്കിൽ കൊണ്ടു നിർത്തി തന്നു.

അകത്തേക്ക് കയറാൻ ഒരുങ്ങിയ എന്റെ കൈക്ക് മനീഷ് പിടിച്ചു.

“മുൻപിക്കൂടി തന്നെ വേണോ…ഇതിനൊക്കെ ഒരു ശാസ്ത്രീയ വശം ഉണ്ട് ബാ ഇങ്ങട്…”

സൈക്കിളും ഉന്തി എന്റെ കയ്യും വലിച്ചു അവൻ മതിലിന്റെ ചാരെ കൂടെ വീടിന്റെ പിന്നിലേക്ക് നടന്നു.

പിറകിലേക്ക് പോകും തോറും ഇരുട്ട് കേറി വരുന്നത് കണ്ട ഞാൻ ഫോൺ തപ്പി എടുത്തു ഫ്ലാഷ് ഓണാക്കി,

“ഓഫ് ആക്കെടാ മൈരേ…എങ്കി നിനക്ക് പെട്രോമാക്‌സ് കൊണ്ട് വന്നു കത്തിക്കായിരുന്നില്ലേ….”

മനീഷ് കുരച്ചു, തെണ്ടിയുടെ ഒടുക്കത്തെ ഷോ…അവശ്യമുണ്ടായി പോയി ഇല്ലേൽ ഒരു ചവിട്ടു കൊടുക്കായിരുന്നു.

വെട്ടുക്കല്ലുകൊണ്ടു പാതിപ്പൊക്കത്തിൽ കെട്ടിയ മതിലിൽ അവൻ സൈക്കിൾ ചാരി. എന്നിട്ടു അതിൽ വലിഞ്ഞു പിടിച്ചു നിരങ്ങി അപ്പുറത്തു കടന്നു. അത്യവശ്യം വലിയ ഒരു തൊടിയുടെ നടുവിലാണ് വീട്, പിറകെ ഞാനും ഇറങ്ങി,.
“ഡാ ഫോൺ സൈലെന്റ് ആക്കിക്കോ ഇല്ലേൽ പണി കിട്ടും…”

മനീഷാനന്ദ സ്വാമികളുടെ ഉപദേശം,… പറഞ്ഞതിൽ കാര്യമുള്ളതുകൊണ്ട് ഞാൻ സൈലന്റ് ആക്കി.

പയ്യെ നടന്നു വീടിന്റെ പിന്നിലെത്തി,…

“ഡാ കൊച്ചിനെ വിളിക്ക്…,”

വീണ്ടും ഉപദേശം ആഅഹ്ഹ്ഹ…., എനിക്ക് പൊളിഞ്ഞു കേറുന്നുണ്ട്…

“ഞാൻ ഫോണെടുത്തു വിളിക്കാൻ ഒരുങ്ങുമ്പോൾ മനീഷ് അവിടെയും ഇവിടെയും ഒക്കെ ഏതാണ്ട് സ്റ്റിംഗ് ഓപ്പറേഷന് വന്ന പോലെ നടക്കുന്നത് കണ്ട എനിക്ക് തോന്നിയത് ഇതിനി ഈ മൈരന്റെ സ്ഥിരം പരിപാടി ആണോ എന്നാണ്.

“ഹലോ…ഹലോ…..”

പെട്ടെന്ന് അപ്പുറത്തു ഫോൺ കണക്ട് ആയി…

“ആഹ് ഹലോ… ഞാൻ വിനീതിന്റെ ചേട്ടനാ….ഞങ്ങൾ പുറത്തുണ്ട്….വീടിന്റെ പിന്നിൽ….”

“ആഹ്… വിനു ഇപ്പൊ വിളിചു ചോദിച്ചേ ഉള്ളൂ….ഞാൻ ദേ ഇറങ്ങുവാ…ആരുടേം കണ്ണിൽ പെടല്ലേ…”

“ഏയ്…ഇല്ല താൻ ഇറങ്ങി പോരു….”

പറഞ്ഞു ഫോൺ വെച്ചതും ഞാൻ കാണുന്നത് പൂച്ചയെ പോലെ പമ്മി പമ്മി നടന്നു പോവുന്ന മനീഷിനെ ആണ്,..

“ഡാ….ഡാ മനീഷേ….”

എന്റെ വിളി കേട്ടു തിരിഞ്ഞ അവൻ ഒരു മിനിറ്റു എന്നു കയ്യ് ഉയർത്തി കാട്ടി വീണ്ടും മുന്നോട്ടു പോയി, വീടിന്റെ മൂല കടന്നു മറഞ്ഞു, അപ്പോഴേക്കും പിൻവാതിലിൽ അനക്കം കണ്ടു ഞാൻ അങ്ങോട്ടു നോക്കി, വാതിൽ തുറന്നു ഒരുത്തി പുറത്തോട്ടു വരുന്നത് കണ്ടു, ഇത്തിരി മാറി നിന്ന എന്നെ കാണാൻ ഞാൻ ഒന്നു കൈ ഉയർത്തി വീശി,… അതോടെ എന്നെ കണ്ട അവൾ എന്റെ അടുത്തേക്ക് ഓടി വരുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു, കയ്യിൽ ഒരു ചെറിയ ഹൻഡ്ബാഗും ഉണ്ട്

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *