💫Evil on earth✨ – 3അടിപൊളി  

ഏതായാലും കിട്ടാൻ ഉള്ളത് കിട്ടി..ഒരു പ്രത്യേക നിമിഷത്തിൽ എന്റെ കയ്യീന്ന് പോയെന്നുള്ളത് സത്യമാ….അതുകൊണ്ട് മാത്രം ഞാൻ ഷെമിച്ചു..എനിക്ക് പിന്നീയീ അനാവശ്യ ഈഗോയും ദേഷ്യവും ഇല്ലാത്തോണ്ട് പ്രശ്നമില്ല

“ആദി..”

ഞാൻ മെല്ലെ വിളിച്ചു..എന്തോ എന്നൊരു ഭാവത്തോടെയവൾ എന്നെ മുഖമുയർത്തി നോക്കി

“ആദി എന്ന തന്നെ അല്ലെ പേര്..?

എന്തേലും ഒന്ന് തുടക്കമിടാൻ വേണ്ടി ഞാൻ ചോദിച്ചു…ഡയറക്റ്റ് ആയി കാര്യം പറയാനൊരു മടി

”ആദിലക്ഷ്മി…!

ഒറ്റവാക്കിൽ ഉത്തരം തന്നു…പേർ പിന്നെ വേറെങ്ങനെ പറയാനാ അല്ലെ

“ഞാൻ ജോമോൻ..ജോ എന്ന എല്ലാരും വിളിക്കും..താനും അങ്ങനെ തന്നെ വിളിച്ചോ..”

“മമ്..”

“അത് പിന്നെ ഞാൻ ഒരു കാര്യം പറയാൻ വേണ്ടി ആണ് ഇവിടെ നിർത്തിയത്…ചുറ്റി വളഞ്ഞു സംസാരിക്കാനൊന്നും എനിക്ക് അറിയത്തില്ല അതുകൊണ്ട് നേരിട്ടങ്ങു പറയാം….”

“പറഞ്ഞോളൂ…”

“എല്ലാം ഒരു തെറ്റിദ്ധാരണയുടെ പുറത്തു ആയിരുന്നു സംഭവിച്ചത്…നീതു പറയുംബോൾ ഒന്നുമല്ല കാര്യങ്ങൾ..ഞാൻ തന്നെ ഇതിന് മുൻപ് കണ്ടിട്ട് കൂടിയില്ല…”

ഇത്രയൊക്കെ ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടും അവൾക്ക് വല്യ ഭാവവ്യത്യാസമൊന്നുമില്ല..പക്ഷെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്…അത് കണ്ടപ്പോ എന്തോ ഒരു വിഷമം പോലെ …

“എനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു…!

പെട്ടന്ന് അവൾ പറഞ്ഞു….

”എന്ത് അറിയാമായിരുന്നെന്ന്..?

ഞാനൊരു സംശയത്തോടെ അവളോട് ചോദിച്ചു…

“ഏട്ടനെന്നെ ഇതിന് മുൻപ് കണ്ടിട്ടില്ലെന്ന്…!

”ഏഹ്..അതെങ്ങനെ…?

മനസ്സിൽ തോന്നിയ സംശയം ഞാൻ അവളോട് ചോദിച്ചു..ഇവളിനി വല്ല മന്ത്രവാദിനിയും ആവോ ഭാവി കണ്ടു പറയാൻ

“അത് ഏട്ടന്റെ നോട്ടവും പെരുമാറ്റവും കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് തോന്നിയത…”

നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ തൊടച്ചുകൊണ്ട് മുഖത്തൊരു ചിരി വരുത്താൻ ശ്രമിച്ചവൾ പറഞ്ഞു..പക്ഷെ ആ ശ്രമം എവിടെയൊക്കെയോ പാളിയതായി എനിക്കും തോന്നി അവൾക്കും തോന്നി…മുള പൊട്ടിവന്ന കരച്ചിൽ ഞാൻ കാണാതിരിക്കാനായി പെട്ടെന്നവൾ തിരിഞ്ഞു നിന്നു

“എടൊ താൻ വിഷമിക്കല്ലേ…കല്യാണം എന്തായാലും മുടങ്ങും..അതോർത്തു ടെൻഷൻ വേണ്ട..”

ഞാൻ അവളെ സമാധാനിപ്പിക്കാനായി ശ്രമിച്ചു…എന്റെ ഊമ്പിയ ഡയലോഗ് കേട്ടിട്ട് ആവണമെന്ന് തോന്നുന്നു അവളുടെ ഏങ്ങലടിയുടെ ആക്കം കൂടിയതല്ലാതെ കുറഞ്ഞില്ല

“ആദി താൻ ഇങ്ങനെ കരയല്ലേ…ദേ നോക്ക്…എടൊ എന്നെയൊന്നു നോക്ക് എന്നിട്ട് പറയാൻ ഉള്ളത് ആദ്യം കേൾക്ക്..”

സഹികെട്ടു ഞാൻ അവളുടെ തോളിൽ പിടിച്ചു എനിക്ക് നേരെ തിരിച്ചു നിർത്തി..ഇല്ലെങ്കിൽ നേരം വെളുത്താലും അവളാ നിൽപ്പ് നിൽക്കുമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി

എനിക്കുനേരെ നേരെ തിരിഞ്ഞു നിന്നിട്ടും അവളെന്റെ മുഖത്തു നോക്കാതെ തലകുനിച്ചു നിൽകുവാണ്

ഏതായാലും രണ്ടും കൽപ്പിച്ചു ഞാനൊരു തീരുമാനമെടുത്തു…അത് അവളോട് പറയാൻ വേണ്ടി നല്ലവണ്ണം ആത്മവിശ്വാസം കൂട്ടികൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു ഞാൻ

ആത്മവിശ്വാസം കൂട്ടി കൂട്ടി ഞങ്ങളെ കടന്നു പോയ ഒരു പോലീസ് ജീപ്പിനെ ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല എന്നത് ആയിരുന്നു സത്യം…എനിക്ക് നേരെ നിന്നത് കൊണ്ട് അവളും കണ്ടില്ല..ഒന്നാമത് എനിക്കോ ബോധമില്ല..ഇവളും കൂടെ ഇങ്ങനെയായാൽ എന്ത് ചെയ്യാനാ..

ഞങ്ങളെകണ്ടു റിവേഴ്സ് വന്ന പോലീസ് ജീപ്പ് കണ്ട് ഞാനൊന്ന് ഞെട്ടി…സത്യം പറഞ്ഞാ ഞെട്ടി പണ്ടാരമടങ്ങിപ്പോയി…ഇവിടെ നിർത്തി ചായ കുടിച്ചു സത്യങ്ങൾ എല്ലാം വിളമ്പാൻ തോന്നിയ നിമിഷത്തെ ഞാൻ മനസ്സാൽ ശപിച്ചു

“എന്തെടുക്കുവാടാ ഇവിടെ…?

ജീപ്പിൽ നിന്നിറങ്ങാതെ SI ഞങ്ങളോടെ ചോദിച്ചു…ആദി ആണേൽ ഉത്തരം ഇവൻ പറയും സാറേ എന്ന മട്ടിൽ എന്നെ നോക്കി

ഞാൻ എന്ത് പറയണം എന്നറിയാതെ കുഴങ്ങി

”അത് പിന്നെ ചായ കുടിക്കാൻ ഇറങ്ങിയതാ സാറെ…“

ആവിശ്യത്തിലധികം വിനയം മുഖത്തു വരുത്താൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു

”ബാഗും കൊണ്ടാണോടാ നീ ചായ കുടിക്കാൻ ഇറങ്ങിയേ..?

വണ്ടിയുടെ ടാങ്കിൽ വച്ച വലിയ ബാഗ് കണ്ടയാൾ ചോദിച്ചു

“അത് സാറെ ഇവളുടെ വീട്ടിൽ നിന്ന് വരുന്ന വഴിയാ..അതാ ബാഗ്..”

തല ചൊറിഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു…മാരണം വിട്ട് പോണില്ലല്ലോ അയാളെന്തോ അടുത്ത കൊനഷ്ട്ട് ചോദ്യം ചോദിക്കാൻ വേണ്ടി തുടങ്ങിയപ്പോളേക്കും ജീപ്പിന്റെ പിറകിൽ നിന്നൊരു പോലീസുകാരൻ അയാളെ തോണ്ടി വിളിച്ചു ഫോണിലെന്തോ കാണിച്ചു

ഫോണിലേക്കും എന്റെ കൂടെ നിൽക്കണ ആദിയുടെ മുഖത്തേക്കും മാറിമാറി നോക്കുന്ന പോലീസുകാരനെ കണ്ടപ്പോഴേ എനിക്ക് മനസിലായി എല്ലാം കയ്യീന്ന് പോയെന്ന്…പിന്നെ ഞാനായിട്ട് ഒന്നും ചെയ്യേണ്ടി വന്നില്ല

“എന്നാ രണ്ടുപേരും വന്നു വണ്ടീൽ കേറ്..സ്റ്റേഷനിൽ പോയിട്ടാവാം ബാക്കി ചായകുടി..”

ആ ഒറ്റ ഡയലോഗിൽ ഞാൻ ഓടി ജീപ്പിൽ കേറി…അല്ലേലും നമ്മളായിട്ട് എന്തിനാ നിയമം കയ്യിലെടുക്കാൻ പോണേ..എനിക്ക് പിറകെ ആദിയും വന്നു വണ്ടിയിൽ കയറി…പിറകിലിരുന്ന ഒരു വയസ്സായ പോലീസുകാരൻ ഇറങ്ങി എന്റെ ബൈക്കിൽ കയറുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു

ഈശ്വര അയാളെയും വണ്ടിയെയും സ്റ്റേഷനിൽ എത്തിച്ചേക്കണേ…വണ്ടിയിൽ കയറി ഗിയറ് മാറ്റാൻ ഒറ്റക്കാലിൽതെയ്യം കളിക്കുന്ന അയാളെനോക്കി ഞാൻ മനസ്സാലെ പ്രാർഥിച്ചു

പിന്നെ അധികം താമസമൊന്നുംഉണ്ടായിരുന്നില്ല 15 മിനുട്ടുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾ സ്റ്റേഷനിൽ എത്തി

സെല്ലിൽ കേറേൻ പോയ എന്നെ ഒരു കോൺസ്റ്റബിൾ പിടിച്ചു ഓഫിസ് മുറിയിലിട്ട ബെഞ്ചിൽ കൊണ്ടിരുത്തി..ആദ്യമായാണ് സ്റ്റേഷൻ നിൽ അതിന്റെയൊരു പരിചയക്കൊറവാ…ഇനിയിപ്പോ ശീലമായികോളുമെന്ന് എന്റെ മനസ്സ് തെണ്ടി പറഞ്ഞു

ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചു വിരലുകടിക്കുമ്പോഴുണ്ട് എന്റെ അരികിലായി തന്നെ ഇരിക്കുന്ന ആദിയെ ഞാൻ ശ്രദ്ധച്ചത്…പാവം ആകെ പേടിച്ചു വിറച്ചിരിക്കുകയാണ്

പതിയെ ഒട്ടും ആക്രാന്തം കാണിക്കാതെ ഞാൻ അവളുടെ ചുരുട്ടി പിടിച്ച കൈയിൽ പിടിച്ചു

പെട്ടെന്ന് ഞെട്ടികൊണ്ട് അവളെന്നെ നോക്കി..പിന്നെ അടുത്തിരിക്കുന്നത് ഞാനാണെന്ന് മനസിലായപ്പോ ഞെട്ടലു മാറി ഒരുതരം നിസ്സാംഗഭവമായി

അവളുടെയി അവസ്ഥക്ക് കാരണം ഞാനാണല്ലോ എന്നോർത്തപ്പോ എനിക്ക് ഒന്നും പറയാനും തോന്നിയില്ല..എങ്കിലും ശബ്ദം കുറച്ചു ഞാനവൾക്ക് കേൾക്കാൻ മാത്രം പറ്റുന്ന രീതിയിൽ പറഞ്ഞു

“നീ പേടിക്കണ്ട…എന്തായാലും എന്റെയും നിന്റെയും വീട്ടിലവർ വിളിക്കും..പക്ഷെ ആദ്യം വരുന്നത് എന്റെ വീട്ടുകാർ ആണെങ്കിൽ നമ്മൾ രക്ഷപെടും…എങ്ങനെ നോക്കിയാലും എന്റെ വീട്ടുകാരെ ആദ്യം എത്തുകയുള്ളു..”

വല്ലാത്ത ഒരു ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ ഞാൻ പറഞ്ഞു…ഇവനിതെന്ത് തേങ്ങയാ പറയുന്നേ എന്ന ഭാവത്തിൽ അവളെന്നെ നോക്കുന്നുണ്ട്….പക്ഷെ എനിക്ക് ഉറപ്പ് ആയിരുന്നു….ഞാൻ അങ്ങോട്ട് പോയ ദൂരം വച്ചു നോക്കുമ്പോ എന്റെ വീട്ടിലേക്കാണ് ദൂരകുറവ്…പോരാഞ്ഞിട്ട് സ്റ്റേഷനിൽ നിന്നാണെന് കൂടി പറഞ്ഞാൽ മുറ്റത്ത് കിടക്കുന്ന മിനി മോൾ നിലം തൊടാതെ പറന്നെത്തുമിവിടെ..പിന്നെ ചെറിയച്ഛന്റെ പിടിപാടൊക്കെ വച്ചു പുട്ടു പോലെ ഞാനും ഇവളും ഇറങ്ങിപ്പോരും..അതായിരുന്നു എന്റെ കണക്ക് കൂട്ടലുകൾ…

+3

0