അവരോടൊന്നും തോന്നാത്ത ഒരിത്! എന്താ പറയുക! എനിക്കറിയില്ലത്…!”
“ആഹാ…! നീ കണ്ട സുന്ദരികളിലൊന്നും കാണാത്ത എന്താടാ ഈ നാപ്പത് വയസ്സായ കിളവീടടുത്ത് നീ കണ്ടത്…!!!”
ചേച്ചി ഉറക്കെ ചിരിച്ചു.
ഞാനും ചിരിച്ചു.
“കിളവിയോ! എന്നാ ഞാൻ കെളവനുമാ! നമ്മളെ അറിയുവേലാത്ത ആരു കണ്ടാലും ഭാര്യേം ഭർത്താവുമല്ല എന്ന് പറയുവോ!”
“അല്ല നിനക്ക് പെണ്ണിനോടൊരു പൂതീമില്ലല്ലോ! അപ്പ എന്റെ ശരീരം വേണ്ടല്ലോ…?”
“വേണം! ശരീരോം വേണം മനസ്സും വേണം എല്ലാം വേണം എനിക്കീ രേവതീനെ മുഴുവത്തോടെ വേണം!”
ഞാൻ ചാടിക്കേറി പറഞ്ഞു!
ചേച്ചി വീണ്ടും ചിരിച്ചു:
“ടാ…. ഞാനൊരു ഭാര്യയാ! അമ്മയാ! എന്റെ കുടുംബത്തെ നയിക്കുന്ന കുടുംബനാഥയാ!
നീയോ? നീയൊരു ഉത്തരവാദിത്വമുള്ള ഭർത്താവും അച്ചനുമാ അത് മറന്നുള്ള ഒരു കളിയ്കും ഞാനില്ല!”
ഉറച്ച ശബ്ദത്തിൽ തരിതീർത്ത് രേവതിചേച്ചി അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ എന്റെ മുഖം മങ്ങി.
ചേച്ചി ആശ്വസിപ്പിയ്കും പോലെ തുടർന്നു….
“ന്റെ മോനേ…. നിന്നെപ്പോലെ തന്നെ എനിയ്കും നിന്നെ ഇഷ്ടാടാ! ഒന്നിക്കണോന്ന് ആഗ്രഹോമൊണ്ട് താനും!
പക്ഷേ നമ്മടെ സാഹചര്യങ്ങൾ! അത് നാം മറക്കാൻ പാടില്ല!
നമുക്ക് സ്നേഹിയ്കാം പക്ഷേ അത് ശരീരം കൊണ്ട് വേണ്ട!”
ഞാൻ ഒന്നും പറയാനാവാത്ത അവസ്ഥയിൽ ഒരു മരപ്പാവ കണക്കേ ഇരുന്നു!
“നിനക്കറിയ്വോ ഈ നാൽപ്പത് വയസിനോടിടയ്ക് എന്റെ ഭർത്താവല്ലാതെ മറ്റൊരു പുരുഷനുമായി ഞാൻ ഇതുവരെ കിടപ്പറ പങ്കിട്ടിട്ടില്ല!”
ചേച്ചി വീണ്ടും പറഞ്ഞു.
വഴിയരികിൽ കരിന്പിൻ ജ്യൂസ് കണ്ട ചേച്ചി വണ്ടി ഒതുക്കി നിർത്തി!
ജ്യൂസ് കുടിച്ചുകൊണ്ട് ചേച്ചി തിരക്കി
“അശ്വതി എന്നു വരുമെടാ..?”
“അടുത്ത മാസം! അതിനടുത്ത മാസമാ ഡേറ്റ് പറഞ്ഞേക്കുന്നേ..”
“അവളെ ഒന്ന് കണ്ട് പരിചയപ്പെടണോലോ! പ്രസവത്തിന് മൂന്നാല് മാസം കാണില്ലേ ഇവിടെ..?”
ഞാൻ ചിരിച്ചു:
“ഇങ്ങോട്ടല്ല ചേച്ചീ വരുന്നെ നേരേ വീട്ടിലോട്ടാ ഈപ്രാവശ്യം ഇങ്ങോട്ട് വരുന്നേയില്ല! അവളെത്തും മുന്നേ ഞങ്ങളങ്ങ് വീടും പൂട്ടി പോകും”
അശ്വതിയെ രേവതിച്ചേച്ചി കണ്ടുപോയാൽ പണിപാളും! ഞാൻ അച്ചുവിന് നൽകിയിരിക്കുന്ന വൃത്തികെട്ട അഹങ്കാരസ്വഭാവം അപ്പാടെ നുണയാണെന്നത് വെളിച്ചത്ത് വരും!
ഇവിടെ വന്ന് രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞ് വീട്ടിലേയ്ക് പോകാനുള്ള പ്ളാൻ എന്ത് പാടുപെട്ടാ മാറ്റിയത് എന്ന കാര്യം എനിയ്കല്ലേ അറിയൂ..!!!
“അപ്പ നിന്റെ കടയോ..?”
“അതാ പെണ്ണൊണ്ടല്ലോ! രണ്ടയ്ചേലൊന്നോ വല്ലോം വന്ന് നോക്കിയാ മതിയല്ലോ”
“അപ്പ നിന്നെയിനി കാണണേ നാലഞ്ച് മാസം കഴിയും!”
ചേച്ചി വിഷമത്തോടെ പറഞ്ഞു. ഞാൻ ചിരിച്ചു.
“എന്റെ രേവൂട്ടിയെ കാണാതെ ഞാനെങ്ങനവിടെ കഴിയും? ആഴ്ചേലൊന്ന് ഞാനിങ്ങ് പോരും!”
“പോടാ ചെക്കാ! കൊഞ്ചാതെ!”
ചേച്ചി സ്നേഹത്തോടെ കൈയോങ്ങി.
അശ്വതി എത്തുന്ന ആ ആഴ്ച ഞങ്ങൾ വീട്ടിൽ പോകുന്നത് വരെ ചേച്ചി എന്നും
കടയിൽ വന്നു!
ഈ വരവിന് ഇവിടെ തങ്ങുന്നുമില്ല അശ്വതിയും രേവതിചേച്ചിയും തമ്മിൽ കാണുകയുമില്ല എന്ന ഉറപ്പിൽ ഞാൻ അശ്വതിയുടെ ആരെയും കൂസാത്ത സ്വഭാവവും കാശിന്റെ അഹങ്കാരവും ആ വൈരൂപ്യവുമൊക്കെ എന്നോട് നല്ല സഹതാപം തോന്നത്തക്ക വിധത്തിൽ നല്ല വിശദമായി തന്നെ ഞാൻ ചേച്ചിയുടെ മുന്നിൽ അവതരിപ്പിച്ച് ഫലിപ്പിച്ചു!
ജിഷചേച്ചിയ്കും അശ്വതിയേപ്പറ്റി അറിയാവുന്നത് ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ കണ്ടുമുട്ടുന്നതിനും മുൻപത്തെ ചരിത്രമായത് എനിക്ക് വലിയ ഗുണമായി!
അശ്വതി വരുമ്പോൾ ആകെയുള്ള ഒരുമാസത്തിൽ ഇവിടെ തങ്ങുക മൂന്നോ നാലോ ദിനം മാത്രമാണ്. ഇവിടെ വച്ച് ജിഷചേച്ചിയുമായി ഒട്ട് കണ്ടിട്ടുമില്ല!
അശ്വതിയുടെ മുന്നിൽ കാശിന് വേണ്ടി മാത്രം ഞാൻ സ്നേഹം അഭിനയിക്കുന്നതിൽ തെറ്റൊന്നുമില്ല എന്ന് ഞാൻ ഒരുവിധം രേവതിചേച്ചിയെ പറഞ്ഞ് പറഞ്ഞ് ബോദ്ധ്യപ്പെടുത്തി! നൂറ് ശതമാനവും അങ്ങോട്ട് ഏറ്റില്ല എങ്കിലും!
എന്റെ ചരിത്രങ്ങൾ മുഴുവനും
മനസ്സിലാക്കിയ ചേച്ചി ചേച്ചിയുടെ കുടുംബജീവിതത്തെ പറ്റി ചോദിച്ചാൽ പിടിതരാതെ ഒഴിഞ്ഞ് മാറി!
ഞങ്ങൾ നിന്നെപ്പോലല്ല പരസ്പരം നല്ല സ്നേഹത്തോടാ ജീവിയ്കുന്നത് എന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞ് ചിരിച്ച് വിഷയം മാറ്റും!
അങ്ങനെ അശ്വതി എത്താറായി. ഞങ്ങൾ വീട്ടിലേയ്ക് തിരിച്ചു. ഞങ്ങൾ ചെന്ന് മൂന്നാം ദിവസം അശ്വതിയുമെത്തി!
സ്വതവേ ഉള്ള വലിയ വയറിന്റെ കൂടെ ഗർഭവും കൂടായപ്പോൾ അത് എനിക്ക് വല്ലാത്ത മനം മടുപ്പിയ്കുന്ന വൈകൃതമായി!
ഗർഭാലസ്യം മുഖത്തും നിഴലിച്ചപ്പോൾ അവൾ യധാർത്ഥ “മറുത” തന്നായി.
എന്നെ അതിശയിപ്പിച്ചതും അസ്വസ്ഥതപ്പെടുത്തിയതും അതൊന്നുമായിരുന്നില്ല!
സത്യം പറഞ്ഞാൽ അശ്വതിയുമായി എന്റെയോ അവളുടെയോ വീടുകളിലോ ബന്ധുവീടുകളിലോ പോകുന്ന കാര്യം എനിക്ക് വലിയ ബുദ്ധിമുട്ടായിരുന്നു…!
വർഷത്തിൽ 30 ദിവസങ്ങൾ മാത്രം നാട്ടിൽ കഴിയുന്ന അവൾ വീട്ടിലും നാട്ടിലുമെല്ലാം അശ്വതിയല്ല അവരുടെയെല്ലാം സ്വന്തം അച്ചു ആയിരുന്നു!
സുന്ദരനായ എന്നെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിയ്കുക പോലും ചെയ്യാത്ത മൈരുകൾ ആ മറുതായെ അച്ചൂ…. അച്ചുമോളേ അച്ചൂചേച്ചീ അച്ചുവാന്റീ… ഇങ്ങനെ തേൻപുരട്ടി മാത്രം വിളിയ്കുന്നത് കേൾക്കുമ്പോൾ എനിക്ക് സഹിയ്കുമോ!
മരപ്പട്ടിയുടെ മോന്തയും മാക്കാച്ചിത്തവളയുടെ രൂപവും കരിമന്തിയുടെ നിറവുമുള്ള അവളെ എല്ലാരും പൊന്നുപോലെ സ്നേഹിച്ചു! ഓറഞ്ചിന്റെ നിറവും പുരുഷന്മാർ പോലും അസൂയയോടെ നോക്കുന്ന സൌന്ദര്യവും ഉറച്ച ആരോഗ്യമുള്ള ശരീരവുമുള്ള എന്നെയാകട്ടെ ജനം വെറുത്തു! ഇതെന്തൊരു ലോകം!
സുന്ദരനായ എന്റെയൊപ്പം വിരൂപയായ അവൾ അപകർഷതയോടെ നടക്കുമെന്ന എന്റെ ധാരണ അപ്പാടെ തെറ്റി!
അശ്വതിയുടെ വ്യക്തിപ്രഭാവത്തിന് മുന്നിൽ ഞാൻ ഒന്നുമല്ലാതായി!
ഭാര്യയുടെ ചിലവിൽ കഴിയുന്ന കോന്തൻ എന്ന അവജ്ഞയോടെ ചിലരൊക്കെ എന്നെ നോക്കുകയും ചെയ്തു!
സൌന്ദര്യമില്ലാത്ത പെണ്ണായത് കൊണ്ട് ഈ കല്യാണം വേണ്ട എന്ന് ശക്തമായി എതിർത്ത എന്റെ അച്ചനാണ് ഈ പ്രസവത്തിന് ഞങ്ങൾ വീട്ടിലോട്ട് ചെല്ലുവാൻ പ്രധാന കാരണം!
അച്ചു അച്ചന് മരുമകളല്ല സ്വന്തം മോളാണെന്ന്!
യാതൊരു ഉത്തരവാദിത്വവുമില്ലാത്ത ആ പരനാറീടെയടുത്ത് എന്റെ മോളെ ഈ അവസ്ഥയിൽ ഏൽപ്പിച്ചിട്ട് ഞാൻ എന്ത് സമാധാനത്തോടെ ഇവിടെ കഴിയുമെന്ന്..!
എങ്ങനുണ്ട് തന്ത!
എന്നെ ഇപ്പോഴും രണ്ടിനും കണ്ണെടുത്താൽ കാണരുത് താനും!
ഞാൻ ആഴ്ചയിലൊരിയ്കൽ കടയിലെ കാര്യങ്ങൾ നോക്കാനായി പോയി അവിടെ തങ്ങി.
രേവതിചേച്ചിയെ കാണുകയും പരസ്പരം തുറന്ന് നന്നായിത്തന്നെ സ്നേഹിയ്കുകയും ചെയ്തതല്ലാതെ പുള്ളിക്കാരി മറ്റൊന്നിനും ഒരു രീതിയിലും സമ്മതിച്ചതേയില്ല!
ഞാൻ പഠിച്ച പണി പതിനെട്ടും പയറ്റിയിട്ടും!
മനസ്സ് നിറയെ രേവതിച്ചേച്ചി ആയിരുന്നതിനാൽ അശ്വതിയുടെ സ്നേഹപ്രകടനങ്ങൾ എനിക്ക് വളരെ അസഹനീയമായി!
