“നല്ല കുട്ടി അല്ലേടാ?”
അമ്മ ചോദിച്ചു.
“അതെ.. നല്ല ചേച്ചി…”
ചിഞ്ചു പറഞ്ഞു.. കൊച്ചു ദേവി എന്ന് വിളിച്ചതിന്റെ സന്തോഷത്തിൽ ആണ് പെണ്ണ്..
“വലിയ പണക്കാരി ആണ് അമ്മെ.. എനിക്കൊരു പേടി അവളുടെ അടുപ്പം കാണുമ്പോൾ…..”
അമ്മ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.. എന്തായാലും അന്ന് സന്തോഷത്തോടെ വീട്ടിൽ എത്തി വൈകുന്നേരം ടീവിയും കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ ആണ് ഫോണിൽ ഒരു കാൾ വന്നത്..
“അർജുൻ….”
“ആഹാ അച്ചു മാം….”
“എന്താ അർജുൻ? ഇങ്ങനെ വിളിക്കരുത് എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ?”
“അതല്ല… നിങ്ങൾ ഒക്കെ വലിയ ആളുകൾ അല്ലെ.. എനിക്ക് പേര് വിളിക്കാൻ അങ്ങനെ പറ്റുന്നില്ല.. അതുകൊണ്ടാണ്….”
“എല്ലാവരും മനുഷ്യർ ആണ് അർജുൻ.. എന്നെ ഇൻസൽട് ചെയ്യല്ലേ പ്ളീസ്.. ഒരു സുഹൃത് ആയി കണ്ടുകൂടെ?”
“അയ്യോ അങ്ങനെ ഒന്നും പറയല്ലേ.. ശരി ഇനി ഞാൻ അച്ചു എന്നെ വിളിക്കുള്ളു.. ഹാപ്പി? “
“ഹാപ്പി….!”
“അപ്പൊ അച്ചു പറ… നാളെ എവിടെ വരണം?”
“രാവിലെ 8 മണിക്ക് വീട്ടിൽ വരണം.. കുറച്ചു ദൂരം ഉണ്ട്.. ഒരു 100 കിലോമീറ്റർ.. ഓക്കേ അല്ലെ?”
“ഓക്കേ ആണ്.. ഞാൻ എത്തിക്കോളാം…”
“അപ്പൊ ശരി….!”
അവൾ ഫോൺ വച്ചു. എനിക്ക് എന്തോ ഒരു പേടി തോന്നി.. എന്തായാലും അവൾ വിളിച്ചതല്ലേ.. പൈസ കിട്ടുന്ന കാര്യം ആണ്…
***
രാവിലെ ഞാൻ കുളിച്ചു ഒരുങ്ങി നല്ല ഒരു ഷർട്ടും ജീൻസും ഇട്ടു അവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് ചെന്നു.. സെക്യൂരിറ്റിയോട് കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ അയാൾ ഗേറ്റ് തുറന്നു തന്നു..
അവിടെ എത്തിയപ്പോൾ അവൾ പുറത്തേക്ക് വന്നു. ഒരു കല്ലുകൾ ഒക്കെ പതിപ്പിച്ച മെറൂൺ കളർ സാരി.. എന്തൊരു ഭംഗി ആണ്..
അല്ലെങ്കിലും പൈസ ഉള്ള വീട്ടിലെ പെൺപിള്ളേർ ഒക്കെ എന്തൊരു ഭംഗി ആണ്…
“അർജുൻ പോയാലോ? പിന്നെ ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞാൽ ദേഷ്യപെടുമോ?”
“എന്താ?”
“എന്റെ കാറിൽ പോകാം? ഇത് ഇവിടെ പാർക്ക് ചെയ്തോളു…. “
“മ്മ്മ് ശരി… “
ഞാൻ വണ്ടിയൊതുക്കി ഇട്ടു.. അപ്പോഴേക്കും അവൾ ഒരു ഹോണ്ട അക്കോർഡ് കാണിച്ചു തന്നു..
ഞാൻ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിൽ കയറി ആദ്യം ഒന്ന് പ്രാർത്ഥിച്ചു.. ആദ്യമായി ആണ് ഇങ്ങനത്തെ ഒരു വണ്ടി ഓടിക്കാൻ പോകുന്നത്.. വണ്ടി സ്റ്റാർട്ട് ആക്കി അവൾ ഫ്രണ്ടിൽ തന്നെ കയറി..
ഗേറ്റിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരി കൂടി വന്നു നിർത്താൻ പറഞ്ഞു.. വണ്ടി നിർത്തിയപ്പോൾ അവൾ ബാക്കിൽ കയറി ഇരുന്നു..
“അമ്മ എങ്ങോട്ടാണ്?”
അച്ചു ചോദിച്ചു..
“അമ്മയോ? ഞാൻ വിചാരിച്ചു അച്ചുവിന്റെ കൂട്ടുകാരിയോ ചേച്ചിയോ ആയിരിക്കും എന്ന്….”
ഞാനറിയാതെ പറഞ്ഞുപോയി….
അവർ ഇട്ടിരുന്ന ഗ്ലാസ് ഊരി എന്നെ ഒന്ന് നോക്കി.. കരിംനീല കണ്ണുകൾ…. അപ്പൊ അതാണ് അവൾക്ക് കിട്ടിയത്.. ഒരു ചിരി വിടർന്നു ആ മുഖത്ത്…
“മോന്റെ പേരെന്താ?”
“മാം.. അർജുൻ…”
“മാം എന്നൊന്നും വിളിക്കണ്ട.. അമ്മ എന്ന് തന്നെ വിളിച്ചോ… എന്നെ ആ ക്ലബിന്റെ അവിടെ ഒന്ന് ഇറക്കണേ….”
അവൾ അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്ക് അതിശയം ആയി…
ഞാൻ വണ്ടി മുൻപോട്ടു എടുത്തു.. അച്ചു ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഇരിക്കുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു.. ചോദിച്ചില്ല എന്താണെന്ന്…
എന്നാൽ അവളുടെ അമ്മ എന്നോട് സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.. എന്റെ കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ ചോദിച്ചു അറിഞ്ഞു.. അമ്മ തയ്യൽക്കരി ആണെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഇനി ഞാൻ തയ്യ്ക്കാൻ ഉണ്ടാകുമ്പോൾ വിളിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞു എന്റെ ഫോൺ നമ്പർ വാങ്ങി…
അവരെ ഞാൻ ഇറക്കി.. അവർ യാത്ര പറഞ്ഞു പോയി.. കാറ് മുൻപോട്ടു എടുത്തു..
അച്ചു പുറത്തേക്കു നോക്കി ഇരിക്കുകയാണ്..
“അച്ചു…?”
ഞാൻ ഒന്ന് വിളിച്ചപ്പോൾ അവൾ കൈകൊണ്ടു കണ്ണ് തുടച്ചു..
അവൾ കരയുകയായിരുന്നു എന്ന് ഒരു പകപ്പോടെ ഞാൻ മനസിലാക്കി…
വണ്ടി ഒതുക്കി നിർത്തി…
“അച്ചു.. എന്താ പറ്റിയത്? “
അവർ ഒരു നിമിഷം ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല…
“എന്റെ അമ്മ ഇപ്പോൾ അർജുനോട് എത്ര സ്നേഹത്തിൽ ആണ് സംസാരിച്ചത്… എന്നോട് മിണ്ടുക പോലും ഇല്ല….!”
അവൾ മുഖം പൊത്തി കരഞ്ഞു… എനിക്ക് എന്താ ചെയ്യേണ്ടത് എന്ന് സംശയം ആയി…
“അച്ചു.. കല്യാണത്തിന് പോകേണ്ടതല്ലേ? കരയല്ലേ പ്ളീസ്…..”
അത് കേട്ടപ്പോൾ അവൾ കണ്ണ് തുടച്ചു… എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു…
എനിക്ക് കൂടുതൽ അറിയണം എന്ന് ഉണ്ടായിരുന്നു.. എന്നാൽ ചോദിയ്ക്കാൻ എന്തോ ഒരു ഭയം…
ഞാൻ വണ്ടി മുൻപോട്ടു എടുത്തു… കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ..
“സോറി അർജുൻ.. കൈവിട്ടു പോയി…”
“ഹേ അതിനെന്താ? എന്റെ അച്ഛനെ ആലോചിച്ചാൽ ഞാൻ ഇപ്പോഴും കരയും…”
“ഉണ്ടായിട്ടും ഇല്ലാത്തതുപോലെ ആണെങ്കിൽ വലിയ ബുദ്ധിമുട്ടാണ് അർജുൻ…. പിന്നെ ഇഫ് യു ഡോണ്ട് മൈൻഡ്.. ഞാൻ അജു എന്ന് വിളിച്ചോട്ടെ? വീട്ടിൽ വിളിക്കുന്നത് പോലെ?”
“പിന്നെന്താ എന്ത് വേണമെങ്കിലും വിളിച്ചോളൂ അച്ചു… “
അവൾ ഒന്ന് ചിരിച്ചു…
“ശരി അജു… “
“പിന്നെ.. അച്ചു.. ഇഷ്ടമില്ലാത്തവരെ നമ്മുക്ക് വേണമെങ്കിൽ ഇഷ്ടപെടുത്താം കേട്ടോ….?”
“അതെങ്ങനെ അജു? എനിക്കെന്റെ അമ്മയുടെ സ്നേഹം ഒന്ന് അനുഭവിക്കാൻ കൊതി ആകുന്നു….”
അവൾ ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിയുടെ ഭാവത്തോടെ പറഞ്ഞു..
“അതിനൊക്കെ വഴി ഉണ്ട് അച്ചു.. നമ്മൾ ഫ്രെണ്ട്സ് അല്ലെ.. സമയം കിട്ടുമ്പോൾ നമ്മുക്ക് സംസാരിക്കാം…”
“ഇപ്പൊ പറ്റില്ലേ?”
“പറ്റും.. എന്നാലും ഈ സുന്ദര മുഖം അതും ഇതും പറഞ്ഞു കരഞ്ഞു പിഴിയണ്ട എന്ന് കരുതി ആണ്… “
ഞാൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു..
അവളും ചിരിച്ചു…
ആ യാത്ര അങ്ങനെ നീണ്ടു.. 11 മണി ആയപ്പോൾ ഞങ്ങൾ അവിടെ എത്തി.. എന്നെ അകത്തേക്ക് വിളിച്ചു എങ്കിലും ഞാൻ പോയില്ല.. അത് ശരി അല്ലല്ലോ..
ഞാൻ വണ്ടി പാർക്ക് ചെയ്തു പുറത്തേക്കു നടന്നു.. ഒരു ചായ കുടിച്ചു ഇരുന്നു.. പിന്നെ മറ്റു ഡ്രൈവർമാരുടെ ഒപ്പം പോയി സംസാരിച്ചു ഇരുന്നു.
ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ സമയം ആയപ്പോൾ അവർ ഒക്കെ അകത്തേക്ക് പോയി.. ഞാൻ പോയില്ല. വിളിക്കാത്ത കല്യാണത്തിന് ഞാൻ പോകില്ല..
ഞാൻ കാറും ചാരി നിൽക്കുമ്പോൾ ആണ് അശ്വിനി അങ്ങോട്ടു വന്നത്..
“വാ അജു ഭക്ഷണം കഴിക്കാം…!”
“അയ്യേ.. ഞാൻ ഇല്ല…”
“അതെന്താ അജു? ഞാൻ അല്ലെ വിളിക്കുന്നത്?”
“ഏയ് എന്നാലും ഇല്ല.. വിളിക്കാത്ത കല്യാണം അല്ലെ.. ഞാൻ പുറത്തു നിന്ന് കഴിച്ചോളാം…”
അവൾ ഒരു നിമിഷം എന്നെ നോക്കി നിന്ന് തിരിച്ചു പോയി..
ഒരു പത്തു മിനുട് കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകും… പുറകിൽ നിന്നും ഒരാൾ എന്നെ വിളിച്ചു..
ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ സ്യുട് ഇട്ട ഒരാളും ഒപ്പം അശ്വിനിയും..
“വാ മോനെ ഭക്ഷണം കഴിക്കാം….”
അയാൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് എന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു…
“അയ്യോ അങ്കിൾ വേണ്ട…”
ഞാൻ താഴ്മയോടെ പറഞ്ഞു..
“മോനെ.. വിളിക്കാത്ത കല്യാണം എന്ന് പറഞ്ഞു അല്ലെ വരാത്തത്? ഞാൻ കല്യാണ പെണ്ണിന്റെ അച്ഛൻ ആണ്.. ഇനി മോൻ വാ…”
അയാൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ എന്റെ കണ്ണ് മിഴിഞ്ഞു പോയി..
