“ആഹാ ചേച്ചിയും എന്നും കുളത്തിൽ പോയി ആണോ കുളിക്കുന്നത്?”
“ഒട്ടുമിക്ക ദിവസങ്ങളിലും അതേ…പിന്നെ എന്തെങ്കിലും കാരണങ്ങളാൽ പോകാൻ പറ്റിയില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെ തന്നെ അങ്ങ് കുളിക്കും.”
“അത് ശെരി…”
“അവിടെ തന്നെ നിൽക്കാതെ ഇങ്ങോട്ട് കേറി വാ ആര്യാ.”
“ഹാ…വീട്ടിൽ ആരൊക്കെ ഉണ്ട് ചേച്ചി?” ആര്യൻ മുറ്റത്തേക്ക് കയറിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“വീട്ടിൽ ഇപ്പൊ അമ്മയും മോളും മാത്രമേ ഉള്ളൂ…ഉറക്കമാ രണ്ടുപേരും എഴുന്നേറ്റിട്ടില്ല…ചേട്ടൻ ഗൾഫിലാ.”
“അതറിയാം ഇന്നലെ പറഞ്ഞിരുന്നല്ലോ ഹഹ.”
“ആര്?…ശ്ശോ…ഞാനത് മറന്നു” പെട്ടെന്ന് ഇന്നലെ ചന്ദ്രിക ചേച്ചി പറഞ്ഞത് ഓർത്തെടുത്തുകൊണ്ട് ശാലിനി മുഖം താഴ്ത്തി.
“മോൾക്ക് എത്ര വയസ്സായി ചേച്ചി?”
“അവൾക്ക് ഏഴ് വയസ്സ്…മൂന്നാം ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുന്നു.”
“ആഹാ അത്രേം പ്രായം ഉള്ള മോളുണ്ടോ ചേച്ചിക്ക്…ഞാൻ കരുതി രണ്ടോ മൂന്നോ വയസ്സ് വല്ലോമേ മോൾക്ക് കാണത്തുള്ളെന്ന്.”
“അതെന്താ ആര്യാ?”
“അല്ലാ ചേച്ചിയെ കണ്ടാൽ അത്രയും പ്രായം ഉള്ളൊരു മോൾ ഉണ്ടെന്ന് കണ്ടാൽ പറയില്ല അതുകൊണ്ട് പറഞ്ഞതാ.”
“പിന്നെ ഒന്ന് പോ ആര്യാ ചുമ്മാ കളിയാക്കാതെ.”
ആ പറഞ്ഞത് ഏറ്റു എന്ന് ശാലിനിയുടെ അപ്പോഴത്തെ മട്ടും ഭാവവും ഒക്കെ കണ്ടപ്പോൾ ആര്യന് മനസ്സിലായി.
“കളിയാക്കിയതല്ലാന്നെ…ഇന്നലെ വന്ന ഞാൻ എന്തിനാ ചേച്ചിയെ കളിയാക്കുന്നത്…ചേച്ചിക്ക് അപ്പോ എത്ര വയസ്സുണ്ട്?”
“മുപ്പത്തിയൊന്ന്.”
“അത്രേം ഉണ്ടോ…അയ്യോ ഞാൻ കരുതി എന്നെക്കാൾ രണ്ടോ മൂന്നോ വയസ്സ് മാത്രമേ കൂടുതൽ കാണൂ എന്ന്.”
“ആര്യന് എത്ര വയസ്സുണ്ട്?”
“എനിക്ക് ഇരുപത്തിയഞ്ച്.”
“അത്രേയുള്ളൂ…”
“എന്താ എന്നെ കണ്ടാൽ നല്ല പ്രായം തോന്നിക്കുമോ.”
“അയ്യോ ഞാൻ അങ്ങനെ അല്ല ഉദ്ദേശിച്ചത് കണ്ടാൽ ഏകദേശം കല്ല്യാണപ്രായം ഒക്കെ എത്തി നിൽക്കുന്ന ഒരാളെ പോലെ തോന്നും അതാ.”
“ഹാ ഇവിടുന്ന് പറ്റിയ ആരെയെങ്കിലും കിട്ടുമോന്ന് ഒന്ന് നോക്കട്ടെ ഹഹഹ.”
“പിന്നെന്താ…എന്നിട്ട് ഇവിടെ തന്നെ അങ്ങ് കൂടിക്കോന്നേ.”
“ഹാ ആലോചിക്കാം ഞാൻ.”
രണ്ടുപേരും അതും പറഞ്ഞ് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നിന്നപ്പോൾ അകത്ത് നിന്നും അമ്മ ഇറങ്ങി വന്നു.
“ആരാ മോളെ ഇത്?”
“ഇത് നമ്മടെ പുതിയ പോസ്റ്റ്മാൻ ആയിട്ട് ചാർജ് എടുക്കാൻ വന്ന ആളാ അമ്മേ…ഇന്നലെ ഞങ്ങൾ പരിചയപ്പെട്ടിരുന്നു.” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ശാലിനി മുറ്റം അടിച്ച് വാരാൻ തുടങ്ങി.
ആര്യൻ അമ്മയെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.
“ആഹാ…എന്താ മോൻ്റെ പേര്?”
“ആര്യൻ എന്നാണമ്മേ.”
“എവിടെയാ മോൻ്റെ വീട്?”
“അങ്ങ് കോട്ടയത്താ.”
“അത് ശെരി…എങ്കിൽ മോൻ കയറി ഇരിക്ക് അമ്മ പോയി കുളിച്ചിട്ട് വരാം.”
“അയ്യോ ഇല്ലമ്മേ…ഞാനും പോവാ…ചേച്ചിയെ കണ്ടപ്പോ ജസ്റ്റ് ഒന്ന് കേറിയെന്നെ ഉള്ളൂ…പിന്നെ എപ്പോഴെങ്കിലും വരാം.”
“ആര്യൻ ഇവിടെ തന്നെ ഉണ്ടമ്മേ എങ്ങും പോവില്ല തോമാച്ചൻ്റെ പഴയ വീട്ടിൽ തന്നെയാ താമസം.”
“ആണോ…എങ്കിൽ ശരി മോനെ സമയം പോലെ ഇറങ്ങ് കേട്ടോ.” എന്നും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അമ്മ അകത്തേക്ക് തന്നെ നടന്നു പോയി.
“അമ്മക്ക് ആരെയെങ്കിലും കിട്ടിയാൽ പിന്നെ അവരോട് വിശേഷം ചോദിക്കലും പറയലും ചെയ്യാതെ സമാധാനം കിട്ടില്ല.” മുറ്റം തൂക്കുന്നതിനിടയിൽ തന്നെ ശാലിനി പറഞ്ഞു.
“ഹഹ…മോളും ഒട്ടും മോശം അല്ലാ.” തൻ്റെ മുന്നിലായി നിന്ന് മുറ്റം അടിച്ചു വാരുന്ന ശാലിനിയെ നോക്കി ആര്യൻ പറഞ്ഞു.
നൈറ്റി ആണ് വേഷം. കുനിഞ്ഞ് നിന്ന് തൂക്കുന്നതിനാൽ അകത്ത് കിടക്കുന്ന വെളുത്ത് കൊഴുത്ത മുലകൾ രണ്ടും വെള്ള ബ്രായിൽ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നത് നന്നായി തന്നെ കാണാൻ സാധിക്കും. അത്ര വലുതല്ലെങ്കിലും സാമാന്യം വലുപ്പം ഉള്ള രണ്ടെണ്ണം ആണെന്ന് ആര്യന് ബോധ്യമായി.
“ആഹാ നമ്മക്കിട്ട് വച്ചോ ഉടനെ.”
“ഹഹഹ…ഞാൻ എന്നാ ഇറങ്ങുവാ ചേച്ചി പിന്നെ കാണാം ചേച്ചിടെ പണി നടക്കട്ടെ.”
“ഹാ ശരി…ഇടക്ക് സമയം കിട്ടുമ്പോൾ അമ്മ പറഞ്ഞപോലെ ഇറങ്ങ് കേട്ടോ.”
“ആഹാ അപ്പോ അമ്മ പറഞ്ഞോണ്ട് മാത്രം വന്നാ മതിയോ ചേച്ചി ആയിട്ട് വിളിക്കില്ലേ?”
“എൻ്റെ പൊന്നോ ഈ ചെറുക്കൻ…ഞാനും വിളിച്ചിരിക്കുന്നു പോരെ.”
“ഓ ധാരാളം…അതേ ഞാൻ എന്തെങ്കിലും സഹായം വേണേൽ ചോദിക്കും കേട്ടോ എനിക്കിവിടെ ഇപ്പൊ നിങ്ങളൊക്കെ ഉള്ളൂ പരിചയക്കാർ ആയിട്ട്…അതുകൊണ്ട് ഒന്ന് സഹായിച്ചേക്കണം.”
“അതിനെന്താ…എന്താവശ്യം ഉണ്ടെങ്കിലും ചോദിച്ചോ നീ.”
“അത് കേട്ടാ മതി…ശെരി ചേച്ചി എന്നാ നടക്കട്ടെ…”
“ഹാ ശരിയടാ…”
ആര്യൻ നടന്ന് വീട്ടിലേക്കും ശാലിനി മുറ്റം അടിച്ച് വാരുന്നതും തുടർന്നു.
വീട്ടിലെത്തിയ ആര്യൻ ജനാല തുറന്ന് താക്കോൽ എടുത്തുകൊണ്ട് കതക് തുറക്കാനായി നടന്നതും അപ്പുറത്ത് നിന്നും ഒരു “ഗുഡ് മോണിംഗ്” കേട്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ തോമാച്ചൻ.
“ഹാ തോമാച്ചാ…ഗുഡ് മോണിംഗ്.”
“നേരത്തെ എഴുന്നേറ്റോ?”
“ഏയ് നേരത്തെ ഒന്നുമല്ല ഞാൻ അതിരാവിലെ തന്നെ എഴുന്നേക്കാറുണ്ട്…സ്ഥലം മാറിയെങ്കിലും പതിവ് തെറ്റിക്കാൻ തോന്നിയില്ല…മന്ദാരക്കുളത്തിൽ പോയി ഒന്ന് കുളിച്ചിട്ടുള്ള വരവാ.”
“ആഹാ അതേതായാലും നന്നായി…ഇതിന് മുന്നേ ഇവിടെ താമസിച്ചവൻ പത്ത് മണി ആയാലും എഴുന്നേക്കില്ലായിരുന്നന്നേ…അവൻ പോസ്റ്റ് ഓഫീസിൽ ചെല്ലുന്നത് തന്നെ പതിനൊന്ന് കഴിയുമ്പോൾ ആയിരുന്നു…ഒരു കണക്കിന് അവൻ പോയത് നന്നായി.”
“അത് ശരി…പോസ്റ്റ്മാൻ്റെ വർക്കിംഗ് ടൈം രണ്ട് മണി ആകുമ്പോ കഴിയുകയും ചെയ്യുമല്ലോ ഇവിടെ.”
“അതാണെന്നെ പറഞ്ഞത്…ശരിയാ ഇവിടെ അങ്ങനെ വലിയ ജോലി ഒന്നും ഇല്ലാ എന്നാലും നമ്മൾക്ക് ഒരു വർക്ക് എത്തിക്സ് ഇല്ലേ…പോട്ടെ ഒരു പത്ത് മണിക്കെങ്കിലും ഇവനൊക്കെ ചെന്നൂടെ…അതിനുപോലും വയ്യാത്തവൻ ഒക്കെ ജോലിയും നിർത്തി പോണത് തന്നെയാ നല്ലത്.”
“അതേ അതേ…”
“എന്തായാലും നടക്കട്ടെ കാര്യങ്ങളൊക്കെ…പിന്നെ എന്ത് ആവശ്യം ഉണ്ടെങ്കിലും പറയാൻ മടിക്കേണ്ട കേട്ടല്ലോ ആര്യാ.”
“ശരി തോമാച്ചാ…”
“ശരി എന്നാൽ കാണാം ഓക്കേ…”
തോമാച്ചൻ്റെ സംസാരത്തിൽ നിന്നും ആള് ഒരു ഹാർഡ് വർക്കർ ആണെന്ന് ആര്യന് ബോധ്യമായി. ഇന്നലെ തന്നെ ഏറെക്കുറെ മനസ്സിലായ കാര്യം ആണെങ്കിലും ഇപ്പൊ നടന്ന സംഭാഷണം അത് ഊട്ടി ഉറപ്പിച്ചു എന്ന് വേണം പറയാൻ. എന്തായാലും താൻ രാവിലെ തന്നെ എഴുന്നേറ്റ് കുളിച്ചതൊക്കെ കണ്ടപ്പോ പുള്ളിക്ക് തന്നിൽ ഒരു മതിപ്പ് ഉണ്ടാക്കി എന്ന് ആര്യന് തോന്നി.
