“പുസ്തകം എല്ലാം നീ വായിച്ചതാണോ?”
മേശപ്പുറത്തിരുന്ന പുസ്തകങ്ങളിലേക്ക് നോക്കി ആയിരുന്നു ലിയയുടെ ചോദ്യം.
“വായിച്ചതും വായിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതും വായിക്കാനുള്ളതും…”
“ആഹാ…”
ലിയ അവിടെ ഇരിക്കുന്ന ചില പുസ്തകങ്ങൾ എടുത്ത് വെറുതെ മറിച്ച് നോക്കിയും പേര് നോക്കിയും അവിടെ തന്നെ വച്ചു.
“ചേച്ചി വായിക്കുമോ?”
“ഏയ് ആ ശീലമില്ല…”
“തുടങ്ങിക്കൂടെ…നമ്മൾ ഒറ്റപ്പെട്ടു എന്ന് തോന്നുന്ന വേളകളിൽ അവ നമ്മുക്ക് നൽകുന്ന ആശ്വാസം ചെറുതൊന്നുമല്ല…”
ലിയ അവനെ ഒന്ന് നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“നീ ഒറ്റപ്പെട്ടു എന്ന് തോന്നുമ്പോൾ ആണോ വായിക്കുന്നത്…?”
“ആദ്യം അങ്ങനെ ആയിരുന്നു തുടങ്ങിയത്…പിന്നെ പിന്നെ അതൊരു ശീലം ആയി…ആ ശീലം ഞാൻ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടു തുടങ്ങിയതിൽ പിന്നെ എന്താണ് ഒറ്റപ്പെടൽ എന്ന് ഇതുവരെ എനിക്ക് മനസ്സിലാക്കാൻ സാധിച്ചിട്ടില്ല…”
അവൾ അതിനും ഒരു പുഞ്ചിരി മാത്രം മറുപടിയായി നൽകി.
“ഇറങ്ങാം നമ്മൾക്ക്…”
“മ്മ്…”
ആര്യൻ അവൻ്റെ ബാഗ് തോളിൽ തൂക്കി ലിയയുടെ ഒപ്പം പുറത്തേക്കിറങ്ങി വാതിൽ പൂട്ടി. സൈക്കിൾ എടുത്ത് മോളി ചേട്ടത്തിയുടെ വീട്ടിൽ കൊണ്ടുപോയി വച്ച ശേഷം ആര്യൻ കോളിംഗ് ബെൽ അമർത്തി.
“ആഹാ…ഇതെവിടേക്കാ ബാഗൊക്കെ തൂക്കി?” വാതിൽ തുറന്നു വന്ന മോളി ആര്യനെ നോക്കി ചോദിച്ചു.
“ഞാൻ നാട്ടിൽ പോകുവാണ് ചേട്ടത്തി…സൈക്കിൾ ഇവിടെ വെച്ചിട്ടുണ്ട് കേട്ടോ…കുഴപ്പമില്ലല്ലോ…”
“എന്ത് കുഴപ്പം…അവിടെ ഇരുന്നോട്ടെ…”
“തോമാച്ചനോട് പറഞ്ഞേക്ക് കേട്ടോ…”
“ഹാ പറഞ്ഞേക്കാം…ആര്യൻ പോയിട്ട് എന്ന് വരും…”
“മിക്കവാറും നാളെ എത്തും അല്ലെങ്കിൽ മറ്റന്നാൾ രാവിലെ…”
“മ്മ്…ശരി…”
“എങ്കിൽ പോട്ടെ ചേട്ടത്തി…”
“അതേ ആര്യാ…ഒന്ന് അകത്തേക്ക് വരുമോ?”
“എന്താ ചേട്ടത്തി?”
“വാ പറയാം…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് മോളി അകത്തേക്ക് കയറി.
ആര്യൻ അവൻ്റെ വാച്ചിലേക്കും ഗേറ്റിന് പുറത്ത് നിൽക്കുന്ന ലിയയേയും മാറി മാറി നോക്കിയിട്ട് ചെരുപ്പൂരി അകത്തേക്ക് കയറി.
“ചേട്ടത്തീ…” അകത്തേക്ക് കയറിയ ആര്യൻ മോളിയെ ഹാളിൽ കാണാഞ്ഞിട്ട് വിളിച്ചു.
“ഇവിടെ റൂമിൽ ഉണ്ട് ആര്യാ…ഇങ്ങോട്ട് പോരെ…”
ആര്യൻ മടിച്ച് മടിച്ച് റൂമിലേക്ക് ചെന്നു. മോളി തിരിഞ്ഞ് നിൽക്കുകയാണ്. അവൻ എന്തായിരിക്കും ചേട്ടത്തിയുടെ മനസ്സിൽ എന്ന് ആലോചിച്ച് അവരുടെ അരികിലേക്ക് ചെന്നു. പെട്ടെന്ന് മോളി തിരിഞ്ഞ് അവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ്റെ വലതുകൈ പിടിച്ചുയർത്തി.
“ദാ ഇത് വച്ചോളൂ…”
“എന്താ ചേട്ടത്തി ഇത്?” തൻ്റെ കൈയിൽ മോളി വച്ച് തന്ന അഞ്ഞൂറിൻ്റെ രണ്ട് നോട്ടുകൾ നോക്കി ആര്യൻ ചോദിച്ചു.
“ഒരു വഴിക്ക് പോകുകയല്ലെ ഇരിക്കട്ടെ ആവശ്യങ്ങൾ കാണും…”
“വേണ്ട ചേട്ടത്തി…ഇതിൻ്റെയൊന്നും ആവശ്യമില്ല…”
“വേണം…ആവശ്യം വരും…എൻ്റെ ഒരു സന്തോഷത്തിനെങ്കിലും ഇത് വാങ്ങിയേ പറ്റൂ…”
“ചേട്ടത്തീ…അത്…”
“ഒന്നും പറയണ്ട…ഇതിനെ മറ്റൊരു തരത്തിലും ഉള്ള എൻ്റെ ആവശ്യങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി ആണെന്ന് കരുതരുത്…സ്വന്തം ചേട്ടത്തിയാ തരുന്നതെന്ന് കരുതിയാൽ മതി…”
“മ്മ്…” ആര്യൻ ആ നോട്ടുകൾ കൈയിൽ ചുരുട്ടി മുറിക്ക് പുറത്തേക്ക് നടന്നു.
പെട്ടെന്ന് അവൻ ഒന്ന് നിന്ന ശേഷം തിരികെ വന്നു മോളിയുടെ നെറുകയിൽ ഒരു ചുംബനം നൽകി. മോളിയും അവൻ്റെ നെറുകയിൽ തിരിച്ചും ഒരു ചുംബനം കൊടുത്തിട്ട് അവനോട് “പോയിട്ട് വാ…” എന്ന് പറഞ്ഞ് യാത്രയാക്കി.
ആര്യൻ അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി ലിയയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു.
“എവിടെയായിരുന്നു?”
“ചേട്ടത്തി ഒരു കാര്യം പറയാൻ വേണ്ടി വിളിച്ചതാ…”
“നിൻ്റെ കണ്ണെന്താ കലങ്ങിയിരിക്കുന്നത്?”
“എന്തോ പൊടി വീണെന്ന് തോന്നുന്നു…”
“എവിടെ നോക്കട്ടെ…”
ലിയ അവൻ്റെ കണ്ണുകൾക്ക് താഴെ കൈ പിടിച്ചുകൊണ്ട് നോക്കി.
“ഏയ് ഒന്നും കാണാനില്ല…” അവൾ ഇരുകണ്ണുകളിലും നോക്കിയ ശേഷം പറഞ്ഞു.
“പോയി കാണും…ഇപ്പോ കുഴപ്പമില്ല…”
“മ്മ്…വാ എങ്കിൽ…”
“ഒരിടത്ത് കൂടെ കയറാൻ ഉണ്ട്…”
“എവിടെ?”
“ശാലിനി ചേച്ചിയുടെ വീട്ടിൽ…”
“എന്നാൽ വേഗം വാ…”
അവർ ശാലിനിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു. വീടിന് മുന്നിലെത്തിയ ശേഷം ആര്യൻ അകത്തേക്ക് കയറി. ലിയ ഗേറ്റിൽ തന്നെ നിന്നു.
ആര്യൻ ബെൽ അടിച്ചപ്പോൾ അമ്മ ഇറങ്ങി വന്നു.
“ആഹാ മോനോ…വാ മോനെ കയറി ഇരിക്ക്…”
“ഇല്ലമ്മെ…ഞാൻ നാട്ടിൽ വരെ ഒന്ന് പോകുവാ…ഒന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് പോകാൻ വേണ്ടി കയറിയതാണ്…”
“ആണോ…അത് ശരി…ഞാൻ മോളെ വിളിക്കാം.”
“ശാലിനീ…” അമ്മ അകത്തേക്ക് കയറി വിളിച്ചു.
“ദാ അമ്മേ വരുന്നു…” ശാലിനി അകത്ത് നിന്നും വിളിച്ച് പറഞ്ഞത് ആര്യൻ കേട്ടു.
ഉടനെ തന്നെ ശാലിനിയും അമ്മൂട്ടിയും കൂടി വെളിയിലേക്ക് വന്നു.
“ഹാ…നീ നേരത്തേ ഇറങ്ങിയോ?”
“നടക്കുവാ അതുകൊണ്ട് കുറച്ച് നേരത്തെ ഇറങ്ങി…”
“ചേട്ടൻ പോവാ…?” അമ്മൂൻ്റെ ആയിരുന്നു ചോദ്യം.
“ചേട്ടൻ ഒന്ന് വീട് വരെ പോയിട്ട് പെട്ടെന്ന് വരാട്ടോ…”
“ഹമ്മ്…”
“വരുമ്പോ അമ്മൂട്ടിക്ക് എന്താ വാങ്ങിക്കൊണ്ട് വരേണ്ടത്…?”
“മിഠായി…”
“കൊണ്ടുവരാട്ടോ…”
“മ്മ്…”
“എങ്കിൽ ഞാൻ പോയിട്ട് വരാം ചേച്ചീ…”
“ശരിയടാ…അമ്മയോട് ഞങ്ങളെപ്പറ്റിയൊക്കെ പറയണം…അന്വേഷിച്ചൂന്നും പറഞ്ഞേക്ക്…”
“അത് പിന്നെ പ്രത്യേകം പറയണോ ചേച്ചീ…അമ്മേ ഇറങ്ങുവാ എങ്കിൽ…”
“ശരി മോനെ…സൂക്ഷിച്ച് പോയിട്ട് വാ…”
ആര്യൻ അവരോട് എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞ് അവിടുന്നും ഇറങ്ങി. പോകുന്ന വഴിയിൽ കണ്ടാൽ അറിയാവുന്ന രണ്ട് മൂന്ന് ആളുകൾ കൂടി അവനോട് സംസാരിക്കുകയും പോയിട്ട് വരാനും ഒക്കെ പറയുന്നത് ലിയ നോക്കി നിന്നു. തനിക്ക് മാത്രമല്ല ഈ നാട്ടിൽ അവനോട് ഇടപഴുകിയിട്ടുള്ള എല്ലാവർക്കും തന്നെ അവനെ വലിയ കാര്യവും സ്നേഹവും ആണെന്ന സത്യം ലിയ മനസ്സിലാക്കി.
അവർ നാലേകാലോടു കൂടി ബസ്സ് സ്റ്റോപ്പിൽ എത്തി. ലിയയെ ബസ്സ് സ്റ്റോപ്പിൽ നിർത്തിയിട്ട് അവൻ കുട്ടച്ചൻ്റെ കടയിലേക്ക് നടന്നു.
കടയിലേക്ക് കയറി കുട്ടച്ചനോടും അവൻ നാട്ടിൽ പോകുവാണെന്ന വിവരം പറഞ്ഞു. ശേഷം പുറകിലൂടെ ചെന്ന് അടുക്കള വഴി കയറി ചന്ദ്രികയോടും അവൻ യാത്ര പറഞ്ഞു.
പോകുന്നതിന് മുൻപ് ചന്ദ്രിക ഒരു പൊതി എടുത്ത് അവൻ്റെ കൈയിൽ കൊടുത്തിട്ട് ഇത് വച്ചോളാൻ പറഞ്ഞു.
