“എന്താ ചേച്ചി ഇത്…”
“കുറച്ച് പഴംപൊരിയും ഉഴുന്നുവടയും…”
“എന്തിനാ ചേച്ചി ഇതൊക്കെ?”
“ഇരിക്കട്ടെ കുറേ ദൂരം യാത്ര ചെയ്യാൻ ഉള്ളതല്ലേ എപ്പോഴാ ഇനി ചെല്ലുക എന്ന് വച്ചാ…”
“മ്മ്…” അവൻ അവളെ ഒന്ന് വശം ചേർത്ത് കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.
“പോയിട്ട് വാ…” ചന്ദ്രിക അവൻ്റെ കവിളിൽ ഒരു ഉമ്മ കൊടുത്തുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
ആര്യൻ അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി ബസ്സ് സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ ഇത്രയൊക്കെ തന്നെ ഇവർ സ്നേഹിക്കാനും കരുതാനും താൻ ഇവർക്ക് വേണ്ടി എന്താണ് ഈ ഒരു ആഴ്ച കൊണ്ട് ചെയ്തത് എന്ന ചോദ്യം അവൻ്റെ മനസ്സിലും ഉടലെടുത്തു. എല്ലാവരുടെയും സ്നേഹം മനസ്സിൽ നിറച്ചുകൊണ്ട് അവൻ ബസ്സ് വന്നപ്പോൾ അവിടെ നിന്നും വണ്ടി കയറി.
ലിയയും ആര്യനും ഒരു സീറ്റിൽ തന്നെ ഇരുന്നു. ആര്യൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ട ലിയ അവനോട് ചോദിക്കാൻ തുടങ്ങി.
“എന്ത് പറ്റി നിനക്ക്?”
“ഏയ് ഒന്നുമില്ല ചേച്ചി…”
“വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങുന്ന വരെ കുഴപ്പം ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ലല്ലോ…”
“എനിക്ക് ഇപ്പോഴും കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ലല്ലോ അതിന്…”
“എന്നിട്ടാണോ ഇങ്ങനെ ഇഞ്ചി കടിച്ച കുരങ്ങനെ പോലെ ഇരിക്കുന്നത്…?”
“ചേച്ചിക്ക് തോന്നുന്നതാവും…”
“നീ എപ്പോഴും തമാശ പറഞ്ഞും കളിച്ച് ചിരിച്ചും ഇരിക്കുന്നതുകൊണ്ടുള്ള പ്രശ്നം എന്താണെന്ന് നിനക്ക് അറിയാമോ?”
“എന്താ?”
“നീ പെട്ടെന്ന് സൈലൻ്റ് ആയാൽ നിനക്ക് എന്തോ സങ്കടം ഉണ്ടെന്ന് നിന്നെ അറിയാവുന്ന മറ്റുള്ളവർക്ക് പെട്ടെന്ന് മനസ്സിലാകും…”
ആര്യൻ ലിയ പറഞ്ഞത് കേട്ട് അവൾ തന്നെ ഇത്രയൊക്കെ മനസ്സിലാക്കിയോ എന്ന് ആലോചിച്ചുകൊണ്ട് ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.
“എന്താ പറ്റിയത്…? പറ…”
“ഏയ്…ഈ കുറച്ച് ദിവസങ്ങൾ കൊണ്ട് തന്നെ നിങ്ങളൊക്കെ എന്നെ ഇത്രയും മനസ്സിലാക്കുകയും സ്നേഹിക്കുകയും ഒക്കെ ചെയ്യുന്നുണ്ടെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ ഉണ്ടായ സന്തോഷം കൊണ്ടുള്ള ഒരു ചെറിയ സങ്കടം അത്രയേയുള്ളൂ…”
“ഈ കുറച്ച് ദിവസങ്ങൾ കൊണ്ട് നിനക്ക് ഞങ്ങളോടൊക്കെ സ്നേഹം തോന്നിയില്ലേ…അപ്പോ പിന്നെ ഞങ്ങൾക്ക് തിരിച്ചും അത് തോന്നിക്കൂടെ…”
ആര്യൻ അതിന് മറുപടി ഒന്നും പറയാതെ ലിയയുടെ മടിയിലിരിക്കുന്ന അവളുടെ ഹാൻഡ്ബാഗിനു മുകളിൽ വച്ചിരിക്കുന്ന കൈകളിൽ പതിയെ അവൻ്റെ വലതു കൈ വച്ച് ഒന്ന് അമർത്തിയ ശേഷം ഒന്ന് പുഞ്ചിരിക്കുക മാത്രം ചെയ്തു.
പെട്ടെന്ന് ആര്യൻ തൻ്റെ കൈകളിൽ അങ്ങനെ അമർത്തിയപ്പോൾ, അവൻ്റെ കൈയുടെ തണുപ്പ് അവളുടെ കൈയിലേക്ക് പടർന്നപ്പോൾ ലിയയിൽ അതൊരു ചെറിയ കുളിർമ അനുഭവപ്പെടുത്തി. അവൾ ആദ്യം ഒന്ന് മടിച്ചെങ്കിലും രണ്ടാമതൊന്ന് ആലോചിക്കാതെ അവളുടെ വലതുകൈ എടുത്ത് അവൻ്റെ കൈയുടെ മുകളിൽ വച്ചുകൊണ്ട് അവൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ചിരിച്ചു. അവളുടെ വാക്കുകളും ആ പ്രവർത്തിയും ആര്യനിൽ ഒരൽപ്പം ആശ്വാസം ഉളവാക്കി.
“ഇവിടെ ടിക്കറ്റ്?” കണ്ടക്ടറുടെ ആ ചോദ്യം കേട്ടതും ലിയ പെട്ടെന്ന് അവളുടെ കൈകൾ അവൻ്റെ കൈയിൽ നിന്നും അടർത്തി മാറ്റി.
ആര്യൻ ഒരു ടൗൺ ബസ്സ് സ്റ്റാൻഡിലേക്കുള്ള ടിക്കറ്റ് എടുത്ത ശേഷം അതിൻ്റെ പൈസ കൊടുത്തു. ലിയ സ്ഥിരം പോകുന്നത് കൊണ്ട് സ്ഥല പേരൊന്നും പറയാതെ തന്നെ പൈസ കൊടുത്തപ്പോഴേക്കും കണ്ടക്ടർ ടിക്കറ്റ് കീറി കൊടുത്തു.
“ചേച്ചി സ്റ്റാൻഡിൽ അല്ലേ ഇറങ്ങുന്നത്?”
“അല്ലടാ…എനിക്ക് ടൗൺ വരെ പോകണ്ട…സ്റ്റാൻഡിന് രണ്ട് കിലോമീറ്റർ മുൻപുള്ള സ്റ്റോപ്പിൽ ഇറങ്ങിയാൽ മതി. അവിടുന്ന് ഒരു രണ്ട് മിനുട്ട് നടന്നാൽ വീടെത്തി.”
“ഓഹ് ആണല്ലേ…”
“മ്മ്…”
ലിയ ആര്യൻ്റെ കൈയിലേക്ക് നോക്കി മൂളി. ലിയയുടെ മനസ്സിൽ ആ കണ്ടക്ടർ അപ്പോൾ വന്നില്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ എന്നൊരു തോന്നൽ ഉണ്ടായി. ആദ്യം ഒരൽപ്പം മടിച്ചിരുന്നെങ്കിലും അവൻ്റെ കൈകളിൽ തൻ്റെ കൈകൾ പിടിച്ച് ഇരുന്നപ്പോൾ അവൾക്ക് അത് മനസ്സിൽ ഒരു സന്തോഷം നൽകിയിരുന്നു. വീണ്ടും അവൻ്റെ കൈകളിൽ പിടിച്ചിരിക്കാൻ ഒരു ആഗ്രഹം അവളിൽ ഉണ്ടായി.
“ചേച്ചീ…”
പെട്ടെന്നുള്ള അവൻ്റെ വിളിയിൽ ലിയ അവളുടെ ദൃഷ്ടി അവൻ്റെ കൈകളിൽ നിന്നും മാറ്റി ആര്യൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.
“മ്മ്…എന്താടാ?”
“എന്താ ആലോചിക്കുന്നത്?”
“ഏയ് ഒന്നുമില്ലടാ…നീ വീട്ടിൽ ചെല്ലുമ്പോൾ എത്ര മണി ആകും?”
“അറിയില്ലാ…വണ്ടി ഒക്കെ കിട്ടുന്നത് പോലെ…എന്തായാലും ഒരു പതിനൊന്നു മണി കഴിയുമായിരിക്കും.”
“ഒരു രാത്രി കിടക്കാൻ വേണ്ടിയിട്ട് മാത്രം എന്തിനാ നീ പോണത് നാളെ തന്നെ വരാൻ ആണെങ്കിൽ?”
“കിടക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രം അല്ലല്ലോ ചേച്ചീ…അമ്മയെ ഒന്ന് കാണണം അത്ര തന്നെ…” ആര്യൻ്റെ മുഖം വീണ്ടും വാടി.
“അതെനിക്കറിയാം ടാ…നിൻ്റെ ഈ യാത്രയുടെ ദുരിതം അറിയാവുന്നകൊണ്ട് പറഞ്ഞു പോയതാ…നീ കാര്യമാക്കേണ്ട…”
“ഏയ് ഇല്ല ചേച്ചി എനിക്ക് മനസ്സിലായി…”
“മ്മ്…അപ്പോ രാത്രിയിലെ ആഹാരം…?”
“ഓ…ഒന്ന് വീട്ടിൽ എത്തി കിട്ടിയാൽ മതി വിശപ്പൊന്നും ഒരു പ്രശ്നമേ അല്ലാ…പിന്നെ ചന്ദ്രിക ചേച്ചി കുറച്ച് വടയും പഴംപൊരിയും തന്നിട്ടുണ്ട് വിശന്നാൽ അത് കഴിക്കാം…”
“മ്മ്…നിനക്ക് മൊബൈൽ ഫോൺ ഉണ്ടോ?”
“എനിക്കോ…ഒന്ന് പോയെ ചേച്ചി അതിനുള്ള പൈസ ഉണ്ടായിരുന്നേൽ ഞാൻ ആരായിരുന്നേനേം…അല്ലാ എന്തിനാ ഇപ്പോ എനിക്ക് മൊബൈൽ ഉണ്ടോന്ന് അന്വേഷിച്ചത്…”
“നീ ചെന്നിട്ട് ഒന്ന് വിളിച്ചു പറയാൻ വേണ്ടി…എത്തിയോ ഇല്ലിയോ എന്നൊന്ന് അറിയണ്ടേ എനിക്ക്…”
“അതോർത്ത് ചേച്ചി പേടിക്കേണ്ട…അതൊക്കെ ഞാൻ എത്തിക്കോളും എങ്ങനെയെങ്കിലും…”
“എന്നാലും എൻ്റെ ഒരു സമാധാനത്തിന്…”
“എന്തായാലും ഞാൻ എത്തുമ്പോൾ ചേച്ചി ചിലപ്പോ രണ്ട് ഉറക്കം കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകും അതുകൊണ്ട് ഞാൻ വിളിച്ച് ഉറക്കം കളയാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നില്ല ഫോൺ ഉണ്ടെങ്കിൽ തന്നെ…ഇനി ചേച്ചിക്ക് ഉറക്കം പോയാലും കുഴപ്പം ഇല്ലെന്നാണെങ്കിൽ വീട്ടിൽ എത്തി ലാൻഡ് ഫോണിൽ നിന്നും വിളിക്കാം ഞാൻ…എന്തേ…?”
“ഹാ അതായാലും മതി എങ്കിൽ…”
“ഒന്ന് പോയെ ചേച്ചി…അതേ എന്നെ തിങ്കളാഴ്ച ഓഫീസിൽ ചേച്ചി എന്തായാലും കണ്ടിരിക്കും അത് ഞാൻ തരുന്ന വാക്കാ പോരെ…”
“അയ്യോ മതിയേ…ഹോ ഇങ്ങനൊരു ചെറുക്കൻ…”
“അല്ലാ ചേച്ചിക്ക് മൊബൈൽ ഉണ്ടോ?”
“മ്മ് ഉണ്ട്…ദാ നോക്ക്…”
ലിയ അവളുടെ ബാഗിൽ നിന്നും ഒരു നോക്കിയ ഫോൺ എടുത്ത ശേഷം ആര്യന് നേരെ നീട്ടി.
“ആഹാ ഇതൊക്കെ കൈയിൽ വെച്ചിട്ടാണോ…പക്ഷേ ചേച്ചി ഇത് ഒരു തവണ പോലും ഉപയോഗിക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ…”
