ഒരു കുസൃതി പുഞ്ചിരിയോടെ, അഞ്ജു തിരിഞ്ഞ് അകത്തേക്ക് നടന്നു… കാര്യം പിടികിട്ടാത്ത ഭാവത്തിൽ, അവൾക്ക് പുറകെയായി റോഷനും.
അടുക്കളയിൽ എത്തിയ അഞ്ജു, ഫ്രിഡ്ജ് തുറന്ന്, ഫ്രീസറിൽ വച്ചിരുന്ന തണുത്ത ബിയർ ബോട്ടിലുകളിൽ നിന്നും ഓരോന്ന് വീതം പുറത്തടുത്തു.
“ആറാട്ടിന്റെ ആന്ന് പൊട്ടിക്കാൻ വച്ചതാ….”, അതിലൊരെണ്ണം റോഷന് നേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.
റോഷൻ കുപ്പി വാങ്ങി, അഞ്ജുവിന് നേരെ ഒന്ന് നോക്കി. മനസ്സിൽ ആഗ്രഹിച്ചത് പറയാതെ തന്നെ അവൾ സമ്മാനിച്ചത്തിന്റെ അതിശയവും സന്തോഷവും ആ നോട്ടത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.
റോഷൻ : “ടച്ചിങ്‌സ്…?”
“wait…”, അവൾ അടുപ്പിന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെന്ന്, അവിടെയിരുന്നിരുന്ന നല്ല ഉപ്പിലിട്ട മാങ്ങയും, നാടൻ ചെമ്മീൻ ചമ്മന്തിപ്പൊടിയും ഒരു പാത്രത്തിലേക്ക് പകർത്തി. ആ രണ്ട് ഐറ്റം അവൾ എടുക്കുന്നത് കണ്ടതും, അവനോട് സമ്മതം ചോദിക്കാതെ തന്നെ അവന്റെ നാവിൽ കപ്പലോടി…. അവന്റെ വിടർന്ന കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി, എങ്ങനുണ്ട്..?’ എന്ന മട്ടിൽ അവൾ പുരികമുയർത്തി.
“അപ്പോൾ ചിയേർസ്…”, പറയുന്നതിനൊപ്പം അവൻ കയ്യിലിരുന്ന ബിയർ ബോട്ടിൽ കടിച്ച് തുറന്നു…
അൽപം ബിയർ തന്റെ അന്നനാളത്തിലേക്ക് ഒഴിച്ചുവിട്ട ശേഷം, റോഷൻ ഉപ്പുമാങ്ങയുടെ ഒരു കഷ്ണം എടുത്ത്, എരിവുള്ള ചെമ്മീൻ ചമ്മന്തിയിൽ കുതിർത്ത്, തന്റെ നാവിലേക്ക് പതിയെ വച്ചു കൊടുത്തു….
“ആഹാ… അന്തസ്സ്…”, ഉമിനീരിൽ അലിഞ്ഞു ചേർന്ന, ആ നാടൻ രുചി ആസ്വദിക്കുന്നതിനൊപ്പം അവൻ അറിയാതെ പറഞ്ഞു.
“ഇപ്പോ പെരുപ്പ് ഇത്തിരി കുറഞ്ഞോ…?”, ആ ഭാവം കണ്ട്, അഞ്ജു കളിയായി ചോദിച്ചു.
അവൻ ചിരിച്ചു… ഇരുവരും തങ്ങളുടെ കുപ്പികളിൽ നിന്നും വീണ്ടും ബിയർ നുകർന്നു. അഞ്ജു റോഷനേക്കാൾ ഒരൽപം ഫാസ്റ്റ് ആയിരുന്നു. കുറച്ച് സമയത്തിനുള്ളിൽ തന്നെ തന്റെ ആദ്യ ബോട്ടിൽ തീർത്ത് അവൾ രണ്ടാമത്തേത് പൊട്ടിച്ചു…
റോഷൻ : “ഹാ… വൻ ഫോമിലാണല്ലോ…!”
“കുറച്ചായി… അതിന്റെ ആക്രാന്താ…”, അവൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ടു, പൂച്ച പാല് കുടിക്കും വിധം തന്റെ ഇരു കണ്ണുകളും മൂടി, മധു നുകരുന്നത് തുടർന്നു.
ഒരു കൊച്ച് കുട്ടിയുടെ ചേഷ്ഠകളോടെ, തന്റെ മുന്നിൽ പെരുമാറുന്ന അവളെ അവനും പുഞ്ചിരിയോടെ നോക്കി നിന്നു.… ബോട്ടിലിൽ ഒരു കവിൾ കൂടി ഇറക്കിക്കൊണ്ട്, കണ്ണുകൾ തുറന്ന അഞ്ജു എന്തോ ചോദ്യം ആരായാൻ എന്നവണ്ണം, അവന് നേരെ തിരിഞ്ഞു.
“അപ്പോൾ എന്താണ്.. Mr. റോഷന്റെ.. ഭാവി പരിപാടികൾ…?”, ചോദിക്കവെ, ഇത്ര നേരം ഉള്ളിൽ കേറിയതിന്റെ കിക്ക് അവളുടെ നാവിൽ പ്രതിഫലിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു.
“എന്ത് പരിപാടി…! ആറാട്ട് കൂടണം… തിരിക്കണം… അത്ര തന്നെ…”,അലസ്സമായി മറുപടി പറയുന്നതിനൊപ്പം, അവൻ ബിയർ ഒരു കവിൾ കൂടി മൊത്തി.
“അതല്ലെടാ… What’s your.. real future plans…?”, അവൾ ചോദ്യം കൂടുതൽ വ്യക്തമാക്കി.
ഇതുവരെ പേര് വിളിച്ച് മാത്രം തന്നെ അഭിസംബോധന ചെയ്യാറുള്ള അഞ്ജു “ഡാ” വിളിയിലേക്ക് സ്വാതന്ത്രം എടുത്തത് അവനെ തെല്ലൊന്ന് അമ്പരപ്പിച്ചു. ഉള്ളിൽ ചെന്നിരിക്കുന്ന ചെങ്ങായി സത്യത്തിൽ ഇത്തരം കുറേ കെട്ടുകളെയാണല്ലോ പൊട്ടിക്കുക…!!! പലതിന്റെയും പേരിൽ നമ്മൾ ഉള്ളിൽ അടക്കി വച്ചിരുന്നവ യാതൊന്നിനേയും ഭയപ്പെടാതെ പുറത്ത് ചാടും… ലഹരിയിൽ നമ്മൾ മറ്റൊരാൾ ആവുകയല്ല ചെയ്യുന്നത്… മറിച്ച് നമ്മൾ പല പേടിയാലും അണിഞ്ഞിരുന്ന ചില മേലങ്കികൾ ഉപേക്ഷിക്കുക മാത്രമാണ് ചെയ്യുന്നത്…’, അലവലാതിയുടെ ഫിലോസഫി…
“അങ്ങനെ പ്രത്യേകിച്ച് പ്ലാൻ പ്രകാരം ജീവിക്കുന്ന ഒരാളല്ലഡോ ഞാൻ… ലൈഫ് എങ്ങോട്ടെക്കെയോ ഒഴുക്കുന്നു… കൂടെ ഞാനും…”, ബിയർ തലക്ക് പിടിച്ച് തുടങ്ങിയതിന്റെ ചെറിയ ഓളത്തിൽ റോഷനും മറുപടി നൽകി.
അഞ്ജു: “ഹോ… ഫിലോസഫി… Nice…”
അവളുടെ നാവ് കുഴഞ്ഞുള്ള ആ പറച്ചില് കേട്ട് അവൻ പതിയെ ചിരിച്ചു.
റോഷൻ : “എന്നാ പിന്നെ… ഞാനിതേ ചോദ്യം.. അങ്ങോട്ട് ചോദിക്കട്ടെ… എന്താണ് Ms. സോറി… Mrs. അഞ്ജുവിന്റെ future plans…?”
“I don’t even have a pla…”, കേട്ടതും, ഫ്രണ്ട്‌സ് സീരീസിലെ ഫീബിയെ അനുകരിച്ചുകൊണ്ടു അവൾ പറഞ്ഞു.
അവളത് പറഞ്ഞതും ഇരുവരും ഉറക്കെ പൊട്ടിച്ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി… അവരുടെ ചിരിയൊച്ചകൾ ആ നരച്ച അടുക്കളച്ചുമരിൽ തട്ടി പ്രതിധ്വനിച്ചു കേട്ടു…
“Do I really have a choice…?, അതും ഇങ്ങനെ ഒരു ടിപ്പിക്കൽ… യഥാസ്തിക കുടുംബജീവിതം സംഭവിച്ചതിന് ശേഷം…”, ചിരിക്കൊരു വിരാമം നൽകിക്കൊണ്ട് അവൾ ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു…
അവളുടെ പെട്ടന്നുള്ള ടോണൽ ഷിഫ്റ്റ് കണ്ടു, റോഷന്റെ മുഖത്തെ ചിരിയും അറിയാതെ ഗൗരവ്വത്തിലേക്ക് ഷിഫ്റ്റായി. അഞ്ജു തുടർന്നു…
“കുറച്ചു നാൾ കഴിയുമ്പോൾ ഞാൻ ഒരു അമ്മയാകും… പിന്നെ അവനോ / അവളോ മാത്രം ആകും എന്റെ ലോകം… അതും കഴിഞ്ഞാൽ ആ കുട്ടിയുടെ വളർച്ചയിലും നേട്ടത്തിലും മാത്രം കണ്ണുംനട്ട്, ഞാൻ സന്തോഷിക്കും… ഇതിനിടയിൽ എന്റെ മുടി നരക്കാൻ തുടങ്ങും… ശരീരം പഴയത് പോലെ മനസ്സിനൊപ്പം ഓടിയെത്താതെയാകും… ഇപ്പൊഴെ കുറവാണ്… അന്ന് വിമലിനു എന്നോടുള്ള കൗതുകവും ഇഷ്ട്ടവും ഒക്കെ വീണ്ടും കുറഞ്ഞു വരും… ഒടുവിൽ വിമലിന്റെ അമ്മയെപ്പോലെ, എന്നെങ്കിലും പരിചയമുള്ള ആരെങ്കിലും, ആ പടി കടന്ന് വരുന്നതും കാത്ത് ഞാനീ അടുക്കളയിൽ നിരന്തരം ചോറും കറിയും വക്കും… ഇന്നാട്ടിലെ ഭൂരിപക്ഷ സ്ത്രീകളും ജീവിച്ചു തീർക്കുന്ന.. അതേ സന്തോഷകരമായ’ ഭാവിയല്ലേ എന്നേയും കാത്തിരിക്കുന്നത്, റോഷാ…?”, ഒരു തമാശ പറയും പോലെ, അഞ്ജു തന്റെ ആകുലതകൾ വിളമ്പി…
റോഷൻ അവളെ നോക്കി. അപ്പോഴും അവളുടെ നോട്ടം, ആ നരച്ച അടുക്കളച്ചുമരിലേക്ക് തന്നെയായിരുന്നു.
“ഫിലോസഫിയിൽ അപ്പോ താനും മോശമല്ല…”, സംസാരം കൂടുതൽ ഡാർക്കിലേക്ക് പോകാതിരിക്കാൻ, റോഷൻ തമാശയെ ആയുധമാക്കിപ്പറഞ്ഞു.
“Philosophy arrives when reality meets absurdity…”, അടുക്കളച്ചുമരിൽ നിന്നും കണ്ണെടുത്ത്, ഒരു ക്രൂരമായ തമാശയെന്നോണം അഞ്ജു സ്വയം പുലമ്പി.
തിരിച്ചെന്ത് പറയണമെന്ന് അറിയാതെ റോഷൻ രണ്ട് നിമിഷം നിശബ്ദനായി നിന്നു. പല ചിന്തകളാൽ നിരന്തരം കാടുകയറുന്ന അവളിൽ റോഷൻ സത്യത്തിൽ അവനെ തന്നെയാണ് കണ്ടത്… അവൻ തന്റെ കുപ്പിയിൽ നിന്നും ഒരു കവിൾ കൂടി കുടിച്ചിറക്കി വിട്ടു.
“Do you want a smoke…?”, കുപ്പി താഴെ വക്കുന്നതിനൊപ്പം അവൻ ചോദിച്ചു.
അഞ്ജു : “Of Course… Yeah”
ഇരുവരും അടുക്കള വാതിൽ തുറന്ന് വെളിയിലേക്ക് നടന്നു… നടത്തത്തിനിടെ, ഏതെക്കെയോ നിമിഷങ്ങളിൽ, അവൾ ബാലൻസിനായി റോഷന്റെ കയ്യിൽ അറിയാതെ പിടിച്ചു, വിട്ടു.
“Are you okay….?”, അവളുടെ നിലയുറക്കാതെ പടിയിറക്കം കണ്ട് അവൻ തമാശയായി ചോദിച്ചു.
