ശരി മിസ്സേ…….
മിസ്സ് ലാബിലേക്കായ് നടന്നകന്നു……
അനുഅമ്മയ്ക്ക് സാരി വാങ്ങുവാൻ എൻ്റെ കൂടെ മിസ്സും വരാന്ന് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു……..
“മിസ്സിൻ്റെയാ നോട്ടവും സംസാരവും ഓരോ നിമിഷവും എൻ്റെയുള്ളിൽ സന്തോഷത്തിൻ്റെ വേലിയേറ്റം സൃഷ്ടിക്കുന്നു”………. ഇനി മിസ്സിനോടെനിക്ക് തോന്നുന്നത് പ്രണയമാണോ??????
എയ് ഒരിക്കലുമല്ല…. “അവർ എൻ്റെ അധ്യാപികയാണ് “…… അങ്ങനൊരിക്കലും ചിന്തിച്ചുകൂടാ…… പിന്നെ ഇതെന്താണ്???? ഒരു പിടിയും കിട്ടുന്നില്ല…….. “അല്ലാത്തപ്പോൾ എന്നോട് സംസാരിക്കുന്ന എൻ്റെ മനസ്സ്പോലും ഒരക്ഷരം പറയുന്നില്ല”………………..
പിന്നീടുള്ള ഓരോ മണിക്കൂറും വളരെ അക്ഷമയോടെ ഞാൻ തള്ളിനീക്കി……….
3.30 ആയതും എൻ്റെ ഉള്ളിൽ സന്തോഷത്തിൻ്റെ പൂത്തിരികൾ കത്തുവാൻ തുടങ്ങി…….
സമയം പാഴാക്കാതെ ഞാൻ നിജുവിനെയും കൂട്ടി ലാബിനടുത്തേക്ക് നടക്കുവാൻ തുടങ്ങി……….
എടാ ഒന്ന് പതിയെ നടക്ക് നീയിതെങ്ങോട്ടാ റോക്കറ്റ് വിട്ടപോലെ???…..
ലാബിനടുത്തേക്കായ് വേഗത്തിൽ നടന്നുകൊണ്ടിരുന്ന എന്നോടായ് നിജു ചോദിച്ചു……..
ലാബിലേയ്ക്കാണെടാ………
ലാബിലേക്കോ ??? അതെന്തിനാ……. അപ്പോൾ അമ്മയ്ക്ക് സാരി മേടിക്കണ്ടേ???….
മേടിക്കുന്നുണ്ട്…. നമ്മുടെ അനുപമമിസ്സും കൂടെ വരാന്ന് പറഞ്ഞു സാരി സെലക്ട് ചെയ്യാൻ…..
ഹേ!!!…. മിസ്സോ???? ഇതെപ്പോ സംഭവിച്ചു!!!!…….
അത് ഞാൻ ഇൻ്റെർവെല്ലിന് പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോൾ…..
പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോഴോ???? നീ എന്താടാ ഈ പറയുന്നത് ???? ഒന്ന് തെളിച്ച് പറ……
എടാ…. ഞാൻ ഇൻ്റെർവെല്ലിന് പുറത്തേക്കിറങ്ങിയില്ലേ….. അന്നേരം മിസ്സ് എന്നോട് ഫോട്ടോയുടെ കാര്യം ചോദിക്കുകയുണ്ടായ്……. അതിന് മറുപടി കൊടുത്തങ്ങനെ സംസാരിച്ചോണ്ടിരുന്നതിനിടയിൽ സാരി ഗിഫ്റ്റായ് കൊടുക്കുന്ന കാര്യം ഞാൻ മിസ്സിനോട് പറഞ്ഞു…..
ഞാനിതുവരെ സാരിയൊന്നും വാങ്ങിയിട്ടില്ല…. എനിക്ക് സാരി സെലക്ട് ചെയ്യാനൊന്നും അറിയില്ലാന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ മിസ്സ് സെലക്ട് ചെയ്ത് തന്നാൽ മതിയോന്ന് എന്നോട് ചോദിക്കുകയുണ്ടായ്….
ഞാനൊരു നിമിഷം ഒന്നാലോചിച്ചു നോക്കി….. സ്ത്രീകളുടെ പ്രിഫറൻസ് അവർക്കല്ലെ കൃത്യമായ് അറിയാൻ പറ്റു….
അപ്പപ്പിന്നെ മിസ്സ് കൂടെയുണ്ടെങ്കിൽ അതായിരിക്കും നല്ലത്……..
അതുകൊണ്ട് ഞാൻ മിസ്സിനോട്കൂടി നമ്മോടൊപ്പം വരാൻ പറഞ്ഞു……..
മ്മ്….. മ്മ്…… എന്തൊക്കെയോ മനസ്സിലൊളിപ്പിച്ച് നിജു ഒന്ന് മൂളുക മാത്രമാണ് ചെയ്തത്……
ആ… രണ്ടുപേരും എത്തിയോ എന്നാൽ പോകാം……
ലാബിനു മുന്നിലെത്തിയ ഞങ്ങളെ കണ്ട് മിസ്സ് പറഞ്ഞു…..
പോകാം മിസ്സേ…….
ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് നടക്കുവാൻ തുടങ്ങി….
മിസ്സ് കൂടെയുള്ള ഓരോ നിമിഷവും എന്നിൽ എന്തെന്നില്ലാത്തൊരനുഭൂതി പടരുകയാണ്…….
“പ്രദീപേട്ടൻ പറഞ്ഞത് പോലെ ഒരമ്മയുടെ സ്നേഹം ലഭിച്ചത് കൊണ്ട് സ്ത്രീകളോടുള്ള എൻ്റെ മനോഭാവത്തിൽ ഒരു പാട് മാറ്റങ്ങൾ സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നു”…….
ഇനി എട്ടൻ പറയുന്നത്പോലെ “ഒരു പ്രണയിനി ” കൂടി എൻ്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്നു വരുമോ????….
അമലേ….. ഏതു തരം സാരിയാണ് തനിക്ക് വേണ്ടത്?????
മിസ്സിൻ്റെ ചോദ്യമാണ് എന്നെ ചിന്തകളിൽ നിന്നുമുണർത്തിയത്….
ഹേ !!! ഇത്ര പെട്ടെന്ന് ഷോപ്പിൽ എത്തിയോ????
എന്താ മിസ്സേ ചോദിച്ചത്?????
എടോ താനിവിടേന്നുമല്ലേ????
എത് തരം സാരിയാണ് വേണ്ടതെന്ന്????
അത്….. മിസ്സിൻ്റെ അത്രേം തന്നെ മതി അതായിരിക്കും അമ്മയ്ക്കും ഭംഗി…….
മ്മ്…… ഇതേ കളർ തന്നെ മതിയോ????
മതി ……..
അനുമിസ്സ് ഷോപ്പിനുള്ളിലേക്ക് കയറി ഷെൽഫിൽ നിന്നും ഓരോ സാരിയുമെടുത്ത് വിദർത്ത് നോക്കുന്ന തിരക്കിലാണ്…… നിജുവാണെങ്കിൽ വന്നപാടെ തന്നെ സെയിൽസ് ഗേൾസിനടുത്ത് അവൻ്റെ കോഴിവേലകൾ ഇറക്കാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു…..
പക്ഷെ എൻ്റെ ശ്രദ്ധ മുഴുവൻ കേന്ദ്രീകരിച്ചത് അനുമിസ്സിലായിരുന്നു……
“ഫാനിൻ്റെ കാറ്റിൽ അലക്ഷ്യമായ് പാറി നടക്കുന്ന മിസ്സിൻ്റെ മുടിയിഴകളും “……
“ഇടത് കാതിലെ കമ്മലിൻ്റെ ചാഞ്ചാട്ടവും”…..
“ഷോപ്പിലെ ഫാൻസിലൈറ്റിൻ്റെ വെട്ടത്തിൽ മിന്നിത്തിളങ്ങുന്ന മുക്കുത്തിയും “……
“ഇടതട വായ് ചിമ്മുന്ന കൺപീലികളും “……. “എൻ്റെ മനസ്സിനെ കീഴടക്കുവാൻ തുടങ്ങി “…..
‘ ഇന്നുവരെ ഒരു സ്ത്രീയിലും ഞാനിതുപോലെ ആകൃഷ്ടനായിട്ടില്ല’……
പക്ഷെ അനുമിസ്സിനെ കാണുമ്പോൾ “എൻ്റെ ഉള്ളിൽ വലിയൊരു ഐസ് വെച്ചതുപോലെ തോന്നുന്നു “…..
എനിക്ക് മിസ്സിനോട് തോന്നുന്നത് പ്രണയമാണോന്ന് പോലും തിരിച്ചറിയാൻ സാധിക്കുന്നില്ല……… “ഉത്തരമില്ലാത്തൊരു ചോദ്യം മാത്രമായ് അനുമിസ്സ് എൻ്റെ മനസ്സിൽ പതിഞ്ഞിരിക്കുന്നു”…..
അമലേ…… ഇതെങ്ങനുണ്ടെന്ന് നോക്കിയേ????
അതിമനോഹരമായ് എംബ്രോയിഡറി ചെയ്തൊരു ലൈറ്റ് ഓറഞ്ച് കളർ സാരി കയ്യിലെടുത്ത് കൊണ്ട് മിസ്സ് ചോദിച്ചു…….
അത്…. അത് മതി മിസ്സേ…. നല്ല സെലക്ഷൻ അമ്മയ്ക്കിത് നന്നായ് ചേരും…….
മോളേ…. എന്നാലിത് പാക്ക് ചെയ്തോളൂ……
ശരി മേഡം……
ബിൽ പേ ചെയ്ത് സാരിയും വാങ്ങി ഞങ്ങൾ മൂന്ന്പേരും ഷോപ്പിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി……
അമലേ…. ഇനി എന്താ പരിപാടി…..
ഇനിയിപ്പോ ഫോട്ടോ കൂടി വാങ്ങിയാൽ മതി മിസ്സേ……..
എങ്കിൽ ശരി ഞാനെന്നാൽ പൊക്കോട്ടെ???….
ശരിമിസ്സേ… “Thanks ” …. എനിക്കായ് അൽപ്പസമയം നീക്കിവെച്ചതിന്…..
Thanks ഒന്നും പറയണ്ടെടോ….. “അമ്മയെ എന്നും ഇതുപോലെ സ്നേഹിച്ചാൽ മതി താൻ “…..
പിന്നെ “അമ്മയോട് എൻ്റെ പിറന്നാൾ ആശംസകൾ പറയാൻ മറക്കരുത് കേട്ടോ “…..
പറയാം മിസ്സേ….. ഉറപ്പായും പറയാo ……..
ഒരിക്കൽ കൂടി ഞങ്ങളെ നോക്കി ചിരിതൂകിയ ശേഷം മിസ്സ് യാത്ര പറഞ്ഞ് നടന്നു….
എൻ്റെ കൺമുന്നിൽ നിന്നും മിസ്സ് മറയുന്നത് വരെ ഞാനവിടെ അനങ്ങാതെ നിന്നു……
ഹലോ…. സാറേ കുറേ നേരമായല്ലോ….. “എന്തോ പോയ അണ്ണാനെ” കൂട്ട് ഈ നിൽപ്പ് തുടങ്ങിയിട്ട്……
പുറകിൽ നിന്നെന്നെ തട്ടി വിളിച്ചുകൊണ്ട് നിജു പറഞ്ഞു……
ഏയ്… ഞാൻ വെറുതേ നിന്നതാടാ…..
ആ…. അതെനിക്ക് മനസ്സിലായ്….. വേഗം നടക്ക് മഹേഷേട്ടനടുത്ത്ന്ന് ഫോട്ടോ വാങ്ങാം………
എന്നാൽ വാ സ്റ്റുഡിയോയിലേക്ക് പോകാം…..
എടാ…. നീ എന്ത് പണിയാ കാണിച്ചത് “മിസ്സ് നിനക്ക് വേണ്ടി ഇത്രയും ബുദ്ധിമുട്ടിയതല്ലെ, എന്നിട്ട് നീ ഒരു സർബത്തെങ്കിലും വാങ്ങി കൊടുത്തോ”?????
എടാ…. ഞാനത് മറന്നു പോയെടാ…. നിനക്കൊന്ന് പറയായിരുന്നില്ലേ എന്നോട്????
ആഹാ…. മറ്റുള്ളോര് പറഞ്ഞ് വേണോടാ ഇതെല്ലാം ചെയ്യാൻ…
അല്ലാതെ നിനക്ക് സ്വയം തോന്നത്തില്ല……
എടാ…. സോറി ….. ഞാൻ… ഞാനങ്ങനെ ഓർത്തില്ലെടാ…..
ആ… അതിനിപ്പോട്ടെ ദാ സ്റ്റുഡിയോ എത്തി …..
മഹേഷേട്ടൻ്റെ കയ്യിൽ നിന്നും ഫോട്ടോയും വാങ്ങി ഗിഫ്റ്റ് പാക്ക് ചെയ്ത് വീട്ടിലേക്കുള്ള വണ്ടി പിടിച്ചു…..
ആ സമയത്തും നിജുവിൻ്റെ വാക്കുകൾ എന്നെ അലട്ടിയിരുന്നു…..
ശ്ശെ മോശമായ്പ്പോയ് മിസ്സിന് എന്തെങ്കിലും വാങ്ങിക്കൊടുക്കണ്ടതായിരുന്നു….. ഇതിപ്പോ മിസ്സ് എന്ത് വിചാരിച്ചിട്ടുണ്ടാവും?…….. അന്നേരമത് ഓർത്തതുമില്ല….
