“കൊയ്ലാണ്ടി ഇറങ്ങാനുള്ളോരൊക്കെപ്പോരേ”….. കണ്ടക്ടറുടെ ശബ്ദം കേട്ട് ഞാൻ നോക്കുമ്പോൾ ബസ്സ് കൊയിലാണ്ടി ബസ്റ്റാൻ്റിൽ എത്തിയിരുന്നു… ബസ്സിൽ നിന്നുമിറങ്ങി ബേക്കറിയിൽ ചെന്ന് ഓർഡർ ചെയ്ത കേക്ക് വാങ്ങി…….. കുറച്ച് ബലൂണും മെഴുകുതിരിയും ഒരു പാർട്ടി പോപ്പറും കൂടെ വാങ്ങി ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു…..
വരുന്നവഴിയിൽ ഞാനാ ഗേറ്റിനു മുന്നിലെത്തിയപ്പോൾ പുറത്തേക്ക് നോക്കി കൈ വീശിക്കൊണ്ടാ 3 വയസ്സുകാരനവിടെ നിൽക്കുന്നതു കണ്ടു….
പെട്ടെന്നെന്നിലേയ്ക്ക് “ആദിക്കുട്ടിയുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞു വന്നു ” അവളെ ഓർമ്മിപ്പിക്കും വിധമായിരുന്നു അവൻ്റെ ചിരി…..
അധികനേരം അവനെ നോക്കുവാൻ എനിക്ക് സാധിച്ചില്ല…. ‘വശ്യമായ ആ മിഴികൾ അവനു പിന്നിൽ നിന്നും എന്നിലേക്ക് പതിയുവാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു’…..
വേഗം തന്നെ ഞാൻ അവിടെ നിന്നും നടന്ന് വീട്ടിലേക്കെത്തിച്ചേർന്നു…..
ഭാഗ്യം അനു അമ്മ കണ്ടില്ല…. കേക്ക് പതിയെ ഫ്രിഡ്ജിലേക്ക് കയറ്റിവെച്ചു…
അമ്മ ഇവിടുത്തെ അടുക്കളയിലേയ്ക്ക് അങ്ങനെ വരാറൊന്നുമില്ല…… എന്നാലും നോക്കണം…. അമ്മയെങ്ങാൻ കണ്ടാൽ സർപ്രൈസ് പൊളിയും…..
എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ഒരുക്കിവെച്ച് ഞാൻ അനുഅമ്മയുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോയ് ….. അവിടെ തന്നെ നിന്ന് അത്താഴവും കഴിച്ച് അമ്മയോട് Good night പറഞ്ഞ് തിരികെ വീട്ടിലേക്ക് എത്തി……..
ക്ലോക്കിലേക്ക് നോക്കി ഓരോ മണിക്കൂറുകളും ഞാൻ തള്ളി നീക്കി…..
സമയം 11:45…..
വേഗന്ന് തന്നെ കേക്ക് എടുത്ത് നടുമുറ്റത്തായ് സ്റ്റൂളിൽ വെച്ചു… ശേഷം ബലൂണുകൾ ഓരോന്നായ് വീർപ്പിച്ച് ചുറ്റിനുമായ് ഇട്ടു…….. ക്ലോക്കിലേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ സമയം 12 മണി കഴിഞ്ഞ് ഒരു മിനിട്ട്…..
മെഴുകു തിരികൾ ഓരോന്നും കത്തിച്ചു വെച്ചതിനുശേഷം ഞാൻ ഫോണെടുത്ത് അമ്മയെ വിളിച്ചു….. ബെല്ലടിച്ച് തീരാറായതും ഉറക്കച്ചടവോടെ അമ്മ ഫോണെടുത്തു…..
ഹലോ….. എന്താ അമലൂട്ടാ…. എന്ത് പറ്റി??????
അമ്മേ….. അമ്മ ഒന്നിവിടെ വരെ വരാവോ??? എനിക്ക് ശ്വാസം മുട്ടുന്നപോലെ തോന്നുന്നു…..
അമ്മയുടെ മറുപടിയൊന്നും കേൾക്കാൻ നിൽക്കാതെ ഇത്രയും പറഞ്ഞതിനുശേഷം ഞാൻ ഫോൺ വെച്ചു……..
രണ്ട് മിനിട്ട് തികയുന്നതിനു മുന്നേ അമ്മ ഓടിവന്ന് വാതിലും തുറന്നകത്ത് കയറി…..
ഉടനെ ഞാൻ കയ്യിലിരുന്ന പാർട്ടി പോപ്പർ പൊട്ടിച്ചു……..
“Happy Birth Day Anu Amma”……. Happy Birthday Dear Anuamma”………..
പതിയെ ലൈറ്റ് ഓൺ ചെയ്തും സന്തോഷത്താൽ കരയുന്ന അനുഅമ്മയെയാണ് ഞാൻ കാണുന്നത്……..
അയ്യേ…… എൻ്റെ അമ്മ എന്തിനാ കരയുന്നേ???….. ഞാനൊരു സർപ്രൈസ് തന്നതല്ലെ….. ഇഷ്ടായോ ൻ്റെ അനുഅമ്മയ്ക്ക്……..
പറഞ്ഞ് തീരുകയും അമ്മ ഓടിവന്നെന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു………
അമലൂട്ടാ…… ജീവിതത്തിൽ….. ജീവിതത്തിലാദ്യമായാണ് എൻ്റെ പിറന്നാളിന് ഇത്രയും വലിയൊരു സമ്മാനം എന്നെ തേടിയെത്തുന്നത്…….
ആ സമ്മാനം അതെൻ്റെ “പൊന്നുമോനാണ് ” ….
ഒരുപാട്…. ഒരുപാട്… സന്തോഷമായ് അമ്മയ്ക്ക്…….
ഇനിയീ ജീവിതത്തിൽ എന്തെല്ലാമെനിക്ക് ലഭിച്ചാലും “അതൊരിക്കലും ഈയൊരു നിമിഷത്തോളം വരില്ല”…….. ഒരുപാട്….. ഒരുപാട് നന്ദിയുണ്ട് മോനേ……….
അമ്മേ….. എന്തിനാ നന്ദി പറയുന്നത്???…..
ഇതൊരു മോൻ്റെ കടമയാണ്…… അതാണ് ഞാനും ചെയ്തത്……
അതല്ല മോനേ….. എനിക്ക്……..
എന്താ ഞാൻ പറയുക……
“ഒരേ ഒരു സങ്കടമേയുള്ളു അമ്മയ്ക്ക് എൻ്റെ ചേച്ചി മരിച്ചതറിഞ്ഞ നിമിഷമെങ്കിലും ഞാൻ എറണാകുളത്തേക്കൊന്ന് വരേണ്ടതായിരുന്നു”…. ‘എങ്കിൽ അന്നേ ഞാനെൻ്റെ അമലൂട്ടനെ കൂടെ കൊണ്ട് പോന്നേനേ ‘…..
“നിൻ്റെയീ സ്നേഹം മനസിലാക്കാൻ അവർക്ക് കഴിഞ്ഞില്ലല്ലോടാ” ……… എൻ്റെ കുഞ്ഞിനെ ഒരുപാടവർ ദ്രോഹിച്ചു…….
അമ്മേ….. അതൊന്നും ഇനി നമുക്ക് സംസാരിക്കണ്ട……. “ഞാനതെല്ലാം എന്നേ മറന്നതാണ് “…..
പിന്നെ “അവർ കാരണമല്ലെ എനിക്കെൻ്റെ അനുഅമ്മയെ കിട്ടിയത് “……..
സത്യം പറഞ്ഞാൽ എനിക്കവരോട് ഇപ്പോൾ നന്ദി മാത്രമേയുള്ളു…… “സ്നേഹിക്കാൻ മാത്രമറിയാവുന്ന ഒരമ്മയേയും ഒരു നാടിനേയും സമ്മാനിച്ചതിൽ “…….
“ഇപ്പോൾ ഞാനൊരുപാട് സന്തോഷത്തിലാണമ്മേ “…..
“ഞാൻ മാത്രമല്ല നമ്മുടെ കല്യാണിയമ്മയും സന്തോഷിക്കുന്നുണ്ടാവും”….. ദാ അവിടെ ഇരുന്ന്……..
ആകാശത്തിലെ നക്ഷത്രങ്ങളെ ചൂണ്ടിയശേഷം ഞാനമ്മയോട് പറഞ്ഞു………
ശരിയാണ് മോനേ….. “എൻ്റെ ചേച്ചി”………..
വാക്കുകൾ മുറിച്ചുകൊണ്ട് അനുഅമ്മ കരയുവാൻ തുടങ്ങി…..
അമ്മേ….. ഇനിയും കരയാതെ…… വാ നമുക്ക് കേക്ക് കട്ട് ചെയ്യാം ……
ഞാനമ്മയെ ചേർത്ത് പിടിച്ച്കൊണ്ട് കേക്കിനരികിലെത്തി….
ഞങ്ങൾ രണ്ടു പേരുമായ് ചേർന്ന് കേക്ക് മുറിച്ചു…. അൽപ്പം കേക്ക് ഞാൻ അമ്മയ്ക്കു നൽകി….. അതുപോലെ തിരികേ എനിക്കും അമ്മ കേക്ക് നൽകി……
അമ്മേ….. അമ്മയ്ക്കിനി മുതൽ ഈ വീട്ടിൽ നിൽക്കാമോ???
എൻ്റെ കൂടെ????….
നിഷ്ക്കളങ്കമായ എന്റെയാ ചോദ്യത്തിന് നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ചുകൊണ്ട് അമ്മ പറഞ്ഞു…..
നിൽക്കാല്ലോ…..
എൻ്റെ അമലൂട്ടൻ്റെ ഇഷ്ടം അതാണെങ്കിൽ അമ്മ ഇനി മുതൽ ഇവിടെ നിൽക്കാം……
എന്നാൽ മോൻ മുറിയിലേക്ക്ക്ക് പൊക്കോളൂ അമ്മ വാതിലടച്ചിട്ട് വരാം….
ശരിയമ്മേ…………..
മുറിയിൽ എത്തിയിട്ട് വേണം “സാരിയും ഫോട്ടോയും അമ്മയുടെ കൈകളിൽ നൽകാൻ അതുകൂടി കാണുമ്പോൾ അമ്മയ്ക്കൊരുപാട് സന്തോഷമാവും”…..
മോനെന്താ ഇവിടെത്തന്നെ നിൽക്കുന്നത് ?? മുറിയിലേയ്ക്ക് പോയില്ലേ ????? വാതിലടച്ച് വന്ന ശേഷം അമ്മ ചോദിച്ചു…..
ഇല്ലമ്മേ…അമ്മ കൂടി വന്നിട്ട് ഒരുമിച്ച് പോകാന്ന് കരുതി…..
മ്മ്…. എന്നാൽ വാ…..
മുറിയിലെത്തിയതും ഞാനമ്മയോട് പറഞ്ഞു……
അമ്മേ….. “അമ്മ ഒന്ന് കണ്ണടച്ചേ”….
എന്തിനാ… മോനേ????…
ഒന്ന് കണ്ണടക്കെൻ്റമ്മേ ഞാൻ പറയാതെ കണ്ണ് തുറക്കരുത്……
മ്മ്….. ശരി ശരി….
അനുഅമ്മ കണ്ണുകളടച്ചതും അമ്മയ്ക്ക് നൽകുവാനുള്ള ഗിഫ്റ്റ് ഞാൻ കബോഡിൽ നിന്നുമെടുത്തു……..
അമ്മേ…. ആ കൈ ഒന്ന് നീട്ടിക്കേ……
മ്മ്…..
ഇനി കണ്ണ് തുറന്നോളൂ…..
ഗിഫ്റ്റ് നൽകിയതിനു ശേഷം ഞാൻ പറഞ്ഞു…..
ഇതെന്താ അമലൂട്ടാ????
തുറന്ന് നോക്കെൻ്റമ്മേ….
ഗിഫ്റ്റ് പായ്ക്കിനുള്ളിൽ എന്താണെന്നറിയുവാനുള്ള ആകാംക്ഷയോടെ അമ്മ കട്ടിലിലായിരുന്ന് ഓരോ കവറും തുറക്കുവാൻ തുടങ്ങി…..
ഞാൻ നൽകിയ ഗിഫ്റ്റുകൾ കണ്ടതും അമ്മയുടെ മിഴികൾ ഈറനണിയാൻ തുടങ്ങി…… ഇതുവരെ കാണാത്തൊരു സന്തോഷം ആ മുഖത്ത് വിടർന്നു……….
മോനേ….. ഈ ഫോട്ടോ… ഇത്…. ‘ഇതാരാ വരച്ചത്’????
ഞാനാണമ്മേ വരച്ചത്…. ഇഷ്ടായോ അമ്മയ്ക്ക്????
“ഫോട്ടോ തൻ്റെ മാറോട് ചേർത്ത് എൻ്റെ കവിളിലൊരുമ്മ തന്നു കൊണ്ട് അനു അമ്മ പറഞ്ഞു”…..
“ഇഷ്ടമായ് മോനേ”…. “ഒരുപാട് ഇഷ്ടമായ് അമ്മയ്ക്ക്”……
എന്താ ഞാൻ പറയുക…….
” എൻ്റെ ജീവിതത്തിന് ഒരർത്ഥമുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്ന നിമിഷമാണിത്”……
