ചെക്കൻ്റെ വീടിനു മുന്നിലെത്തിയപ്പോൾ പതിവുപോലെ അവൻ കൈ വീശലും കുസൃതിയുമെല്ലാം കാട്ടിത്തുടങ്ങി…….
അൽപ്പനേരം അവൻ്റെ സ്നേഹപ്രകടനത്തിൽ മതിമറന്ന് ഞാൻ നിന്നുപോയ്……….
ആ നിൽപ്പിന് അധികം ആയുസ്സുണ്ടായില്ല ……
ആ സുന്ദരിയുടെ പുഞ്ചിരിയോട് കൂടിയുള്ള നോട്ടത്തിൽ ഞാൻ നിന്നുരുകുവാൻ തുടങ്ങി……. അവരെ നോക്കി ചിരിക്കുവാനൊന്നും നിൽക്കാതേ ഞാൻ കോളേജിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു…….
യാത്രയിലെ ഓരോ നിമിഷവും അനുമിസ്സിൻ്റെ മുഖമായിരുന്നു എൻ്റെ ചിന്തയിൽ……
കോളേജിലെത്തിയ ഞാൻ ആദ്യം ഓടിയെത്തിയത് 2oology Department ൽ ആയിരുന്നു……
‘പക്ഷെ അവിടെ അനുമിസ്സ് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല’……..
അമലേ…. താനെന്താടോ ഇങ്ങനെ നിന്നണക്കുന്നത്????? എന്താ രാവിലെ തന്നെ ഡിപ്പാർട്ട്മെൻ്റിന് മുന്നിൽ?????
പരിചിതമായ ശബ്ദം കേട്ട് ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയതും ചോദ്യവുമായ് മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ധന്യാമിസ്സിനെയാണ് കാണുന്നത്……..
ഞാൻ…… ഞാൻ…. അനുപമമിസ്സിനെ കാണാനായ് വന്നതാ…..
അതിന് മിസ്സ് ഇവിടെയില്ല ലാബിലാണുള്ളത്….
എന്താ രാവിലെ തന്നെ മിസ്സിനെ കാണുന്നത്????
അതൊക്കെയുണ്ട്…..അടുത്ത ചോദ്യം മിസ്സിൽ നിന്നും വരുന്നതിനു മുൻപ്
അവിടെ നിന്നും തിരിഞ്ഞൊരൊറ്റ ഓട്ടമായിരുന്നു …… പിന്നെ ഞാൻ നിന്നത് ലാബിനകത്താണ്…………
Thank….. Thank…. Thanku Miss…… “സാരി അമ്മയ്ക്കൊരുപാട് ഇഷ്ടമായ്”…….
അനുമിസ്സിനു മുന്നിൽ അണച്ചു നിന്നുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു………
ഹോ…. അത് പറയുന്നതിനാണോ താനിങ്ങനെ ഓടിയണച്ച് വന്നത്????? ദാ അൽപ്പം വെള്ളം കുടിക്ക്…….
മിസ്സിൻ്റെ വാട്ടർബോട്ടിൽ എനിക്ക് നേരേ നീട്ടിക്കൊണ്ട് മിസ്സ് പറഞ്ഞു……….
ഒരു ചിരി നൽകിക്കൊണ്ട് ഞാൻ മിസ്സിൻ്റെ കയ്യിൽ നിന്നും ബോട്ടിൽ വാങ്ങി വെള്ളം കുടിച്ചു…….
അമലേ……. അമ്മയോട് ‘എൻ്റെ wishes ‘ പറഞ്ഞായിരുന്നോ????
പറഞ്ഞു മിസ്സേ…….. “അമ്മ മിസ്സിനോട് ഒരു താങ്ക്സ് പറയാനായ് പറഞ്ഞു “…… അതാ ഞാനോടിപ്പിടിച്ച് വന്നത്….
“പിന്നെ അമ്മ മിസ്സിന് തരാനായ് പായസം തന്നു വിട്ടിട്ടുണ്ട് “……..
പായസമോ!!!!! എന്നിട്ടെവിടെ??????
ഒരു മിനിട്ട്……
ഞാൻ ബാഗ് തുറന്ന് പായസമെടുത്ത് മിസ്സിൻ്റെ കയ്യിലേയ്ക്ക് നൽകി…………
“വളരെയധികം സന്തോഷത്തോടെ മിസ്സ് അതെൻ്റെ കയ്യിൽ നിന്നും വാങ്ങി കുടിക്കുവാൻ ആരംഭിച്ചു”…………
എന്ത് “ടേസ്റ്റാടോ പായസത്തിന് “…… തൻ്റെ “അമ്മയ്ക്ക് എന്തായാലും നല്ല കൈപ്പുണ്യമുണ്ട് കേട്ടോ “……….. ‘എനിക്കൊരുപാടിഷ്ടമായ് പായസം’……..
അതെയോ……….. താങ്ക്സ്…
അമലേ…. ഈ ഹവർ ധന്യാമിസ്സിൻ്റെ ക്ലാസ്സല്ലെ???? മിസ്സ് ക്ലാസ്സിലേക്ക് പോയ്ക്കാണും താനെന്നാൽ ക്ലാസ്സിൽ കയറു……..
ശരിമിസ്സേ……..
ലാബിൽ നിന്നും തിരിഞ്ഞ് നടക്കുമ്പോൾ എൻ്റെ മനസ്സ് സന്തോഷംകൊണ്ട് നിറയുകയായിരുന്നു….. ജീവിതത്തിൽ ഞാനിത്രയും സന്തോഷിച്ച നിമിഷങ്ങൾ ഇല്ലായിരുന്നെന്നതായിരുന്നു സത്യം………. അന്നത്തെയാ ദിവസം വളരെ സന്തോഷവാനായാണ് ഞാൻ ക്ലാസ്സിലിരുന്നത്…….
———————————————————–
ജീവിതത്തിൽ സന്തോഷകരമായ 2 ദിവസങ്ങൾ കൂടി കടന്നുപോയ്…………
അനുമിസ്സിൻ്റെ പുഞ്ചിരി എൻ്റെ ഉള്ളിൽ കൂട് കൂട്ടിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു………….
എനിക്ക് മിസ്സിനോട് തോന്നുന്നത് “പ്രണയമാണോ”?????
അതോ “മറ്റെന്തെങ്കിലുമാണോ”????
“ഉത്തരമില്ലാത്ത ചോദ്യമായത് എൻ്റെ മനസ്സിലിപ്പോഴും നിലനിൽക്കുന്നു”…….
ഇതിനിടയിൽ പ്രദീപേട്ടൻ്റെ “പ്രണയോപദേശവും സ്റ്റഡി ക്ലാസ്സും”….. എന്നെക്കൊണ്ട് പ്രണയിപ്പിച്ചേ അടങ്ങു എന്ന വാശിയിലാണ് എട്ടൻ…….
കഴിഞ്ഞ ദിവസങ്ങളിലും കോളേജിലേക്ക് പോകുന്ന വഴിയാ 3 വയസ്സുകാരനെ കണ്ടു…….
അവനെ എനിക്കൊരു പാട് ഇഷ്ടമായിരിക്കുന്നു……
അവൻ്റെയാ നിഷ്ക്കളങ്കമായ പുഞ്ചിരി കാണുമ്പോൾ “ആദിക്കുട്ടിയുടെ” ഓർമ്മകൾ എന്നിൽ അലയടിക്കും ………..
“ആദിക്കുട്ടിയെ ഞാനിന്ന് ഒരുപാട് മിസ്സ് ചെയ്യുന്നു”……. എറണാകുളം എൻ്റെ ഓർമ്മയിൽ നിറയുമ്പോൾ തീരാ നൊമ്പരമാവുന്നത് എൻ്റെ ആദിക്കുട്ടിയാണ്……. ” ‘അടുത്തുണ്ടായിരുന്നിട്ടും സാഹചര്യങ്ങൾ കൊണ്ട് അകന്നിരിക്കേണ്ടി
വന്നവരാണ് ഞങ്ങൾ ”
“അവളെ കാണുവാനോ സംസാരിക്കുവാനോ ഇനി ഒരിക്കലും എനിക്ക് സാധിക്കില്ലായിരിക്കും”……..
വീണ്ടുമൊരു ഞായറാഴ്ച ദിവസം വന്നെത്തി……..
രാവിലെ കുളിച്ച് വൃത്തിയായ് ഞാൻ അമ്പലത്തിലേയ്ക്ക് പോകുവാനായ് ഇറങ്ങി………..
അമ്മേ…… ഞാനൊന്ന് അമ്പലത്തിൽ പോയ് വരാവേ…….
അടുക്കളയുടെ വാതിൽക്കലെത്തി ഞാനമ്മയോട് പറഞ്ഞു……..
മ്മ്….. പോയ് വാ ….. വേഗം വരണം കേട്ടോ…….. പിന്നെ “ഇവിടുത്തെ കുളത്തിൽ ഇറങ്ങുന്നത് പോലെ അമ്പലക്കുളത്തിലൊന്നും ഇറങ്ങാൻ നിൽക്കരുത് നല്ല ആഴമുള്ള കുളമാണ്” ….
ഇല്ലമ്മേ…… ഞാനെന്താ കൊച്ചു കുഞ്ഞാണോ???
എനിക്കിപ്പോഴേ വയസ്സ് 19 ആവാറായ് അറിയോ അമ്മയ്ക്ക്………….
എന്റെ മറുപടി കേട്ട് അനുഅമ്മ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു……
അമലൂട്ടനെന്നും എനിക്ക് ‘കൊച്ചുകുട്ടി തന്നായിരിക്കും ‘…………
” ഞാൻ പ്രസവിച്ച എൻ്റെ കുഞ്ഞ് ”
എന്നാൽ എൻ്റെ മോൻ വേഗം പോയ് വാ…..
അമ്മയുടെ മറുപടി ഒരു ചിരിയോട് കൂടി കേട്ട് നിൽക്കാനെ എനിക്ക് സാധിച്ചുള്ളു…….
വീട്ടിൽ നിന്നുമിറങ്ങി അമ്പലത്തിലേക്കായ് ഞാൻ നടക്കുവാൻ തുടങ്ങി……..
നടന്നു വരുമ്പോൾ ആ വീടിൻ്റെ ഗേറ്റിനു വെളിയിൽ ഞാനവരെ കണ്ടു…..
ഞങ്ങൾ പരസ്പരം നോക്കിയതും ഞാൻ പതിയെ റോഡിന് മറുവശത്തൂടെ നടക്കുവാൻ തുടങ്ങി……
അവിടെ നിന്നും മുന്നോട്ട് നടക്കുന്നതിനിടയിൽ പിന്നിൽ നിന്നും ഒരു വിളി ഉയർന്നു…..
“അമലേ “………..
തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നിൽക്കുന്നയാ സ്ത്രീയെയാണ് ഞാൻ കാണുന്നത്…….
എൻ്റെ…. പേര് എങ്ങനറിയാം??????
ആശ്ചര്യത്തോടെ ഞാനവരോട് ചോദിച്ചു….
അതൊക്കെ അറിയാടോ….. താനെന്താ എന്നെ കണ്ടിട്ടും കാണാത്തപോലെ പോവുന്നത്?????
“അത്…..എനിക്ക് ഇത്തയെ പരിചയമില്ലാത്തത് കൊണ്ടാണ്”…….
കൊള്ളാം അയൽക്കാരെയൊക്കെ അങ്ങോട്ട് കയറി പരിചയപ്പെടണ്ടേ….. അല്ല താനിതെവിടെ പോകുവാ ഇത്ര വേഗത്തിൽ????
ഞാൻ… ഞാനൊന്ന് അമ്പലം വരെ പോകുവാ…..
അല്ല എൻ്റെ പേര് എങ്ങനെ അറിയാന്ന് ഇതുവരെ പറഞ്ഞില്ലല്ലോ?????…..
അനുച്ചേച്ചി പറഞ്ഞെടോ….. ” ചേച്ചിക്ക് ഒരു മോനെ കിട്ടിയെന്ന് ”
എന്നോട് തൻ്റെ കാര്യം പറയുമ്പോൾ ആള് ഭയങ്കര സന്തോഷത്തിലായിരുന്നു…..
ഞാനിവിടെ വന്നിട്ട് ആദ്യമായാണ് ചേച്ചി ഇത്രയും സന്തോഷിച്ച് കാണുന്നത്…… എന്തായാലും തൻ്റെ പ്രസൻസ് ചേച്ചിയിൽ ഒരുപാട് മാറ്റങ്ങൾ വരുത്തിയിട്ടുണ്ട്…….
ഞാനും അനുചേച്ചിയും നല്ല സുഹൃത്ത്ക്കളാണ്…….
ആണോ….. എന്താ ഇത്തയുടെ പേര്????
