സൈതാലിക്കയും ഷോപ്പിലെ ജോലിക്കാരും അടുത്തുള്ള ആളുകളും ഞാൻ ഡോർ തുറക്കാത്തതിനാലും ഫോണെടുക്കാത്തതിനാലും സാഹസികമായി ഡോർ തകർത്തു അകത്തുകയറി… എന്റെ കിടപ്പ് കണ്ടപ്പോ എന്തോ സംഭവിച്ചു എന്ന് അവർക്കു തോന്നി…. എന്റെ അടുത്തുവന്ന് കുലുക്കി വിളിച്ചുണർത്തി…. കണ്ണ് തുറന്നെങ്കിലും വീണ്ടും അടഞ്ഞുപോകുന്ന പൊള്ളുന്ന പനി…. എണീപ്പിച്ചിരുത്തി ആരോ വെള്ളം കുടുപ്പിച്ചപ്പോ ഒന്നായിട്ട് ഛർദിച്ചു…. അവരെന്നെയും കൊണ്ട് ഹോസ്പിറ്റലിലേക് പോയി…. ബോധം ശെരിക്ക് തെളിഞ്ഞപ്പോ സൈതാലിക്ക മാത്രേ കൂടെയൊള്ളു…. എന്നോടെന്താ പറ്റിയെ എന്നൊക്കെ ചോദിക്കുന്നുണ്ട്… ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഞാൻ ഇക്കയുടെ മുഖത്തേക്കൊന്ന് നോക്കുക മാത്രം ചെയ്തു…. എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയാൽ എന്റെ നിയന്ത്രണം വിട്ട് പോകുമോ എന്നൊരു പേടി… ഇക്കയെ ക്കൂടി ടെൻഷനാകണ്ടല്ലോ… സൈതാലിക്ക ഉപ്പക്ക് വിളിച് ഞാൻ കണ്ണുതുറന്നിട്ടുണ്ട് എന്നൊക്കെ പറയുന്നുണ്ട്… ഉപ്പയാണെന്ന് പറഞ് ഫോണെനിക്കുതന്നു….
” ഹലോ… ദിലു… മോനെ…. എന്താ പറ്റിയെ…. ”
വയ്യ ഉപ്പാ…. എന്നും പറഞ് ഞാൻ ഫോൺ ചെവിയിൽ വെച്ച ഇക്കയുടെ കൈ തട്ടി….
ഞാൻ ഫോൺ വേണ്ടെന്ന് പറയുകയാ എന്നൊക്കെ ഇക്ക ഉപ്പയോട് പറഞ്ഞു….
വൈകീട്ട് ഷോപ്പിലെ ജോലിക്കാരും അറിയുന്ന ആളുകളും ഒക്കെ വന്നപ്പോയ എന്നെ വിളിച്ചിട്ടൊന്നും കിട്ടാത്തോണ്ട് നാട്ടിലും ഇവിടെയും ഒരുപോലെ വിറച്ച വിവരം ഞാനറിഞ്ഞത്…. അതികമെന്നെ ടെൻഷനാക്കാൻ അവരുനിന്നില്ല… അവക്കൊക്കെ ഒരുപുഞ്ചിരി സമ്മാനിച് ഇപ്പൊ കുറവുണ്ടെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞു…. ഉമ്മ ഫോണിലേക്കു വിളിച്ചപ്പോ കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
എനിക്കിപ്പോ ഒന്നൂല്ല്യ ഉമ്മ… പനിയുണ്ടായതല്ലേ… ഉമ്മ കരയല്ലി… മാറിക്കോളും… ദുആ ചെയ്യിട്ടൊ ഉമ്മാ….
ഉമ്മാക്ക് കറയാനല്ലാതെ എന്നോട് സംസാരിക്കാൻ ഉള്ള ശക്തിപോലും ഇല്ലാ…. കാര്യങ്ങൾ അത്രക്ക് കൈവിട്ടുപോയിരുന്നു…. ഞാനെന്തെങ്കിലും ചെയ്തോ എന്നുവരെ സംശയിച്ചിരുന്നു….
പിറ്റേന്ന് ഡിസ്ച്ചാർജ് ചെയ്ത് റൂമിലെത്തിയപ്പോ ലെഗ്ഗേജൊക്കെ റെഡിയാക്കി വെച്ചിട്ടുണ്ട്… നാട്ടിലേക്കുള്ള ടിക്കറ്റ് കയ്യിൽ തന്ന് സുബൈറിക്ക ഇനിയെന്തേലും എടുത്തുവെക്കാനുണ്ടോ എന്ന് നോക്കാൻ പറഞ്ഞു..
എനിക്കിപ്പോ കുഴപ്പല്ല്യാ സുബൈറിക്ക… നാട്ടിലേക്കു പോകുകയൊന്നും വേണ്ടാ….
“ഉപ്പ വിളിച്ചിരുന്നു ഇന്നുതന്നെ അങ്ങോട്ട് പോരാനാണ് പറഞ്ഞത്…. നീ ഒന്ന് റെസ്റ്റെടുക്ക്…. പോകാനാവുമ്പോ ഞാൻ വിളിക്കാം… എന്നും പറഞ് സൈതാലിക്ക പോയി… സുബൈറിക്ക എന്റെ കൂടെത്തന്നെ നിന്നു…. തലേന്നത്തെ അനുഭവം കൊണ്ട് എന്നെ തനിച്ചാകാൻ അവർക്കു ധൈര്യം ഇല്ലാ….
നാട്ടിലേക്കുള്ള യാത്രക്ക് പുറപ്പെടാൻ ഒരുങ്ങുമ്പോഴാണ് സൈതാലിക്ക കൂടെ നാട്ടിലെക്കുണ്ടെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞത്…. യാത്രയിലുടനീളം ഇക്കയെന്തൊക്കെയോ സംസാരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും ഞാനൊഴിഞ്ഞുമാറിക്കൊണ്ടിരുന്നു….. നാട്ടിലെത്തും വരെ അതുതുടർന്നു….
പ്ലൈനിറങ്ങിച്ചെന്ന് ഉപ്പയെ കണ്ടപ്പോ ആകെ പേടിച്ച മുഖമാണ്….. അർഷാദും എളേപ്പയും മാമന്മാരും ഒക്കെയുണ്ട്…. എന്റെ ക്ഷീണിച്ച മുഖം കണ്ടപ്പോ അതികമെന്നെ ചോദ്യം ചെയ്യാതെ കാറിലേക് കയറാൻ പറഞ്ഞു…. സംസാരിക്കാൻ കഴിയാതെ നാവിന് ആരോ വിലങ്ങിട്ട പോലെ….. വീട്ടിലെത്തിയപ്പോ ഉമ്മയുടെ വക കരച്ചിലും ബഹളവും… വീട് നിറയെ സ്ത്രീ ജനങ്ങൾ എന്നെക്കാണാൻ വന്നിട്ടുണ്ട്…. ഉമ്മയെ ആശ്വസിപ്പിച്ച് ആ പ്ലാസ്റ്ററിട്ട കാലും നോക്കി ഞാൻ കരഞ്ഞു….. ഇനിയുമെന്റെ ഉമ്മയെ വിഷമിപ്പിക്കാൻ നിന്നാൽ ശെരിയാവില്ല എന്നുതോന്നി മനസ്സിലുള്ള ഷാനുവിന്റെ നോവ് മാത്രം ഞാൻ പറഞ്ഞില്ല…..
കാഴ്ചക്കാരിൽ ഷാനുവിന്റെ കണ്ണുകളെ പ്രതീക്ഷയോടെ നോക്കിയെങ്കിലും കണ്ടില്ല…. ഫ്രഷ് ആയി ഫുഡ് കഴിച്ചു ഞാനുറങ്ങുമ്പോ സമയം പത്തുമണി ആയിട്ടുണ്ട്…..ക്ഷീണം കൊണ്ട് രണ്ടുമണിവരെ ഉറങ്ങി… എണീറ്റു നിസ്കരിച് ചോറുതിന്നുമ്പോ ഉമ്മയുടെ സാമീപ്യം കൊതിച്ചുപോയി…. കാലും നീട്ടി റൂമിലിരിക്കുന്ന ഉമ്മയുടെ അടുത്തേക് പോയിനോക്കിയപ്പോ കരയുന്ന ഉമ്മയെയാണ് കണ്ടത്‌… എന്റെ കുട്ടിക്ക് ചോറെടുത്തുതരാൻ ഉമ്മാക് വയ്യല്ലോ എന്നും പറഞ് എന്നെക്കണ്ടപ്പോ കരച്ചിലിന്റെ ശബ്ദമൊന്ന് കൂടി…..
ഉമ്മയെ ടേബിളിൽ കൊണ്ടിരുത്താൻ എടുക്കാൻ നില്കുമ്പോ ഉപ്പയും സഹായത്തിനെത്തി…. ഒരുമിച്ചുതന്നെ ഫുഡ് കഴിച്ചു….
ഒരാൾ എന്നെ കാണാൻ വന്ന് ആരാണെന്ന് മനസ്സിലായോ എന്ന് ചോദിച്ചു…. ഇല്ലെന്ന് തലയാട്ടിയ എന്നോട് അമനയുടെ ഉപ്പയാണെന്ന് പറഞ്ഞു….
തികമൊന്നും അവരോട് ഞാൻ സംസാരിച്ചില്ല…. ഉപ്പയും അയാളും എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു… ഞാനവരുടെ കൂടെ ഏതോ ലോകത്തിലിരിക്കുമ്പോ… .
“”ഇനി ഡോക്ടറെ കാണിക്കണോ ദിലു…. “”
വേണ്ടുപ്പ… കുറവുണ്ട്…. എന്നുപറഞ് അതികം സംസാരിക്കാൻ നിൽക്കാതെ ഞാൻ റൂമിലേക്കുതന്നെ പോയി…..
ഇന്ന് വെള്ളിയാഴ്ച…. സുബ്ഹിക്ക് പള്ളിയിൽ പോകാൻ എണീറ്റു ഫ്രഷ് ആയി ഇറങ്ങിയപ്പോ ഉപ്പയും ഉണ്ട്…. നിസ്കാരം കഴിഞ് നാട്ടുകാരുടെ കുശലാന്വേഷണം കഴിഞ്ഞപ്പോ സമയം ആറുമണി…. തിരിച്ചുപോരുമ്പോഴും ഉപ്പയും ഞാനും….
“” ഇന്ന്…. നിന്റെ നിക്കാഹാണ്….. “”
എന്ത്…. ഞാൻ ഞെട്ടലോടെ ചോദിച്ചു….
ഇന്ന് എട്ടു മണിക്ക് വല്യ പള്ളിക്കൽ ആണ് നിക്കാഹ്…. അതുകയിഞ് പെണ്ണിന്റെ വീട്ടിലേക്… അവിടെയാണ് ഭക്ഷണം….
ഇത്രയും പറഞ്ഞപ്പോയെക് വീട്ടിലെത്തി… അവിടെയാണെങ്കിൽ പള്ളിയിലേക്കു പോയ പോലെയല്ല… മുറ്റവും വീടും നിറയെ ആളുകളും ബഹളവും….. അന്തം വിടാൻ പോലും സമയം കിട്ടിയില്ല…. ആരൊക്കെയോ വാ എന്നും പറഞ് കൈപിടിച്ചു ടേബിളിൽ ചായക്ക് മുമ്പിലിരുത്തി….. ചായകുടിച്ചു അവരോടെക്കെ സംസാരിച്ചിരിക്കുമ്പോ ഫ്രണ്ട്സ് എത്തി…. എന്നെയും കൂട്ടി റൂമിലേക് പോയി….. അവിടെ ചെന്നപ്പോഴാണ് ഷെൽഫിലുള്ള ഡ്രസ്സ് കണ്ടത്‌…. നാലെണ്ണത്തിൽ ഒന്ന് സെലക്ട് ചെയ്യാൻ പറഞ്ഞപ്പോ അർഷു എന്താടാ ഇതൊക്കെ….. എന്ന് ചോദിച്ചുപോയി….
“നീ ഇപ്പൊ ഒന്നും പറയണ്ട…. വേഗം റെഡിയാക്… എട്ടുമണിക്ക് അവിടെത്തണം…. “, എന്നുമാത്രമേ അവൻ പറഞ്ഞൊള്ളു…..
എന്നെ അണിയിച്ചൊരുക്കി ഫ്രണ്ട്സ് തന്നെ തായേക് കൊണ്ടുപോയി….. എല്ലാം യന്ത്രികമായിട്ട് തോന്നി….. പിന്നെ ഉമ്മയോട് യാത്ര പറഞ്ഞു ഞങ്ങളിറങ്ങി ….. ദുആ ചെയ്ത ഉസ്താദ് അടുത്തുവന്നിട്ട് എന്തിനാ ഇത്ര ടെൻഷൻ എന്ന് ചോദിച്ചു…. അവരുടെ മുഖത്തേക് നോക്കി…. എന്തൊക്കെയോ പറയണമെന്നുണ്ടെങ്കിലും വാക്കുകൾ തൊണ്ടയിൽ കുരുങ്ങി നിന്നു…..
ഇന്നോവ വലിയ പള്ളിക്കലെക് നീങ്ങി….
അവിടെയെത്തിയപ്പോ അമാനയുടെ ഉപ്പയും കുറേ ആളുകളും സ്വീകരിക്കാനെത്തി…..
സൈതാലിക്കയും അമാനയുടെ ഉപ്പയും എന്റുപ്പയും എന്തോ സ്വകാര്യം പറയുന്നതെന്റെ ശ്രാന്തയിൽപെട്ടു…. അമാനയുടെ ഉപ്പവന്ന്..
