പുറത്ത് ഇരുട്ട് മൂടിയിരുന്നു. സമയം ആറര ആയിക്കാണും എന്ന് ആര്യൻ ഊഹിച്ചു.
“ഞാൻ എങ്കിൽ ഇറങ്ങട്ടെ ഇത്താ…?” കുറച്ച് നേരത്തെ മൗനത്തിനൊടുവിൽ ആര്യൻ ചോദിച്ചു.
സുഹറ ആര്യനെ നോക്കി. അവളുടെ ഉള്ളിൽ അവനോട് പോകണ്ട എന്ന് പറയണമെന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അവൾക്ക് അത് പറയാൻ തോന്നിയില്ല. അവളെഴുന്നേറ്റുകൊണ്ട് അവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“വിഷമിക്കരുത് എന്ന് പറയുന്നതിൽ അർത്ഥമില്ലെന്നറിയാം…ധൈര്യമായിട്ടിരിക്ക്…പടച്ചോൻ വലിയവനാണെന്ന് ഞാനും കേട്ടിട്ടുണ്ട്…” ആര്യൻ എഴുന്നേറ്റ് നിന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
അവൻ്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് സുഹറ അവനെ കൈ ഉയർത്തി ഒന്ന് തലോടി.
“വളരെ കുറച്ച് നേരമാണെങ്കിൽ കൂടി എൻ്റെ കൂടെയിരുന്ന് എന്നെയൊന്ന് ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ആര്യൻ ശ്രമിച്ചല്ലോ…നന്ദിയുണ്ട്…ഒരുപാട്…” സുഹറ പറഞ്ഞു.
“ഏയ്…അതിൻ്റെയൊന്നും ആവശ്യമില്ല ഇത്ത…ഞാൻ ഇടയ്ക്ക് വരാമെന്ന് അന്ന് പറഞ്ഞ വാക്ക് തെറ്റിക്കില്ല…ഇനിയും വരാം…ഇപ്പൊ പോട്ടേ…”
“മ്മ്…” സുഹറ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തല കുലുക്കി.
ആര്യൻ അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങാനായി വാതിൽക്കലേക്ക് നടന്നു.
“അതേ ആര്യാ…ശാലിനിയുടെ കാര്യം ഞാൻ പറഞ്ഞത് ചന്ദ്രിക ചേച്ചിയോടും ശാലിനിയോടും ഒന്നും ചോദിക്കരുത് കേട്ടോ…ഇത് മറ്റാരും അറിയരുതെന്ന് ചേച്ചി എന്നോട് പറഞ്ഞിരുന്നു…” സുഹറ പെട്ടെന്ന് എന്തോ ഓർത്തത് പോലെ ആര്യൻ്റെ അരികിലേക്ക് ചെന്ന് പറഞ്ഞു.
“ഇല്ല ഇത്താ…” ആര്യൻ അതിന് ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച ശേഷം മറുപടി നൽകി.
അവൻ അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി പടികൾ കയറി കനാലിലൂടെ നടന്നു. നടക്കുന്ന വഴിയിൽ പതിവുപോലെ തന്നെ അവനെ കുറെയേറെ ചിന്തകൾ പിടികൂടിയിരുന്നു.
രാജൻ എന്ന തലവേദന ഒരു പരിധി വരെ ഇനി തന്നോട് പ്രശ്നങ്ങൾ ഒന്നും ഉണ്ടാക്കാൻ സാധ്യത ഇല്ല എന്ന വസ്തുത സുഹറയുടെ വാക്കുകളിൽ നിന്നും ആര്യൻ മനസ്സിലാക്കി.
ചന്ദ്രികയോടുള്ള അവൻ്റെ ബഹുമാനം മനസ്സിൽ വീണ്ടും കൂടി വന്നു. ശാലിനിയോടുള്ള ചന്ദ്രികയുടെ സ്നേഹം എത്രത്തോളം ഉണ്ടെന്നും അവൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
ആര്യൻ്റെ മനസ്സിൽ ആകെയുള്ള ഒരു കനല് സുഹറയുടെ കാര്യം ഓർത്താണ്. അതും എപ്പോഴെങ്കിലും അണയും എന്ന പ്രതീക്ഷയോടെ അവൻ ഇരുട്ടിലൂടെ നടന്നു.
വീട്ടിലെത്തിയ ആര്യൻ കട്ടിലിലേക്ക് കയറി കിടന്നുകൊണ്ട് വീണ്ടും കുറെയേറെ ചിന്തകളിൽ മുഴുകി. പെട്ടെന്ന് ആരോ കതക് തുറക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് ആര്യൻ ചിന്തകൾ വെടിഞ്ഞുകൊണ്ട് ചാടി എഴുന്നേറ്റു. കൈലി മടക്കിക്കുത്തിക്കൊണ്ട് ആര്യൻ ആരാ വന്നതെന്ന് നോക്കാനായി മുറിക്ക് പുറത്തേക്ക് നടക്കാൻ ഒരുങ്ങി.
“ആഹാ ചേച്ചി ആയിരുന്നോ…?” പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങുന്നതിന് മുൻപ് തന്നെ അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്ന ശാലിനിയെ കണ്ട് ആര്യൻ ചോദിച്ചു.
“ചേച്ചി ആണെങ്കിൽ…?” ശാലിനി ഒരു രസത്തിന് വേണ്ടി തിരിച്ച് ഗൗരവത്തിൽ ചോദിച്ചു.
“അല്ലാ…ഞാൻ ആലോചിച്ചു ആരാ ഒന്ന് മുട്ടുക പോലും ചെയ്യാതെ കതക് തള്ളി തുറന്ന് അകത്തേക്ക് കയറാൻ ധൈര്യം കാണിച്ചതെന്ന്…” അവൻ തമാശ രീതിയിൽ മറുപടി കൊടുത്തു.
“അതെന്താ ഇത്ര ആലോചിക്കാൻ ഞാൻ ആയിരിക്കുമെന്ന് നിനക്ക് ഊഹിച്ചൂടെ…അതോ ഇനി വേറെയും ആൾക്കാർ ഉണ്ടോ ഇവിടെ ഇങ്ങനെ കയറി വരാനും മാത്രം സ്വാതന്ത്ര്യം ഉളളവർ…?” ശാലിനി മുഖം വീർപ്പിച്ചു.
“എൻ്റെ പൊന്നോ…ആരുമില്ല ചേച്ചി മാത്രമേ ഉള്ളൂ അങ്ങനെ…ഇനി ഞാൻ ആലോചിക്കില്ല പോരേ…!” ആര്യൻ അവളുടെ വീർത്ത കവിളുകളിൽ വിരലുകൾ വെച്ച് കുത്തി പൊട്ടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“മ്മ്…അങ്ങനെ വഴിക്ക് വാ…എന്തായിരുന്നു ഇവിടെ പരുപാടി…പുതിയ ഏതേലും പുസ്തകം വായിക്കുവായിരുന്നോ മോൻ…?” ശാലിനി അർത്ഥം വച്ച് ചിരിച്ചു.
“പിന്നേ…ഏത് നേരവും എനിക്കതല്ലേ ഇവിടെ പണി…”
“അല്ലാതെ നിനക്കിവിടെ വേറെ എന്താ പണി…?”
“ഒന്ന് പോയേ ചേച്ചീ…” ആര്യൻ അറിയാതെ തന്നെ അവൻ്റെ മുഖത്തൊരൽപ്പം നാണം വിരിഞ്ഞു.
“ഏഹ്…എന്താടാ ഒരു നാണം…അല്ലാത്തപ്പോ കേട്ടാൽ തൊലി ഉരിയുന്ന വർത്താനം പറയുന്നവനാ…” ശാലിനി അവനെ വീണ്ടും കളിയാക്കി.
“ശെടാ…സമ്മതിച്ചു ഞാൻ പുസ്തകം വായിക്കുവായിരുന്നു…ചേച്ചിയും വന്ന സ്ഥിതിക്ക് ഇനി നമുക്ക് ഒന്നിച്ചിരുന്ന് വായിക്കാം വാ…” ആര്യൻ അവളുടെ കളിയാക്കൽ അവസാനിപ്പിക്കാനായി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ശാലിനിയുടെ കൈയിൽ പിടിച്ച് വലിച്ച് കട്ടിലിനടുത്തേക്ക് നടക്കാൻ ഒരുങ്ങി.
“അയ്യടാ…പോടാ അവിടുന്ന്…” ശാലിനി അവനെ എതിർക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
“അയ്യോ അങ്ങനെ പറയല്ലേ…വാ ഇനി വായിച്ചിട്ട് പോകാം…” അവൻ വീണ്ടും തമാശ രീതിയിൽ അവളുടെ കൈയിൽ പിടിച്ച് വലിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“പോ ചെക്കാ…ഞാൻ വെറുതെ പറഞ്ഞതാ…വിടെടാ…” അവൾ അവൻ്റെയടുത്ത് തോൽവി സമ്മതിച്ചുകൊണ്ട് കെഞ്ചി.
“മ്മ്…ഇങ്ങനെ വേണം വഴിക്ക് വരാൻ…ഇത്തവണത്തേക്ക് ക്ഷമിച്ചിരിക്കുന്നു…” ആര്യൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഈ ചെക്കൻ്റെ കാര്യം…” ശാലിനി മുറിക്ക് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ചേച്ചി എന്തിനാ വന്നത്…?” ആര്യൻ അവളുടെ പുറകെ ഇറങ്ങിക്കൊണ്ട് തന്നെ ചോദിച്ചു.
“ഇന്നാ…ഈ പാത്രം തരാൻ…” അവൾ കസേരയിൽ വച്ചിരുന്ന പാത്രം എടുത്ത് അവൻ്റെ നേർക്ക് നീട്ടി.
“ആഹാ ഇത് നാളെ ആയാലും മതിയായിരുന്നല്ലോ…” ആര്യൻ അത് വാങ്ങിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“എന്താ ഞാൻ വന്നത് നിനക്ക് ഇഷ്ടമായില്ലേ…എങ്കിൽ പോയേക്കാം…” ശാലിനി വീണ്ടും നെറ്റി ചുളിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ദേ പിന്നേം…ഞാൻ ചേച്ചിക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടായെങ്കിലോ എന്ന് കരുതി പറഞ്ഞെന്നെയുള്ളൂ…”
“പിന്നേ ഭയങ്കര ബുദ്ധിമുട്ടായി…പോടാ ചെക്കാ…” ശാലിനി ചിരിച്ചു.
“എന്തായാലും വന്നതല്ലേ വാ ഇരിക്ക്…” പറഞ്ഞ ശേഷം ആര്യൻ പാത്രം അടുക്കളയിലേക്ക് വയ്ക്കാനായി പോയി.
“ഓ ഇല്ല പോവാ ഞാൻ…” ശാലിനി അകത്തേക്ക് വിളിച്ച് പറഞ്ഞു.
“ഏഹ്…അതെന്തോ പറ്റി…പിന്നെ ഈ പാത്രം തരാൻ വേണ്ടി മാത്രം ആണോ ഈ ഇരുട്ടത്ത് ഓടിപ്പിടിച്ച് വന്നത്…”
“ആണ് എന്തേ…?” ശാലിനി ചുണ്ട് ഒരു വശത്തേക്ക് കോടിച്ചു.
“മ്മ്…എന്തായാലും ശരി…കുറച്ച് നേരം ഇരുന്നിട്ട് പോ…”
“എന്തിനാ…?”
“വെറുതേ…ഞാൻ എന്തായാലും ഒറ്റയ്ക്കിവിടെ ഇരിക്കുവല്ലേ…ഒരു കൂട്ടിന്…” ആര്യൻ കസേരയിലേക്ക് ഇരുന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഇന്നലത്തെ പോലെ കറൻ്റ് പോകുമോ…?” ശാലിനി സംശയം പ്രകടിപ്പിച്ചു.
“അതെനിക്കറിയില്ല…കറൻ്റ് പോയാലേ ഇരിക്കൂ എങ്കിൽ ഞാൻ വേണേൽ പോയി മെയിൻ ഓഫ് ചെയ്യാം…എന്താ…?” ആര്യൻ അവളെ കളിയാക്കി ചിരിച്ചു.
