“പിന്നല്ല…എൻ്റെ അമ്മൂട്ടിക്ക് എന്നോട് സ്നേഹം ഉണ്ട്…ഉമ്മുമ്മുമ്മ…” ആര്യൻ അവളെ കോരി എടുത്ത് ഉമ്മകൾ കൊടുത്തുകൊണ്ട് ഒക്കത്തിരുത്തി.
“മോളേ…നീ ചെന്ന് കൊച്ചന് വേണ്ടത് എന്താണെന്ന് വെച്ചാൽ കൊടുക്ക് ചെല്ല്…മോൻ അകത്തേക്ക് ചെല്ല് അവളെടുത്ത് തരും…” അമ്മ ശാലിനിയോടും ആര്യനോടുമായി പറഞ്ഞു.
“ഹാ…മോള് അമ്മൂമ്മെടെ കൂടെ ഇരുന്ന് അമ്പോറ്റിയെ പ്രാർത്ഥിക്ക് കേട്ടോ…” ആര്യൻ അമ്മുവിന് ഒരുമ്മ കൂടി കൊടുത്ത ശേഷം അവളെ നിലത്തിരുത്തിയിട്ട് അകത്തേക്ക് നടന്നു.
ശാലിനി അപ്പോഴേക്കും അലമാര തുറന്ന് തുണി തപ്പുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു. ആര്യൻ മുറിയുടെ അകത്തേക്ക് കടന്നതും ശാലിനി അവനെ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയ ശേഷം ഉടനെ തന്നെ മുഖം തിരിച്ച് കളഞ്ഞു.
“ഈ മുഖം എപ്പൊ ഒന്ന് ചൊട്ടും ഇനി…?” ആര്യൻ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“ചൊട്ടിക്കാറാവുമ്പോ അറിയിക്കാം സാറിനെ…” ശാലിനി തുണികൾ തിരഞ്ഞുകൊണ്ട് തന്നെ മറുപടി കൊടുത്തു.
“ഓ ആയിക്കോട്ടെ…അതേ നല്ല ഒരു നൈറ്റി തന്നെ വേണം…അല്ലാതെ ചുമ്മാ കീറിയതും പഴയതും ഒന്നും എടുത്ത് തന്നേക്കരുത്…” ആര്യൻ ഗൗരവം കാട്ടി.
“ആഹാ…എങ്കിൽ പിന്നെ നിനക്ക് പുതിയ ഒരെണ്ണം വാങ്ങിച്ച് കൊടുക്കാൻ വയ്യായിരുന്നോ എന്തിനാ ഇങ്ങോട്ട് വന്നത്…?” ശാലിനിയും വിട്ടുകൊടുത്തില്ല.
“അതിനിനി ടൗണിൽ ഒക്കെ പോയിട്ട് എപ്പോ വാങ്ങാനാ…അതൊക്കെ പിന്നെ ആവാം…ഇപ്പോ തൽക്കാലത്തേക്ക് ചേച്ചീടെ ഒരെണ്ണം മതി…” ആര്യൻ ചിരിച്ചു.
“ഓ തുണി ഒക്കെ വാങ്ങി കൊടുക്കാനും മാത്രമുള്ള ബന്ധമൊക്കെ ആയോ…?” ശാലിനി അസൂയയോടെ ചോദിച്ചു.
“പിന്നില്ലാതെ…ലിയ ചേച്ചി എനിക്കെൻ്റെ സ്വന്തം ചേച്ചിയെ പോലെ അല്ലിയോ…!”
“ചേച്ചിയോ, അമ്മയോ, അമ്മൂമ്മയോ ആര് വേണേലും ആയിക്കോട്ടെ ഞാൻ ആരാണപ്പാ ചോദിക്കാൻ…!” ശാലിനി ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ പറഞ്ഞു.
“അത് ശരിയാണല്ലോ…പറഞ്ഞപോലെ ചേച്ചി ആരാ…?” ആര്യൻ ശാലിനിയുടെ അരികിലേക്ക് നീങ്ങി നിന്നുകൊണ്ട് അവളുടെ പുറകിൽ കൂടി അരയിൽ കയ്യിട്ടുകൊണ്ട് അവനിലേക്ക് ചേർത്ത് നിർത്തി.
“ഹാ…വിടെടാ…” ശാലിനി ശബ്ദം താഴ്ത്തി അവനോട് പറഞ്ഞു.
“ഇല്ല…ചേച്ചി ആരാണെന്ന് പറ…” ആര്യൻ കൊഞ്ചി.
“അവരവിടെ ഉണ്ട്…വിട് നീ…”
“അവര് നാമം ജപിക്കുവല്ലേ…കേൾക്കുന്നില്ലേ…ഇപ്പോ ഒന്നും ഇങ്ങോട്ട് വരില്ല…” ആര്യൻ പറഞ്ഞു.
“ഈ ചെക്കൻ…വിടെടാ…”
“എങ്കിൽ പറ…ചേച്ചി ആരാണെന്ന് പറഞ്ഞാൽ വിടാം…”
“അതെനിക്കെങ്ങനെ അറിയാനാ…ഞാൻ ആരാണെന്ന് നീ അല്ലേ പറയേണ്ടത്…?” ശാലിനി അവൻ്റെ കണ്ണിൽ നോക്കി പറഞ്ഞു.
“ആണോ?…എങ്കിൽ ഞാൻ പറയട്ടേ…!”
രണ്ടു പേരുടെയും ശബ്ദം ഇളംകാറ്റ് പോലെ പതിഞ്ഞ താളത്തിലായിരുന്നു.
“മ്മ്…പറ…” ശാലിനിയുടെ മുഖം തുടുത്തു.
“ചേച്ചി എൻ്റെ…”
“മ്മ്…നിൻ്റെ…”
“ഈ മന്ദാരക്കടവിലെ എൻ്റെ മന്ദാരം…” ആര്യൻ പുഞ്ചിരിച്ചു.
“ഓഹോ…” ശാലിനി ചിരിച്ചു.
“ചേച്ചീ…” ആര്യൻ മെല്ലെ അവളുടെ കാതുകളിൽ വിളിച്ചു.
“മ്മ്…”
“ഒരുമ്മ തരട്ടെ…”
“അയ്യടാ…”
“അതേ എനിക്കെന്താ വേണ്ടതെന്ന് വെച്ചാൽ കൊടുക്കാനാ അമ്മ പറഞ്ഞത്…”
അത് കേട്ട് ശാലിനി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച ശേഷം അവളുടെ വലതുകൈമുട്ട് കൊണ്ട് അവൻ്റെ വയറിൽ ഒന്ന് കുത്തി. ആര്യൻ “ആഹ്…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് പിന്നിലേക്ക് മാറി. ആര്യൻ്റെ ശബ്ദം കുറച്ച് കൂടിയപ്പോൾ ശാലിനി അവൻ്റെ വായ പൊത്തിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് “പതുക്കെ” എന്ന് ചുണ്ടനക്കിയ ശേഷം ചിരിച്ചു.
ആര്യൻ ശാലിനിയുടെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി നിന്നു. ശാലിനി തിരിച്ചും. ശാലിനി മെല്ലെ അവളുടെ കൈ അവൻ്റെ വായിൽ നിന്നും പിൻവലിച്ചപ്പോഴേക്കും ആര്യൻ അവൻ്റെ മുഖം അവളിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ വായിലാക്കി നുണഞ്ഞു. രണ്ടുപേരും ആ കുറഞ്ഞ സമയത്തിൽ കൂടുതൽ രുചി നുകർന്നുകൊണ്ട് നിന്നു.
“മതി…” ശാലിനി അവനെ തള്ളി മാറ്റിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“മ്മ്…ഇപ്പോ ഇത് മതി…ബാക്കി പിന്നെ…” ആര്യൻ ചിരിച്ചു.
“പോടാ…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ശാലിനി വീണ്ടും തുണി തിരഞ്ഞു.
“ആഹാ…ഇത്രയും സാരി ഇതിൽ ഇരുന്നിട്ട് ഒരിക്കൽ പോലും ഞാൻ സാരി ഉടുത്ത് കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ ചേച്ചിയെ…” ആര്യൻ അലമാരക്കുള്ളിൽ നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“അതിന് സാരി ഉടുത്ത് എവിടെയും പോകുന്നില്ലല്ലോ ഞാൻ…പിന്നെ നീ എങ്ങനെ കാണാനാ…?”
“ഉടുക്കാൻ അല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ എന്തിനാ ഇതെല്ലാം വാങ്ങി വെച്ചേക്കുന്നത്…?”
“ഉടുക്കില്ലെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞോ അതിന്…എന്തേലും വിശേഷമുള്ളപ്പോൾ ഉടുക്കും…പിന്നെ ചേട്ടൻ വെരുമ്പോൾ എവിടെയെങ്കിലും ഒക്കെ പോകുമ്പോഴും…”
“അത് ശരി…അതേ…എനിക്കൊന്ന് സാരി ഉടുത്ത് കാണാൻ തോന്നുന്നു ചേച്ചിയെ…” ആര്യൻ അവളെ നോക്കി പറഞ്ഞു.
“അതെന്താ നിനക്ക് എന്നെ അല്ലാതെ കണ്ടിട്ട് പിടിക്കുന്നില്ലേ…?” ശാലിനി തമാശ രൂപേണ ചോദിച്ചു.
“എങ്ങനെ കണ്ടാലും എനിക്ക് പിടിക്കും…പക്ഷേ സാരി ഉടുത്ത് കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ അതുകൊണ്ട്…”
“ഹാ എന്തേലും വിശേഷം വരട്ടെ അപ്പോ ഉടുക്കാം…”
“അതൊക്കെ ഇനി എപ്പോഴാ…നാളെ ഉടുക്ക്…”
“നാളെയോ…പോടാ ചെറുക്കാ…”
“അതിനെന്താ…?”
“പിന്നേ…നാളെയൊന്നും പറ്റില്ല…ഒന്നാമത് എനിക്ക് സാരി ഉടുക്കാനുള്ള മടി അമ്മയ്ക്കറിയാം…പിന്നെ നാളെ ചുമ്മാ സാരി ഉടുത്ത് നിൽക്കുന്നത് കണ്ടാൽ അമ്മ എന്ത് വിചാരിക്കും…ഞാൻ എന്തോ പറയും…?” ശാലിനി ചോദിച്ചു.
“ഓ…ഇനി എന്നാണാവോ അടുത്ത വിശേഷം സാരി ഉടുക്കാൻ…?”
“അടുത്തത്…ഹാ ഉത്സവം വരുന്നുണ്ട് അപ്പൊ ഉടുക്കും…” ഒന്നാലോചിച്ച ശേഷം ശാലിനി പറഞ്ഞു.
“ഉത്സവമോ…ഇവിടോ…എന്തോ ഉത്സവം…അതിനിവിടെ അമ്പലമുണ്ടോ…?” ആര്യൻ്റെ മുഖത്ത് സംശയം നിറഞ്ഞു.
“ഉണ്ടല്ലോ…അത് നിനക്കറിയില്ലേ…?”
“ഇല്ലാ…എവിടെ…?”
“കനാല് കേറി കുറച്ച് പോണം…വർഷത്തിൽ ഒരിക്കലേ തുറക്കൂ അത്…അന്നാണ് ഉത്സവം…ഈ നാട്ടിലുള്ളവർ എല്ലാരും ഒരുമിച്ച് ഒത്തുകൂടുന്ന ദിവസമാ അന്ന്…”
“അത് ശരി…അതെന്നാ ഇനി…?”
“അടുത്ത മാസം…”
“അടുത്ത മാസമോ!…അപ്പൊ അതുവരെ ഞാൻ ചേച്ചിയെ സാരിയിൽ കാണാൻ കാത്തിരിക്കണോ…?”
“ഇത്രയും നാളും നീ കണ്ടില്ലല്ലോ…അപ്പൊ പിന്നെ ഒരു മാസം കൂടി കാത്തിരുന്നൂടെ…”
“അതിന് ഇപ്പോഴല്ലേ അങ്ങനെയൊരു ആഗ്രഹം ഉണ്ടായത്…”
“തൽക്കാലം ആ ആഗ്രഹം അവിടെ ഇരിക്കട്ടെ…മോൻ ഇത് നോക്കിക്കേ ഇതിലേതെങ്കിലും മതിയോ…?” ശാലിനി രണ്ടുമൂന്ന് നൈറ്റി എടുത്ത് കാണിച്ചുകൊണ്ട് അവനോട് ചോദിച്ചു.
