നിഷ സന്ധ്യയെ നോക്കി പറഞ്ഞു.
എന്നാൽ അനഘ പെട്ടെന്ന് സൈലന്റ് ആയതു കണ്ട സന്ധ്യ അവളെ നോക്കി,
മങ്ങിയ മുഖത്തോടെ അവളെ നോക്കി ഇരിക്കുന്ന അനഖയെ കണ്ടതും സന്ധ്യയും വല്ലാതെ ആയി.
“എന്താ അനു എന്താ പറ്റിയെ…”
സന്ധ്യയുടെ ഉള്ളിൽ നിന്നും വേവലാതി ഉയർന്നു.
“ഏയ് ഒന്നൂല്ല ചേച്ചീ…ഞാൻ പെട്ടെന്ന് വേറെ എന്തൊക്കെയോ ആലോചിച്ചു പോയതാ… ഒന്നൂല്ല….”
അനഘ എങ്ങനെയോ പറഞ്ഞൊഴിഞ്ഞു എങ്കിലും അവളുടെ മുഖം കണ്ട സന്ധ്യയ്ക്ക് അവളുടെ ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞ വിങ്ങൽ മനസ്സിലായിരുന്നു.
ട്രീറ്റ് മുഴുവൻ നിഷ വാതോരാതെ സംസാരിച്ചപ്പോൾ അനഘ ആകെ ഗ്ലൂമി ആയി അവരുടെ സംസാരം എല്ലാം വെറുതെ കേട്ടിരുന്നു ചോദിക്കുന്നതിനെല്ലാം മൂളി കേട്ടും എന്തിനൊക്കെയോ ചിരിച്ചും അവളിരുന്നു.
നിഷയെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആക്കി തിരികെ വരുമ്പോൾ കാറിൽ ഇരുന്നു മൂകയായി ഡ്രൈവ് ചെയ്യുന്ന അനഖയെ തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു സന്ധ്യ.
“അനു….നീ എന്നോട് പിണക്കാണോ….”
തല ചരിച്ചു ഹെഡ്റെസ്റ്റിൽ വച്ച് സന്ധ്യ കൊഞ്ചിക്കൊണ്ട് അവളോട് ചോദിച്ചു.
“എനിക്കെന്തിനാ പിണക്കം….എനിക്ക് പിണക്കൊന്നുല്ല…!!!”
കെറുവിച്ചുകൊണ്ട് ചുണ്ട് കൂർപ്പിച്ചു പിടിച്ചു ഡ്രൈവ് ചെയ്യുന്ന അനഖയെ കണ്ട സന്ധ്യയ്ക്ക് ചിരിയാണ് വന്നത്.
“ദേ സന്ധ്യേച്ചി….എന്നെ കളിയാക്കി ചിരിക്കല്ലേ….”
“ഹ ആര് കളിയാക്കി…നിന്റെ ഇരിപ്പ് കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് രസം തോന്നീട്ടല്ലേ…”
അവളുടെ കവിളിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു സന്ധ്യ വീണ്ടും കൊഞ്ചിച്ചു.
“ദേ നേരെ ഇരുന്നേ….എന്നിട്ട് ആഹ് സീറ്റ് ബെൽറ്റ് ഇട്ടെ….”
കണ്ണുരുട്ടി കൊണ്ട് അനഘ പറഞ്ഞത് കേട്ട സന്ധ്യ മുഖം ചുളിച്ചു കൊണ്ട് ഇരുന്ന് സീറ്റ് ബെൽറ്റ് ഇട്ടു.
“എടി അനു ഒന്ന് ചിരിക്കെടി….”
സന്ധ്യ വീണ്ടും അവളെ നോക്കി കൊഞ്ചാൻ തുടങ്ങി.
“നീ ഒന്ന് നേരെ നിക്കുന്നത് വരെ ഇവിടെ നിക്കോണോന്നെ ഞാൻ വിചാരിച്ചിട്ടുള്ളൂ….
എനിക്കിഷ്ടം നാട്ടിൽ നിക്കാനാ…നീ ഇല്ലായിരുന്നേൽ എപ്പോഴേ ഞാൻ അങ്ങോട്ടേക്ക് പോയേനെ….”
സന്ധ്യ അനഖയെ തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു.
“ഞാൻ ഇവിടെ എല്ലാം നിർത്തി അങ്ങോട്ട് പോവാൻ ഇരുന്നതായിരുന്നു…അപ്പോഴാ നിന്റെ ഇഷ്യൂ വന്നത്…
പിന്നെ നിന്നെ തനിച്ചാക്കി ഞാൻ എങ്ങനാ പോവുന്നെ….ഒന്നുല്ലേലും നിന്റെ ചേച്ചി അല്ലെടി ഞാൻ….”
സന്ധ്യയുടെ സ്വരം ചിലമ്പിച്ചിരുന്നു.
“അയ്യേ….ഈ ചേച്ചി ഇനി ഇവിടെ കിടന്നു സെന്റി അടിച്ചു കരയുവോ….”
വണ്ടിയുടെ വേഗം കുറച്ചു സന്ധ്യയുടെ കവിളിൽ തട്ടിക്കൊണ്ടു അനഘ ചിരിച്ചു.
“ആദ്യം പെട്ടെന്ന് കേട്ടപ്പോൾ എനിക്കെന്തോ പോലെ ആയി…വീണ്ടും പെട്ടെന്ന് ഒറ്റക്കാകുവാണോ എന്നൊരു ഡൗൺ ഫീൽ….”
അനഘ വിങ്ങലൊളിപ്പിച്ചൊന്നു ചിരിച്ചു.
“അയ്യെ ഇപ്പൊ കരയാൻ പോവുന്നത് നീയാട്ടോ…
നീ എങ്ങനാടി പോത്തേ ഒറ്റയ്ക്കാവുന്നെ ഞാനും ഏട്ടനും അമ്മയും നിഷയുമൊക്കെ ഇല്ലേ…ഒരു കാൾ പോരെ അല്ലെ കാണാൻ തോന്നിയാൽ എപ്പോ വേണേലും നിനക്ക് അങ്ങ് വരാലോ….നിന്റേം വീടല്ലേ…..”
സന്ധ്യ അനഖയെ തന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞു.
“ഞാൻ എനിക്ക് തോന്നുമ്പോൾ ഒക്കെ വിളിക്കും എനിക്ക് കാണാൻ തോന്നുമ്പോൾ ഒക്കെ വരും എന്തേലും അപ്പൊ മാറ്റി പറഞ്ഞാലുണ്ടല്ലോ….”
“ഒന്നും മാറ്റി പറയത്തില്ലെടി വട്ടത്തി….നീ എപ്പോൾ വേണേൽ പോര്….”
സന്ധ്യ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു നേരെ നോക്കിയതും കണ്ടത് റോഡിലേക്ക് ഓടിയിറങ്ങുന്ന ഒരുത്തന്റെ പിടി വിട്ടു കാറിനു നേരെ വരുന്ന ഒരു നീളമുള്ള വടി ആയിരുന്നു.
“അനൂ…..…..!!!!”
അനഖയെ നോക്കി അലറിയ സന്ധ്യയിൽ നിന്ന് തന്റെ മുഖം എടുത്ത് നേരെ നോക്കുമ്പോഴേക്കും വടി കാറിന്റെ ഗ്ലാസിൽ തട്ടി,
ഒറ്റ നിമിഷത്തിൽ അനഖയുടെ നിയന്ത്രണം കയ്യിൽ നിന്നും പോയി.
നടപ്പാതയിൽ വെച്ചിരുന്ന രണ്ടു മൂന്ന് കോണും ഇരുമ്പിന്റെ ബാറും തട്ടി മറിച്ചു നടപ്പാതയിലേക്ക് കയറിയ കാർ പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചു കിട്ടിയ മനഃസാന്നിധ്യം കൊണ്ട് അനഘ നിയന്ത്രിച്ചു റോഡിലേക്കിറക്കി ബ്രേക്ക് ചവിട്ടി,
അവളുടെ മിടിപ്പുയർന്നിരുന്നു കിതച്ചു കൊണ്ട് വിറക്കുന്ന കൈ സ്റ്റിയറിങ്ങിൽ പിടിച്ചു അവൾ ഇരുന്നു.
തൊട്ടുമുന്നിൽ ഒരുത്തൻ ഞൊണ്ടി ഞൊണ്ടി വന്നു ബോണറ്റിലേക്ക് ഉറക്കം വന്നപോലെ ചാരി വീഴുന്നതും അവൾ കണ്ടു, പെട്ടെന്നാണ് അനഖയ്ക്ക് സന്ധ്യയുടെ കാര്യം ഓർമ വന്നത്.
“ചേച്ചി…..എന്തേലും പറ്റിയോ….ഈശ്വര….ചേച്ചി നോക്കിയേ……”
തന്റെ സീറ്റ്ബെൽറ്റ് ഊരി കൈകൊണ്ടു ചെവിയും പൊത്തി കണ്ണും അടച്ചു പിടിച്ചു ഇരിക്കുന്ന സന്ധ്യയുടെ കവിളിലും വയറ്റിലും കൈ വെച്ച് അനഘ ചോദിച്ചു.
ഞെട്ടലിൽ ആയിരുന്ന സന്ധ്യ പയ്യെ കണ്ണ് തുറന്നു അവൾ അനഖയെ നോക്കി.
“എന്ത് പറ്റി ചേച്ചി….കുഴപ്പം എന്തേലും തോന്നണുണ്ടോ…..”
വീണ്ടും അനഘ ചോദിച്ചു,
“ങ് ഹും…..”
തല തിരിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.
അനഘ ഒരു കുപ്പിയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന വെള്ളം എടുത്ത് അവൾക്ക് കൊടുത്തു,
പേടിച്ചുപോയ സന്ധ്യ വേഗം ഒരു കവിൾ വെള്ളം കുടിച്ചിറക്കി.
“അനു….???”
ബോണറ്റിന് മേലെ കിടന്നിരുന്ന രൂപത്തിലേക്ക് നോക്കി സന്ധ്യ അനുവിനോട് ചോദിച്ചു.
സന്ധ്യയുടെ അവസ്ഥയിൽ ഒന്ന് തരിച്ചു പോയിരുന്ന അനഘ അപ്പോഴാണ് ആഹ് കാര്യം ഓർത്തത്.
ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് അവളുടെ മുഖം ചുവന്നു.
ദേഷ്യം നിറഞ്ഞു.
കരിമിഴിയിൽ നിറഞ്ഞ വീറുമായി അവൾ ഡോർ തുറന്നു പുറത്തേക്കിറങ്ങി.
“അനു…..അനു…..”
അവളുടെ പോക്ക് കണ്ട് ഭയന്ന സന്ധ്യ ഉറക്കെ വിളിച്ചു,
എന്നാൽ അതിലൊന്നും കൂസാതെ അനു നേരെ ചെന്ന് കിടന്ന ആളെ കുത്തി പിടിച്ചു വലിച്ചു പൊക്കി, ഒരു തുണി പോലെ എഴുന്നു വന്ന ആളുടെ മുഖം പോലും നോക്കാതെ ഒറ്റയടി അവൾ അടിച്ചു അതോടെ അവൻ ഊർന്നു താഴേക്ക് വീണു.
“അയ്യോ മോളെ….തല്ലല്ലേ…..”
അവിടേക്ക് ഓടിക്കൂടിയവരിൽ ഒരാൾ പറഞ്ഞു…
“ഈ കൊച്ചൻ അവിടെ ഇരിക്കുവാരുന്നു ഏതോ പിള്ളേര് വന്നു പ്രശ്നം ഉണ്ടാക്കിയപ്പോൾ അവിടുന്ന് രക്ഷപെട്ട് ഓടിയതാ അപ്പോഴാ നിങ്ങളുടെ കാറിനു മുന്നിൽ ചാടിയത്…”
അയാൾ അനഖയോട് പറയുമ്പോഴേക്കും സന്ധ്യ അവർക്കരികിൽ എത്തിയിരുന്നു.
കടക്കാരൻ രാഹുലിനെ നോക്കുന്ന തിരക്കിൽ ആയിരുന്നു.
“കൊച്ചെ നിങ്ങൾ ഇതിനെയൊന്നു ആശൂത്രീൽ കൊണ്ട് പോ……
നല്ലോണം അടി കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്….”
“പിന്നെ എനിക്കിനി അതല്ലേ പണി…..ഈ കിടക്കുന്നവൻ ഒപ്പിച്ചതാ ഇത്രേം….”
തന്റെ ഇന്ന് ഷോറൂമിൽ നിന്നിറക്കിയ കാറിന്റെ കോലം നോക്കി അനഘ പറഞ്ഞു.
“അനു…എന്തൊക്കെയാ ഈ പറേണേ….
ഞങ്ങൾ ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിച്ചേക്കാം…ചേട്ടൻ പക്ഷെ പോലീസിനോട് കണ്ട കാര്യം ഒന്ന് പറയേണ്ടി വരും…”
സന്ധ്യ അവിടെ കൂടി നിന്നവരോട് പറഞ്ഞു.
അത് കേട്ടതും കൂടി നിന്ന കൂട്ടം നിമിഷ നേരം കൊണ്ട് പകുതിയായി.
“ഞാൻ പറഞ്ഞോളാം…നിങ്ങൾ ഇപ്പോൾ ഇതിനെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ട് പോവാൻ നോക്ക്….”
