മറുപുറം – 3

രാഹുലിനെ ചാരി ഇരുത്തി സാരി തലപ്പ് കൊണ്ട് മുഖം തുടച്ചു പാർവതി പതം പറയാൻ തുടങ്ങി.

“ഓഹ് ഇനിയും ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു കണ്ണീരൊഴുക്കണ്ട എന്റെ ഏട്ടത്തി…ഞാൻ ഇനി ഏട്ടത്തി ഉണ്ടാക്കുന്നതെന്താണെലും കഴിച്ചോളാം….”

“ഹ്മ്മ്….ഇപ്പോഴും എന്നെ ചാക്കിലാക്കാൻ ഒക്കെ അറിയാം ചെക്കന്….”

അവന്റെ മൂക്കിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു പാർവതി ചിരിച്ചു.
ദീപൻ അവരെ ആക്കി ഓഫീസിലേക്ക് തിരിച്ചു പോയിരുന്നു.

“ഞാൻ ഉണ്ടാക്കിയിട്ട് വന്നിട്ട് നിന്നെ കുളിപ്പിക്കാട്ടൊ….”

ഫോൺ എടുത്ത് അവന്റെ കയ്യിൽ കൊടുത് കവിളിൽ തലോടി തിടുക്കപ്പെട്ട് പാർവതി പുറത്തേക്ക് പോയി.
ഫോണിൽ അൽപനേരം കുത്തിയിരുന്ന് തോണ്ടി കളിച്ചപ്പോഴേക്കും പാർവതി എത്തി.
കയ്യിലും കാലിലും പ്ലാസ്റ്റിക് കവർ കെട്ടി ബാത്‌റൂമിൽ ഒരു കസേരയും വലിച്ചിട്ട് അവനെ താങ്ങി പിടിച്ചു അതിലിരുത്തി ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിയെ കുളിപ്പിക്കുന്ന കണക്കെ പാർവതി അവളുടെ ദത്തു പുത്രനെ കുളിപ്പിച്ചു.
ഒരമ്മയുടെ വാത്സല്യം മാത്രം നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന പാർവതിയുടെ സ്പര്ശനങ്ങൾക്ക് ഒരിക്കലും ഒരുകാലത്തും രാഹുലിന് മറ്റൊരർത്ഥം തോന്നിയിരുന്നില്ല,….രാഹുലിന്റെ ഉള്ളിൽ തെളിഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന മാതൃരൂപം അതെന്നും പാർവതി ആയിരുന്നു.

രാഹുലിനെ കുളിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് വന്നു കിടത്തി പാർവതിയും കുളിച്ചു,
വീട്ടിലെ തറവാടിയായ പെണ്ണിന്റെ അഴക് പ്രതിഫലിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് മുണ്ടും നേര്യതും ചുറ്റി, കാലങ്ങൾ അവളിൽ നിന്ന് എടുത്തുടച്ചുകളഞ്ഞ പ്രസന്നത തിരികെ മുഖത്തണിഞ് കുങ്കുമ പൊട്ടു തൊട്ട് പ്ലേറ്റിൽ ചോറും തോരനും, പപ്പടവുമായി വരുന്ന ഏട്ടത്തിയമ്മയെ അവനും കൺകുളിരേ കണ്ടു.

“ചിക്കനില്ലെ….”

തൊണ്ടക്കുഴിയിലും കവിളിലും നിറച്ച ചോറും വായിൽ വെച്ച് രാഹുൽ കഷ്ടപ്പെട്ടു ചോദിച്ചു.
അടുത്ത ഉരുള ഉരുട്ടി അവനു നീട്ടാൻ നോക്കി ഇരുന്ന പാർവതിയുടെ മുഖത്ത് കുറുമ്പ് നിറഞ്ഞു കൂടി.

“അയ്യട ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നു വന്നില്ല അപ്പോഴേക്കും ഇനി ചിക്കൻ കുത്തിക്കേറ്റാഞ്ഞിട്ട ചെക്കന്….ഇതങ്ങോട്ടു കഴിച്ചാൽ മതി….”

പാർവതി കെറുവോടെ പറഞ്ഞു.

“ഉയ്യോ ഞാൻ ഒരു സിനിമയിലെ ഡയലോഗ് പറഞ്ഞേല്ലേ…ഏട്ടത്തി….”

“ഒരു ഡയലോഗുമില്ല…ദേ വാ തുറന്നേ….നിന്നെ ഊട്ടിയിട്ട് വേണം എനിക്ക് അടുത്ത പണി നോക്കാൻ….”

“പിന്നെ അങ്ങനെ ഇപ്പൊ പണി ഒന്നും ചെയ്യണ്ട….എപ്പോ നോക്കിയാലും പണി….ഒരു സമയം അടങ്ങി ഇരിക്കത്തില്ല…..”

“വെറുതെ ഒരിടത്തു ഇരുന്നാൽ ഞാൻ ഒരൊന്നൊക്കെ ചിന്തിച്ചു കൂട്ടുമെടാ കുട്ടാ…അതിലും നല്ലതല്ലേ ഇങ്ങനെ ഓടി നടക്കണേ….”

മുഖത്ത് ചിരി നിറച്ചു ഉള്ളിൽ നോവടക്കി പാർവതി പറഞ്ഞു.

അത് കേട്ടതോടെ രാഹുലും വല്ലാതെ ആയി….

“ദേ മതി ഇരുന്ന് ആലോചിച്ചത്…എന്നെ ഊട്ടാൻ വന്നതാണെ അത് മറന്നു പോവരുത്….
ആ…..!!!”

തന്റെ മുന്നിൽ കുഞ്ഞിനെ പോലെ വാ പൊളിച്ചു ഇരിക്കുന്ന രാഹുലിനെ നോക്കി ചിരിയോടെ അടുത്ത ഉരുള അവൾ വായിലേക്ക് വച്ച് കൊടുത്തു.

അവർക്ക് പരസ്പരം ഉള്ള മരുന്ന് അവർ തന്നെ ആയിരുന്നു.

********************************
“സന്ധ്യയുടെ പാക്കിങ് ഒക്കെ കഴിഞ്ഞോ അനു….”

“ചെയ്തോണ്ടിരിക്കുവാ ഏട്ടത്തി….”

“അങ്ങോട്ടേക്ക് എങ്ങനെയാ പോണേ….”

“ഞാനും ചേച്ചിയും കൂടെ ചേച്ചിയുടെ കാറിനു പോവാന്നാ കരുതിയിരിക്കണേ….തിരിച്ചു ബസിൽ പോരും…”

“നിഷ വരുന്നുണ്ടോ കൂടെ….”

“ഇല്ലേട്ടത്തി… നിഷേച്ചിക്ക് ഇന്ന് എന്തോ സർജറിയിൽ അസിസ്റ് ചെയ്യാൻ ഉള്ളതുകൊണ്ട് പോയി….”

“അപ്പോ നീയ് ഒറ്റയ്ക്ക് പോരണ്ടേ തിരിച്ചു ഇങ്ങോട്ടു….”

“അത് സാരൂല്ലാ ഏട്ടത്തി…ഞാൻ മാനേജ് ചെയ്തോളാം…”

“ഹ്മ്മ്…..പോകുന്ന വഴിക്ക് ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് ഒന്ന് വായോ…സന്ധ്യയ്ക്ക് കൊടുത്തു വിടാൻ ഞാനും കരുതിയിട്ടുണ്ട് കുറച്ചു സാധനങ്ങൾ…”

“വരാം ഏട്ടത്തി….ഞാൻ വെക്കട്ടെ…പായ്ക്ക് ചെയ്യാൻ ഉണ്ട്….”

“ശെരി മോളെ…വരുമ്പോ കാണാം…”

പാർവതി ഫോൺ വെച്ചതും അനഖയുടെ ഉള്ളിൽ പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ കഴിയാത്ത നോവ് ഉടലെടുത്തു,…
വീണു പോയ നാൾ മുതൽ ഈ നിമിഷം വരെ തന്നെ താങ്ങി നിർത്തിയ ഒരു സ്നേഹസാഗരം ഇന്ന് തന്നെ വിട്ടു അകലേക്ക് പോകും പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി.
കാറ്റു പോലെ അവൾ തങ്ങളുടെ മുറിയിലേക്ക് ഓടി ചെന്നു അവിടെ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി മുടി മെടഞ്ഞു കെട്ടുകയായിരുന്ന സന്ധ്യയെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു അവൾ നിന്നു…
ബ്ലൗസിന് പുറത്തു നഗ്നമായ തോളിൽ നനവ് പടരുമ്പോൾ സന്ധ്യയുടെ കണ്ണുകളും ഈറനണിഞ്ഞു.

“എന്തുവാടി പെണ്ണെ…വെറുതെ ഇരുന്നു കരയാൻ നടക്കുവാ നീ….”

ഇടറിക്കൊണ്ടാണ് സന്ധ്യ പറഞ്ഞത്.
അനഘ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു നിന്നതെ ഉള്ളൂ.

“ഇങ്ങനെ കിടന്നു കരയല്ലേടി….ഞാൻ ഇന്ത്യ വിട്ടു പോവുന്നൊന്നുമില്ലല്ലോ….നാട്ടിലേക്കല്ലേ,”

അനഖയുടെ വിങ്ങൽ മാറ്റാൻ സന്ധ്യ ഓരോന്ന് കഷ്ടപ്പെട്ട് പറയുമ്പോഴും സന്ധ്യയുടെ നെഞ്ചും നീറുകയായിരുന്നു.

“ഇങ്ങോട്ടു നോക്ക് പെണ്ണെ….
നീ ഇപ്പൊ പഴയ പോലെ ആഹ് തൊട്ടാവാടി ഒന്നുമല്ല, സ്വന്തമായി അധ്വാനിക്കുന്ന ഒരുത്തി അല്ലെ തന്റേടമുള്ള പെണ്ണ്….അപ്പൊ അതിന്റെ ഒരു തണ്ട് കാണിക്കണ്ടേ…”

“ഉം ഹും…..”

“ഇതിനെ ഞാൻ ഇനി എന്താ ചെയ്യാ….”

തന്റെ നെഞ്ചിൽ തലയും വെച്ച് കിടക്കുന്ന അനഖയെ ചിരിയോടെ നോക്കി സന്ധ്യ ചിരിച്ചു.

“എന്നിട്ട് ഈ പറേണ ആളുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നതോ….”

അനഘ കണ്ണ് കൂർപ്പിച്ചു ചോദിച്ചതും.
അബദ്ധം പിണഞ്ഞ പോലെ തന്റെ കണ്ണ് തുടച്ചു സന്ധ്യ ഒരു വരണ്ട ചിരി ചിരിച്ചു.
“പോടീ പ്രാന്തി…”

അനഖയുടെ കവിളിൽ കുത്തി സന്ധ്യ തിരിഞ്ഞു.
ബാഗിലേക്ക് ഓരോന്ന് എടുത്തു വെക്കാൻ തുടങ്ങി.

“നീ ഇന്ന് തിരികെ പോരാൻ നിക്കണ്ടട്ടോ….വൈകില്ലേ….ഒറ്റയ്ക്ക് എങ്ങനെയാ രാത്രി നിന്നെ ഞാൻ ധൈര്യത്തിൽ ബസിൽ വിടണെ….നാളെ രാവിലെ പോന്നാൽ മതി…”

“അതെങ്ങനെയാ ചേച്ചി നാളെ എനിക്ക് ടീം മീറ്റിംഗ് ഉള്ളതല്ലേ….”

“എന്നാലും ഒറ്റയ്ക്ക് എങ്ങനെയാടി നിന്നെ വിടുന്നെ…”

“സാരമില്ല ചേച്ചീ….അതൊക്കെ നോക്കാന്നെ….
പിന്നെ ഏട്ടത്തി വിളിച്ചിരുന്നു,
പോവും വഴി അവിടെ കേറാൻ പറഞ്ഞു, കൊണ്ടോവാൻ എന്തോ എടുത്തു വച്ചിട്ടുണ്ടെന്നു…”

“ആഹ് നിന്റെ ഏട്ടത്തിയല്ലേ പോയി കണ്ടേക്കാം…
പാർവതിയും നിഷയും ഇവിടെ ഉള്ളതുകൊണ്ട് എനിക്ക് ചെറിയൊരു ആശ്വാസം നിന്നെ ഏൽപ്പിച്ചു പോകാല്ലോ…”

സന്ധ്യ കള്ളചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.

“അയ്യട….”

അനഘ കെറുവ് കാട്ടി ചിരിച്ചു പുറത്തേക്ക് നടന്നു.

********************************

“ഹെലോ ഏട്ടത്തി….ഞങ്ങൾ ഇവിടെ ഫ്ലാറ്റിൽ എത്തി…”

“ആഹ് എത്തിയോ,…എങ്കിൽ മേളിലേക്ക് വരണ്ട ഞങ്ങൾ താഴേക്ക് വരാം…”

പാർവതി ഫോണിലൂടെ പറഞ്ഞത് കേട്ട അനഘ കാറിൽ തന്നെ ഇരുന്നു.

“ഏട്ടത്തി താഴേക്ക് വരാം എന്ന് പറഞ്ഞു….”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *