അനഘ നെറ്റിയിലടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ആഹ് ഇതൊക്കെ തന്നെയാ അവളും പറഞ്ഞെ…ആദ്യം രണ്ടിനും തമ്മിൽ നോക്കാൻ വയ്യാരുന്നു, പിന്നെ ഏട്ടൻ വിളി തുടങ്ങി ഇപ്പോ അവനും ഡാ യും ഡിയും ഒക്കെ ആയെന്നു…
……രണ്ടിനെയും ഒരു മുറിയിലാക്കിയാൽ പിന്നെ നിനക്ക് രാത്രി അവിടെ പോയി സംസാരിക്കണ്ടല്ലോ…”
“യ്യോ…ഇതൊക്കെ ആരാ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ആക്കിയെ….അവൻ എനിക്ക് എന്റെ ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ട് നെ പോലെയാ…”
“എനിക്കറിയാടി പെണ്ണെ….പക്ഷെ നിനക്കും അവനും ഒന്ന് ആലോചിച്ചു കൂടെ…നിങ്ങൾക്ക് രണ്ടു പേർക്കും അറിയാം ആഹ് വേദനയുടെ കയ്പ്….ചിലപ്പോ അത് മാറാൻ ഏറ്റവും നല്ല മരുന്ന് നിങ്ങൾ തന്നെ ആവും,…ഒറ്റയ്ക്ക് ഒരുപാട് ദൂരം പോകാൻ ബോർ ആണ് മോളെ….നീയും അവനും നല്ലോണം ആലോചിക്ക്…”
സന്ധ്യ ഫോൺ വെച്ചതും അനഖയുടെ ചിന്തകൾ പല നിലയിൽ ആയി മാറിയിരുന്നു.
“എനിക്ക് ഇനി കഴിയുമോ ഒരാളെ വിശ്വസിക്കാൻ….ഒരാളെ വീണ്ടും ഉള്ളിലേക്ക് എടുക്കാൻ….അവനു കഴിയുമോ….”
സ്വയം ചിന്തിച്ചു കൂട്ടിയ കൂമ്പാരങ്ങൾക്ക് മുന്നിൽ അവൾ എവിടെയും കര തൊടാതെ നടന്നു.
********************************
“ഡി….അവര് കിടന്നിട്ടില്ലാട്ടോ….”
രാത്രി തന്റെ റൂമിലേക്ക് കയറി വന്ന അനഖയെ നോക്കി രാഹുൽ പറഞ്ഞു.
“ഓഹ് അതിനു ഞാൻ ഇന്ന് നിന്റെ കുപ്പി ഒന്നും എടുത്തിട്ടില്ല,….ഇന്ന് നിനക്ക് ഡ്രൈ ഡേ….”
“അതല്ലടി നീ ഈ നേരത് ഇവിടെ….”
“അതിനു ഒരിക്കെ കണ്ടതല്ലേ…പിന്നെ ഫിയൻസിയുടെ റൂമിൽ എനിക്ക് കയറാം….”
അനഘ വാതിൽ ചാരി കട്ടിലിന്റെ ക്രാസ്സിയിൽ ചാരി ഇരുന്നിരുന്ന രാഹുലിന്റെ നെഞ്ചിൽ തന്റെ വിടർന്ന മുടി പരത്തിയിട്ട് കിടന്നു.
“ഫിയൻസീയോ….???”
“നമ്മൾ അറിയാതെ അങ്ങനെ കുറച്ചു നീക്കങ്ങൾ ഒക്കെ നടക്കുന്നുണ്ട് മോനെ….നൂലു വലിക്കുന്നത് പുന്നാര ഏട്ടത്തിയും സന്ധ്യേച്ചിയും….”
അനഘ ഒരു ദീർഘ നിശ്വാസം വിട്ടു കിടന്നു.
“എന്നിട്ട് നിനക്ക് എന്താ തോന്നുന്നേ….”
ഒട്ടൊരു മൗനതിന് ശേഷം രാഹുൽ അവളോട് ചോദിച്ചു.
“സത്യം പറഞ്ഞാൽ അറിയില്ല….നിനക്കോ….”
“ങു ഹും….”
ചുമൽ കൂച്ചി പറയുമ്പോഴും രണ്ടുപേരുടെയും ഉള്ളിൽ ആഹ് ചോദ്യത്തിന്റെ കനൽ ഒരു ചെറു നാമ്പിന്റെ തീ ഇട്ടിരുന്നു.
എല്ലാ മാസവും സന്ധ്യയെ കാണാൻ അനഘ പോയിരുന്നു യാത്രകളിൽ എല്ലാം കൂട്ട് രാഹുലും ഇടയ്‌ക്കെല്ലാം പാർവതിയും അവരോടൊപ്പം ചേർന്നു.
ഏഴാം മാസം ഒത്തിരി പലഹാരങ്ങളുമായി പാർവതി അവരുടെ കൂടെ സന്ധ്യയെ കാണാൻ പോയി,
സന്ധ്യയെ തൊട്ടും തലോടിയും കൂടെ ഇരുന്നു തങ്ങളുടെയും ബാക്കി വിശേഷങ്ങളും എല്ലാം പറയുമ്പോൾ ഇടയ്ക്കിടെ പാർവതിയുടെ കണ്ണുകൾ സന്ധ്യയുടെ വയറിനെ കൊതിയോടെ നോക്കുന്നത് അനഖയും കണ്ടിരുന്നു.
അന്ന് രാഹുലിനെ പോലെ പാർവതിയെ ഓർത്തു അനഖയുടെ ഉള്ളും പൊള്ളി.
തിരികെ വരുമ്പോൾ തീർത്തും മൗനിയായി മാറിയ പാർവതിയെ പിന്നിലെ സീറ്റിൽ അനഘ മാറിൽ ചേർത്ത് ആശ്വസിപ്പിച്ചു.
********************************
“അനു…..നീ ഇറങ്ങിയോ….”
“ആഹ് ഏട്ടത്തി….ഓഫീസിലേക്ക് പൊയ്ക്കോണ്ടിരിക്കുവാ….അവനെ പിക്ക് ചെയ്യാൻ…..”
“നീ അങ്ങോട്ട് പോവണ്ട..അവൻ ഇന്ന് ഉച്ചക്ക് സൈറ്റിൽ പോവാൻ ഇറങ്ങീട്ടു കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് വന്നു… എന്തോ തലയിൽ കയറി കൂടിയിട്ടുണ്ട് ചെക്കന്റെ മുഖമൊക്കെ വല്ലാതെ ആയിരുന്നു….”
“എന്താ പറ്റിയെ ഏട്ടത്തി….!!!”
“ആവോ….ഞാൻ ചോദിച്ചിട്ട് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല….വന്നതും റൂമിൽ കയറി ഇരിപ്പാ….നീ വന്നിട്ട് ഒന്ന് ചോദിക്ക്….പിന്നെ ഞാനും ഏട്ടനും തറവാട് വരെ ഒന്ന് പോകുവാ….
ചിലപ്പോ നാളെയെ തിരിച്ചു എത്തുള്ളൂ…..”
“അവിടെ എന്താ ഇപ്പൊ….പെട്ടെന്ന് ഒരു പോക്ക്….”
“കുറെ നാളായിട്ടു പോയിട്ടില്ലാല്ലോ…..പിന്നെ ഞങ്ങൾക്ക് ചെയ്ത് തീർക്കേണ്ട കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ ഉണ്ട്….ഞാൻ പറയാം….നീ ഇപ്പൊ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് ചെല്ലട്ടോ….
രാത്രിയിലേക്കുള്ളത് ഞാൻ ഉണ്ടാക്കി വെച്ചിട്ടുണ്ട്…രാവിലെ രണ്ടും കൂടെ എഴുന്നേറ്റു ബ്രേക്ഫാസ്റ് ഉണ്ടാക്കിക്കൊളണം….തല്ലൊന്നും പിടിക്കരുത്…”
“പിന്നെ ഞങ്ങൾ കുഞ്ഞിപ്പിള്ളേരല്ലേ….ഇയാള് പോയിട്ട് വാടോ പാറുവേട്ടത്തി….”
“പോടീ…..ഹി ഹി ഹി…
വെക്കുവാണെ…”
പാർവതി ഫോൺ വെച്ച ഉടനെ അനഘ രാഹുലിനെ വിളിച്ചു.
“ഇവനിതെന്താ ഒന്ന് ഫോൺ എടുത്താൽ….വെറുതെ ടെൻഷൻ അടിപ്പിക്കാൻ…”
ഉള്ളിലുള്ള ഈർഷ്യ അനഘ പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് തീർത്തു.
കാർ പാർക്ക് ചെയ്ത് അനഘ നേരെ ഫ്ലാറ്റിലേക് കയറി,
ഏട്ടനും ഏട്ടത്തിയും പോയി കഴിഞ്ഞിരുന്നു എന്നവൾക്ക് മനസ്സിലായി.
നേരെ ഹാൻഡ് ബാഗ് സെറ്റിയിൽ ഇട്ടു അവൾ രാഹുലിന്റെ മുറിയിലേക്ക് കയറി.
അവിടെ അവളെ കാത്തിരുന്നത് കസേരയിൽ ചാഞ്ഞു തളർന്നു ഇരിക്കുന്ന രാഹുലും മുന്നിൽ മുക്കാലും ഒഴിഞ്ഞ കുപ്പിയും ആയിരുന്നു,
അവൾക്ക് ഒരു നിമിഷം മുന്നിൽ കണ്ടത് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല,
തന്റെ ഇത്ര നാളുള്ള പ്രയത്നം മുഴുവൻ ഒരു ദിവസം കൊണ്ട് നശിഞ്ഞു പോവുന്നത് കണ്ട അനഖയ്ക്ക് സഹിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
അവളുടെ കരുതലിൽ രാഹുൽ പൂർണ്ണമായും ഉപേക്ഷിച്ച മദ്യപാനം അതിന്റെ ഏറ്റവും വൃത്തികെട്ട രീതിയിൽ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നത് കണ്ട അനഖയ്ക്ക് തന്റെ ദേഷ്യവും സങ്കടവും നോവും ഒന്നും അടക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
“ഡാ…..”
അലറി വിളിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ അകത്തേക്ക് പാഞ്ഞടുത്തു.
കസേരയിൽ ചാഞ്ഞു കിടന്നിരുന്ന രാഹുലിന്റെ കോളറിൽ വലിച്ചു പൊക്കി അവൾ നിന്ന് വിറച്ചു.
കണ്പോളകളിൽ തട്ടിയ മയക്കം കഷ്ടപ്പെട്ട് തുറന്ന അവനു മുന്നിൽ അനഖയുടെ ചുവന്നു തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകളിൽ നിന്ന് ഒഴുകിയിറങ്ങുന്ന കണ്ണുനീരാണ് തെളിഞ്ഞത്.
“ആഹ്…അനു….”
“വേണ്ട വിളിക്കരുത്…..ഇന്നല്ലേൽ നാളെ…നീ എന്നോട് ഉള്ളിലുള്ളത് പറയും….ഒരു ജീവിതം തുടങ്ങാൻ വിളിക്കും എന്ന് കരുതിയ എന്നോട് നീ ഇത് തന്നെ ചെയ്യണം….
നിനക്ക് എന്നേം ഏട്ടത്തിയേം കൊന്നൂടാരുന്നോ….
ഇതിലും ബേധം അതായിരുന്നു.
“കോളറിൽ ഉലച്ചുകൊണ്ട് അവൾ ചീറുകയായിരുന്നു, ഉരുണ്ടിറങ്ങിയ അവളുടെ കണ്ണീര് അവന്റെ നെഞ്ചിനെ പൊള്ളിച്ചു കൊണ്ട് പതിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.
“പൊക്കോ….എനിക്ക് ഇനി കാണണ്ട…..”
അവനെ തള്ളിയിട്ട് കണ്ണ് പുറം കൈകൊണ്ടു തുടച്ചു തേങ്ങിക്കൊണ്ട് റൂമിനു വെളിയിലേക്ക് നടന്ന അനഖയെ കണ്ട രാഹുലിന് ഉള്ളിൽ വേദന നിറഞ്ഞു.
തന്നെപ്പോലെ അവളും ഒരുമിച്ചൊരു ജീവിതം സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്നു എന്ന അവളുടെ ഏറ്റുപറച്ചിൽ അവൻ ഒരുപാടു നാളുകളായി കേൾക്കാൻ കാത്തിരുന്ന വാക്കുകൾ ആയിരുന്നു എന്നാൽ ഇന്ന് ഇങ്ങനെ ഒരവസരത്തിൽ അവനു ഉള്ളിൽ ആഹ് വാക്കുകൾ കൂരമ്പു കൊള്ളുന്ന പോലെ ആണ് കുത്തിയത്.
കാറ്റു പോലെ അവന്റെ റൂമിൽ നിന്നും പുറത്തു പോയ അനഖയുടെ പിന്നാലെ ഒഴുകുന്ന കണ്ണും വിറയ്ക്കുന്ന കാലും കലക്കം വിട്ടൊഴിയാത്ത മനസ്സുമായി വേച്ചു വെച്ചാണ് നടന്നത്.
