നിന്റെ സങ്കല്പം ഒന്നു കേൾക്കട്ടെ….
മോനാച്ചൻ : ഓഹ് എനിക്കങ്ങനെ ഒരു ആഗ്രഹവും ഇല്ലാന്നെ…എന്നായാലും ഒരു പാവം ആരുന്നാൽ മതി
സൂസമ്മ : അതൊക്കെ നമുക്ക് പാവമാക്കി എടുക്കാം…. കാണാൻ ആരെ പോലിരിക്കണം…സിനിമ നടിയെപ്പോലെ ഇരിക്കണോ???
സൂസമ്മ ചിരിച്ചോണ്ട് ചോദിച്ചു
മോനാച്ചൻ : കളിയാക്കേണ്ട… എനിക്ക് സിനിമ നടിയെ ഒന്നും വേണ്ടായേ…
സൂസമ്മ : ഞാൻ കാര്യമായിട്ട് ചോദിച്ചതാടാ…നീ പറ..
മോനാച്ചൻ : ഞാൻ പറഞ്ഞ എന്നെ വഴക്ക് പറയരുത് എങ്കിൽ പറയാം.
സൂസമ്മ : ഇല്ല ഒന്നും പറയില്ല നീ പറഞ്ഞോ
മോനാച്ചൻ : അമ്മാമ്മയെ പോലെ ഒരു പെണ്ണിനെ മതി…അതൊരിക്കലും നടക്കില്ല എന്നറിയാം എന്നാലും…..
ഒരു പൊട്ടിച്ചിരി ആയിരുന്നു സൂസമ്മേടെ മറുപടി….
ടാ പൊട്ടാ അതിന് എനിക്കെന്നാ ഇരുന്നിട്ടാ…വയസായ അമ്മച്ചിമാരെ ആണോ നീ കെട്ടാൻ പോകുന്നെ???
മോനാച്ചൻ : അമ്മാമ്മയ്ക്ക് അതിനും മാത്രം പ്രായം ഒന്നും ആയിട്ടില്ല…മാത്രമല്ല അമ്മാമ്മയെ കാണാൻ സിനിമ നടിമാരേക്കാളും ചന്തമുണ്ട്. ഇപ്പൊ അമ്മാമ്മയെ കാണാൻ ഇത്രേം ഭംഗിയുണ്ടെങ്കിൽ ചെറുപ്പത്തിൽ എന്നാ സുന്ദരി ആയിരിക്കും….
സൂസമ്മ : മോനാച്ചാ നിർത്തിക്കോ….ഒന്നു രക്ഷപെട്ടു വന്നേയുള്ളു…ഇനിയും തല കുത്തി വീഴാൻ എനിക്ക് വയ്യാ
മോനാച്ചനും സൂസമ്മയും ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നടന്നു…പെട്ടെന്ന് ഒരു ഇടിവെട്ടി…. സൂസമ്മയും മോനാച്ചനും ഒരുപോലെ ഞെട്ടി….
അമ്മാമ്മേ മഴ ഇരച്ചു വരുന്നുണ്ട് വേഗം നടക്കാം ഇല്ലേൽ മുകളിൽ എത്തുമ്പോളേക്കും നനഞ്ഞു കുളിക്കും
മോനാച്ചൻ പറഞ്ഞത് കേട്ടു സൂസമ്മ മുകളിലോട്ടു നോക്കി ശരിയാ..മഴ ഇരച്ചു വരുന്ന ശബ്ദം കേൾക്കാം…. വീടുവരെ ഇനിയും ഒരു പത്തു മിനിറ്റെങ്കിലും നടന്നാലേ എത്താൻ കഴിയു…അവൾ നടപ്പിന്റെ സ്പീഡ് കൂട്ടി….
അമ്മാമ്മേ നടന്നിട്ടു കാര്യമില്ല ഓടിക്കോ മഴയിങ്ങെത്തി…
മോനാച്ചൻ പറഞ്ഞു….സൂസമ്മ മോനാച്ചന്റെ പുറകെ ഓടി മഴ ഇരച്ചു പെയ്യുവാൻ തുടങ്ങി…സൂസമ്മയ്ക്ക് നേരത്തെ വീണ വീഴ്ചയിൽ കാലിനു ചെറിയ വേദന ഉണ്ടായിരുന്നു…അവൾക്കു ഓടിയിട്ടു മോനാച്ചന്റെ ഒപ്പം എത്താൻ പറ്റുന്നില്ലാരുന്നു..
മോനാച്ചാ ടാ എനിക്ക് വയ്യെടാ…ഇനി എന്നെകൊണ്ട് ഓടാൻ പറ്റില്ല…
അവള് വിളിച്ചു പറഞ്ഞത് കേട്ടു മോനാച്ചൻ നിന്നു.. അവൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ അരക്കു കയ്യും കൊടുത്ത് തളർന്നു നിൽക്കുന്ന സൂസമ്മയെ ആണ്‌.. ഓട്ടത്തിനിടയിൽ അവൾ തേങ്ങയും കളഞ്ഞിരുന്നു…മോനാച്ചൻ വേഗം പുറകോട്ടു ഓടി അവളുടെ അരികിലെത്തി…പറമ്പ് നിറച്ചു മരങ്ങൾ ഉള്ളതുകൊണ്ട് ശെരിക്കും നനഞ്ഞിട്ടില്ല പക്ഷെ പെരുമഴയാണ് പെയ്യുന്നത്… ഇവിടെ തന്നെ നിന്നാൽ നനഞ്ഞു കുളിക്കും അവനോർത്തു. മോനാച്ചന്റെ കയ്യിലിരുന്ന ചക്കെടുത്തു അവൻ സൂസമ്മയുടെ തലക്കു മുകളിൽ പിടിച്ചു…
മോനാച്ചാ നമ്മുക്ക് കുറച്ചൂടെ മുൻപോട്ടു നടക്കാം റബർ മെഷീന്റെ അവിടെ കേറി നിൽക്കാം…മഴ കുറഞ്ഞിട്ടു പോകാം…
സൂസമ്മ പറഞ്ഞു…
മോനാച്ചൻ ചാക്ക് സൂസമ്മേടെ കൊടുത്തിട്ടു അമ്മാമ്മ പോരെ…ഞാൻ ഒറ്റയോട്ടത്തിന് അവിടെ കേറി നിൽക്കാം
എന്നും പറഞ്ഞു മോനാച്ചൻ മുന്പിലോടി…സൂസമ്മ ചാക്ക് തലയ്ക്കു മുകളിൽ നിവർത്തി പിടിച്ചു പയ്യെ നടന്നു..
മോനാച്ചൻ റബ്ബർ ഷീറ്റ് അടിക്കുന്ന മെഷീൻ പുരയിൽ എത്തി…കല്ല് കൊണ്ട് കെട്ടിയ ചുവരില്ലാത്ത ഒരു ചെറിയ ഷെഡ് .. സിമന്റ്‌ ഇട്ട തറയുടെ നടുവിൽ റബ്ബർ അടിക്കുന്ന മെഷീൻ വെച്ചിട്ടുണ്ട്…നനയാതിരിക്കാൻ ഓടിട്ട മേൽക്കൂര.. മെഷിൻ കഴിഞ്ഞാൽ കഷ്ടിച്ചു രണ്ടോ മൂന്നോ പേർക്ക് നിൽക്കാവുന്ന ഇടയേയുള്ളു…
പറമ്പിൽ നിന്നും കുറച്ചു ഉയരത്തിൽ കെട്ടിപ്പൊക്കിയതുകൊണ്ട് മഴവെള്ളം കേറില്ലാത്തതു ഭാഗ്യം….
അവൻ മുകളിലോട്ടു നോക്കി വെള്ളം പുഴപോലെ ഒഴുകി തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്…. മഴക്കാലം ആയി മോനാച്ചൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞോണ്ട് സൂസമ്മ വരുന്നുണ്ടോന്നു നോക്കി…. തലയിൽ ചാക്ക് പിടിച്ചു സൂസമ്മ നടന്നു വരുന്നുണ്ട്…മഴയുടെ അകമ്പടിയോടെ കുലുങ്ങി നടന്നു വരുന്ന സൂസമ്മയെ അവൻ നോക്കി നിന്നു…. വെള്ളം പറ്റാതിരിക്കാൻ മുണ്ട് ഒരു കൈകൊണ്ട് പൊക്കി പിടിച്ചിട്ടുണ്ട്…കയ്യുടെ ഒരു വശം നനഞ്ഞു ശരീരത്തോട് ഒട്ടി കിടക്കുന്ന ചട്ടയിൽ അവരോടു ദേവതയെ പോലെ തോന്നിച്ചു മോനാച്ചന്
അന്നേരമാണ് മോനാച്ചൻ പണ്ട് ആൻസി ജോസിനോട് പറഞ്ഞത് ഓർത്തത്‌…
പണ്ട് റബ്ബർ ഷീറ്റ് അടിക്കുന്ന മെഷിൻ പുരയിൽ വെച്ചു ആൻസിയുടെ കന്യാകത്വം ജോസ് കളയാൻ നോക്കിയ കഥ അവന്റെ മനസിലൂടെ പാഞ്ഞു പോയി. അപ്പോൾ ഇവിടെ വെച്ചാണ് രണ്ടും കൂടെ കളിവെക്കുന്നത്. ഈ വഴി അങ്ങനെ ആരും വരാറില്ല…റബ്ബർ ഇപ്പോൾ കാര്യമായിട്ട് പറമ്പിലില്ല.. ഉള്ളത് ആഴ്ചയിൽ ഒന്നോ രണ്ടോ വട്ടം ആരെങ്കിലും വന്നു അടിച്ചെടുക്കും…മോനാച്ചൻ ഓർത്തു നിൽകുമ്പോൾ ഒരു വിളികേട്ടു…
മോനാച്ചാ കൈ താടാ….
മോനാച്ചൻ നോക്കുമ്പോൾ പകുതിയും നനഞ്ഞു തന്റെ നേരെ കയ്യും നീട്ടി നിൽക്കുന്ന നിൽക്കുന്ന സൂസമ്മയെയാണ്.. അവൻ കൈ നീട്ടി അവളെ വലിച്ചു കയറ്റി…
സൂസമ്മ ഓടിയതിന്റേം നടന്നതിന്റേം ഫലമായി നന്നായി അണക്കുന്നുണ്ട്..
മഴ വരാൻ കണ്ട നേരം സൂസമ്മ പിറുപിറുത്തു…
ലക്ഷണം കണ്ടിട്ട് ഈ മഴ ഇപ്പോളെങ്ങും മാറുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല…എങ്ങനെ കേറി പോകും മോനാച്ചാ
മോനാച്ചൻ നിസംഗതയോടെ കൈ മലർത്തി കാണിച്ചു..
ശോ കർത്താവേ പിള്ളേര് രണ്ടും ഒറ്റയ്ക്കെയുള്ളു വീട്ടിൽ അവറാച്ചായൻ കട്ടപ്പന പോയതാ വൈകിയേ വരൂന്ന് പറഞ്ഞിട്ടാ പോയെ
സൂസമ്മ സങ്കടപെട്ടു…
ജോസില്ലേ വീട്ടിൽ????
മോനാച്ചൻ ചോദിച്ചു
ഓ ആ ചെറുക്കൻ…കര നിരങ്ങാൻ പോയേക്കുവാ…അവനെ പ്രേതീക്ഷിക്കുവേ വേണ്ടാ…ഒരു ഉത്തരവാദിത്തം ഇല്ലാത്തവനാ അവൻ
ജോസിനെ താഴ്ത്തി കെട്ടി പറഞ്ഞതിൽ മോനാച്ചൻ സന്തോഷം കണ്ടെത്തി.. സൂസമ്മ കാണാതെ അവൻ ചിരിച്ചു…
മഴ മാറുമോയെന്നു കുറച്ചൂടെ നോക്കാം ഇല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ പോയി കുടയെടുത്തിട്ടു വരാം
മോനാച്ചൻ പറഞ്ഞു…
സൂസമ്മ :അപ്പൊ നീ നനയില്ലേ????
മോനാച്ചൻ : അതു കുഴപ്പമില്ല…. ഞാൻ ഒറ്റ ഓട്ടത്തിന് പോയിട്ട് വരാം
സൂസമ്മ : വേണ്ട…നീ ഞാൻ കാരണം ഒത്തിരി ബുദ്ധിമുട്ടി.. ഒന്നാമത് പുതുമഴയാ നനഞ്ഞാൽ പനിയുറപ്പായും വരും
നമ്മുക്ക് മഴ മാറിട്ടു പോയാൽ മതി
സൂസമ്മയെ ചെറുതായി വിറക്കാൻ തുടങ്ങി.. മഴ നനഞ്ഞു ദേഹത്തെല്ലാം വെള്ളം പിടിച്ചിരിക്കുവാ.. സൂസമ്മ കുനിഞ്ഞു മുണ്ട് മെല്ലെയുയർത്തി അവളുടെ തല തുടച്ചു…സൂസമ്മേടെ മുട്ട് വരെയുള്ള മുണ്ട് നീങ്ങി…മോനാച്ചന്റെ കണ്ണുകൾ അറിയാതെ അവിടേക്കു നോട്ടം പായിച്ചു.. വെളുത്തു കൊഴുത്ത കാലിൽ നനഞ്ഞൊട്ടിയ രോമങ്ങൾ…ഇടയ്ക്ക് സൂസമ്മ മുണ്ട് വലിക്കുമ്പോൾ തുടയുടെ കുറച്ചു ഭാഗങ്ങൾ കാണാൻ പറ്റുന്നുണ്ട്…മോനാച്ചൻ ശെരിക്കും ഓർത്തു സൂസമ്മയെ പോലെ ഒരു പെണ്ണിനെ കെട്ടാൻ പറ്റിയിരുന്നെങ്കില്ലെന്ന്‌.. അത്രക്കും സൂസമ്മ മോനാച്ചന്റെ മനസിൽ പതിഞ്ഞിരുന്നു.
