സൂസമ്മയ്ക്ക് വല്ലാത്ത പരവേശമെടുത്തു. അവളാകെ മടുത്തു കുഴഞ്ഞിരുന്നു. മോനാച്ചന്റെ മുകളിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ സൂസമ്മ കട്ടിലിൽ നിന്നും താഴെയിറങ്ങി. അഴിഞ്ഞു വീണ അവളുടെ മുണ്ട് വലിച്ചുടുത്തു. തെന്നി ചിതറിയ അവളുടെ മുടിയിഴകൾ കൈകളാൽ കോതിയൊതുക്കി. സിസിലി മോനാച്ചന് കുടിക്കാൻ മൊന്തയിൽ വെച്ചിട്ട് പോയ വെള്ളം മേശപ്പുറത്തു നിന്നും സൂസമ്മ കൈ നീട്ടിയെടുത്തു. അവളാ വെള്ളം വായിലേക്ക് ഒഴിച്ചു. വായിലൂടെ കവിഞ്ഞൊഴുകിയ വെള്ളം അവളുടെ കഴുത്തിലൂടെ ഉടുപ്പിനെ നനച്ചുകൊണ്ട് ദേഹത്തേക്കൊഴുകിയിറങ്ങി.
മോന്ത മേശപ്പുറത്തു വെച്ചു സൂസമ്മ മോനാച്ചനെ നോക്കി. അവൻ അവളെ സാകൂതം നോക്കി കിടക്കുവായിരുന്നു. അവന്റെ കൈകളിൽ അവളുടെ നനഞ്ഞ ജെട്ടി ഉണ്ടായിരുന്നു. അവനതു അവളുടെ നേരെ നീട്ടി. സൂസമ്മ അതുമേടിച്ചു അവന്റെ മുൻപിൽ വെച്ചിട്ടു.
മോനാച്ചാ ഇനി കുറച്ചു നാളത്തേക്ക് ഒന്നും വേണ്ടാ…ഇനി ഞാൻ പറയാം അപ്പോൾ മതി കേട്ടോ
മോനാച്ചൻ കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു അവളെ നോക്കി തലയാട്ടി
ഇപ്പോളും ആയാൽ പണിയാകുമെടാ. ആരെങ്കിലും അറിഞ്ഞാൽ പിന്നെ അറിയാമല്ലോ. ജീവിച്ചിരുന്നിട്ടു കാര്യമില്ല.. ആരും നിന്നെ പഴിക്കില്ല. ഞാനായിരിക്കും കുറ്റക്കാരി.
മ്മ്…. സൂസമ്മ പറയുമ്പോൾ മാത്രം മതി ഇനി
അവൻ പറഞ്ഞു
എന്നാൽ ഞാൻ പോട്ടെ…. നീ കിടന്നോ…പനി നന്നായി മാറിയിട്ട് ജോലിക്ക് പോയാൽ മതി കേട്ടോ. പിന്നെ ഞാൻ വന്നത് നീ ആരോടും പറയേണ്ട കേട്ടല്ലോ…
എന്നും പറഞ്ഞു സൂസമ്മ മോനാച്ചനെ കെട്ടിപിടിച്ചു ഉമ്മ വെച്ചിട്ടു പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി നടന്നു. അവൾ നടന്നു വീട്ടിലെത്തുമ്പോൾ സിസിലി അടുക്കളയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.
സൂസമ്മ : പണിക്കാർക്ക് കാപ്പി കൊടുക്കണ്ടേ സിസിലി പോയി കൊടുത്തിട്ടു വാ… ഞാൻ മുകളിൽ പോയപ്പോൾ കാലായിലെ പെണ്ണമ്മയെ കണ്ട് വർത്തമാനം പറഞ്ഞു സമയം പോയതറിഞ്ഞില്ല.
സിസിലി : തേങ്ങ കൊണ്ടിടാൻ വന്നപ്പോൾ ഞാൻ വർക്കിച്ചന്റെ കയ്യിൽ കൊടുത്തു വിട്ടാരുന്നു കാപ്പി
സൂസമ്മ : ആ അതെന്നായാലും നന്നായി…
നീ പിള്ളേര് വരുമ്പോൾ കഴിക്കാൻ കൊടുക്കാൻ എന്തേലും ഉണ്ടാക്ക്. ഞാൻ ഒന്നു കിടക്കട്ടെ വല്ലാത്ത ക്ഷീണം
സിസിലി : ശെരി കൊച്ചമ്മേ…
സൂസമ്മ അകത്തോട്ടു കയറി. അവളുടെ വായിൽ മോനാച്ചന്റെ പാലിന്റെ രുചിയും ഒരുതരം പിരുപിരുപ്പും അനുഭവപ്പെട്ടു. അവൾ വാഷ് ബേസിനിൽ പോയി വായിൽ വെള്ളം കൊണ്ടു തുപ്പി. കണ്ണാടിയിൽ മുഖം നോക്കിയ സൂസമ്മ അവളെ കണ്ട് അമ്പരന്നു പോയി. ഒരു വശപ്പിശകു പെണ്ണിനെ പോലെ തോന്നിയവൾക്ക് അവളെ തന്നെ കണ്ടിട്ട്. സൂസമ്മ വേഗം സോപ്പ് എടുത്തു മുഖത്ത് പുരട്ടി കഴുകി. മുഖം തുടച്ചോണ്ട് അവൾ റൂമിൽ കയറി കതകടച്ചു കിടന്നു. അവൾക്കു അവളിൽ ഉണ്ടായ മാറ്റമോർത്തു വിഷമമോ സന്തോഷമോ എന്തെക്കെയോ തോന്നി. ഒരു വശത്തു തന്നെ ജീവനെപ്പോലെ സ്നേഹിക്കുന്ന ഭർത്താവിനെ ചതിച്ചതിന്റെ വിഷമം മറു വശത്തു ഇനിയൊരിക്കലും കിട്ടില്ലെനോർത്ത സുഖം പകർന്നു തന്ന മോനാച്ചനോടുള്ള ഇഷ്ടവും. അവളാകെ ധർമ്മ സങ്കടത്തിൽ കിടന്നു.
ഒരു ഉത്തമ്മയായ ഭാര്യയെന്ന നിലയിൽ ഭർത്താവിന് അടിമപ്പെട്ടു നിൽക്കേണ്ടവളാണ് ഞാൻ. അങ്ങനെ നോക്കിയാൽ ഞാൻ കാണിക്കുന്നത് മഹാ അപരാദമാണ്. എന്നാൽ ഈ മര്യാദ അവറാൻ എന്നോട് കാണിച്ചിട്ടുണ്ടോ. ആയ കാലത്ത് അവറാൻ പൂശാത്ത പെണ്ണുങ്ങൾ ഈ കരയിൽ ഇല്ലായിരുന്നു. ചോദിച്ചാൽ അണ്ടിയുള്ള ആണുങ്ങളായാൽ കളിക്കും നീ നിന്റെ കാര്യം നോക്കെടിയെന്നു പറയുമായിരുന്നു, അതിന്റെ പ്രതികരമായി ഇതിനെ കാണണോ. സൂസമ്മ ഉത്തരമില്ലാത്ത ചോദ്യങ്ങളുമായി കിടന്നുരുണ്ടു. പക്ഷെ മോനാച്ചൻ പകർന്നു നൽകിയ സുഖം വെടിയാനും അവൾക്കു പറ്റുന്നില്ലായിരുന്നു. ഈ കലാമത്രയും അവറാന്റെ കൂടെ കിടന്നിട്ടു കിട്ടാത്ത സുഖമാണ് മോനാച്ചൻ എന്ന കൊച്ചു ചെറുക്കൻ രണ്ടു ദിവസം കൊണ്ടു സൂസമ്മയ്ക്ക് സമ്മാനിച്ചത്. ആ സുഖം നഷ്ടപ്പെടുത്തണോ????
വരുന്നത് വരുന്നിടത്തു വെച്ചു കാണാമെന്നു വിചാരിച്ചവൾ കിടന്നു.
ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോയി. മോനാച്ചൻ പനിയെല്ലാം മാറി മിടുക്കനായി. പഴയപോലെ അവൻ രാവിലെ പത്രമെടുക്കാൻ പോയി തുടങ്ങി. പാല് കൊടുക്കാൻ ചെല്ലുമ്പോൾ സൂസമ്മയെ കാണുമ്പോൾ പലപ്പോഴും ആലിസോ മേരിയോ അടുത്തുണ്ടാകും. അവർ പരസ്പരം കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് പ്രണയം കൈമാറി. അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം പ്രസ്സിൽ പോയി വരുമ്പോൾ ത്രേസ്യമ്മയെ അവൻ വഴിയിൽ വെച്ച് കണ്ട് മുട്ടി.
പനിയൊക്കെ മാറിയോടാ മോനാച്ചാ????
ത്രേസ്യാമ്മ കള്ള ചിരിയോടെ അവനെ നോക്കി ചോദിച്ചു
മോനാച്ചൻ : പനിയൊക്കെ മാറി…ഞാൻ എന്നും നോക്കാമല്ലോ…അമ്മാമ്മയെ കാണാനേ ഇല്ലല്ലോ???
ത്രേസ്യാമ്മ : ഓഹ്…എന്നാ പറയാനാ…ഷാപ്പിലെ പണിക്കാരൻ ഒരുത്തൻ നാട്ടിൽ പോയേക്കുവാ…. ഇപ്പോ മിക്കപ്പോഴും ഷാപ്പിൽ പോകണമെടാ
മോനാച്ചൻ : എന്നാ അതായിരിക്കും കാണാത്തെ. മോളികുട്ടി എന്ത്യേ അമ്മാമ്മേ???
മോനാച്ചൻ അബദ്ധം പറ്റിയപോലെ നക്ക് കടിച്ചു നിന്നു. എന്തേലും കുശലം ചോദിക്കണമല്ലോന്ന് ഓർത്തു പറഞ്ഞു പോയതാ
ത്രേസ്യാമ്മ : ഓഹോ…നിന്റെ മനസിലിപ്പോഴും അവളുണ്ടല്ലേ???
മോനാച്ചൻ : അയ്യോ…ഒന്നും ഓർത്തോണ്ട് പറഞ്ഞെ അല്ലേ…അറിയാതെ ചോദിച്ചതാ
ത്രേസ്യാമ്മ : നിനക്ക് തള്ളമാരെ ഒന്നും പിടിക്കാതില്ലാരിക്കും അല്ലേ???
മോനാച്ചൻ : എന്റെ അമ്മാമ്മേ…സത്യമാ പറഞ്ഞെ.. അന്നങ്ങനെ പറ്റിപോയതല്ലേ.. ഇനി പൊന്ന് കൊണ്ടു പുളിശ്ശേരി ഉണ്ടാക്കി തരാമെന്നു പറഞ്ഞാലും ഞാൻ പോകില്ലേ
ത്രേസ്സ്യാമ്മ : ഞാൻ നിന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്തിയതല്ല മോനാച്ചാ…നീ ഒരു ആൺകുട്ടി അല്ലേ. നിനക്ക് ഒന്നും പറ്റാൻ പോകുന്നില്ല അതുപോലെ അല്ല അവൾ.
എനിക്കാകെ ഉള്ളതാ ആ തല തെറിച്ചവൾ.ആരുടേലും കയ്യിൽ പിടിച്ചു ഏൽപ്പിക്കാതെ ഇനി സമാദാനം ഇല്ല…
ആ വിഷയം വിട്
മോനാച്ചൻ : എന്നാ ഞാൻ പോട്ടെ???
ത്രേസ്യാമ്മ : ഞാൻ ചോദിച്ചെന്നു ഉത്തരം പറഞ്ഞിട്ട് നീ പൊക്കോ… നിനക്ക് തള്ളമ്മാരെ പിടിക്കത്തില്ലേ????
മോനാച്ചൻ : അമ്മാമ്മയെ എനിക്ക് ഇഷ്ട്ടമാ.. പക്ഷെ അമ്മാമ്മ അല്ലേ എന്നെ പറഞ്ഞു വിട്ടേ
ത്രേസ്യമ്മ : ഇതിനൊക്കെ സമയവും സന്ദർഭവും നോക്കണ്ടേ പൊട്ടാ… അല്ലേൽ രണ്ടിനേം തൊഴുത്തിന്ന് ഞാൻ പിടിച്ചപോലെ നാട്ടുകാര് നമ്മളെ പിടിക്കാൻ ഇടവരും.
മോനാച്ചൻ :അയ്യോ അതു വേണ്ട…സമയം ഉളളപ്പോൾ മതി
ത്രേസ്യാമ്മ :നീ സമാധാനപ്പെട്…പെരുനാൾ വരുവല്ലേ…ചക്കൊച്ചൻ ഷാപ്പിലും പള്ളി കമ്മറ്റിലും ഒക്കെയായി നല്ല തിരക്കിലാരിക്കും. രാത്രി ഞാൻ വീട്ടിൽ മിക്കവാറും ഞാൻ ഒറ്റക്കെ കാണു. ഞാൻ പറയാം അപ്പോൾ നീ വന്നാൽ മതി
