💖അവളും ഞാനും തമ്മിൽ💖അടിപൊളി  

ഞാൻ പോകുന്നു സാറ, ഒരിക്കൽ ഞാൻ ചെയ്തതിനു ഒരു പ്രായശ്ചിത്തം ആണ് ഇപ്പോൾ ചെയ്യുന്നത്, അത്രയും പറഞ്ഞു ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നടന്നു , രണ്ടു ചുവടു നടന്ന ശേഷം ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി, അവൾ ഇപ്പോഴും അതെ നിൽപ്പ് തന്നെ നിൽക്കുന്നു, പോകുന്നതിനു മുൻപ് ഒരിക്കൽക്കൂടി ആ മുഖം കാണാൻ തോന്നിയത് കൊണ്ട് ഞാൻ വീണ്ടും അവളെ വിളിച്ചു, ചിഞ്ചു…….
പെട്ടെന്ന് അവൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കി,

എത്ര കാലം കഴിഞ്ഞാലും നിന്റെ വരവും പ്രതീക്ഷിച് ഞാനും നമ്മുടെ മോളും ആ വീട്ടിൽ ഉണ്ടാകും.

അവളുടെ നോട്ടം കണ്ട് അറിയാതെ വായിൽ നിന്നും ഇത്രയും വീണുപോയി, ആ വാക്കുകൾ അവളുടെ മുഖത്തു ഒരു തെളിച്ചം സൃഷ്ട്ടിച്ചു പക്ഷെ ഞാൻ കരച്ചിലിന്റെ വക്കിൽ എത്തിയിരുന്നു. ഞാൻ വേഗം തിരിഞ്ഞു നടന്നു പുറത്തിറങ്ങി വണ്ടിയിൽ കയറി സ്റ്റാർട്ട് ആക്കി വണ്ടി പിന്നോട്ടെടുത്തു. എന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞിരുന്നു. എങ്കിലും ഞാൻ ആ കാഴ്ച വെക്തമായി തന്നെ കണ്ടു.
എന്റെ വണ്ടി നീങ്ങി തുടങ്ങിയപ്പോൾ ആ വരാന്തയിലൂടെ ഓടി വരുന്ന സാറയെ . അത് കണ്ടുകൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ വണ്ടി തിരിച്ചു മുന്നോട്ടെടുത്തു സൈഡ് മിററിലൂടെ അവളെ നോക്കി , അപ്പോൾ അവൾ വെളുത്ത സാരി ഉടുത്തു നിൽക്കുന്ന ജാനകിഅമ്മയെ കെട്ടിപിടിച്ചു നിക്കുകയായിരുന്നു , അവർ അവളുടെ പുറത്തു തലോടുന്നതും കണ്ടു, എന്റെ ആ കാഴ്ച എനിക്ക് വല്ലാത്ത ഒരു സമാധാനം നൽകി ,

ഇന്നലെ രാത്രി മുതൽ വണ്ടി ഓടിക്കാൻ തുടങ്ങിയതായിരുന്നു ഞാൻ, ഒരു പോള കണ്ണടച്ചിട്ടില്ല, അതിന്റെ ക്ഷീണവും ഉണ്ട് പക്ഷെ ഞാൻ അത് കാര്യം ആക്കിയില്ല, അവളെ അവിടെ തനിച്ചാക്കിയപ്പോൾ മുതൽ ഒരു ശൂന്യത , രണ്ട് വര്ഷം ആയി എന്റെ കൺവെട്ടത് ഉണ്ടായിരുന്നവർ പെട്ടെന്ന് അകന്നപ്പോൾ എന്റെ മനസിന് അത് അംഗീകരിക്കാൻ വിഷമം ആയിരുന്നു, ക്ഷീണവും തളർച്ചയും ഒന്നും കാര്യം ആക്കിയില്ല, വീട്ടിലേക്കുള്ള യാത്ര തുടർന്നു. അവളെ കുറിച്ചുള്ള ഓർമകളും ചിന്തകളും എന്റെ മനസിനെ കാർന്നു തിന്നാൻ തുടങ്ങി . എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും കണ്ണിലെ നനവ് അടക്കാനോ നിർത്തുവാനോ കഴിയുന്നില്ല , അതിൽ നിന്നൊക്കെ രെക്ഷ നേടാൻ എന്നോണം പതുക്കെ ഓടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന എന്റെ കാറിന്റെ വേഗത ഞാൻ കുട്ടി , വേഗത്തിൽ വണ്ടി ഓടിക്കുമ്പോൾ റോഡിലുള്ളവരുടെ സുരക്ഷയും സ്വന്തം സുരക്ഷക്കും ഞാൻ കൂടുതൽ പ്രാധാന്യം കൊടുക്കും അത്കൊണ്ട് തന്നെ വേറെ ഒന്നിനെ കുറിച്ചും ആ സമയം ഞാൻ ചിന്തിക്കാറില്ല , അതിനു മാറ്റം സംഭവിച്ചത് അന്ന് വേദന കൊണ്ട് പുളയുന്ന എന്റെ പെണ്ണിനേയും കൊണ്ട് ആശുപതിയിലേക്കുള്ള പോക്കിലായിരുന്നു, ഇന്നും എനിക്ക് അറിയില്ല എങ്ങനെ ഞാൻ അന്ന് അവിടെവരെ വണ്ടി ഓടിച്ചു എത്തി എന്ന് , എന്നാൽ എന്ന് ആ അവസ്ഥ അല്ലാത്തത് കൊണ്ട് ഞാൻ വണ്ടി ഹൈവേയിലൂടെ പറപ്പിച്ചു വിട്ടു, അങ്ങോട്ടുള്ള യാത്രയിൽ അൻപത് കിലോമിലിറ്റർ വേഗത്തിനു മുകളിലേക്ക് ചലിക്കാതിരുന്ന സ്പീഡോമീറ്റർ തിരിച്ചുള്ള യാത്രയിൽ നൂറിന് താഴേക്ക് വന്നത് ചുരുക്കം ചില അവസരങ്ങളിൽ മാത്രം,
വാഹന പ്രേമികളുടെ എക്കാലത്തെയും ഇഷ്ട്ട വാഹനങ്ങളിൽ ഒന്നായ Mitsubishi Lancer ആണ് എന്റെ പടക്കുതിര, അവനു 100 എന്നൊക്കെ പറയുന്നത് ഒരു അക്കമേ അല്ല, അങ്ങോട്ട് പോയതിന്റെ പകുതി സമയം കൊണ്ട് ഞാൻ വീട്ടിൽ എത്തി.

അകത്തു കയറി അമ്മയോട് കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ പറഞ്ഞു ഒന്ന് പോയി കുളിച്ചുവന്നു ‘അമ്മ എടുത്തു തന്ന ചോറും കഴിച്ചു റൂമിൽ കയറി , കട്ടിലിൽ മണിക്കുട്ടി നല്ല സുഖ നിദ്രയിൽ ആയിരുന്നു അവളോടൊപ്പം ഞാനും കയറി കിടന്നു അപ്പോൾ തന്നെ ഉറങ്ങുകയും ചെയ്തു.

പിന്നീട് അങ്ങോട്ടുള്ള ദിനങ്ങൾ എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം വെറുക്കപെട്ടവ ആയിരുന്നു. സാറയുടെ സമിഭ്യം ഞാൻ ശെരിക്കും ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു. എനിക്ക് ചുറ്റും വല്ലാത്ത ശൂന്യത, അവളെ ഒരു നോക്ക് കാണാതെ തലക്ക് ഭ്രാന്ത് പിടിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി എനിക്ക്, സ്ഥിരമായി മയക്കുമരുന്ന് ഉപയോഗിച്ച് കൊണ്ടിരുന്ന ഒരു വെക്തി പെട്ടെന്ന് ഒരു സുപ്രഭാതത്തിൽ അത് നിർത്തുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന അതെ അവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നു ഞാൻ . അത്രമേൽ ഒരു ലഹരിയായി മാറിയിരുന്നു അവൾ, തിരികെ പോയി കൂട്ടികൊണ്ട് വന്നാലോ എന്ന് പല പ്രാവശ്യം ചിന്തിച്ചു, പക്ഷെ പോകാൻ കഴിയില്ലല്ലോ, പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പറ്റാത്ത ഒരു മാനസികാവസ്ഥ , ഒരു തരം ഡിപ്രഷനിലേക്ക് നടന്നടുക്കുക ആയിരുന്നു എന്റെ മനസ്. ശരീരത്തിൽ നിന്നും ആത്മാവ് അകന്നു പോയപോലെ, ഇപ്പോഴും ഒറ്റക്കിരിക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചു, എല്ലാരിൽനിന്നും അകന്നു അവളുടെ മാത്രം മാത്രം ഓർമകളിൽ മുഴുകുകയായിരുന്നു ഞാൻ……

അതിൽ നിന്നെല്ലാം എനിക്ക് ഒരു മോചനം ഉണ്ടാക്കി, വീണ്ടും തിരികെ കൊണ്ട് വന്നത് ‘അമ്മ ആയിരുന്നു.

‘അമ്മ എന്റെ ജീവിതത്തിൽ അണയാത്ത ഒരു ദീപം പോലെ എന്നും എന്റെ കൂടെ ഉണ്ട് . എത്ര വളർന്നാലും ഓരോ അമ്മയ്ക്കും മക്കൾ എന്നും കുഞ്ഞുങ്ങൾ തന്നെ ആയിരിക്കും. കരയുമ്പോൾ താരാട്ടു പാടി ഉറക്കാനും, വിശക്കുമ്പോൾ ഊട്ടാനും, കഥകൾ പറയാനും, തല്ലാനും , തലോടാനും അമ്മയല്ലാതെ വേറെയാരുണ്ട്…….
ഇരുട്ടിൽ വെളിച്ചമായും , വീഴുമ്പോൾ കൈത്താങ്ങായും, മഴയത്തു കുടയായും, അറിവിന്റെ വെളിച്ചമായും, എന്നും അമ്മയെന്ന അമ്മയെൻ കൂടെയുണ്ട് ……..
മടിയിലിരുത്തി അമ്പിളിമാമനെയും കാക്കയെയും നോക്കി പറഞ്ഞ കഥകൾക്കും, ചിരിപ്പിച്ചും ചിന്തിപ്പിച്ചും പേടിപ്പിച്ചും വാരിത്തന്ന ചോറുരുളകൾക്കും….. മാധുര്യമേറും അമ്മതൻ ചുംബനങ്ങൾക്കും പകരം വെക്കാൻ വേറെ എന്തുണ്ട് എന്റെ ജീവിതത്തിൽ……
അമ്മയുടെ വയറ്റിൽ തുടിച്ചു തുടങ്ങിയ നാൾമുതൽ ആ സ്നേഹവും കരുതലും എന്നോടൊപ്പം ഉണ്ട് , സഹിക്കാൻ കഴിയാത്ത വേദന അമ്മക്ക് സമ്മാനിച്ചുകൊണ്ട് ഈ ലോകത്തിലേക്ക് വന്ന അന്നുമുതൽ വളർച്ചയുടെ ഓരോ ഘട്ടത്തിലും എങ്ങും വീണുപോകാതെ ആ കൈകൾ എന്നെ ചേർത്തുപിടിച്ചിരുന്നു. കുഞ്ഞുന്നാളിൽ കുറുമ്പ് കാണിക്കുമ്പോൾ അമ്മയുടെ കൈയിൽ നിന്നും തല്ലു വാങ്ങിയിട്ട് അമ്മേ എന്ന് തന്നെ ഉറക്കെ വിളിച്ച് കരയുമ്പോഴും ആ കൈകൾ തന്നെ ആയിരുന്നു ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ വന്നിരുന്നതും. വളർന്ന്നിട്ടും, ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ അച്ഛൻ ആയിട്ടും അമ്മയുടെ സേഹത്തിനും കരുതലിനും ഒരു മാറ്റവും വന്നിട്ടില്ല, പഴകുംതോറും അതിന്റെ മാധുര്യം കൂടുക മാത്രമാണ് ചെയുന്നത്.
എനിക്ക് എന്നും എൻ ‘അമ്മ കൂടെ തന്നെ ഉണ്ട്, പക്ഷെ എന്റെ മകൾക്ക് ആ സൗഫാഗ്യം ലഭിക്കാൻ യോഗം ഇല്ല, ഒരു തരത്തിൽ അതിനും കാരണക്കാരൻ ഞാൻ തന്നെ ആണ്. ആ ചിന്തകളും എന്നെ ഒരുപാട് അലട്ടിയിരുന്നു.

അമ്മയുടെ ആശ്വാസ വാക്കുകൾ എപ്പോഴും എനിക്ക് കുട്ടുണ്ടായിരുന്നു. മണിക്കുട്ടിക്ക് വേണ്ടിയെങ്കിലും ഞാൻ പഴയതുപോലെ ആകണം എന്ന അമ്മയുടെ വാക്കുകൾ ഞാൻ മനസിനെ പറഞ്ഞു പഠിപ്പിച്ചു. എന്റെ മകൾക്ക് ഒരേസമയം ഞാൻ അച്ഛനും, അമ്മയും, കൂട്ടുകാരനും ഒക്കെ ആയി മാറി , എന്റെ എല്ലാം തന്നെ ഇപ്പോൾ മണിക്കുട്ടിയാണ്.

+6

0