💖അവളും ഞാനും തമ്മിൽ💖അടിപൊളി  

തലയിൽ ഒരു കരസ്പർഷം അറിഞ്ഞപ്പൊഴാണ് ഞാൻ മുഖം ഉയർത്തി നോക്കിയത്, മുന്നിൽ ഒരു വെള്ള വസ്ത്രം ധരിച്ച ഒരു സ്ത്രീ രൂപം,
എന്തിന് വേണ്ടിയാണ് നീ കരയുന്നത്?
അവർ എന്നോട് ചോദിച്ചു
എന്റെ സാറ അവള് എന്നെ വിട്ടു പോയി , ഈ ലോകം വിട്ടു പോയി.
നീ കണ്ടോ അവള് ലോകം വിട്ടു പോയി എന്ന്.
അവർ മുഖത്ത് ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ എന്നോട് തിരിച്ച് ചോദിച്ചു.
ഇല്ല. ഞാൻ മറുപടി പറഞ്ഞു.
കുഞ്ഞേ ഒരാളെ നമ്മൾ പരിധികൾ ഇല്ലാതെ സ്നേഹിക്കുമ്പോൾ അവരെ കുറിച്ച് പലപ്പോഴും നമ്മുടെ മനസ്സ് കടന്നു ചിന്തിക്കും, ഇത്രമേൽ നീ സ്നേഹിക്കുന്ന നിന്റെ ഇണ ജീവിതം തീരുന്നതിനു മുൻപേ എങ്ങനെയാണ് നിന്നെ വിട്ട് പോകുന്നത്.
അവരുടെ ഓരോ വാക്കുകളും എനിക്ക് ആശ്വാസം നൽകുന്നതായിരുന്നു. ഞാൻ അവരെ തന്നെ കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കി നിൽക്കുന്നത് കണ്ട അവർ വീണ്ടും തുടർന്നു.
ആത്മാർത്ഥമായി കളങ്കം ഇല്ലാതെ സ്നേഹിക്കുന്നവരെ തമ്മിൽ പിരിക്കാൻ ദൈവത്തിനു പോലും സാധിക്കില്ല, നീ ഒഴുക്കിയ കണ്ണുനീർ അവൾക്ക് വേണ്ടി ആണെങ്കിൽ നിന്റെ സ്നേഹം സത്യം ആണെങ്കിൽ അവള് നിന്നിൽ അലിഞ്ഞു ചേരുക തന്നെ ചെയ്യും.
അവർ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ എന്റെ മനസ്സിനെ ഒരുപാട് ശാന്തം ആക്കിയിരുന്നു, അറിയാതെ ഞാൻ അവരെ കൈ കുപ്പി വണങ്ങി പോയി, അവർ എന്റെ കൈകളിലേക്ക് ഒരു ജപമാല വച്ചിട്ട് കൈകൾ രണ്ടും കുട്ടിപിടിച് പറഞ്ഞു,
നിന്റെ സ്നേഹത്തെ എത്രത്തോളം നീ സത്യമാക്കുന്നുവോ അതിന്റെ ഇരട്ടിയായി അത് നിന്നിലേക്ക് തന്നെ എത്തും.
ഞാൻ അവരുടെ കൈ ശിരസോട് ചേർത്ത് വച്ച് തല കുനിച്ചു വണങി നിന്നുപോയി…
തോളിൽ ആരോ കൈവച്ചപ്പൊഴാണ് ഞാൻ വീണ്ടും മുഖം ഉയർത്തി നോക്കുന്നത്, മുൻപിൽ ഇതിൽ കത്തിനിൽക്കുന്ന മെഴുകുതിരിയും ആ ദൈവ സ്വരൂപങ്ങളും മാത്രം, അവരെവിടെ? ഞാൻ തല ചരിച്ചു നോക്കി കണ്ണനാണ് , അവൻറെ മുഖത്ത് നല്ല തെളിച്ചം ഉണ്ട്,
ഡാ ചിഞ്ചുവിനെ ബോധം വന്നു, ഇപ്പൊ കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല എന്ന് ഡോക്ടർമാർ പറഞ്ഞു 24 മണിക്കൂർ ഒബ്സർവേഷൻ കഴിഞ്ഞിട്ട് റൂമിലോട്ടു മാറ്റും എന്നും പറഞ്ഞു.
ചുട്ടുപഴുത്ത ആലയിലേക്ക് വെള്ളം കോരിയൊഴിച്ചതുപോലെ ആയിരുന്നു അവൻറെ വാക്കുകൾ ഹൃദയത്തിൽ പതിച്ചത്, ഞാൻ ചാടി പിടഞ്ഞെണീറ്റ് അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു സന്തോഷം കൊണ്ട് കണ്ണുകൾ വീണ്ടും നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നു, അപ്പോഴും എൻറെ വലത്തേ കയ്യിൽ ഒരു ജപമാല മുറുകി പിടിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു, ഞാൻ കണ്ണുകളടച്ച് ദൈവത്തിനു നന്ദി പറഞ്ഞു,
നീ വന്നേ എല്ലാവരും നിന്നെ തിരക്കുന്നുണ്ട് ഉണ്ട് നിൻറെ മോള് അവിടെ കിടന്ന് മോങ്ങാൻ തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട് നീ ഇതുവരെ കുഞ്ഞിനെ ഒന്ന് എടുക്ക് പോലും ചെയ്തില്ലല്ലോ എന്തൊരു തന്തയാടാ നീ
അവൻറെ വാക്കുകൾ കേട്ട് ആ സാഹചര്യത്തിലും എനിക്ക് ചിരിക്കാൻ സാധിച്ചു, പിന്നെ ഞാനും കണ്ണനും കൂടി ഒരുമിച്ച് അവിടെനിന്നും ഐസിയുവിൽ അരികിലേക്ക് ചെന്നു, എല്ലാരും അവിടെ എന്നെയും കാത്തു നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു, കുഞ്ഞു മേരി അമ്മയുടെ കൈകളിൽ ഇരുന്ന് കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അത് കണ്ടപ്പോൾ എനിക്കും ചെറിയ സങ്കടം തോന്നി എങ്കിലും കുഞ്ഞിനെ എടുക്കുന്നതിന് മുമ്പ് ഒരു തവണ കൂടി ഡോക്ടറുടെ അനുവാദം വാങ്ങി ഞാൻ സാറിനെ കാണാൻ ICU ഇൽ കയറി, കണ്ണ് തുറന്നു കിടക്കുന്ന അവളെ കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ എന്നെ മനസ്സിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു സങ്കടവും ടെൻഷനും എല്ലാം പോയി, ഞാൻ ചെല്ലുന്നത് കണ്ട് അവളും എന്നെ ഒന്നു നോക്കി മുഖത്തെ ഭാവം എന്താണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല , എങ്കിലും ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവൾക്കരികിൽ ചെന്ന് കയ്യിലിരുന്ന മാല മാല കഴുത്തിൽ അണിയിച്ചു കൊടുത്തിട്ട് വേഗം പുറത്തിറങ്ങി. എൻറെ പ്രവർത്തി അവളെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി,
പുറത്തിറങ്ങി ഞാൻ നേരെ അമ്മയുടെ കയ്യിൽ നിന്നും ഉം കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്ന കുഞ്ഞിനെ വാങ്ങി, അവളെ ഞാൻ മാറോടടക്കി പിടിച്ചപ്പോൾ തന്നെ എന്നെ ആ പിഞ്ചു കുഞ്ഞിൻറെ കരച്ചിൽ അടങ്ങിയിരുന്നു, എല്ലാവർക്കും അത് ചെറിയ ഒരു അത്ഭുതം സൃഷ്ടിക്കുക തന്നെ ചെയ്തു, കാരണം ഇത്രനേരവും എല്ലാവരും മാറി മാറി ശ്രമിച്ചിട്ടും നടക്കാത്ത കാര്യമാണ് ഞാൻ ഒന്ന് എടുത്ത് അപ്പോഴേക്കും എൻറെ മോൾ അടങ്ങിയത്, കുഞ്ഞ് എൻറെ കയ്യിലിരുന്ന ഉറങ്ങുന്നത് കണ്ടാ സിസ്റ്റർ വന്നു ഒന്നു കുഞ്ഞിനെ ഫീഡ് ചെയ്യിക്കണം എന്നും പറഞ്ഞ് വാങ്ങിക്കൊണ്ടുപോയി, ഞാൻ കുഞ്ഞിനെ കൊടുത്തപ്പോൾ
“അമ്മ അടുത്ത് വന്നു പറഞ്ഞു അച്ഛൻറെ മോൾ ആണെന്ന് തോന്നുന്നു” മേരി അമ്മയും അത് ശരിവെച്ചു
മോനെ അബി നീയും സാവത്രി യും കൂടി വീട്ടിൽ പോയി ഡ്രസ്സ് ഒക്കെ മാറി ഒന്ന് ഫ്രഷ് ആയി വാ ദേഹം മുഴുവനും ചോരയല്ലേ. മേരിയമ്മ പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് ഞാനും ആ കാര്യം ശ്രദ്ധിച്ചത് ഞാൻ ഇട്ടിരിക്കുന്ന ഡ്രസ്സ് മുഴുവനും അവളെ എടുത്തോണ്ട് വന്നപ്പോൾ ചോര പുരണ്ടിരുന്നു.
പറഞ്ഞത് ശെരി ആണെന്ന് തോന്നിയത് കൊണ്ട് ഞാനും അമ്മയും കൂടി കണ്ണന്റെ കാറും എടുത്തോണ്ട് വീട്ടിലേക്ക് പോയി, എന്റെ വണ്ടി ക്ലീൻ ചെയ്യാൻ വേണ്ടി കണ്ണൻ കൊണ്ട് പോയിരുന്നു. വീട്ടിൽ എത്തി പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഞാനും അമ്മയും കുളിച്ച് ഫ്രഷ് ആയിരുന്നു. ഒന്നും കഴിക്കാൻ നിന്നില്ല അമ്മ ഇട്ടു തന്ന ഒരു ചായയും കുടിച്ച് കുറച്ചു ഡ്രസ്സ് ഉം സാധനങ്ങളും എടുത്ത് ഹോസ്പിറ്റലിലെ ക്ക് പോയി, അവിടെ എത്തിയപ്പോൾ രാത്രി വൈകിയിരുന്നു , ഹോസ്പിറ്റലിൽ തന്നെ ഒരു മുറിയിലേക്ക് അന്നത്തെ രാത്രിയിൽ ഞങൾ എല്ലാരും ചേക്കേറി, അടുത്ത. ദിവസം രാവിലെ തന്നെ അച്ഛൻ ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിയിരുന്നു, ആദ്യമായി പേരക്കുട്ടിയെ കൈയിൽ കിട്ടിയപ്പോൾ സന്തോഷം കൊച്ഛന്റെ കണ്ണ് നനയുന്നത് ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു. പിന്നെ എല്ലാരും കളിയും ചിരിയും ആയി ഹോസ്പിറ്റലിൽ തന്നെ കൂടി, എല്ലാർക്കും വേണ്ട ഭക്ഷണം ഒക്കെ കണ്ണൻ വീട്ടിൽ നിന്നും കൊണ്ട് വന്നിരുന്നു. വൈകുന്നേരം ആയപ്പോഴേക്കും സാറയെ റൂമിലേക്ക് ഷിഫ്റ്റ് ചെയ്തു, രണ്ടു ദിവസം കൊണ്ട് തന്നെ അവള് ആകെ കോലം കെട്ടിരുന്നു. മുഖം കണ്ടാൽ അറിയാം നല്ല ക്ഷീണം ഉണ്ടെന്ന്.
കുറെ കഴിഞ്ഞു ഡോക്ടർ ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്ന് എന്നോടും അമ്മയോടും മാത്രമായി പറഞ്ഞു
ആ കുട്ടി രക്ഷപ്പെട്ടത് ശരിക്കും അത്ഭുതമാണ്, മരണത്തിൻറെ വർക്ക് വരെ എത്തിയതായിരുന്നു എന്തോ ഒന്ന് അതിനെ തിരിച്ചുകൊണ്ടുവന്നു എന്ന് വേണം പറയാൻ നിങ്ങളുടെയൊക്കെ പ്രാർത്ഥനയും ഫലമായിരിക്കും, അവളുടെ ബോഡി ശരിക്കും വീക്കാണ് നല്ല ക്ഷീണമുണ്ട് ഒരുകാരണവശാലും ഉറങ്ങാതിരിക്കാൻ സമ്മതിക്കരുത് കറക്റ്റ് സമയത്ത് മരുന്നും ഭക്ഷണമൊക്കെ കഴിപ്പിക്കണം മാനസികമായും ശാരീരികമായും കുറച്ചുനാളത്തേക്ക് യാതൊരുവിധ ബുദ്ധിമുട്ടും അവർക്ക് ഉണ്ടാകാൻ പാടില്ല ഒരു മൂന്ന് മാസത്തേക്ക് കമ്പ്ലീറ്റ് ബെഡ് റസ്റ്റ് വേണം ഒരുപാട് നേരം എഴുന്നേറ്റിരിക്കാൻ പുറത്തിറങ്ങി നടക്കാൻ ഒന്നും സമ്മതിക്കരുത് അതൊക്കെ ആ കുട്ടിയുടെ ജീവന് തന്നെ ഭീഷണി ആയേക്കാം,
ശരി ഡോക്ടർ എല്ലാം ഞങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചോളാം,
അങ്ങനെ പറഞ്ഞ ശേഷം ഡോക്ടറെ ഞങ്ങൾ യാത്രയാക്കി, പിന്നെ ഒരു രണ്ടാഴ്ചത്തെ ആശുപത്രി വാസം കഴിഞ്ഞാണ് സാറേ വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടു വരുന്നത്, അവൾക്ക് യാതൊരുവിധ ബുദ്ധിമുട്ടും ഉണ്ടാകാതെ ഞാനും അമ്മയും പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു, ആശുപത്രി വാസവും ഹെവി ഡോസ് ഉള്ള മരുന്നുകളും ഒക്കെ തന്നെ അവളെ ഒരുപാട് ക്ഷീണിപ്പിച്ചിരുന്നു. മോളുടെ കര്യങ്ങൾ മിക്കതും ഞാൻ തന്നെ ആയിരുന്നു നോക്കിയത്, അവൾക്ക് പാല് കൊടുക്കാൻ സാറയുടെ കൈയിലും കുളിപ്പിക്കാൻ അമ്മയുടെ കൈയിലും കൊടുക്കും, ബാക്കി എല്ലായിപ്പോഴും തന്നെ മോൾ എന്റെ അടുത്ത് ആയിരുന്നു.
മണിക്കുട്ടിയുടെ പേരിടീൽ ചടങ്ങിന്റെ അന്ന് അച്ഛന്റെ മടിയിൽ ഇരുത്തി കുഞ്ഞിനെ പേര് വിളിക്കാൻ നേരം അവളോട് ആയിരുന്നു ആദ്യം ചോദിച്ചത് പക്ഷേ അവള് കടക്കണ്ണിട്ട്‌ എന്നെ നോക്കുക മാത്രം ആയിരുന്നു ചെയ്തത്, ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. അവളുടെ മൗനം ആ കർത്തവ്യം എന്നെ ഏല്പിച്ചതിന്റെ സൂചന ആയിരുന്നു. അവളുടെ നോട്ടം കണ്ട അമ്മ അടുത്ത ഊഴം എനിക്ക് നൽകി, എന്ത് പറയും എന്നോർത്ത് പെട്ടെന്ന് ഞാനും ഒന്ന് ശങ്കിച്ചു, കാരണം കുഞ്ഞിന് പേര് സാറ തന്നെ പറയും എന്ന് ആലോചിച്ച ഞാൻ അവൾക്കായി പേര് ഒന്നും നോക്കി വചിട്ടില്ലയിരുന്നു. എന്നൽ എന്റെ പരിഭ്രമം കണ്ട് സാറയുടെ മുഖത്ത് ഒരു കുസൃതി ചിരി വിടരുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു, അത് നോക്കിക്കൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ ഒരു പേര് പറഞ്ഞു സ്രാവണി.
സ്രാവണി എൻ്റെ മോൾ……
കള്ളിപെണ്ണ് പകൽ മുഴുവനും ഉറങ്ങിയിട്ട് രാത്രിയിൽ കണ്ണും തുറന്നു കിടക്കും അവളോടൊപ്പം ഇരുന്നു അവളെ കളിപ്പിച്ചില്ല എങ്കിൽ അപ്പോ തൊടങ്ങും കരച്ചിൽ, അല്ലെങ്കി പുള്ളിക്കാരി ക്ക് ഒരു വഴക്കും ഇല്ല, എന്റെ രാത്രിയിലെ ഉറക്കത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ തീരുമാനം ആയി, വെളുപ്പിനെ 3 മണി 4 മണി വരെ പെണ്ണ് ഉണർന്നു കിടക്കും പിന്നെ അവള് ഉറങ്ങുള്ളു, അപ്പോഴേ എനിക്കും ഉറങ്ങാൻ പറ്റൂ. ഞാൻ മോളെ നോക്കുന്നതിലും കേയറിങ് ഓടെ ആണ് അമ്മ സാറയെ നോക്കിയത്, മരുന്നും മന്ത്രവും ലെഹ്യവും കഷായവും ഒക്കെ കഴിപ്പിച്ച് ചുരുങ്ങിയ സമയം കൊണ്ട് തന്നെ അവളുടെ അവശതകൾ ഒക്കെ മാറിയിരുന്നു എങ്കിലും 3 മാസത്തേക്ക് ഒരു 5 മിനിറ്റ് തികച്ച് എഴുന്നേറ്റ് ഇരിക്കാൻ പോലും അമ്മ അവളെ അനുവദിച്ചിരുന്നില്ല, അവള് കുളിക്കാൻ പോകുന്നതിനു മുൻപ് അമ്മ അവളെ കാച്ചിയ എണ്ണയിൽ കുളിപ്പിക്കുമ്പോ ഞാൻ ഒളിഞ്ഞു നിന്ന് അത് നോക്കിക്കാണുന്നത് പതിവായിരുന്നു. എന്റെ കൈയിൽ മണിക്കുട്ടിയും ഉണ്ടാകും അപ്പോഴൊക്കെ, ഒരു ദിവസം ഞാനാ കാഴ്ചയിൽ മുഴുകി ഇരുന്നപ്പോൾ മാണിക്കുട്ടിയെ ശ്രദ്ധിക്കാൻ പറ്റിയില്ല അവൾക്ക് അത് ഒട്ടും പിടിച്ചില്ല, പെണ്ണ് കിടന്നു ഭഹളം വെക്കുകയും ചെയ്തു അമ്മയും സാറയും എന്റെ ഒളിഞ്ഞുനോട്ടം കാണുകയും ചെയ്തു, ആകെ ചമ്മി, കുരുപ്പ്‌ പണി തന്നു,
3 മാസത്തെ സുഖ ചികിത്സ ഒക്കെ കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും സാറയുടെ പഴയ ആരോഗ്യവും ചുറുചുറുക്കും ഒക്കെ തിരികെ വന്നിരുന്നു, അപ്പോഴും ഞങ്ങളെ തമ്മിൽ എന്തോ ഒന്ന് അകറ്റി നിർത്തിയിരുന്നു, ഒരു പക്ഷെ എന്റെ മനസ്സിൽ ഇപ്പോഴും കുറ്റബോധം ഉള്ളതുകൊണ്ട് ആയിരിക്കാം, അറിയില്ല. എങ്കിലും അവളെ വയിനോക്കുന്നതിന് ഒരു കുറവും ഇല്ലായിരുന്നു, ഇപ്പൊ ഒരു കുട്ടും ഉണ്ട് മണിക്കുട്ടി, രാത്രിയിൽ കുഞ്ഞിന് പാൽ ഒക്കെ കൊടുത്ത് ഉറക്കാൻ വേണ്ടി കിടത്തുമ്പോൾ ഞാൻ ചെല്ലും, അല്ലേ പെണ്ണ് സാറയെ ഉറക്കില്ല, അവൾക്ക് ഉറക്കം കളയാൻ പറ്റില്ല എന്ന് എനിക്ക് നന്നായി അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് പിന്നെ അങ്ങോട്ട് എന്റെയും മണിക്കുട്ടിയുടെയും ലോകം ആണ്, ഞാൻ അവളെ ഓരോ കര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു കളിപ്പിക്കുമ്പോ അവള് പല്ലില്ലാത്ത മോണ കാണിച്ച് ഓരോ ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കുകയും കൈയും കാലും ഒക്കെ ഇട്ട്‌ അടിക്കുകയും ഒക്കെ ചെയും, സാറ ഉറങ്ങി എന്ന് ഉറപ്പിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ ഞാൻ പിന്നെ മണിക്കുട്ടിയോട് സംസാരിക്കുന്നത് മുഴുവൻ അവളെ കുറിച്ച് ആയിരിക്കും സംസാരിക്കുക, എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും പെണ്ണ് ഉറങ്ങില്ല, എന്റെ ഉറക്കവും പോയി, അവസാനം അതിന് ഒരു പോംവഴി ഞാൻ തന്നെ കണ്ടെത്തി,
സാറ ഉറങ്ങിയ ശേഷം അവളുടെ ചുട് കിട്ടുന്ന രീതിയിൽ കുഞ്ഞിനെ അവളോട് ചേർത്ത് കിടത്തും എന്നിട്ട് കുഞ്ഞിനോട് ചേർന്ന് ഞാനും കിടക്കും.
എന്നെയും മോളെയും നോക്കിക്കൊണ്ട് കട്ടിലിന്റെ ഒരു വശത്തായി ചരിഞ്ഞു ആണ് അവള് കിടക്കുന്നത്, അപ്പോ ഞാൻ മണിക്കുട്ടിയെ അവളുടെ മാറോടു ചേർത്ത് കിടത്തും എന്നിട്ട് മണിക്കുട്ടിയുടെ വശത്തായി അവളുടെ ദ്ദേഹത്തോട് മുഖം അടുപ്പിച്ച് വെച്ച് ഞാനും കിടക്കും, അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും ചുട്‌ ഒരുമിച്ച് കിട്ടുന്നതോടെ പെണ്ണ് പെട്ടെന്ന് ഉറങ്ങും, അതോടെ ഞാനും ഹാപ്പി,
മണിക്കുട്ടയെ അങ്ങനെ കിടത്തുമ്പോൾ ഉറക്കത്തിൽ ആണെങ്കിൽ പോലും സാറ കുഞ്ഞിനെ ചേർത്ത് പിടിക്കുമായിരുന്നു, ഒരു ദിവസം പതിവുപോലെ കുഞ്ഞിനെ അവളോട് ചേർത്ത് കിടത്തി ഞാനും കിടന്നു, അന്ന് സാറ കുഞ്ഞിനൊപ്പം ചേർത്ത് പിടിച്ചത് എന്നെയും ആയിരുന്നു, ആ നിമിഷം അറിയാതെ കണ്ണ് നഞ്ഞുപോയി, ഒരുപാട് കൊതിച്ചിരുന്നു അങ്ങനെ ഒന്നു കിടക്കാൻ, അത് കൊണ്ട് തന്നെ പിന്നീട് അങ്ങോട്ടുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ ഞാൻ പഴയ പോലെ ഹാപ്പി ആയിരുന്നു, മണിക്കുട്ടി ആയിരുന്നു എനിക്ക് ഏറ്റവും വലിയ കൂട്ട്, എന്റെ മോളോഡോപ്പം ഉള്ള ഓരോ നിമിഷവും എനിക്ക് വിലപ്പെട്ടത് തന്നെ ആയിരുന്നു. അവ എല്ലാം തന്നെ ഇന്നലെ പോലെ ഞാൻ ഇന്നും ഓർക്കുന്നു.
ആർക്കു വേണ്ടിയും കത്ത് നിൽക്കാതെ കാല ചക്രം വീണ്ടും തിരിഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.
മണിക്കുട്ടിയുടെ ഒന്നാം പിറന്നാൾ
സാറ എന്റെ വീട്ടിൽ വന്നിട്ട് 2 വർഷം ആയിട്ടും എനിക്കും സാറക്കും വീണ്ടും അടുക്കാൻ സാധിച്ചിരുന്നില്ല, അവളിൽ നിന്നും എന്തോ ഒരു ശക്തി എന്നെ അകറ്റി നിർത്തിയിരുന്നു. ഞങൾ തമ്മിൽ ഒരു ഭാര്യാ ഭർതൃ ബന്ധം ഇല്ല എന്ന് വീട്ടുകാർക്കും അറിവുള്ള കാര്യം ആയിരുന്നു എങ്കിലും ആരും ഒന്നും പറഞ്ഞിരുന്നില്ല, എല്ലാം ഒരു ദിവസം ശെരി ആകും എന്ന് എന്നെപ്പോലെ അവരും വിശ്വസിച്ചു. മണിക്കുട്ടിയുടെ പിറന്നാൾ ഒരു കുറവും വരുത്താതെ ഗംഭീരമായി ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ വെച്ച് ആഘോഷിച്ചു, എന്റെ വീട്ടുകാരും സാറയുടെ വീട്ടുകാരും കണ്ണനും കുടുംബവും പിന്നെ കുറച്ച് സുഹൃത്തുക്കൾ ഒക്കെ കൂടി ആ കാര്യം അങ്ങ് കളർ ആക്കി. എല്ലാവർക്കും എന്തെന്നില്ലാത്ത സന്തോഷം പകർന്നു നൽകിയ ഒരു ദിനം കൂടി ആയിരുന്നു അത് എനിക്കും.
പക്ഷേ വിധിയെ തടുക്കാൻ ആകില്ലല്ലോ. ഞാൻ മറന്നു തുടങ്ങിയ കഴിഞ്ഞുപോയ ഓർമകൾ എല്ലാം തന്നെ അന്നത്തെ ദിവസം എന്നിലേക്ക് വീണ്ടും തിരികെ എത്തി. മണിക്കുട്ടിയുടെ പിറന്നാൽ ആഘോഷം ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ് സമയം വൈകുന്നേരം ആയിരുന്നു, ഞാൻ മോളെയും നെഞ്ചില് കിടത്തി ഹാളിലെ സെറ്റിയിൽ കിടന്നു ഒന്ന് മയങ്ങുവയിരുന്നു. ആരുടെയോ തേങ്ങൽ ശബ്ദം കേട്ടാണ് ഞാൻ ഉണരുന്നത്, കണ്ണുതുറന്ന് ചുറ്റും നോക്കി ആരെയും കാണുന്നില്ല, ശബ്ദം കേൾക്കുന്നത് എന്റെ റൂമിൽ നിന്നും ആണെന്ന് മനസ്സിലായി, അത്കൊണ്ട് തന്നെ അത് ആരായിരിക്കും എന്നും എനിക്ക് ഊഹിക്കുവൻ സാധിച്ചു. ഇവൾ ഇപ്പൊ എന്തിനാ കരയുന്നത് എന്ന് സ്വയം ചോദിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ മണിക്കുട്ടിയേം എടുത്ത് തോളിൽ ഇട്ടുകൊണ്ട് റൂം ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. അവിടെ എത്തിയപ്പോൾ കണ്ടത് എനിക്ക് പുറം തിരിഞ്ഞു നിന്ന് എന്തോ ഒന്ന് മാറോടു ചേർത്ത് പിടിച്ച് ശബ്ദം പുറത്ത് വരാതെ തേങ്ങി കരയുന്ന സാറയെ ആണ്. അവളുടെ മുഖം എനിക്ക് ദൃശ്യം ആയില്ലെങ്കിൽ കൂടി ആ കാഴ്ച എന്നെ വേദനിപ്പിച്ചു എങ്കിലും നോക്കി നിൽക്കാൻ മാത്രമേ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളൂ,
മോളെ ഒന്നിങ്ങോട്ട്‌ വന്നേ,
പെട്ടെന്ന് അമ്മ അവളെ അടുക്കളയിലേക്ക് വിളിച്ചു.
ദാ വരുന്നു അമ്മെ.
അവള് മുഖം തുടച്ച് കൈയിൽ ഇരുന്നത് അവിടെ തന്നെ വെച്ചിട്ട് അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി, ഞാൻ അവള് കാണാതെ ഒരു വശത്തേക്ക് മാറി നിന്നു. അവള് പോയ ശേഷം റൂമിൽ കയറി ആ വസ്തു എന്താണെന്ന് നോക്കി.
അവളുടെ ചിലങ്ക ആയിരുന്നു അത്. അവളുടെ ശരീരത്തിലെ ഒരു അവയവം പോലെ എപ്പോഴും അവള് അണിഞ്ഞിരുന്ന ചിലങ്ക,
പക്ഷേ ഇപ്പൊൾ 2 വർഷം ആയിരിക്കുന്നു അവള് ചിലങ്ക കെട്ടിയിട്ട്, അവള് പണ്ട് പറഞ്ഞ അവളുടെ സ്വപ്നങ്ങളെ കുറിച്ച് അവളുടെ ലക്ഷ്യങ്ങളെ കുറിച്ചുള്ള വാക്കുകൾ എന്റെ കാതുകളിൽ മുഴങ്ങി കേട്ടു, ഞാൻ മറന്നു തുടങ്ങിയ എന്നിലെ കുറ്റബോധവും, ഒരു പെണ്ണിന്റെ ജീവിതം തകർത്തവൻ എന്നുള്ള വിചാരവും വീണ്ടും എന്റെ മനസ്സിനെ സങ്കടത്തിന്റെ ആലയിൽ വെച്ച് ചുട്ടു പൊളിക്കാൻ തുടങ്ങി.
ഇല്ല… ഞാൻ കാരണം അവള് ആഗ്രഹിച്ച ഒന്നും നഷ്ട്ടമാവൻ പാടില്ല, അത് ഓർത്ത് ഇനിയും അവള് മനസ്സ് വേദനിപ്പിക്കാൻ പാടില്ല, അവൾ നഷ്ട്ടമായി എന്ന് കരുതുന്നത് എല്ലാം തിരികെ നൽകാൻ എനിക്ക് സാധിക്കും, അതിന് കഴിഞ്ഞാൽ മാത്രമേ എന്റെ പ്രയച്ചിതം പൂർണം ആകു. അത് ചെയും എന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തോടെ ഞാൻ റൂമിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി.
കുറച്ചു നേരം മണിക്കുട്ടിയെം തോളിൽ ഇട്ട് എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത് എന്ന് ഒരു രൂപം ഉണ്ടാക്കി.
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു അമ്മയെ ഒറ്റക്ക് കിട്ടിയപ്പോൾ ഞാൻ എന്റെ തീരുമാനം അറിയിച്ചു. അമ്മക്ക് യാതൊരുവിധ എതിർപ്പ് കളും ഇല്ലായിരുന്നു, മറിച്ച് അവളുടെ സ്വപ്നം അവള് നേടിയെടുക്കുന്നത് അമ്മക്കും സന്തോഷം ആയിരുന്നു.
പിന്നെ ഉറങ്ങി കിടന്ന മണികുട്ടിയെ ഉണർത്തി അമ്മയുടെ കൈയിൽ ഏൽപ്പിച്ച് ഞാൻ വന്നു ഫോൺ എടുത്ത് അച്ഛനെ വിളിച്ച് കാര്യം പറഞ്ഞു, അച്ഛനും ഈ കാര്യത്തിൽ എന്നെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുക യാണ് ചെയ്തത്. അച്ഛന്റെ ചില സ്വാതിനം ഉപയോഗിച്ച് മധുരയിൽ ഉള്ള ജാനകി സുബ്രമണ്യം എന്ന നർത്തകിയുടെ നിർത്ത നാട്യ എന്ന ഡാൻസ് അക്കാദമിയിൽ സാറക്ക് അഡ്മിഷൻ ശെരിയാക്കി, കൂടാതെ അവരുടെ നമ്പർ സംഘടിപ്പിച്ച് അവരുമായി ഞാൻ ഫോണിൽ സംസാരിക്കുകയും ചെയ്തു, അവർക്ക് മലയാളം അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് എളുപ്പമായി
ഇത്രയും നാൾ ഞങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിൽ സംഭവിച്ചതെല്ലാം ഞാൻ അവരോടു പറഞ്ഞു, കൂടാതെ സാറക്ക് നൃത്തം എന്ന കലയോടുള്ള അഭിരുചി എന്റെ വാക്കുകളിൽ കൂടെ തന്നെ അവർക്ക് മനസ്സിലാക്കി കൊടുക്കാനും എനിക്ക് സാധിച്ചു,
വേഗം അവളെ അവിടെ എത്തിക്കാൻ മാത്രം ആയിരുന്നു അവർ എന്നോട് പറഞ്ഞത്.
അടുത്ത ദിവസം വൈകിട്ട് തന്നെ ഇവിടെ നിന്ന് തിരിക്കും എന്ന് ഞാൻ അവർക്ക് ഉറപ്പ് കൊടുത്തു ഫോൺ വെച്ചു. അപോൾ തന്നെ മനസ്സിന് പകുതി ആശ്വാസം, ഞാൻ സാറയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു അവള് കയിൽ ഒരു ടൗവലും എണ്ണയും ഒക്കെ എടുത്ത് കുളിക്കാൻ കയറാൻ ഉള്ള പുറപ്പാടിൽ ആയിരുന്നു.
ചിഞ്ചു….. വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ആയിരുന്നു ഞാൻ അവളെ അങ്ങനെ വിളിച്ചത്. വിടർന്ന തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകളോടെ അവള് എന്നെ നോക്കി. അവളുടെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കിതന്നെ ഞാൻ പറഞ്ഞു.
നാളെ വൈകിട്ട് നമുക്ക് ഒരിടം വരെ പോകണം, നിന്റെ കുറച്ചു ഡ്രസ്സ് ഒക്കെ എടുത്തോ, കുറച്ച് നാൾ അവിടെ നിൽക്കേണ്ടി വരും.
എവിടേക്കാണ് എന്നേ, എന്തിനാണ് പോകുന്നത് എന്നോ ഒന്നും തന്നെ അവള് തിരിച്ച് ചൊതിക്കാതെ ശെരി എന്ന അർത്ഥത്തിൽ തലയാട്ടി മൂളുക മാത്രമാണ് അവള് ചെയ്തത്.
ഞാൻ അമ്മയോടും നാളെ വൈകിട്ട് പോകുന്നതിനെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞിരുന്നു, അമ്മ മേരി അമ്മയെയും വിളിച്ചു പറഞ്ഞു, മേരി അമ്മയും അച്ഛനും കൂടെ അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ അവളെ വന്നു കണ്ടിട്ട് പോയി, പക്ഷേ ആരും തന്നെ അവളോട് എങ്ങോട്ട് ആണ് പോകുന്നത് എന്ന് പറയാതെ അവൾക്ക് ഒരു സർപ്രൈസ് ആകട്ടെ എന്ന് കരുതി.
അന്ന് വൈകുന്നേരം ഞാനും അവളുടെ യാത്രയായി, മണികുട്ടിയെ അമ്മയെ ഏൽപ്പിച്ചിട്ടാണ് ഞങൾ പോകുന്നത്, അതിന്റെ ഒരു വിഷമം ചിഞ്ചു വിൻെറ മുഖത്ത് കാണാൻ ഉണ്ട്. ഇറങ്ങുന്നതിനു മുൻപ് അമ്മ ചെറിയ ഒരു ഗിഫ്റ്റ് ബോക്സ് അവൾക്ക് സമ്മാനിച്ചു,
നഷ്ടപ്പെട്ടു എന്ന് കരുതുന്നത് ഒക്കെ തിരികെ നേടാൻ ഇനിയും ഒരുപാട് സമയവും അവസരങ്ങളും മുൻപിൽ ഉണ്ട്. അത്രയും പറഞ്ഞു അവളുടെ നെറ്റിയിൽ ഒരു ഉമ്മയും കൊടുത്തു, അമ്മ കൊടുത്ത സമ്മാനം തുറന്ന് നോക്കാതെ അവള് ബാഗിലേക്ക്‌ വെച്ച്. ഒരു 5 മണിയോടെ ഞങൾ ഇറങ്ങി. കാറിൽ എന്നോടൊപ്പം മുന്നിൽ തന്നെ അവളും ഉണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും ആ യാത്രക്കിടയിൽ പരസ്പരം കണ്ണുകൾ ഉടക്കിയതല്ലാതെ ഞങൾ ഒന്നും തന്നെ സംസാരിച്ചില്ല. ആ യാത്ര അവസാനിക്കരുതെന്ന് മനസ്സ് ആഗ്രഹിച്ചത് കൊണ്ടാകാം പതിയെ ആണ് ഞാൻ വണ്ടി ഓടിച്ചത്. അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ ഒൻപത് മണിയോടെയാണ് ഞങ്ങൾ അവിടെ എത്തിയത്, കാറിൽ നിന്നും വെളിയിൽ ഇറങ്ങി വന്നിരിക്കുന്ന സ്ഥലം ഏതാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ സാറയുടെ മുഖത്ത് അത്ഭുതം വിടരുന്നത് ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു, ആ മനസ്സിലെ അടക്കാനാവാത്ത സന്തോഷം എനിക്ക് കാണാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് എന്തോ ഓർത്ത പോലെ അമ്മ കൊടുത്ത സമ്മാനം എടുത്ത് അവൾ തുറന്ന് നോക്കി, ഒരു ജോടി ചിലങ്ക യായിരുന്നു അത്, അവളുടെ കണ്ണ് നനഞ്ഞ് തുടങ്ങിയിരുന്നു.
ഞാൻ അവളെയും കൊണ്ട് ഉള്ളിലേക്ക് കടന്നു, അകത്ത് കണ്ട ഒരു പെൺകുട്ടിയോട് ജാനകി അമ്മയെ കാണാൻ വന്നതാണെന്നും കേരളത്തിൽ നിന്നും ആണ് എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞപ്പോൾ ,
ജാനകി അമ്മയെ അറിയിക്കാം, നിങ്ങൾ കാത്തിരിക്കു എന്ന് തമിഴിൽ പറഞ്ഞിട്ട് പോയി. ഞാനും സാറയും ആ ഡാൻസ് സ്കൂളിൻ്റെ മനോഹരമായ വരാന്തയിൽ അവയെയും കാത്തിരുന്നു. അധികം വൈകാതെ തന്നെ അവർ ഞങ്ങൾക്കരികിലേക്ക് വന്നു. ഒരു വെളുത്ത സാരി ആയിരുന്നു അവരുടെ വേഷം, വരുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അശ്വര്യത്തിൻ്റെ ദേവത എൻ്റെ അരികിലേക്ക് വരുന്നത് പോലെ തോന്നി, അത്ര മോൽ സുന്ദരി അറിയാതെ കൈകൾ കൂപ്പിപ്പോയി, സാറ അവരെ കണ്ടപാടെ കാലിൽ വീണ് അനുഗ്രഹം വാങ്ങി, പിന്നെ ജാനകി ‘അമ്മ അവളോട് കുറേ നേരം സംസാരിച്ചു, മിക്കതും അവളുടെ നൃത്തത്തോടുള്ള അഭിരുചി മനസ്സിലാക്കാൻ വേണ്ടിയുള്ള ചോദ്യങ്ങൾ ആയിരുന്നു അവർ ചോദിച്ചത്. അതിനൊക്കെ അവളുടേതായ രീതിയിൽ മറുപടിയും കൊടുത്തു. ഈ സമയം എല്ലാം ഞാൻ അവളെ തന്നെ ശ്രെദ്ധിക്കുക ആയിരുന്നു.
അവരുടെ സംസാരം അവസാനിപ്പിച് ജാനകി ‘അമ്മ എന്നോടയി പറഞ്ഞു.
എനിക്ക് അഭിരമിനോട് തനിച്ചൊന്നു സംസാരിക്കണം .
ഞാൻ സമ്മത ഭാവത്തിൽ തലയാട്ടി, അതോടെ ജാനകി അമ്മയും ഞാനും കൂടെ അവിടെ ഉള്ള ഒരു തണൽ മരത്തിന്റെ ചുവട്ടിലേക്ക് മാറി നിന്നു . സാറ ഞങ്ങളെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അഭിരാം സാറയെ എനിക്ക് വളരെ ഇഷ്ട്ടമായി, ഒരു നർത്തകി എന്നതിലുപരി നല്ല ഒരു സ്ത്രീത്വത്തിനും ഉടമയാണ് ആ കുട്ടി. തൻ എന്നെ ആദ്യം വിളിച്ചു നിങ്ങളുടെ ഇടക്ക് നടന്നത് ഒക്കെ പറഞ്ഞപ്പോൾ സത്യം പറഞ്ഞാൽ എനിക്ക് തന്നോട് ദേഷ്യം തോന്നി, ഒരു പെണ്ണിനെ ബലമായി കീഴ്പെടുത്തി ഗർഭിണി ആക്കി കഴുത്തിൽ താലിയും കെട്ടി അവളെ അമ്മയും ആക്കിയ തന്നോട് ഒരു പെണ്ണായ എനിക്ക് ദേഷ്യം മാത്രമേ ഉണ്ടാകു,
അവർ പറയുന്നത് കേട്ട് എന്റെ തല കുനിഞ്ഞു, എനിക്ക് ഒന്നും തന്നെ പറയുവാൻ ഇല്ലായിരുന്നു, അല്ലങ്കിൽ തന്നെ എന്ത് തിരിച്ചു പറയാനാണ് , അവർ പറഞ്ഞതിലൊന്നും ഒരു കഴമ്പും ഇല്ല , എല്ലാം പകൽ പോലെ സത്യം. എന്റെ മൗനവും നിസ്സംഗതയും കണ്ട് അവർ വീണ്ടും പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.
എന്നാൽ ഇപ്പോൾ എനിക്ക് എന്റെ മനസ്സിൽ തന്നോട് ഒരു അൽപ്പം പോലും ദേഷ്യമോ അല്ലങ്കിൽ വിധ്വെശമോ ഒന്നും ഇല്ല .
ജാനകി ‘അമ്മ പറയുന്നത് മനസിലാകാതെ ഞാൻ തലയുയർത്തി സംശയഭാവത്തിൽ അവരെ നോക്കി, അവർ വീണ്ടും പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.

+6

0