ഞാൻ ഗെയ്റ്റിന്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി . ഗെയ്റ്റിൽ നിന്ന് കുറച്ചു മാറി തിരക്കില്ലാത്ത കൂടെ ആരും ശ്രെദ്ധിക്കാത്ത ഒരു മൂലയ്ക്ക് വന്നിരുന്നു . ഇവിടെ ഇരുന്നാൽ ഗേറ്റ് കാണാം . ചുറ്റുഭാഗം കണ്ണോടിച്ചു . പരിചയമുള്ള മുഖങ്ങൾ ഒന്നും കാണുന്നതിൽ ഇല്ല . ടെർമിനലിന്റെ എൻട്രൻസിലേക്കു നോക്കി കുറച്ചു സമയം ഇരുന്നു . പലവിധത്തിലുള്ള ആളുകൾ , പല രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നും ഉള്ളവർ , ഈ ടെർമിനലിൽ നിന്നും ആണ് ദീർഘ ദൂര ഫ്ലൈറ്റുകൾ പുറപ്പെടുന്നത് എന്ന് തോന്നി.
ജൂലൈ-9-2019
സമയം പോവുന്നില്ല . ഉറക്കം വരുന്നുമില്ല . പിന്നെ ഫോണെടുത്ത് മെസ്സേജുകൾ എല്ലാം ഒന്ന് നോക്കി , മെയിലും ചെക്ക് ചെയ്തു .
വാട്സാപ്പിൽ ഒരു സ്റ്റാറ്റസ് ഇട്ടാലോ, മനസ്സിൽ ആലോചിച്ചു .പിന്നൊന്നും നോകീല ‘ട്രിപ്പ് റ്റു ഓക്‌ലാൻഡ് ‘ ഞാൻ എഴുതി , അല്ലേൽ വേണ്ട . ആരെ കാണിക്കാനാണ് . എഴുതിയത് ക്ലിയർ ചെയ്ത് ഒരു ഫ്ലൈറ്റിന്റെ ഇമോജി മാത്രം സ്റ്റാറ്റസ് ആക്കി ഇട്ടു✈️. ഇത് തന്നെ ധാരാളം .
ശേഷം സ്നാപ്ചാറ്റ് തുറന്നു . വൈഫൈ നല്ല സ്പീഡ് ആയതുകൊണ്ട് തന്നെ എല്ലാ സ്‌നാപ്‌സും ഒന്ന് നോക്കാൻ പറ്റും . എന്റെ അതികം കളികളും സ്നാപ്ചാറ്റിൽ ആണ് . അറിയുന്ന ഒരൊറ്റ ആളെയും ഞാൻ ആഡ് ചെയ്യില്ല . ഏതൊക്കയോ രാജ്യങ്ങളിലെ ആരൊക്കെയോ ഉണ്ട് . എല്ലാവര്ക്കും കറക്റ്റ് ആയി റീപ്ലേ കൊടുത്ത പോരുന്നു .
ആദ്യം തന്നെ എയർപോർട്ടിന്റെ നല്ല രണ്ടു വീഡിയോ എടുത്ത് ഏതോ ഇംഗ്ലീഷ് പാട്ടും കുത്തി കേറ്റി സ്നാപ്ചാറ്റിൽ ഞാൻ സ്റ്റാറ്റസ് ഇട്ടു . ട്രിപ്പ് റ്റു ഓക്‌ലാൻഡ് എന്ന് എഴുതാൻ മറന്നില്ല . ശേഷം എല്ലാവരും അയച്ച സ്‌നാപ്‌സും തുറന്നു നോക്കി റീപ്ലേ കൊടുത്തിരുന്നു . ഏകദേശം മുന്നൂറ്റി അൻപതോളം മെസ്സേജ് ഉണ്ടായിരുന്നു നോക്കാൻ . ഇപ്പോൾ സമയം നന്നായി നീങ്ങുന്നുണ്ട് .
ഇടയ്ക്കു ചുറ്റുഭാഗം നിരീക്ഷിക്കാൻ ഞാൻ മറന്നില്ല . ഇല്ല , അത്ര പെട്ടന്ന് ഞാൻ ഇരിക്കുന്ന ഭാഗം ആരുടേയും കണ്ണിൽ പെടില്ല . അഥവാ കണ്ടാലും ഈ ഭാഗത്തെ ലൈറ്റ് വളരെ ഡിം ചെയ്തു വച്ചിരിക്കുന്നത് കൊണ്ട് ആളെ മനസിലാവാൻ സാധ്യത ഇല്ല .
സമയം ഏകദേശം ഒരുമണിയോടടുക്കുന്നു .ഗേറ്റ് തുറക്കാൻ ഏകദേശം മുപ്പതു മിനിട്ടു കൂടി ഉള്ളു . ഞാൻ വീണ്ടും ഫോണിൽ കളി തുടർന്നു .ഒന്നേ പതിനഞ്ചു ആയപോളെക്കും ഖത്തർ എയർവൈസിന്റെ മൂന്ന് ഗ്രൗണ്ട് സ്റ്റാഫുകൾ വന്ന് ഗേറ്റ് തുറന്നു ചെക്കിങ് തുടങ്ങി . നിമിഷ നേരം കൊണ്ട് ക്യുവില്‍ ആളായി .
ഗ്രൗണ്ട് സ്റ്റാഫ് അവരുടെ ജോലി വളരെ വേഗത്തിൽ ചെയ്യുന്നുന്നത്കൊണ്ട് ക്യു വളരെ വേഗത്തിൽ നീങ്ങുന്നു .ഏറ്റവും അവസാനമേ ചെക്ക് ഇൻ ചെയ്യൂ എന്ന ഉദ്ദേശത്തോടെ ആണ് ഞാൻ ഇരിക്കുന്നത് . ക്യു നീങ്ങുന്നത് ഞാൻ സസൂക്ഷ്മം വീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു . രണ്ടു സെക്ഷൻ ആയി ആളുകൾ ഗേറ്റിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു .ഇപ്പോൾ നൂറുപേരിൽ കൂടുതൽ ആളുകൾ ഗേറ്റിന്റെ ഉള്ളിൽ ഉണ്ട് . അകത്ത് തിരക്ക് അനുഭവപ്പെടാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഒരു സ്റ്റാഫ് വോക്കി ടോക്കിയിൽ എന്തോ നിർദ്ദേശം കൊടുക്കുന്നത് കണ്ടു . അഞ്ചു മിനിറ്റുകൾക്കുളിൽ പുറത്തു നാല് ബസ്സുകൾ വന്നു നിന്നു . പുറത്തേക്കുള്ള ഗേറ്റ് തുറന്നു ,യാത്രക്കാർ ബസിൽ കയറാൻ പോകുകയാണ്.
നാലു ബസുകളും പെട്ടന്ന് നിറഞ്ഞു . അവ യാത്രക്കാരെയും കൊണ്ട് ഫ്ലൈറ്റിനടുത്തേക്കു നീങ്ങി .
ഇപ്പോൾ ഗേറ്റിന്റെ അകത്ത് അഞ്ചോ ആറോ പേരെ ഉള്ളു . നിമിഷ നേരങ്ങൾക്കുള്ളിൽ വീണ്ടും ആളാകും . ഏകദേശം ഇരുനൂറ്റി അറുപതു പേരെ ഉൾകൊള്ളുന്ന ഫ്ലൈറ്റ് ആണ് .
ഒരു ബസ് കൂടി പുറത്തു വന്നു . ചെക്ക് ഇൻ കഴിഞ്ഞു യാത്രക്കാർ നേരെ ബസിലൊട്ടു കയറുന്നു . ആളായപ്പോൾ ആ ബസും പോയി . വരിയിൽ കുറച്ചു പേരെ ഉള്ളു . സമയം രണ്ടേ അഞ്ചു് കഴിഞ്ഞു .
ഞാൻ പതിനഞ്ചു മിനുട്ടു കൂടി ഇരുന്നു . ഇപ്പോൾ ക്യുവിൽ തീരെ ആളില്ല . കൂടിപ്പോയാൽ അഞ്ചുപേർ കാണും .യെസ്. എന്റെ സമയം വന്നിരിക്കുന്നു
.ഞാൻ എന്റെ ബാഗും എടുത്ത് ഗേറ്റിലേക്ക് നടന്നു .
എന്റെ ഊഴം ആയി . ബോർഡിങ് പാസും പാസ്സ്പോര്ട്ടും വെരിഫൈ ചെയ്ത് ഞാൻ ഗെയ്റ്റിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു . രണ്ടര ആയപ്പോളേക്കും ക്യുവിലെ യാത്രകര് എല്ലവരും ഉള്ളിൽ കയറി . സ്റ്റാഫ് ലിസ്റ്റ് നോക്കി എല്ലവരും ആയി എന്ന് ഉറപ്പിച്ച ശേഷം ഗേറ്റ് അടച്ചു . മിനിറ്റുകൾക്കുള്ളിൽ പുറത്തു രണ്ടു ബസുകൾ വന്നു . തിരക്കു കൂട്ടാതെ ഞാൻ ഏറ്റവും പിറകിലായി ബസ്സിനടുത്തേക്കു നീങ്ങി . ഇടയ്ക്കു വീണക്ക് മെസ്സേജ് അയക്കാൻ മറന്നില്ല .
രണ്ടാമത്തെ ബസിൽ കയറി ഫ്ലൈറ്റിന്റെ അടുത്തേക്ക് പോകുമ്പോൾ മനസ്സിൽ മൊത്തം ആകാംഷ ആയിരുന്നു .
അഞ്ചു മിനുട്ടു നേരത്തെ യാത്രക്കൊടുവിൽ ബസ് ലക്ഷ്യ സ്ഥാനത്ത് എത്തി .
പുറത്തു ഇറങ്ങി നോക്കിയപ്പോൾ നെഞ്ചും വിരിച് നിൽക്കുകയാണ് ഖത്തർ എയർവേയ്‌സിന്റെ ബോയിങ് 777 QR 920 ഫ്ലൈറ്റ് . 19 മണിക്കൂർ യാത്ര പറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും 16 മണിക്കൂർ കൊണ്ട് എത്തും . ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ദൈർക്യം ഏറിയ ഫ്ലൈറ്റിനുള്ള റെക്കോർഡ് ഇവനായിരുന്നു .
ഫോണിൽ ഫ്ലൈറ്റിന്റെ നല്ല ഒരു ഫോട്ടോ എടുത്തു് തിരക്കു കൂട്ടാതെ ഞാൻ ഫ്ലൈറ്റിലേക്കു കയറി . സ്വീകരിച്ച എയർ ഹോസ്റ്റസ് ബോർഡിങ് പാസ് ചോദിച്ചപ്പോൾ കാണാപാഠം ആയിരുന്ന സീറ്റ് നമ്പർ ഞാൻ പറഞ്ഞു കൊടുത്തു . ’30 J’ എറ്റവും പുറകിൽ ആണ് സീറ്റ്, ഞാൻ എന്റെ സീറ്റ് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു .
നെഞ്ച് പട പടാ ഇടിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും മുഖത്തു അത് പ്രതിഫലിക്കാതിരിക്കാൻ ഞാൻ പരമാവധി ശ്രദ്ധിച്ചു . ഫ്ലൈറ്റിൽ യാത്രക്കാർ കുറവാണ് . കുറെ സീറ്റുകൾ കാലിയായി കിടക്കുന്നു . ക്യുവിൽ കണ്ട തിരക്കൊന്നും ഫ്ലൈറ്റിന്റെ ഉള്ളിൽ എത്തിയപ്പോൾ ഇല്ല . ഏറ്റവും പിറകിൽ ആയാണ് എനിക്കുള്ള സീറ്റ് . ഏറെ കുറെ സീറ്റിനോട് അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ തൊട്ടു പിറകിൽ നിന്നും ഒരു വിളി കേട്ടു .
തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപോൾ എയർ ഹോസ്റ്റസ് ആണ് .ബോർഡിങ് പാസ് കാണിച്ചു കൊടുത്തു കൊണ്ട് ഞാൻ സീറ്റ് നമ്പർ പറഞ്ഞു
’30 J’
സീറ്റ് കാണിച്ചു തരുവാനായി അവർ എന്റെ മുന്നിൽ കയറി നടന്നു .ഹാൻഡ് ലഗേജ് ഡ്രോവിൽ അടയാളപ്പെടിത്തിയ സീറ്റുകളുടെ സീരീസ് നമ്പർ നോക്കി ഞാൻ അവരുടെ പിറകെ നടന്നു . ഇരുപത്തിയാറ് , ഇരുപത്തിയേഴ് , ഇരുപത്തിയെട്ടു ,ഇരുപത്തൊന്പത് , മുപ്പത് ……..
എണ്ണി കഴിഞ്ഞ ശേഷം കണ്ണ് നേരെ ചെന്നത് വിൻഡോ സീറ്റിലേക്കാണ് . രണ്ട് ഉണ്ടക്കണ്ണുകൾ എന്നെ ആശ്ചര്യത്തോടെ നോക്കുന്നു . എനിക്ക് സുപരിചിതമായ കണ്ണുകൾ .
അതേ, അവള്‍ തന്നെ ,
നിമിത ,നിമ്മി . എന്റെ ആദ്യപ്രണയം . എന്നെ സ്വപ്നം കാണാൻ പഠിപ്പിച്ചവൾ . ഇന്ന് ഞാൻ ഈ നിലയിൽ എത്തിയിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ അതിനു കാരണക്കാരി .
