💫Evil on earth✨ – 6അടിപൊളി  

“ചേച്ചിക്ക് ഇന്ന് തന്നെ പോണമെന്നുണ്ടോ..?

വിരലുകൾ ഞൊടിച്ചുകൊണ്ടവൾ ചോദിച്ചു

വളരെ കുറഞ്ഞ സമയം കൊണ്ടു തന്നെ ഇരുവരും വല്ലാതെ അടുത്തിരുന്നു..

”നീലു…മോളെ ഞാൻ ഏറി പോയാൽ പത്തു ദിവസം..അതിന് മുന്നേ ഇങ്ങെത്തുമന്നേ…“

ബാഗ് അടച്ചു കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു..അത് കേട്ടിട്ടും മുഖത്തൊരു തെളിച്ചമില്ലാതെ നിൽക്കുന്ന നീലുവിനെ അമാൻഡ ചേർത്തു പിടിച്ചു..

”നല്ല കുട്ടിയായി ഇരിക്കണേ..ഞാൻ വരുന്നത് വരെ..“

”മമ്…“

അമാഡയുടെ വാക്കുകളെ മൂളിക്കേട്ട നീലു ബാക്കി സാധനങ്ങൾ കൂടെ പാക്ക് ചെയ്യാൻ സഹായിച്ചു…വീട്ടിൽ നിന്നിറങ്ങാൻ നേരം നൈലയെയും ഡാനിയെയും കണ്ടവൾ സംസാരിച്ചു…അവർക്കും വിഷമം ഉണ്ടായിരുന്നു അവൾ പോകുന്നതിൽ…എന്നാൽ ദേവ് മാത്രം അവർക്കിടയിലേക്ക് കടന്നു വരാതെ മാറി നിന്നു

അമാൻഡ പോകാനായി ഇറങ്ങിയതും അവനവളുടെ ബാഗുകൾ എടുത്തു കാറിന്റെ പിറകിലേക്ക് വച്ചു…പിന്നെ വണ്ടിക്കകത്തു കയറി അവൾ വരാനായി കാത്തിരുന്നു….എല്ലാവരെയും കണ്ട് ഒന്നുകൂടെ യാത്രപറഞ്ഞവൾ മിറ്റത്തേക്ക് ഇറങ്ങി

കാറിന്റെ സ്റ്റിയറിങ്ങിൽ താളം പിടിക്കുന്ന ദേവിനെ ഒരു വിഷമത്തോടെ നോക്കി കൊണ്ടവൾ മുൻപിലെ ഡോർ തുറന്നകത്തു കയറി…അവന്റെ ഒരു നോട്ടം പോലും തന്നിലേക്ക് വരുന്നില്ലല്ലോ എന്നോർത്തവൾ വിഷമത്തോടെ ഇരുന്നു….

”ദേവ്…“

വണ്ടി വീടിന്റെ ഗേറ്റ് കടന്നതും അവളവനെ വിളിച്ചു….എന്നാൽ അവനതിന് ഉത്തരമായൊന്ന് മൂളുക മാത്രമാണ് ചെയ്തത്

”ദേവ് എനിക്ക് പോയെ പറ്റു…നിന്നെ വിട്ട് പോകാൻ ആഗ്രഹം ഉണ്ടായിട്ടല്ല…ഞാനായി തുടങ്ങി വച്ച ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ ഉണ്ടവിടെ…എനിക്കാതെല്ലാം അവസാനിപ്പിക്കണം…എന്നാലേ സ്വസ്ഥമായി നിന്റെ കൂടെനിക്ക് ജീവിക്കാൻ പറ്റു….എന്നെ നീയൊന്ന് മനസിലാക്ക്…“

നിറഞ്ഞു തുടങ്ങിയ കണ്ണുകളോടെ അവൾ പറഞ്ഞു നിർത്തി….അത്ര വരെയെ ദേവിന്റെ അവഗണക്ക് സ്ഥാനമുണ്ടായിരുന്നുള്ളു…അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു കണ്ടതോടെ വാശി മാറ്റി വെച്ചവനവളുടെ കൈയ്യിൽ പിടിച്ചു

”നിന്റെ ഇഷ്ടം പോലെ ചെയ്യ്…പക്ഷെ പോവുന്നത് എങ്ങനെ ആണോ അതുപോലെ തന്നെ തിരിച്ചു വന്നേക്കണം…“

അത്ര മാത്രമേ അവനു പറയാൻ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ…അറിഞ്ഞിടത്തോളം അമാൻഡയുടെ ഭൂതകാല ശത്രുക്കൾ അവളുടെ വരവിനായി കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടെന്നു അവനറിയാം അത് കൊണ്ടു തന്നെയാണവന് അവളെ പറഞ്ഞു വിടാൻ പേടിയും…പക്ഷെ അമാൻഡയെ അത്ര കുറച്ചു കാണാനും അവന് സാധിച്ചില്ല

എയർപോർട്ട് റോഡിലൂടെ വണ്ടി നീങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു…ഒടുക്കം ബാഗുകൾ എല്ലാം എടുത്തു വെളിയിൽ വച്ചതും അതുവരെ അടക്കി നിർത്തിയ കണ്ണീരിനെ തുറന്നു വിട്ടുകൊണ്ടവൾ അവനെ കെട്ടിപിടിച്ചു….കുറഞ്ഞൊരു ദിവസത്തേക്ക് ആണെങ്കിൽ അവളെ പിരിയുന്നതിൽ അവനും വിഷമം ഉണ്ടായിരുന്നു…അവളുടെ പുറം തഴുകി കൊണ്ടവനവളെ ആശ്വാസവാക്കുകൾ നൽകി കരച്ചിൽ നിർത്താൻ ശ്രമിച്ചു

”അയ്യേ…നീ ഇങ്ങനെ പബ്ലിക് ആയി നിന്ന് കരയല്ലേ….പോയി വാ….വേറൊന്നിനെക്കുറിച്ചും ഇപ്പൊ ആലോചിക്കണ്ട…“

”മമ്…“

നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു കൊണ്ടവൾ അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചു

”പോയി വരുമ്പോ പുതിയൊരാളായി വേണം വരാൻ…എന്റെ ഇസയായിട്ട്….റഷ്യയിൽ ജനിച്ചു വളർന്നയാ അമാൻഡയെ അവിടെ കളഞ്ഞിട്ട് വന്നോണം…കേട്ടല്ലോ…?

അവളുടെ അഴിഞ്ഞു കിടന്നമുടിയ്ക്ക് മുകളിലൊന്ന് തലോടി കൊണ്ട് ദേവ് പറഞ്ഞു…അവന്റെ വാക്കുകളുടെ അർഥം മനസിലായതും അവളൊരു ചിരിയോടെ ബാഗ്എടുത്തു കയ്യിൽ പിടിച്ചു

“നിന്നോടും അത് തന്നെയാ പറയാൻ ഉള്ളെ…ഞാൻ ഇല്ലെന്ന് കരുതി അടി ഉണ്ടാക്കാൻ പോയെക്കരുത്…”

അവനെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടി കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു…അത് കണ്ട ദേവ് ചിരിയോടെ സമ്മതമെന്ന ഭാവത്തിൽ തലകുലുക്കി

അധികം വൈകാതെ തന്നെ അവൾ ബാഗുമായി എയർപോർട്ടിനകത്തേക്ക് നടന്നു…ഇടക്കിടെ തന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി നടന്നു നീങ്ങുന്ന അമാൻഡയെ നോക്കി ദേവ് കാറിൽ ചാരി നിന്നു…അവൾ കൺ മുന്നിൽ നിന്നും മറഞ്ഞതോടെ കൈകൾ തമ്മിലൊന്ന് കൂട്ടി തിരുമ്മിക്കൊണ്ടവൻ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലേക്ക് നടന്നു…വല്ലാത്തൊരു ഏകാന്തത വന്നു പൊതിയുന്നതായി തോന്നിയവന്….പക്ഷെ പേടിക്കളൊന്നുമില്ലാതെ അവൾക്ക് തന്റെ കൂടെ ജീവികണമെങ്കിൽ ഇങ്ങനൊരു യാത്ര അനിവാര്യമാണെന്ന് അവൻ സ്വയം പറഞ്ഞു മനസിലാക്കാൻ ശ്രമിച്ചു

—–ദേവ്…നീ ഒക്കെ അല്ലെ——

ഡോർ തുറന്നകത്തു കയറിയതും ലെനസിന്റെ ശബ്ദം അവനെ തേടിയെത്തി…പക്ഷെ മറുപടിയൊന്നും കൊടുക്കാതെ അവൻ മുൻപിലെ ഗ്ലാസ്സിലൂടെ അമാൻഡ പോയ വഴിയേ നോക്കി ഇരുന്നു…അവന്റെ മനസ്സ് അസ്വസ്ഥതമാണെന്ന് മനസിലാക്കിയത് കൊണ്ടു തന്നെ ലെനസ് പിന്നെയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല

നേരമിരുട്ടി തുടങ്ങിയതും അവൻ വണ്ടി സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്തു മുൻപോട്ടെടുത്തു

കോഴിക്കോട് നഗരത്തിനുള്ളിലേക്ക് കടന്നതും ജോലി കഴിഞ്ഞും ക്ലാസ്സ്‌ കഴിഞ്ഞും പോകുന്ന ആളുകളുടെ തിരക്ക് കാരണം വലിയൊരു ട്രാഫിക് തന്നെ അവനനുഭവപ്പെട്ടു…വീടുകൾ ലക്ഷ്യമാക്കി പായുന്ന ഒരുപാട് ജീവനുകൾ…വഴിയോരത്തെ കടകളെല്ലാം പലവിധ അലങ്കാരബൾബുകൾ കൊണ്ട് ആവശ്യക്കാരെ ആകർഷിക്കാനായി പ്രകാശിച്ചു തുടങ്ങി….ഇഴഞ്ഞിഴഞ്ഞു നീങ്ങുന്ന വാഹനനിരയിലൂടെ ദേവും വളരെ പതിയെ വണ്ടിയോടിച്ചു…

തൊണ്ടയാട് ഭാഗത്ത്‌ എത്തിയപ്പോ പതിവിന് വിപരീതമായി വലിയൊരു ബ്ലോക്ക്‌ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു….ഒരുപാട് നേരമവൻ അവിടെ കാത്തു നിന്നു…മുൻപിലെ സിഗ്നൽ തൂണിൽ പച്ച നിറം കത്തി നിൽക്കുന്നെങ്കിലും വണ്ടികൾ ഒന്നും നീങ്ങാതെ നിൽക്കുന്ന കണ്ടവൻ ആശ്ചര്യത്തോടെ ചുറ്റിനും നോക്കി….സിഗ്നലിനു താഴെ എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് മനസിലാവാത്ത ചിലർ പിറകിൽ നിന്ന് ഹോണടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…അവയുടെ നീണ്ടു നിൽക്കുന്ന ശബ്ദം ആരോചകമായി തോന്നിയ ദേവ് ഡോർ തുറന്നു പുറത്തിറങ്ങി….മുൻപിൽ കെട്ടി കിടക്കുന്ന കാറുകൾക്കും ബസ്സുകൾക്കും ഇടയിലൂടെ അവൻ നടന്നു…

അവൻ നടന്നു പോകുന്നത് കണ്ടിട്ടെന്നവണ്ണം ഒരു ബസ്സിൽ നിന്നിറങ്ങി നോക്കിയ കണ്ടക്ടർ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു

“അവിടേക്ക് പോകാൻ നിൽക്കണ്ട…അടിയാണ്….”

ആ വാക്കുകൾ അവൻ കേട്ടെങ്കിലും അതൊന്നും വക വെക്കാതെ ദേവ് മുൻപോട്ട് തന്നെ നടന്നു…അത് കണ്ട കണ്ടക്ടർ സൈഡിൽ ഇരുന്ന ഒരു യാത്രകാരനെ നോക്കി പറഞ്ഞു

“ഇതിവിടെ സ്ഥിരമാണെന്നെ…ഏതോ വണ്ടി തട്ടിയെന്നും പറഞ്ഞു ഒച്ചപ്പാടും ബഹളവുമാ…മെഡിക്കൽ കോളേജ് തൊട്ട് ഇനി ബ്ലോക്ക്‌ ആയിരിക്കും…”

അതും പറഞ്ഞയാൾ ഡോറടച്ചു അകത്തു കയറി….ദേവി മുൻപിൽ കൂടി നിന്ന ബൈക്ക് യാത്രക്കാർക്ക് ഇടയിലൂടെ അവിടേക്ക് എത്തിയപ്പോ കണ്ട കാഴ്ച്ച ഒരു മധ്യവയസ്കൻ എന്ന് തോന്നിക്കും വിധം പ്രായമുള്ള ഒരാളെ നോക്കി കയർത്തു സംസാരിക്കുന്ന ഒരുത്തനെ ആണ്….അവന് ഏറിപോയാൽ 20-23 വയസ്സ് മാത്രമേ കാണൂ..കാറിനു മുന്നിൽ മറിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ഒരു ബൈക്കിനെ ചൂണ്ടി കാണിച്ചവൻ ഉച്ചത്തിൽ സംസാരിക്കുവാണ്…ചുറ്റും നിൽക്കുന്ന ആരും തന്നെ അതിൽ ഇടപെടുന്നില്ല…പ്രായമായ അയാളുടെ പിറകിൽ ഒരു വയസ്സായ സ്ത്രീയും മകളെ പോലെ തോന്നിക്കുന്ന ഒരു പെണ്ണും ഉണ്ടായിരുന്നു…ഇരുവരും പേടിച്ചു നില്കുകയാണ്….ദേവാ പെണ്ണിന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചിരിക്കുന്ന കുഞ്ഞിനെ നോക്കി….എന്താ നടക്കുന്നതെന്ന് അറിയാതെ അത് കരച്ചിലായിരുന്നു…സാധാരണ മേൽ പാലത്തിനു കീഴിൽ കാണാറുള്ള പോലീസ് വണ്ടിയവിടെ ഉണ്ടോയെന്നു ദേവ് നോക്കി…എന്നാലവിടം ശൂന്യമായിരുന്നു

+4

0