💫Evil on earth✨ – 6അടിപൊളി  

പിന്നിൽ ആരാണെന്ന് അറിയാതെ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയ ദേവ് കണ്ടത് കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ ചുവന്ന കണ്ണുകളുമായി നിൽക്കുന്ന അമാൻഡയേ ആണ്…അവളവന് നേരെ ഒരു ഫോൺ നീട്ടി…

അവളെ നോക്കാൻ പോലും മറന്നു കൊണ്ടവനാ ഫോൺ വാങ്ങി ഓൺ ചെയ്തു നോക്കി…അടുത്തടുത്തായി വന്ന കൊറച്ചു മെയിൽസ് കണ്ടവൻ അവസാനമായി വന്നത് ഓപ്പൺ ചെയ്തു…അതൊരു വീഡിയോ ആയിരുന്നു….ഒരു കാറിന്റെ മുൻപിലുള്ള ദൃശ്യങ്ങൾ…പെട്ടെന്നാ വണ്ടിയുടെ നിയന്ത്രണം നഷ്ടമായി മുൻപേ സഞ്ചരിച്ച ലോറിയുടെ പിറകിലേക്ക് ഇടിച്ചു കയറി….

അടുത്ത നിമിഷം തന്നെ പുക കൊണ്ടു മറഞ്ഞ ദൃശ്യങ്ങളിൽ രണ്ടു പേർ ഒരു വലിയ ബോക്സ്‌ ലോറിയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് എറിയുന്നതും അതുപോലെ തന്നെ ഇരിക്കുന്ന മറ്റൊന്ന് എടുത്തുകൊണ്ടു പോകുന്നതുമാണ്…ആ വിഡിയോ അവസാനിച്ചതും മറ്റൊരു ഫയൽ ആ ഫോണിലേക്ക് വന്നു…കാമെറയിൽ പതിഞ്ഞവരുടെ ചിത്രവും വിശദവിവരങ്ങളും ആയിരുന്നതിൽ…

അതിൽ തെളിഞ്ഞ ഓരോ അക്ഷരണങ്ങളും അവൻ മനഃപാഠമാക്കി മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു…..

“ഇസാന…വാൽഹല്ല….”

പല്ലുകൾ ഞെരിച്ചു കൊണ്ടന്റെ മുഖഭാവം മാറിയതും അതൊരു പേടിയോടെ ഡാനിയും നൈലയും നോക്കിക്കണ്ടു…അങ്ങനൊരു ഭാവമാറ്റം അവനിലവർ മുൻപ് കണ്ടത് അമേരിക്കയിൽ വച്ചു ഡാനിയേലിനു സംഭവിച്ച അപകടത്തിന് ശേഷം ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് ഓടി വന്ന ദേവിലായിരുന്നു

പിന്നീട് നടന്നത് ഓർമ്മ വന്ന ഡാനിയേൽ അവനെ തടയാനായി കൈകളുയർത്തി…എന്നാൽ അയാളെ ഞെട്ടിച്ചു കൊണ്ടാ കൈകളിൽ നൈലയുടെ കരങ്ങൾ പതിഞ്ഞു

ഞെട്ടികൊണ്ടയാൾ അവരെ നോക്കി…പകരം നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളുമായി വേണ്ടെന്ന അർഥത്തിൽ തലയിട്ടുന്ന നൈലയെയാണ്….

അത് കണ്ടതും ഉള്ളാകെ നിറഞ്ഞ വിഷമങ്ങളിലും ഒന്ന് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ദേവ് അമാൻഡയുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു തിരിഞ്ഞോടി…അവന്റെയാ ഓട്ടം കണ്ട ഡാനിയേൽ നൈലയെ ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കി

“എന്റെ മോനാ അവൻ…അവന്റെ പെങ്ങളെ ആരെങ്കിലും വേദനിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ അത് ചോദിക്കുക തന്നെ വേണം….”

കണ്ണുകൾ തുടച്ചു കൊണ്ടവർ പറഞ്ഞു…

“പക്ഷെ…അവനെക്കൂടി നഷ്ടപ്പെടുത്താൻ ആണോ ഇനി….?

ഡാനിയേൽ ആധിയോട് ചോദിച്ചു..അതിന് മറുപടിയായി ഒരു പുച്ഛം നിറഞ്ഞ ചിരി മാത്രം ആയിരുന്നു നൈലയിൽ നിന്നും വന്നത്….

”“അവൻ ഇല്ലാതാകണേൽ അവൻ തന്നെ ചിന്തിക്കണം ഇച്ചായാ….ഇത്രകാലമായിട്ടും നിങ്ങൾക്കത് മനസിലായില്ലേ…“”

—————————

“ദേവ്…എവിടെക്കാ പോണേ…”

അമാൻഡയെയും വലിച്ചു കൊണ്ടോടുന്ന അവനെ നോക്കി അവൾ ചോദിച്ചു…

“ജപ്പാൻ…”

ഒറ്റ വാക്കിൽ മറുപടി കൊടുത്തു കൊണ്ടവൻ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു….

അവൾ വന്ന കാറിൽ കയറിയവൻ വീട്ടിലെത്തി അത്യാവശ്യം വേണ്ട സാധങ്ങൾ പാക്ക് ചെയ്തു…കൂടാതെ മുറ്റത്തു നിർത്തിയിട്ട പോർഷയിൽ നിന്നാ ഡ്രാഗാണുകളെ ചെത്തിവെച്ച തോക്കുമെടുത്തവൻ ബാഗിൽ വച്ചു…അത് കണ്ടുകൊണ്ടാണ് പാസ്പോർട്ടുമായി അമാൻഡ് അവിടേക്ക് വന്നത്

അവനെടുത്തു വെച്ചയാ തോക്കിൽ റൂമിലേക്ക് അടിച്ചു കയറിയ സൂര്യപ്രകാശം തട്ടിയതും നീല നിറത്തിലെ ഡ്രഗണിന്റെ രൂപം തിളങ്ങിയതും വല്ലാത്തൊരു പേടിയോടെ അമാൻഡ പിറകിലേക്ക് മാറി…

അവളുടെ പേടികൊണ്ട് നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ ബാഗ് ഒതുക്കി വെക്കുന്ന ദേവിന് മുകളിൽ പതിച്ചു…അവനാരാണെന്നും എന്താണെന്നും മനസിലാക്കാൻ അവൾക്കാ ഒറ്റ നിമിഷം മതിയായിരുന്നു

“”DK…“”

അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ പതിയെ മന്ത്രിച്ചു….

പിറകിൽ നിന്നും അമാൻഡ എന്തോ പറഞ്ഞത് വ്യക്തമായ കേൾക്കാതിരുന്ന ദേവ് അവളെ തല തിരിച്ചു നോക്കി

“എന്താ…?

അവന്റെയാ ചോദ്യത്തിന് മുൻപിലവൾ പതറി…എങ്കിലുമത് മുഖത്തു കാണിക്കാതവൾ ചിരിച്ചു

”nothing dev…“

”മമ്…ഇറങ്ങാം…?

ബാഗ് എടുത്തു കയ്യിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ടവൻ ചോദിച്ചു…അതിന് തല കുലുക്കി സമ്മതമറിയിച്ചു കൊണ്ട് അമാൻഡ അവനു പിറകെ നടന്നു

എയർപോർട്ടിൽ എത്തിയതും അവളുടെ മനസ്സ് അസ്വസ്ഥതമായിരുന്നു…വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് താൻ വരെ പേടിച്ചു വിറച്ചിരുന്നൊരു കൊലപാതകമായിരുന്നു walter ഷായുടേത്…എന്നാൽ അന്നവിടെ മുഴങ്ങി കേട്ട DK എന്ന പേരിനുടമായാണ് തനിക്ക് മുൻപിൽ നില്കുന്നതെന്ന് അവൾക്ക് വിശ്വസിക്കാനായില്ല….മനസ്സ് നിറയെ പേടിയും ആശങ്കയും സന്തോഷവും കൂടി കലർന്നൊരവസ്ഥയിൽ കൈകൾ കൂട്ടി തിരുമ്മി കൊണ്ടവൾ നിന്നു…

ദേവ് തന്റെ ബാഗ് ചെക്ക് ചെയ്യാനുള്ള മെഷീനിന് അകത്തേക്ക് വച്ചതും ഞെട്ടലോടെ അമാൻഡ അവന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു….അതിൽ താൻ തോക്ക് വെക്കുന്നത് അവൾ കണ്ടെന്നു അവനാ പ്രവർത്തിയിൽ നിന്ന് മനസിലായി…പകരം ഒന്നും പറയാതെ അവനവളുടെ മുഖത്തു നോക്കി ചിരിച്ചു….

ചെക്കിങ് കഴിഞ്ഞതും അവനാ ബാഗ് എടുത്തു മുൻപോട്ട് നടന്നു…അവിടെ നടന്നതൊന്നും വിശ്വാസിക്കാനാവാതെ അവളവിടെ നിന്ന സെക്യൂരിറ്റി ഗാർഡിനേയും പോലീസ് ഓഫിസർമാരെയും മാറി മാറി നോക്കി…പിന്നെ ദേവിന് പിറകെ ഓടി

എന്നാൽ അവന്റെ മനസ്സിൽ ഒറ്റ ലക്ഷ്യമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു…..ഇസാന…അവനെ പിടിച്ചാൽ തനിക് നേരെ കരുക്കൾ നീക്കുന്ന ശത്രുവിനെ കണ്ടു കിട്ടുമെന്ന് അവൻറെ മനസ്സ് പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു….

ഫ്ലൈറ്റ് ഉയർന്നു പൊങ്ങിയതും സീറ്റ് ബെൽറ്റ് അഴിച്ചു കൊണ്ടവൻ എണീറ്റു

“ഞാൻ…ഞാനൊന്നും ടോയ്‌ലെറ്റിൽ പോയിട്ട് വരാം..”

അടുത്തിരുന്ന അമാൻഡയോട് പറഞ്ഞവൻ എണീറ്റു നടന്നു…ടോയ്‌ലെറ്റിൽ കയറി ഡോർ അടച്ചതും പൊട്ടി കരഞ്ഞു കൊണ്ടവൻ മുൻപിലെ കണ്ണാടിയിൽ പിടിച്ചു നിന്നു….എത്രയൊക്കെ നിയന്ത്രിക്കാൻ ശ്രമിച്ചാലും നീലുവിന്റെ ഓർമ്മകൾ അവനിലേക്ക് വരുംതോറും അവനെയത് കൂടുതലാഴത്തിൽ തളർത്തി കളയുന്നതായി അവനു തോന്നി…

മുൻപിലെ ടാപ്പ് തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് ഒഴുകുന്ന തണുത്ത വെള്ളം കൊണ്ടു മുഖം കഴുകിയയവൻ ശ്വാസം നീട്ടി എടുത്തു വിട്ടു കൊണ്ടിരുന്നു..വീണ്ടും ഈറനണിഞ്ഞു തുടങ്ങിയ കണ്ണുകൾ കണ്ടതും ദേഷ്യം കൊണ്ടവനാ ഭിത്തിയിൽ അടിച്ചു…

“ലെനസ്…”

അവൻ ഉയർന്നു താഴുന്ന നിശ്വാസവുമായി അവളെ വിളിച്ചു

—–പറയു ദേവ്——

“എനിക്ക്…എനിക്ക് പറ്റുന്നില്ല ഇങ്ങനെ…നീലു…അവളെക്കുറിച്ചു ഓർമ്മ വരുന്തോറും എന്റെ ആത്മവിശ്വാസവും ധൈര്യവും ചോർന്നു പോകുവാ…Help me…എന്നെകൊണ്ട് ഇത് survive ചെയ്യാൻ സാധിക്കുന്നില്ല….”

അവൻ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു…പെട്ടന്ന് എന്തോ തോന്നിയത് പോലവൻ തലയുയർത്തി കണ്ണാടിയിൽ തെളിഞ്ഞ തന്റെ രൂപത്തെ നോക്കി

“ലെനസ്…നീലുവിന്റെയും അഞ്ചുവിന്റെയും അവസാന നിമിഷ ഓർമ്മകൾ ഫ്രീസ് ചെയ്യണം…”

+4

0