അമ്മയിപ്പോൾ പഴയപോലെ ആക്ടീവായ് കുസൃതിയും ചിരിയുമെല്ലാം, ആ മുഖത്ത് തിരിച്ചെത്തി. എന്നാലിപ്പോൾ എന്നെക്കാണുന്ന സമയമെല്ലാം ഒരാക്കിയ ഭാവം അമ്മയിൽ നിറയുന്നുണ്ട്. അതുപോലെ ആളാരാന്ന് പറയാത്തതിലൊരു പരിഭവവും…..
“…… എൻ്റെ അനുഅമ്മേ ഞാൻ പഠിപ്പിക്കുന്ന അധ്യാപികയെയാണ് പ്രണയിക്കുന്നതെന്ന് എനിക്കമ്മയോട് പറയാൻ പറ്റ്വോ!!!….”
മിസ്സും എന്നെ ഇഷ്ടമാന്ന് പറഞ്ഞാൽ അടുത്ത നിമിഷം ഞാനെല്ലാം ൻ്റെ അമ്മക്കുട്ടിയോട് പറയും…… കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം അറിഞ്ഞ് കഴിയുമ്പോൾ ഞങ്ങടെ കൂടെ ഉണ്ടാവണേട്ടോ…… അമ്മയുടെ മിഴികളിലേക്ക് നോക്കുമ്പോഴെല്ലാം ആത്മഗദം പോലെ ഞാനെന്നോട് തന്നെ പറഞ്ഞോണ്ടേയിരുന്നു….. . . മഴമേഘങ്ങൾ നിങ്ങി മാനം തെളിഞ്ഞു…. സൂര്യരശ്മികൾ പതിയെ ഭൂമിയെ ചുംബിക്കുമ്പോൾ ജനാലയും കടന്നെത്തിയ വെട്ടം എൻ്റെ മിഴികളെ തഴുകിയുണർത്തി….. ഇന്നാണ് പ്രദീപേട്ടൻ്റെ വീട്ടിൽ ചെല്ലാമെന്ന് ഞാനുറപ്പ് നൽകിയ ദിവസം. വേഗം റെഡിയായ് അമ്മ നൽകിയ കാപ്പിയും കുടിച്ച് യാത്ര പറഞ്ഞ ശേഷം ഞാൻ പ്രദീപേട്ടൻ്റെ അടുത്തേക്ക് തിരിച്ചു…. നടന്നു വരുന്ന വഴിയിൽ അൻസുവിൻ്റെ വീട്ട്മുറ്റത്തേക്ക് ഒരു നിമിഷമെൻ്റെ ശ്രദ്ധ തിരിഞ്ഞു….. പക്ഷെ അവിടെ ആരെയും കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. വാതിൽ അടഞ്ഞുകിടക്കുന്നു…. അന്നെന്നോട് യാത്ര പറഞ്ഞ് പോയതിൽപ്പിന്നെ അൻസൂനെ ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല. ഇടയ്ക്ക് അമ്മയെ ഫോണിൽ വിളിച്ച് പനി കുറഞ്ഞോന്ന് അന്വേഷിക്കുന്നത് ഞാൻ കേട്ടിരുന്നു…. ചിലപ്പോ എന്നോടങ്ങനെ പറയേണ്ടി വന്നതിലുള്ള വിഷമം കൊണ്ടാവാം….. “….. എങ്ങനായാലും കാര്യങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കണം ഒരിക്കലും ഒറ്റപ്പെടലിലേക്ക് അവളെ വിടരുത്…..”
ഓരോ ചിന്തകളും പേറി ബസ്സ് കയറി കാപ്പാട് ചെന്നിറങ്ങുമ്പോൾ മുന്നിൽ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ എന്നെ നോക്കി നിക്കുന്ന പ്രദീപേട്ടനെ കണ്ടു…. കുറച്ചേറെ ദിവസങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഏട്ടനെ വീണ്ടും കണ്ടതിലുള്ള സന്തോഷം എനിക്കടക്കുവാൻ സാധിച്ചിരുന്നില്ല…… വേഗന്നോടിച്ചെന്ന് ഞാനേട്ടനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു……
” വീട്ടിലേക്ക് പോവാം” തോളിൽ തട്ടിയുള്ള ഏട്ടൻ്റെ വിളിയോടെ ഞാൻ വേഗം വിട്ടകന്ന് ബൈക്കിനു പിന്നിലായ് കയറി……. വണ്ടി റെയിൽവേ ക്രോസ് കഴിഞ്ഞ് അൽപ്പ ദൂരം മുന്നോട്ട് നീങ്ങി ഒരു ചെറിയ വീട്ടുമുറ്റത്തേക്ക് കയറി….. . . “…..ഇതാണമലേ എൻ്റെ സാമ്രാജ്യം…..” ഇറങ്ങിക്കോ….. പിന്നിലേക്ക് നോക്കി ഒരു ചിരി നൽകിയശേഷം ഏട്ടൻ പറഞ്ഞതും വണ്ടി വന്ന ശബ്ദം കേട്ട് വീടിനുള്ളിൽ നിന്നും ഒരാൾ പുറത്തേക്ക് പാഞ്ഞ് വരികയാണ്….
ആ മുഖം മുന്നിലേക്ക് അടുക്കും തോറും ഞാൻ പോലുമറിയാതെ എന്നിലൊരു പുഞ്ചിരി ഉണർന്നു……
”…… കരികൂവള മിഴിയിണകളും, നീളൻപുരികവും, വട്ട മുഖവും, ഇടതൂർന്ന മുടിയിഴകളുമായ് എൻ്റെ മുന്നിൽ നിക്കുകയാണ് പ്രദീപേട്ടൻ്റെ മീനുക്കുട്ടി….”
ആദ്യ നോട്ടത്തിൽ തന്നെ മലയാളത്തിൻ്റെ പ്രിയനടി “…..മോനിഷയാണോന്ന് പോലും തോന്നിപ്പോയ്…..” അത്രയേറെ ശ്രീത്വം വിളങ്ങുന്ന മുഖം…… . . ഹലോ…. അറിയുമോ നമ്മളെയൊക്കെ?? നീളൻ പുരികങ്ങളുയർത്തിയുള്ള ചോദ്യമാണ് എന്നെ തിരികെ ബോധമണ്ഡലത്തിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ട് വന്നത്….. . . മീനു….. മീനുവേച്ചി….. യന്തികമായ് എൻ്റെ ചുണ്ടുകൾ ആ പേരുരുവിടുമ്പോഴും മുന്നിലുള്ള ദേവീ വിഗ്രഹത്തിൽ തന്നെയായിരുന്നെൻ്റെ ശ്രദ്ധ….. . . ഇതെന്ത് പറ്റി പ്രദീപേട്ടാ നമ്മുടെ അമലൂട്ടനിങ്ങനെ അന്താളിച്ച് നിക്കുന്നേ???? പ്രദീപേട്ടനിലേക്കാണ് ചോദ്യം പോയതെങ്കിലും മീനുവേച്ചിയുടെ മുഖം ചിരിയോടെ എന്നിൽത്തന്നെ നിന്നു…. . . “……അത് നമ്മുടെ പ്രണയകഥ അറിഞ്ഞോണ്ടാവും. പിന്നെ നിന്നെപ്പറ്റി പറഞ്ഞപ്പോൾ ചെക്കനിത്രയും പ്രതീക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ടാവില്ല!….” കള്ള ബിടുവ കിട്ടിയ ഗ്യാപ്പിൽ എനിക്കിട്ട് ഗോളടിച്ചു….. . . അല്ല ചേച്ചി ഇവിടെ ചിക്കനും മീനുമൊന്നും വാങ്ങിയിട്ടില്ലേ???? സന്ദർഭവവുമായ് ഒരു ബന്ധവുമില്ലാതെയുള്ള എൻ്റെ ചോദ്യം ചെന്നതും മീനുവേച്ചി സംശയത്തോടെ മുഖം ചുളിച്ചു…….
വേറൊന്നുമല്ല, ദേ ഇങ്ങേർക്ക് എന്തേലും വറുത്ത് കോരാൻ കൊടുക്കാനാ. ഇല്ലേലിന്നെന്നെപ്പിടിച്ച് റോസ്റ്റാക്കും നിങ്ങടെ കെട്ട്യോൻ!…… വലിയൊരു തമാശ പറഞ്ഞ ഭാവത്തിൽ ഞാൻ ഏട്ടനെയും ചേച്ചിയേയും മാറി മാറി നോക്കുമ്പോൾ അതേറ്റപോലെ രണ്ടും ഉച്ചത്തിൽ ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി…… . . ”……മ്മ്….. മതി മതി , അവിടെത്തന്നെ നിക്കാതെ കയറി വാ മോനേ….. ” ഒരു നിമിഷം ചിരിയൊന്നടക്കിയ ശേഷം പറഞ്ഞുകൊണ്ട് മീനുവേച്ചി തിരിഞ്ഞ് നടന്നതും ഞാനും ഏട്ടനും ചേച്ചിയുടെ പിന്നാലെ ഓരോ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞനുഗമിച്ചു……. . . ചെറിയൊരു വാർക്കൽ വീടാണ് ഏട്ടൻ്റെ. മീനുവേച്ചിയുടെ സ്വഭാവംപോലെ തന്നെ വീടും പരിസരവുമെല്ലാം നല്ല അടുക്കും ചിട്ടയിലുമായിരുന്നു…. ബൈക്ക് കൂടാതെ മൂപ്പർക്കൊരു Alto കാറുമുണ്ട്……
വീടിനുള്ളിലേക്ക് കയറിയ എൻ്റെ ശ്രദ്ധയിൽ ആദ്യം പതിഞ്ഞത് രണ്ടാളുടെയും കല്ല്യാണ ഫോട്ടോയാണ്……
”………കുഞ്ഞ് കുഞ്ഞ് സ്വർണ്ണാഭരണങ്ങളും ചുവന്ന സാരിയുമണിഞ്ഞ് മീനുവേച്ചിയു, ക്രീം കളർ ജുബ്ബയും കസവ്കരയുള്ള മുണ്ടുമണിഞ്ഞ് പ്രദീപേട്ടനും……”
കല്യാണ മാലയണിഞ്ഞ് പുഞ്ചിരിയോടെ നിക്കുന്ന രണ്ടു പേരെയും കാണുന്നമാത്രയിൽ തന്നെ മനസ്സിനൊത്തിരി സന്തോമാവുന്നു…..
ടിവിയുടെ ശബ്ദം കേട്ട് ഞാൻ നോക്കുമ്പോൾ സെറ്റിയിലായ് രണ്ട് കുഞ്ഞ് തലകൾ കണ്ടു. വേഗം തന്നെ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നതും എന്നിലൊരതിശയം ഉടലെടുത്തു……. . . പ്രദീപേട്ടാ ഇവര് “ട്വിൻസാണോ?”….. കുട്ട്യോളുടെ മുഖത്ത് നോക്കി അമ്പരപ്പോടെ ഞാൻ ചോദിക്കുമ്പോൾ രണ്ട് പേരിലും ഒരു പുഞ്ചിരിയുണർന്നു….. . . അതേല്ലോ…… ഇതാണ് ഞങ്ങടെ “ചിന്നനും, ചിന്നുവും “…… മക്കളെ ഇതാണ് അച്ഛനെപ്പോഴും പറയാറുള്ള അമലൂട്ടൻ….. “നിങ്ങടെ സ്വന്തം ഏട്ടൻ!”…… . . എത്രേലാ പഠിക്കണെ രണ്ടാളും……. സ്നേഹത്തോടെ ഞാനിരുവരെയും തലോടി…. . . അഞ്ചാം ക്ലാസ്സിലാ ഏട്ടാ…… ചിന്നു പാൽപ്പല്ലുകൾ കാട്ടി ചിരുച്ചുകൊണ്ടത് പറയുമ്പോൾ ചിന്നനെൻ്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് അവരുടെ ഇടയിലേക്കിരുത്തി….. . . “….. കഴിച്ചോ….” അരികിലിരുന്ന പാത്രത്തിൽ നിന്നും ഒരു ബിസ്ക്കറ്റെടുത്തവൻ എൻ്റെ നേരെ നീട്ടുമ്പോൾ മനസ്സിലൊത്തിരി സന്തോഷം തോന്നി, എന്നാലൊരു നിമിഷം ആദിക്കുട്ടിയുടെ പുഞ്ചിരി ഓർമ്മയിൽ വന്നതും ഒരു വേദനയോടെ അവനിൽ നിന്നും ഞാനാ ബിസ്കറ്റ് വാങ്ങി…….. . . നിങ്ങളെന്നാൽ സംസാരിച്ചിരിക്ക്. ഞാൻ കുടിക്കാനെന്തെങ്കിലും എടുക്കാം…… പറഞ്ഞ ശേഷം ചേച്ചി അടുക്കള ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു, പിന്നാലെ ഏട്ടനും.
ഞാനാ സമയമെല്ലാം കുട്ടികളോട് കൂടെയിരുന്നു….. രണ്ട്പേർക്കും കിട്ടിയിരിക്കുന്നത് പ്രദീപേട്ടൻ്റെ അതേ സ്വഭാവമാണ്. ചുരുങ്ങിയ നേരം കൊണ്ട് തന്നെ രണ്ടും എന്നോട് ഒരുപാടിണങ്ങി….
