നിശയുടെ ചിറകില്‍ തനിയെ
Nishayude Chirakil Thaniye | Author : Smitha
പള്ളിയില്‍ പോകുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ സാധാരണ കാറെടുക്കാറില്ല. പത്ത് മിനിറ്റ് പോലും നടക്കാനില്ല. പോകുമ്പോഴും വരുമ്പോഴും ആരെങ്കിലുമൊക്കെ കൂടെക്കാണും. അവരോടു വര്‍ത്തമാനം പറഞ്ഞു നടക്കുമ്പോള്‍ ഒരു പ്രത്യേക സുഖമാണ്.
അയല്‍വക്കത്തെ റോസമ്മ ചേച്ചിയോട് യാത്ര പറഞ്ഞ് ഗേറ്റ്‌ തുറക്കാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോഴാണ് മതിലിനകത്ത് കിളയ്ക്കുകയും മുറിക്കുകയും ചെയുന്ന ശബ്ദം കേട്ടത്.
“ഇന്ന് ഞായറാഴ്ച്ചയും രഞ്ജിത്ത് പണിക്കു വന്നോ?”
ഞാന്‍ സ്വയം ചോദിച്ചു. നാല് വീട് അപ്പുറത്ത് താമസിക്കുക്കുന്ന ശ്രീലതയുടെ ഭര്‍ത്താവ് സോമന്‍റെ അനിയനാണ് രഞ്ജിത്ത്. പാലക്കാടാണ് അവന്‍റെ വീട്. കമ്പ്യൂട്ടര്‍ എന്‍ജിനീയറിങ്ങില്‍ ഡിഗ്രിയുണ്ട് പയ്യന്. ചേട്ടന്‍റെ വീട്ടില്‍ ഇടയ്ക്കൊക്കെ വരാറുണ്ട്. അപ്പോളൊക്കെ പോക്കറ്റ് മണിയ്ക്കാണ് എന്നും പറഞ്ഞ് പലയിടത്തും കൃഷിപ്പണിക്ക് പോകും അവന്‍. ഇത്തവണ വന്നപ്പോള്‍ പണിയന്വേഷിച്ച് ഞങ്ങളുടെ വീട്ടില്‍ വന്നു. പറമ്പൊക്കെ കാട് പിടിച്ചു കിടക്കുകയാണ്. കിളയ്ക്കാനും വെട്ടാനുമൊക്കെ ഒരുപാട് ജോലിയുണ്ട്. എന്‍റെ ഭര്‍ത്താവ് സാമിനതിലൊന്നും ഒരു ശ്രദ്ധയുമില്ല. വലിയ ഒരു കണ്‍സ്ട്രക്ഷന്‍ കമ്പനിയില്‍ എന്‍ജിനീയര്‍ ആണ് സാം. ഞാന്‍ ബാങ്ക് ഓഫ് ഇന്ത്യയില്‍ ഓഫീസറും.
“എന്‍റെ പൊന്നേ, ചരക്കെന്നു പറഞ്ഞാല്‍, ആറ്റം പീസാണ്…”
പെട്ടെന്ന് രഞ്ജിത്തിന്‍റെ ശബ്ദം ഞാന്‍ കേട്ടു. അത് കേട്ട് ഞാന്‍ ശരിക്കും ഒന്നമ്പരന്നു. ഞെട്ടിയെന്ന് വേണം പറയാന്‍. വീട്ടില്‍ ജോലി ചെയ്യുന്നയാളുടെ വായില്‍ നിന്നും വരുന്ന വാക്കുകള്‍ ആണിത്!
ആട്ടെ, അവനിത് ആരെക്കുറിച്ച് ആണ് പറയുന്നത്?
അങ്ങനെ സ്വയം ചോദിച്ചുകൊണ്ട് ഞാന്‍ ഗേറ്റിലൂടെ ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കി.
മതിലിനോട്‌ ചേര്‍ന്ന് വളര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്ന വലിയ മാവിന്‍ ചുവട്ടില്‍ നിന്ന് അവന്‍ ആര്‍ക്കോ ഫോണ്‍ ചെയ്യുകയാണ്.
“സത്യത്തില്‍ ഞാനീ ഭാഷയില്‍ മാഡത്തേപ്പറ്റി പറയാന്‍ പാടില്ലാത്തതാ…എനിക്ക് പണി തന്ന ആളാണ്‌…പക്ഷെ എത്ര ട്രൈ ചെയ്തിട്ടും എനിക്ക് മാഡത്തേ അങ്ങോട്ട്‌ മറക്കാന്‍ പറ്റുന്നില്ലടാ…എനിക്കറിയാം ചുമ്മാ വായി നോക്കാനേ പറ്റൂ..അവര്‍ക്ക് ഭര്‍ത്താവ് ഉണ്ട്..അവരുടെ റിലേഷനും ഓക്കേ ആണ് എന്ന് തോന്നുന്നു..അപ്പോള്‍ എന്നെപ്പോലെ വെലേം കൂലീം ഒന്നും ഇല്ലാത്തവന് ചുമ്മാ വായി നോക്കി തൃപ്തിപ്പെടാനെ പറ്റൂ…”
അത് കേട്ട് ആദ്യം എനിക്ക് നടുക്കമാണ് വന്നത്! ദൈവമേ, ഇവന്‍ പറയുന്നത് ഒക്കെ എന്നെപ്പറ്റിയാണല്ലോ!
“വര്‍ണ്ണിക്കാനോ?”
അവന്‍ വീണ്ടും ഫോണിലൂടെ തുടര്‍ന്നു.
“എന്‍റെ മോനെ…അതിനു മാത്രം സാഹിത്യോം കവിതേം ഒന്നും എനിക്കില്ല..മാഡത്തിന്‍റെ സൌന്ദര്യം വര്‍ണ്ണിച്ച് കേള്‍പ്പിക്കാന്‍…ഒരു മുപ്പത് വയസ്സേലും കാണും…”
മുപ്പത്! രഞ്ജിത്തിന്‍റെ വാക്കുകള്‍ കേട്ട് ഞാന്‍ സ്വയം പുഞ്ചിരിച്ചു. എടാ ചെറുക്കാ എനിക്കിപ്പം നാല്‍പ്പതാ പ്രായം. നിന്‍റെ ഇരട്ടി പ്രായമുണ്ട്. നിന്‍റെ അമ്മയാകാന്‍ പ്രായം. എന്നിട്ടാണ്!
“എടാ അതൊക്കെ എങ്ങനെയാ ഞാന്‍ പറയുക..ഒന്നുമല്ലെങ്കിലും ഞാന്‍ പ്രേമിക്കുന്ന പെണ്ണല്ലേ?”
രഞ്ജിത്ത് തുടരുകയാണ്.
പ്രേമിക്കുന്ന പെണ്ണോ? ഞാനോ? ദൈവമേ! ഈ ചെറുക്കന്‍ കരുതിയ പോലെ അല്ലല്ലോ. അതൊക്കെ കേട്ടപ്പോള്‍ എന്ത് തന്നെയായാലും എന്‍റെ ദേഹമൊന്ന് കുളിരണിഞ്ഞു. ഏത് പെണ്ണും രണ്ടാമത് ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്ര സൌന്ദര്യമുള്ള ചെറുക്കനാണ് രഞ്ജിത്ത്. മിലിട്ടറി കട്ട് ചെയ്ത മുടി. നീണ്ടു വിടര്‍ന്ന കണ്ണുകള്‍. നല്ല പ്രകാശമാണ് എപ്പോഴുമതില്‍. നല്ല ഭംഗിയുള്ള ചുണ്ടുകള്‍ കണ്ടാലറിയാം സിഗരെറ്റ്‌ വലിക്കുന്ന ആളെയല്ല എന്ന്. മൂക്കിന്‍റെ ഭംഗി താന്‍ പോലും ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ട്. നീണ്ടു ഭംഗിയുള്ള മൂക്ക്. വീതിയുള്ള തോളുകള്‍. ചെറുക്കന്‍ ജിമ്മിലൊക്കെ പോയിട്ടുണ്ടെന്ന് വ്യക്തം. ഒതുങ്ങിയ വയറാണ് എന്ന് കണ്ടാലറിയാം. കരുത്തുറ്റ കാലുകള്‍, തുടകള്‍…നല്ല ഭംഗിയുള്ള ചന്തികളും…
ആ ചെറുക്കന്‍ എന്നെ പ്രേമിക്കുന്നു എന്നോ? കൊള്ളാല്ലോ! എനിക്ക് സ്വയം പുഞ്ചിരിക്കാതിരിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല.
ശ്യെ! എന്തൊക്കെയാണ് ചിന്തിച്ചു കൂട്ടുന്നത്? ഞാന്‍ സ്വയം ശാസിച്ചു.
“എടാ എന്നെ നിര്‍ബന്ധിക്കരുത്…”
ഞാന്‍ ശബ്ദം കേള്‍പ്പിക്കാതെ അവന്‍റെ വാക്കുകള്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു.
“നല്ല നീണ്ട മുടിയാണ്…എന്‍റെ പൊന്നേ, കണ്ണുകള്‍…നോട്ടം പറിക്കാന്‍ പറ്റില്ല രാജേഷേ…കാന്തം പോലെയാ..നോക്കുന്നവരെയൊക്കെ വലിച്ചെടുക്കുന്ന പോലത്തെ നോട്ടം…ചുണ്ടോ..ഹോ…കടിച്ചീമ്പിവലിക്കാന്‍ തോന്നും മോനെ…”
ഞാന്‍ സ്വയമറിയാതെ എന്‍റെ അധരത്തില്‍ പിടിച്ചു ഞെക്കി.
“കൈ വിരലുകള്‍ ഒക്കെ ഒന്ന് കാണണം…”
അവന്‍ തുടര്‍ന്നു.
“പിടിച്ച് ഓരോ വിരലും മുത്തം കൊടുക്കാന്‍ തോന്നും…”
ഞാന്‍ എന്‍റെ വിരലുകളിലേക്ക് നോക്കി. മാനിക്യൂവര്‍ ചെയ്ത് ഭംഗിയാക്കിയാണ് ഞാന്‍ അവയെ വെക്കാറുള്ളത്. ഈ ചെറുക്കന്‍ അതൊക്കെ ശ്രദ്ധിക്കാറുണ്ടായിരുന്നോ? വിരലുകള്‍ അധരത്തിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഞാന്‍ ചിന്തിച്ചു.
“ശ്യെ…എടാ..അത്..അതൊക്കെ എങ്ങനെയാ പറയുക? കാര്യം എനിക്ക് കല്യാണം കഴിക്കാനൊന്നും പറ്റില്ലായിരിക്കും, എന്നാലും പച്ചയ്ക്ക് അതൊക്കെ എങ്ങനെയാടാ പറയുന്നത്?”
രഞ്ജിത്ത് മടിയോടെ ചോദിക്കുന്നത് ഞാന്‍ കേട്ടു. ഫോണിന്‍റെ അങ്ങേത്തലയ്ക്കല്‍ ഉള്ളയാള്‍ എന്താവും ചോദിച്ചിട്ടുണ്ടാവുക? എനിക്കാകാംക്ഷയേറി.
“നല്ല മുഴുപ്പും തെറിപ്പും ഉണ്ട്…നടക്കുമ്പോള്‍ അത് പതുക്കെ അനങ്ങും അളിയാ… കണ്ടു നിന്നാല്‍ സഹിക്കില്ല…കണ്ടാ അപ്പോള്‍ തന്നെ രണ്ടും ഒരുമിച്ചു പിടിച്ച് അങ്ങ് ശരിക്കും ഞെക്കി വിടാന്‍ തോന്നും..നല്ല കണ്ട്രോള്‍ ഉണ്ടായാലേ അവരോടു മിണ്ടാനോക്കെ പറ്റൂ മോനെ! അത്രക്ക് ചരക്കാ അവര്!”
ദൈവമേ…
ഞാന്‍ വിരലുകള്‍ അധരത്തോട് ചേര്‍ത്ത് വിസമിയിച്ചു നിന്നു പോയി അത് കേട്ടപ്പോള്‍. ഇവനെപ്പറ്റി ഇങ്ങനെയൊന്നുമല്ല കരുതിയിരുന്നത്. പെരുമാറ്റത്തിലും സംസാരത്തിലും എന്തൊരു മാന്യതയാണ്‌ കാണിച്ചിട്ടുള്ളത്! നല്ല അടക്കവും ഒതുക്കവുമുള്ള പെരുമാറ്റം എന്നൊക്കെയല്ലേ കരുതിയിരുന്നത്! എന്നിട്ടിപ്പോള്‍! ഇനി കാപ്പി കൊടുക്കാനും വെറുതെ മിണ്ടാനും ഒക്കെ എങ്ങനെ ഇവന്‍റെ അടുത്ത് പോയി നില്‍ക്കും? കയറിപ്പിടിക്കില്ലേ ഇവന്‍ എന്നെ? കീഴ്പ്പെടുത്താന്‍ നോക്കില്ലേ?
അതൊക്കെ ആലോചിച്ചപ്പോള്‍ എനിക്ക് എന്ത് ചെയ്യണമെന്നു ഒരെത്തും പിടിയും കിട്ടിയില്ല.
*********************************
