“ഇല്ലാ…അമ്മൂനെ ഞാൻ ചെന്നു കഴിഞ്ഞേ വിളിക്കൂ. അവൾ അമ്മയുടെ കൂടെയാണ് കിടക്കുന്നത്. അവളെ വിളിക്കുമ്പോൾ അമ്മയും അപ്പോൾ എഴുന്നേൽക്കും.”
“ആഹാ…”
“നല്ല തണുപ്പുണ്ടല്ലേ?”
“മ്മ്…അതേ.”
പിന്നെ കുറച്ച് നേരം അവർ ഒന്നും സംസാരിക്കാതെ നടന്നു.
“നീ എന്താ ഒന്നും മിണ്ടാത്തെ?”
“ഏയ് ഒന്നുമില്ല…എന്തേ?”
“ഒരുനിമിഷം പോലും നീ മിണ്ടാതെ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടില്ല അതുകൊണ്ട് ചോദിച്ചതാ. എന്താ പറ്റിയത്?”
“ഒന്നും പറ്റിയില്ല ചേച്ചി.”
“ഇന്നലത്തെ കാര്യം ആലോചിച്ചാണെങ്കിൽ അത് മറന്നേക്ക്…എപ്പോഴും സംസാരിക്കുന്ന നിന്നെയാ എനിക്കിഷ്ടം.”
“സംസാരിക്കാൻ പെട്ടെന്ന് ഒന്നും കിട്ടാത്തതുപോലെ…മൊത്തത്തിൽ ഒരു ശൂന്യാവസ്ഥ.”
ശാലിനി അവിടെ നിന്നുകൊണ്ട് അവൻ്റെ കൈയിൽ പിടിച്ച് അവനെയും നിർത്തി. അവൾ അവളുടെ കൈ എടുത്ത് അവൻ്റെ കവിളിൽ വച്ചുകൊണ്ട് അവനെ നോക്കി നിന്നു.
“നിനക്ക് വിഷമം ഉണ്ടെന്ന് എനിക്കറിയാം…പക്ഷേ ആ സംഭവം നീ മറക്കണം…ഞാൻ കാരണം നിൻ്റെ മനസ്സ് വേദനിക്കാൻ പാടില്ലാ.”
“ചേച്ചി കാരണം ഒന്നുമല്ലാ എല്ലാം ഞാൻ കാരണം തന്നെയല്ലേ…”
“അങ്ങനെയൊരു തോന്നൽ വേണ്ട…എനിക്കും അത് സങ്കടം ആകും…അതുകൊണ്ട് എല്ലാം മറന്ന് പഴയത് പോലെ ആകാമെങ്കിൽ മാത്രം നീ ഇവിടുന്നങ്ങോട്ട് എൻ്റെ കൂടെ വന്നാൽ മതി…”
“മ്മ്…” ആര്യൻ തല കുനിച്ചുകൊണ്ട് മൂളി.
“മുഖത്തേക്ക് നോക്ക്…പറ മറക്കില്ലേ എല്ലാം?”
“ശരി ചേച്ചി…മറക്കാം…” അവൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു.
“എങ്കിൽ ഇനിയൊന്നു ചിരിച്ചെ…”
അവൻ ശാലിനിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു. ശാലിനി അവൻ്റെ കവിളിൽ ഒന്നുകൂടി തഴുകിയ ശേഷം വീണ്ടും നടന്നു. ഒപ്പം അവനും.
അവർ കുളത്തിൽ എത്തി ഏകദേശം പത്ത് മിനുട്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ചന്ദ്രികയും വന്നു. ഇന്നലെ എപ്പോ പോയി എന്ന് ചന്ദ്രിക തിരക്കിയെങ്കിലും ശാലിനി ചന്ദ്രികയോട് ഇന്നലെ നടന്ന കാര്യങ്ങളെ പറ്റിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. അവർ മൂവരും ഒരേ സമയം തന്നെ അലക്കും കുളിയുമൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് അവിടെ നിന്നും തിരിച്ചു കയറി. ചന്ദ്രിക ചേച്ചിയോട് ആര്യൻ ഊണിൻ്റെ കാര്യം മറക്കണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് അവൻ ശാലിനിയോടൊപ്പം വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു.
“നിന്നോടൊരു കാര്യം ചോദിക്കണമെന്ന് വിചാരിച്ച് ഇരിക്കുവായിരുന്നു.”
“എന്താ ചേച്ചി?”
“ഇന്നലെ പോകാൻ നേരം എന്തുവാ കാണിച്ചതെന്ന് ഓർമയുണ്ടോ?”
“അയ്യോ ചേച്ചി ഞാൻ വേറെ ഒരു ഉദ്ദേശത്തോടെയും അല്ലാ…”
“അതെനിക്ക് അറിയാം ചെക്കാ…ഞാൻ പറഞ്ഞത് നീ എൻ്റെ വീടിൻ്റെ വാതിൽക്കൽ നിന്നോണ്ടാ അങ്ങനെ ചെയ്തത്…ആരെങ്കിലും കണ്ടാൽ നമ്മടെ മനസ്സിൽ എന്താണെന്ന് പോലും അറിയാതെ അവരോരോന്ന് പറഞ്ഞുണ്ടാക്കും.”
“ഞാൻ അപ്പോൾ അതൊന്നും ആലോചിച്ചില്ല ചേച്ചി…സോറി…”
“നീ സോറി ഒന്നും പറയണ്ട അതിന്…നമ്മുടെ അന്നേരത്തെ മാനസികാവസ്ഥ നമ്മൾക്ക് അറിയാമല്ലോ…ഞാൻ പറഞ്ഞെന്നേയുള്ളൂ.”
“മനസ്സിലായി ചേച്ചി…അടുത്ത തവണ ഞാൻ ആരും കാണാതെ ചെയ്യാൻ ശ്രദ്ധിച്ചോളാം…” ആര്യൻ കളിയായി ശാലിനിയോട് പറഞ്ഞു.
ശാലിനി ഒന്ന് ഞെട്ടി അവൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയതും ആര്യൻ അവളുടെ നോട്ടം കണ്ട് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. അവൾ അവനെ കളിയാക്കിയതാണെന്ന് മനസ്സിലായ ശാലിനിയും ഒരു ആശ്വാസത്തോടെ അവനെ നോക്കി അവൻ്റെ തോളിൽ അടിച്ചുകൊണ്ട് ചിരിച്ചു.
“മ്മ്…പഴയ ആര്യനായി വരുന്നുണ്ട് അതുകൊണ്ട് ഇതിന് ഞാൻ മറുപടി ഒന്നും പറയുന്നില്ല.”
“പറയന്നേ…എനിക്കും കാണണം പഴയ ശാലിനിയെ.”
“അടുത്ത തവണ നീ എന്തെങ്കിലും പറയുമ്പോൾ തീർച്ചയായും കണ്ടിരിക്കും പോരെ.”
“ഓക്കേ ഹഹ…”
അവർ വീണ്ടും പഴയപോലെ തന്നെ കളി തമാശകൾ പറഞ്ഞ് ഇന്നലത്തെ സംഭവം പാടെ മനസ്സിൽ നിന്നും മായിച്ചുകൊണ്ട് വീട്ടിലേക്കുള്ള നടത്തം തുടർന്നു.
ശാലിനിയെ അവളുടെ വീട്ടിലാക്കിയ ശേഷം ആര്യൻ അവൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി. രാവിലത്തെ എല്ലാ പരിപാടികളും തീർത്ത് ആര്യൻ ജോലിക്ക് പോകാൻ ഒരുങ്ങി. അവൻ വീടിൻ്റെ ഗേറ്റിന് സമീപം ലിയയെ കാത്ത് നിന്നു.
എട്ടര കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ലിയ നടന്നു വരുന്നത് ആര്യൻ കണ്ടു. അവനെ കണ്ടതും ലിയയുടെ മുഖത്ത് സന്തോഷം പടർന്നു. അവൾ അവൻ്റെ അരികിലേക്ക് ചെന്നു.
“ഞാൻ കരുതി നീ പോയിട്ടുണ്ടാകുമെന്ന്.”
“ചേച്ചി വരട്ടെ എന്ന് കരുതി.”
“മ്മ്…ഇന്നെന്താ കഴിക്കാൻ പോയില്ലേ?”
“ഇല്ലാ ഇന്ന് ഞാൻ തന്നെ ഉണ്ടാക്കി കഴിച്ചു.”
“ആഹാ…കേറട്ടെ ഞാൻ?” ലിയ ആര്യൻ്റെ സൈക്കിളിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“ഹാ കേറിക്കോ ചേച്ചി.”
അവർ ഓഫീസിലേക്ക് യാത്ര ആയി. പതിവ് പോലെ തന്നെ അന്നും അധികം ജോലികൾ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ആര്യൻ ഉച്ചക്ക് കത്തുകൾ കൊണ്ടുപോയി കൊടുത്ത് തിരികെ വന്ന ശേഷം അവർ കഥകൾ പറഞ്ഞിരുന്നു. ഉച്ചക്ക് അവൻ കുട്ടൻ്റെ കടയിൽ പോയി ഊണ് കഴിക്കാൻ മാത്രം അവിടുന്നിറങ്ങി. കഴിച്ചിട്ട് വന്നതിന് ശേഷം വീണ്ടും അവർ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
ഓഫീസ് പൂട്ടി നാലുമണിയോടെ അവർ ഇറങ്ങി. ആര്യൻ അന്നും അവളെ ബസ്സ് സ്റ്റോപ്പിൽ കൊണ്ടുപോയി ആക്കി. എന്നാൽ ഇന്നലത്തെ പോലെ ലിയ വേണ്ടാ എന്നൊന്നും പറയാഞ്ഞത് ആര്യൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. അവളെ കൊണ്ട് വിട്ട ശേഷം കടയിൽ നിന്നുമൊരു ചായയും കുടിച്ച് പഴംപൊരിയും കഴിച്ച് ഒരു നാല് പഴംപൊരി പൊതിഞ്ഞു കൂടെ വാങ്ങിയ ശേഷം ആര്യൻ പൈസയും കൊടുത്ത് ഇറങ്ങി.
അവൻ നേരെ പോയത് ശാലിനിയുടെ വീട്ടിലേക്കായിരുന്നു. അമ്മൂട്ടിയോട് ഇന്നലെ വാക്ക് കൊടുത്തത് പോലെ തന്നെ അവൻ ചെന്നു കണ്ടു. അവളുടെ കൈയിൽ ആ പഴംപൊരിയും കൊടുത്ത് അവളെ കുറച്ച് നേരം കൊഞ്ചിച്ച് ശാലിനിയോടും അമ്മയോടും കുറച്ച് നേരം സംസാരിച്ചിരുന്ന ശേഷം അവൻ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി.
വീട്ടിലെത്തി കുളിച്ചിറങ്ങിയ ആര്യന് മനസ്സിൽ എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു ആശ്വാസം തോന്നി. അവൻ്റെ മനസ്സിലെ വിഷമങ്ങൾ എല്ലാം അവൻ മറന്നതുപോലെ. അതിനെ പറ്റി കൂടുതൽ ആലോചിച്ച് വീണ്ടും മനസ്സിനെ അലട്ടാൻ അനുവദിക്കാതെ അവൻ മറ്റു കാര്യങ്ങളിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചു.
ഇന്നലെ മോളി ചേട്ടത്തിയുമായി നടന്ന കാര്യങ്ങൾ അവൻ്റെ മനസ്സിലേക്ക് ഓടിയെത്തി. അവൻ അത് തന്നെ ഓർത്തുകൊണ്ട് കട്ടിലിൽ കിടന്നു. ജനലിലൂടെ അവരുടെ കാർപോർച്ചിലേക്ക് നോക്കിയ അവൻ തോമാച്ചൻ വന്നിട്ടില്ല എന്ന് മനസ്സിലാക്കി. ചേട്ടത്തിയെ കാണാൻ ഒന്ന് പോയാലോ എന്ന് അവൻ്റെ മനസ്സ് അവനോട് ചോദിച്ചു. ഒടുവിൽ ഒരു അഞ്ചര ആയപ്പോൾ അവൻ അവിടെ നിന്നും മോളിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി.
