അനുപല്ലവി – 6

അവളുടെ കൈകൾ കൂട്ടി പിടിച്ചിരുന്ന എന്റെ കൈകൾ അയഞ്ഞു..
എന്റെയീ പെണ്ണിനെ ഒരു ദത്തനും വിട്ടു കൊടുക്കാനല്ല… ഇത്രയും നാൾ മനസ്സിൽ കൊണ്ട് നടന്നത്…തിരിച്ചു ഈ നാട്ടിലേക്കു വന്നതു… വലം കൈ കൊണ്ട് അവളെ നെഞ്ചിലേക് ചേർത്തു… അവളുടെ കണ്ണുകൾ എന്റെ കണ്ണുകളിലേക്കു തന്നെ നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു….

എന്താ നോക്കുന്നത്…

ഞാൻ കണ്ണ് നിറച്ചു കാണുകയാ എന്റെ ഉണ്ണിയേട്ടനെ…അവളുടെ ലോകം എന്നിലേക്കു ചുരുങ്ങിയതായി എനിക്ക് തോന്നി…

ഹലോ… ഇത് കബൻ പാർക്കല്ല… എന്താ രണ്ടലൂടെ പരിപാടി… ഞാൻ കുറച്ചു നേരായി വന്നു നിക്കുന്നു…

ശബ്ദം കേട്ടു പല്ലവി പെട്ടെന്ന് ഞെട്ടി അകന്നു…

പ്രിത്വിയും ഡോണയും വന്നതു കണ്ടില്ല.. സത്യത്തിൽ രണ്ടാളും പമ്മി വന്നതു കൊണ്ടാണ് അറിയാതിരുന്നതു..

ഇതൊന്നും ഇവിടെ നടക്കില്ല കേട്ടോ.. പൃഥ്‌വി ഗൗരവത്തിൽ പറഞ്ഞു..

ഏതൊന്നും ഞാൻ അറിയാത്ത മട്ടിൽ ചോദിച്ചു..

ഈ അവിഹിതം..

അവൻറെ പറച്ചിൽ കേട്ടു പല്ലവി ചൂളി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

പിന്നെ എന്റെ പെണ്ണിനെ അല്ലാതെ നിന്റെ പെണ്ണിനെ കെട്ടി പിടിക്കാൻ പറ്റുവോട പൊറിഞ്ചു… ഞാൻ പല്ലവിയുടെ കൈ പിടിച്ചു എന്റെ അരികിലേക്കു ചേർത്തു നിർത്തി…

അതിനു ഞാൻ റെഡി.. ഡോണ രണ്ടു കയ്യും പൊക്കി എന്നെ ഹഗ് ചെയ്യാൻ എന്ന ഭാവത്തിൽ മുന്നോട്ടു വന്നു…

അതു കണ്ടു പല്ലവി എന്റെ കൈ പിടിച്ചു പിന്നോട്ട് വലിച്ചു…

കണ്ടോ… കണ്ടോ… നിനക്ക് പൂട്ട് വീണു മോനെ അനു… അതു കണ്ട പൃഥ്‌വി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

പല്ലവി സിസ്റ്ററെ… ഇവൻ ചെറുപ്പം മുതൽ മനസ്സിൽ കൊണ്ട് നടക്കുന്ന ചിന്നു വാണു പല്ലവി എന്നു ഞങ്ങൾ അറിഞ്ഞരുന്നു കേട്ടോ.. ഇവൻ പറഞ്ഞിരുന്നു.. പിന്നെ ഇവനായിട്ടു പറയാൻ ഞങ്ങൾ കാത്തിരുന്നതാ….. പല്ലവിയുടെ മുഖം നാണം കൊണ്ട് ചുവന്നു.. അവൾ എന്റെ അരികിലേക്കു ചേർന്നു നിന്നു….

ഇപ്പോൾ ഞങ്ങൾ വേറൊരു കാര്യം പറയാനാണ് വന്നതു… ഒരു മെഡിക്കൽ ക്യാമ്പ്.. നമ്മുടെ പൈതൽ മലയിൽ വെച്ചാകാം ഈ പ്രാവശ്യം…ഒരുക്കങ്ങൾ ഒക്കെ റെഡി ആണ്‌.. നാളെ വൈകുന്നേരം ഇവിടുന്നു പുറപ്പെടാം..നൈറ്റും പിറ്റേ ദിവസവും അവിടെ ക്യാമ്പ് ചെയ്യാം…വൈകുന്നേരം തിരിച്ചു പോരാം.. എന്താ…ഒക്കെ അല്ലേ…. പൃഥ്‌വി ചോദിച്ചു..

ഞാൻ ഒക്കെ… പല്ലവി… ഞാൻ അവളുടെ മുഖത്തേക് നോക്കി…

പല്ലവിയും ഒക്കെ… ഞാൻ തന്നെ പറഞ്ഞു… അവൾ ചിരിച്ചു… വാക പൂക്കൾ ഒരു പുഷ്പ വൃഷ്ടി പോലെ ഞങ്ങളിലേക് പെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നു…
****** ****** ***** ***** ****** **** ****
ഉച്ച കഴിഞ്ഞുള്ള സെക്ഷൻ മുൻപേ തീരുമാനിച്ച മൂന്നു സി സെക്ഷൻ ഉണ്ടായിരുന്നു.. വല്ല്യ കോംപ്ലിക്കേറ്റഡ് ഒന്നും അല്ലാത്ത രീതിയിൽ തന്നെ.. കരഞ്ഞു കൊണ്ട് ഭൂമിയിലേക്ക് വന്ന മൂന്നു പുതു ജീവനുകളെ അവരുടെ അമ്മമാർക്ക് സമ്മാനിച്ചു… ഓരോ കുട്ടിയുടെ ജനനവും അവരുടെ ആദ്യത്തെ കരച്ചിലും അമ്മ മാരെ പോലെ തന്നെ എന്നിലും പറഞ്ഞറിയിക്കാനാവാത്ത ഒരു നിർവൃതി സമ്മാനിക്കുന്നെൻഡെന്ന് ഞാൻ ഓർത്തു…

ഒരു അഞ്ചു മണി ആയപ്പൊളേക്കും പല്ലവിയെയും കൂട്ടി ഞാൻ ഇറങ്ങി…

അതെ റോഡിൽ നോക്കി ഓടിച്ചില്ലേൽ വല്ല ഓടയിലും പോയി കിടക്കും…

ഞാൻ അവളെത്തന്നെ നോക്കി ഓടിക്കുന്നത് കണ്ട പല്ലവി പറഞ്ഞു…

ഇത്ര ദിവസായിട്ട് എന്നോട് ഒരു വാക്ക് പോലും പറയാതെ ഒളിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് നടന്ന ആളാ.. ഇപ്പോ നോക്കുന്ന കണ്ടില്ലേ…

ഞാൻ എന്റെ പെണ്ണിനെ ഇഷ്ടമുള്ളപ്പോൾ നോക്കും… അവളുടെ ചുണ്ടിനു മുകളിൽ ഉള്ള കറുത്ത മറുകിലേക് നോക്കിയാണ് പറഞ്ഞത്…

എന്തോ ചിന്തിച്ചു അവൾ അമർത്തി ഒന്ന് മൂളി..

പല്ലവിയെ കൂട്ടി വീട്ടിലെത്തിയപ്പോൾ അമ്മയ്ക്കും വളരെ സന്തോഷം ആയി.. അമ്മ അവളെ കെട്ടിപിടിച്ചു നെറുകയിൽ ചുംബിച്ചാണ് അടുത്തേക്കിരുത്തിയത്….

തിരിച്ചു ശ്രീലകത്തേക് പോകാനിറങ്ങുമ്പോൾ മുത്തശ്ശിക് സങ്കടം ആയിരുന്നു…

മുത്തശ്ശിക് എപ്പോ വരണം എന്നു തോന്നിയാലും വിളിച്ചാ മതി.. ഞാൻ കൊണ്ടുവരാം… മുത്തശ്ശിയോട് ഞാൻ പറഞ്ഞു…

പോകാനിറങ്ങുന്നതിനു മുന്നേ അമ്മ മുത്തശ്ശിയേയും പല്ലവിയുടെ അമ്മയെയും മാറ്റി നിർത്തി എന്തോ പറയുന്നത് കണ്ടു… അതു കേട്ടു അവർ എന്നെയും പല്ലവിയെയും മാറി മാറി നോക്കി…

ശ്രീലകത്തിന്റെ ഗേറ്റിൽ നിന്നും കുറച്ചു മാറ്റിയാണ് വണ്ടി കൊണ്ട് നിർത്തിയത്…

പല്ലവി എന്നെ നോക്കി കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് യാത്ര പറഞ്ഞു… പല്ലവിയോടും അമ്മയോടും മുന്നോട്ടു നടന്നോളാൻ പറഞ്ഞു മുത്തശ്ശി.. എന്റെ അടുത്തേക് വന്നു..

മോനെ പല്ലവി പാവമാണ്… അവൾക്കിഷ്ടം അല്ലാതെ ആണ്‌ ദത്തനുമായി അവളുടെ വിവാഹം നിശ്ചയിച്ചിരിക്കുന്നത്… മോനു അവളെ ഇഷ്ടം ആണെന്ന് സാവിത്രി പറഞ്ഞു… പല്ലവിക്കും മോനെ ഇഷ്ടാണെന്നു അറിയാം…പക്ഷെ എനിക്ക് പേടിയാണ്.. നിങ്ങളുടെ മോഹങ്ങൾ ചിലപ്പോൾ നിങ്ങളെ തന്നെ ഇല്ലാതാക്കും… എന്റെ സാവിത്രിയുടെ ജീവിതം എനിക്ക് തോരാ കണ്ണീരാണ് സമ്മാനിച്ചത്… അതു പോലെ… പറയാൻ വന്നതു മുത്തശ്ശി സങ്കടം കൊണ്ട് നിർത്തി…
മുത്തശ്ശി സങ്കട പെടേണ്ട… ഈ അനുവിന് വിധിച്ച പെണ്ണാണ് പല്ലവി… ഏതു ദത്തൻ വന്നാലും അതിനു മാറ്റം ഉണ്ടാവില്ല..

എന്നാലും ദത്തനും വിശ്വനും… മോൻ വിചാരിക്കുന്നത് പോലെ അല്ല ദുഷ്ടൻ മാരാണ്… അതും തീരുമാനിച്ച വിവാഹത്തിന് ദിവസങ്ങളെ ഉള്ളൂ.. എല്ലാരേയും വിളിക്കാനും തുടങ്ങീന്ന വിശ്വൻ പറേണ കേട്ടതു..

എനിക്ക് ഈശ്വരൻ തുണ ഉണ്ടാകും മുത്തശ്ശി…. അതും ഇല്ലെങ്കിൽ മുത്തശ്ശി അതു കണ്ടോ.. ദൂരെ പാറി പറക്കുന്ന ഒരു ചെങ്കൊടിക് നേരേ കൈ ചൂണ്ടി…

തകർക്കാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ ഒക്കെയും തല ഉയർത്തി നിന്നു പോരാടിയ ഒരു ചരിത്രം ഉണ്ടതിനു ..
പിന്നിൽ നിന്നു ചതിച്ചു വീഴ്ത്തും വരെ ചെങ്കൊടി മാത്രം പിടിച്ചു പോരാടിയ.. ഒരച്ഛന്റെ മകനാണ് ഞാൻ… എന്റെ ചോരക്കും അതെ നിറമാണ്… ആ കൊടിയുടെ നിറം.. എന്റെ അച്ഛന് എന്റെ അമ്മയോടുള്ള സ്നേഹത്തിന്റെ നിറവും അതായിരുന്നു…

മുത്തശ്ശിയുടെ മുഖത്തെ ആശങ്ക ഞങ്ങളോടുള്ള വാത്സല്യത്തിന്റേതായിരുന്നു…

മുത്തശ്ശി… പല്ലവിയെ ഞാൻ ഒരിക്കലും വേദനിപ്പിക്കില്ല… അതെന്റെ വാക്കാണ്..

മുത്തശ്ശിയോട് കൂടുതൽ ഒന്നും പറയാൻ തോന്നിയില്ല.. എന്റെ ഉള്ളിൽ പല്ലവിയെ സ്വന്തം ആക്കണം എന്ന അടങ്ങാത്ത ആഗ്രഹം മാത്രം ആയിരുന്നു… നഷ്ടപ്പെടുമോ എന്നുള്ള ആശങ്ക പുറത്തു കാണിച്ചില്ല എന്നുള്ളതാണ് സത്യം…

വിധി കാത്തു വെച്ചിരിക്കുന്ന പ്രതിബന്ധങ്ങളും.. നേരിടേണ്ടുന്ന സമസ്യകളും എന്താണെന്നു അറിയാതെ…..അനു തന്റെ വണ്ടി റിവേഴ്‌സ് എടുത്തു വീട്ടിലേക്കു തിരിച്ചു..

***** **** ***** **** ***** ****** ****** ******

ഹോസ്പിറ്റലിന്റെ തന്നെ പന്ത്രണ്ടു സീറ്റുള്ള ഒരു ടെമ്പോ ട്രാവലർ ആയിരുന്നു മെഡിക്കൽ ക്യാമ്പിന് പോകാനായി റെഡി ആക്കിയിരുന്നത് ..

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *